Rasa kurczaków kulangi (dakan) - opis, zdjęcie, charakterystyka

Kulangi - rzadka rasa zły humor walczy z kurczakami, niska produkcja jaj i słaba wydajność mięsa.

Rzadko można je spotkać na podwórkach rolniczych, ponieważ tylko miłośnicy walk kogutów preferują takie zwierzęta. Opowiemy o cechach tego gatunku ptaków, a także o zasadach jego utrzymania..

Historia powstania rasy

Dziś tylko nieliczni wiedzą o agresywnych kułangach lub, jak się ich nazywa, Daqanach. Rasa przetrwała wiele pokoleń i jest obecnie na skraju wyginięcia. Ornitolodzy uważają go za jeden z najstarszych gatunków kurczaków, który powstał w Azji..

Tradycja zabawy i zarabiania pieniędzy na walkach kogutów narodziła się wiele wieków temu w chanatach Khiva i Buchara, a także w Uzbekistanie, Kirgistanie i południowych regionach Kazachstanu. Z tym wiązało się szczególne zainteresowanie hodowlą ras bojowych..Ale nie każdy kogut mógł wziąć udział w zawodach. Ideał walki doskonalił się na przestrzeni wieków. Musiał mieć mocną budowę i masę ciała, a także zwyciężyć w agresywności. Dzięki selekcji naturalnej ukształtowały się główne cechy rasy Dakan.

Charakterystyczne jest, że nawet teraz w niektórych regionach Turkmenistanu i Uzbekistanu przetrwały pojedyncze fermy, gdzie dla zachowania genotypu specjalizują się wyłącznie w hodowli tej wyjątkowej rasy, której głównymi cechami są niestandardowy wygląd i specjalne usposobienie. Ale teraz jest pozycjonowany jako sportowy i dekoracyjny.

Wygląd samców i samic

Rozpoznanie kulangi nie jest trudne. Od tradycyjnych rasy kurczaków mięsnych i jajecznych wyróżniają się wydłużoną konstrukcją nadwozia i niską wagą. Ale w rzeczywistości te kurczaki nie są chude, ponieważ mają bardzo muskularne i gęste ciało..Kury ważą około 3 kg, a koguty - nie więcej niż 6 kg. Wyraziste cechy rasy to:

• pionowo wydłużone ciało z mocnymi kośćmi i muskularnym gorsetem;
• wydłużona mocna szyja z dobrze rozwiniętymi mięśniami i lekkim zgięciem do przodu;
• skrzydła mocno dociśnięte do ciała i ściśle osadzone;
• gęste, twarde upierzenie w kolorze jasnobrązowym, łososiowym, czerwonym lub czarnym;
• mała, lekko płaska główka po bokach;
• mały krótki spiczasty dziób z wyraźnym dziobem (charakteryzujący się wszystkimi rodzajami szkarłatnych odcieni);
• prawie niezauważalny grzebień przypominający walec (u kurczaków jest większy niż u kogutów);
• jasne pomarańczowe oczy;
• małe płatki różowego lub białawego koloru;
• ledwo zauważalne fioletowe kolczyki (mogą być całkowicie nieobecne);
• wydłużone, szeroko rozstawione jasnożółte nogi, wyróżniające się siłą, potężnymi ostrogami i długimi śródstopiami.

Wszystkie te cechy są zgodne z zasadami doboru do walk kogutów. Co więcej, właściciele takich kurczaków od najmłodszych lat przyzwyczajają swoje zwierzaki do agresywnych ataków na ich odbicie w lustrze. W ten sposób młody awanturnik jest szkolony i hartowany..

Ale dla potrzeb rolnictwa Daqany wcale nie są opłacalne. Przez rok ich kury mogą znosić około stu jaj o masie 60-65 g.

Postać

Jak wszystkie walczące odmiany, kurczaki kulangi różnią się zarozumiały, żywy agresywny temperament, wzmożona aktywność i zuchwałość. W swoich genach mają pragnienie wyższości we wszystkim. A osiąga się to tylko poprzez walkę.Przedstawiciele tej rasy nie mogą znieść innych podobnych ptaków, a także pasywnego stylu życia i ograniczonej wolności. Są bardzo głośne, co świadczy o nadmiernej emocjonalności. Nawiasem mówiąc, przywódca stada jest łatwo rozpoznawalny po najgłośniejszym pianie. Ale głos Daqans to nie tylko sposób wyrażania siebie, ale także broń psychologiczna w walce z przeciwnikiem. W walkach koguty często uciekają się do zastraszania nieprzyjemnymi, drażniącymi głosami.

