Krycie koni: dobór zwierząt, metody hodowli, metody krycia

Podczas hodowli koni ważną kwestią jest właściwy dobór osobników zdolnych do wyprodukowania potomstwa o optymalnym zestawie pozytywnych cech: od wyglądu po potencjał użytkowy. W tym celu stosuje się różne metody hodowli zwierząt, a same konie muszą być przygotowane do tego procesu. Powiemy Ci teraz, jak zakończyć to przygotowanie i czego wymaga rolnik, aby prawidłowo kojarzyć konie..

Metody hodowli koni

Hodowla koni prowadzona jest zarówno przez prywatnych rolników, jak i przez duże organizacje zajmujące się hodowlą koni, jednak obie stosują dwie główne metody: hodowlę czystej krwi i krzyżowanie.

Metoda czystej krwi

Hodowla koni czystej krwi zakłada dobór przedstawicieli w ramach tej samej rasy, co gwarantuje zachowanie wszystkich cech rasowych zwierząt. Metodę tę stosuje się głównie do hodowli najcenniejszych ras w celu dalszej poprawy ich cech. Podkreślają również możliwość hodowli pokrewnej - chów wsobny i chów niespokrewniony - kojarzenie.

Blisko spokrewniona hodowla koni obejmuje krycie zwierząt, które są ze sobą bardzo bliskimi krewnymi: ojciec i córka, matka i syn, brat i siostra. Za krycie blisko spokrewnione uważa się kojarzenie dzieci rodzeństwa lub brata z potomstwem ich brata. Jednocześnie krycie klaczy i ogiera, które mają wspólnych przodków, jest uważane za hodowlę odległą pokrewną tylko w odległych szeregach..

Aby jednak osiągnąć zamierzony efekt, nie wystarczy wybrać odpowiednich osobników, ważne jest również zapewnienie niezbędnych warunków do karmienia i utrzymania młodych..

Należy zauważyć, że w hodowli czystorasowej najczęściej stosuje się rozmnażanie liniowe. Linia to grupa zwierząt z kilku pokoleń, które pochodzą od jednego wybitnego przodka. Wszyscy przedstawiciele linii muszą mieć podobne dziedziczne cechy eksterieru i wydajności, co jest bardzo ważne przy hodowli koni pełnej krwi.

Istotą hodowli linii jest nie tylko pozyskiwanie zwierząt o cechach charakterystycznych dla wybranej linii, ale także w przyszłości (w kolejnych pokoleniach) poprawianie pożądanych cech i próba eliminacji niechcianych wad linii. Podczas hodowli zwierząt