Walczące cechy rasy kulangi

Koguty kulangi są bardzo dobrymi obrońcami swojego „haremu”, ale nadmierna troska często kończy się śmiertelnymi obrażeniami tych, którzy stanowią najmniejsze zagrożenie dla stada. Z tego powodu właściciele rasy mają wiele dodatkowych problemów. Dlatego zaleca się, aby doświadczeni hodowcy monitorowali zachowanie opierzonych podopiecznych i szybko tłumili ich zadziorne usposobienie. W przeciwnym razie walka z kurczakiem będzie toczyć się aż do śmierci jednego z przeciwników. W końcu Daqans to przede wszystkim wojownicy. Charakterystyczne jest to, że bardzo szybko poddają się treningowi technik walki i potrafią je nawet powtarzać na komendę..

Wideo: walka kogucików kulangi

Produkcja i dojrzałość jaj

Pisklęta formują się w dorosłe postaci już 9 miesięcy po urodzeniu. Kulangi łatwo dostosowują się do każdych warunków i wcale nie są wymagające pod względem zawartości, jednak pod względem produktywności są pod wieloma względami gorsze w porównaniu z innymi rasami kurczaków.

Kury zaczynają składać jaja w wieku 6 miesięcy. To najwcześniejszy termin na produkcję jaj, częściej przesuwa się go o półtora miesiąca. Kury nioski składają średnio około 80-120 jaj rocznie. Maksymalny rekord zanotowano w ilości 140 sztuk - to mniej niż połowa tego, co dają w tym samym okresie leghorns, highsex lub połamane ciasteczka. Dlatego rolnicy nie uznają rasy do masowej hodowli, biorąc to pod uwagę nierentowny.

Kurczaki Dakan

Jaja Dakan charakteryzują się niskie nawożenie: w najlepszym przypadku tylko 70 piskląt wykluje się ze stu. Zwróć uwagę, że kury to dobre kury lęgowe, a młode są wyjątkowo przeżywalne. Zwykle około 98% lęgów przeżywa do okresu dojrzewania.Kurczaki pozostają długo w towarzystwie matki, która się nimi opiekuje. Od pierwszych dni są aktywne, bardzo mobilne, a także od tradycyjnych ras kurczaków różnią się dobrym apetytem i szybkim rozwojem. Zewnętrznie małe kulangi przypominają zwykłe kurczaki, jedyną różnicą jest wydłużona ścięgnista szyja i nogi. Najczęściej w upierzeniu czerwiu dominują odcienie szarożółte lub brązowe..

Już 75 dni po urodzeniu młode kury i samce ważą około 1,5 kg. W tym okresie wyraźnie widoczne są charakterystyczne cechy mężczyzn i kobiet. A trwały kolor ptasiego pióra tworzy się w wieku 4 miesięcy.

Zasady utrzymania i pielęgnacji

Pomimo waleczności i specyfiki przedstawicieli tej rasy, ich uprawa nie jest trudna, poza koniecznością wydzielenia osobnego zagród dla nazbyt zadziornych kogutów. Utrzymanie tego ptaka nie jest kłopotliwe, jeśli znasz jego cechy i wymagania dotyczące warunków..

Dieta

Niewłaściwe karmienie tego wojowniczego ptaka zmniejsza przeżywalność stada. Dlatego właściciele powinni wyraźnie rozróżnić paszę dla piskląt i dorosłych..

Młode zwierzęta

Według doświadczonych hodowców młode kulangi pod względem pożywna dieta niewiele różni się od innych braci.

Zaleca się, aby kurczaki dawały:

• gotowane żółtko;
• świeży twarożek;
• owsianka;
• zboża (kasza manna, proso, kukurydza);
• surowe i gotowane warzywa;
• drobno posiekane warzywa (w szczególności cebula i pokrzywa).

Takie odżywianie jest pokazywane młodym zwierzętom w wieku do czterdziestu dni. Jednocześnie ważne jest, aby ilość podawanej paszy zwiększać proporcjonalnie do wzrostu kurczaków. W celu prawidłowego ukształtowania tkanki szkieletowej i mięśniowej wysportowani Azjaci nie będą ingerować w skład zacieru kostnego czy mączki rybnej (można je zastąpić olej rybny).

Starsze pokolenie

Dorosłych Daqans można już karmić w zależności od ich potrzeb. Osobniki półroczne muszą spożywać co najmniej 70% pszenica, owies i żyto, a także około 30% kukurydza z jęczmień. W tym okresie ptakowi można podawać zielenie, gotowane ziemniaki i Mieszanka paszowa. Nie zrezygnuje również z odpadów mięsnych gotowanych na parze w bulionach mięsnych. zacier i domieszki witaminowe.

Latem kulangi musi mieć zapewniony spacer z możliwością swobodnego wypasu. A zimą zaleca się kiełkowanie ziarna i dodawanie do zacieru posiekanych suchych liści. Oczywiście to jedzenie powinno być podawane na ciepło, ale nie na gorąco. Karmienie dorosłych kurczaków odbywa się trzy razy dziennie, niezależnie od wypasu. Nie zapominaj, że masz do czynienia z rasą sportową, której aktywność wymaga dużej ilości energii..

Warunki świetlne i termiczne

Chociaż ptaki te mają zwiększoną wytrzymałość, będą czuć się bardziej komfortowo w środowisku zbliżonym do naturalnego. Łagodny, suchy i ciepły klimat jest rodzimym elementem tych azjatyckich awanturników. Dlatego mieszkańcy regionów północnych powinni w pierwszej kolejności zadbać o dostępność trwałej izolacji kurniki z dobrym wentylacja i dodatkowe oświetlenie. Rzeczywiście, dla wygody tych opierzonych podopiecznych Godziny dzienne musi wynosić co najmniej 15 godzin.

Ponadto ważną cechą męskiego kulangi jest oddzielna woliera. W ten sposób możesz uratować życie rywalom, którzy zawsze wyjdą między sobą, żądając przywództwa. Nie zapomnij o konflikcie rasy i nie pozwól jej na kontakty z innymi braćmi na swoim podwórku, w przeciwnym razie krwawe bitwy będą odbywać się codziennie aż do ostatniego koguta. Ważne jest, aby wziąć pod uwagę ten niuans podczas chodzenia z ptakiem. Jeśli w pobliżu są inne zwierzęta, dla jego bezpieczeństwa lepiej jest zbudować przestronny woliera.

Częste choroby i środki kontroli

Zaletą tej rasy orientalnej jest wysoka odporność na typowe choroby kurczaków. Dzięki wieloletniej selekcji naturalnej, przez którą przeszli dzisiejsi przedstawiciele Daqan, rozwinęli niezwykłą odporność. Dlatego problemy związane z rozprzestrzenianiem się infekcji wśród właścicieli tych kurczaków praktycznie się nie pojawiają..

Jednak wojowniczy Azjaci często mają kontuzje. Są tak ułożone, że nie mogą usiedzieć bez ruchu i bitew..Te zwierzęta są również wrażliwe na robaki i pasożyty ssące. Dlatego weterynarze radzą zadbać o obecność w kurniku kostiumy kąpielowe z wypełnieniem piaskowym, a także zwracaj uwagę na dobre samopoczucie zwierząt domowych. Oznaki początku robaczycy są wskazywane przez:

• nagły brak apetytu;
• bezczynność i letarg w zachowaniu;
• zauważalna utrata wagi;
• bladość grzebienia i kolczyków;
• spadek produkcji jaj niosek;
• żółty biegunka;
• ciężki oddech;
• potargane pisklęta z obniżonymi skrzydłami i obniżoną głową.

Dla zapobieganie i leczenie robaków u kur preparaty są doskonałe: „Fenbendazol”, „Flubenvet”, Iwermektyna. Lekarze weterynarii zalecają stosowanie ich zgodnie z zaleceniami producenta, dodając je do paszy. Aby zapobiec chorobie, podawanie lekarstw oddziałom co sześć miesięcy nie będzie zbyteczne..

Zalety i wady

Eksperci rozważają główne „zalety” rasy:

• Oporność na choroby;
• niewymagająca opieka;
• zdolność przystosowania się do warunków przetrzymywania;
• aktywność w samodzielnym poszukiwaniu pożywienia;
• wysoka żywotność czerwiu;
• szybki rozwój młodych zwierząt;
• dobra opieka nad kurami dla piskląt.

A „wady” obejmują:

• nadmierny konflikt i zły humor kogutów;
• niska produktywność w planach dotyczących mięsa i jajek;
• tendencja do zmniejszania produkcji jaj od drugiego roku życia.

W rzeczywistości są to azjatyckie awantury. Szczerze mówiąc, będą mało przydatne w gospodarstwie domowym. Dlatego tylko zagorzali miłośnicy ras walczących i ci, którym zależy na zachowaniu zasobu genetycznego rzadkich gatunków, powinni nabyć takie egzotyczne rzeczy..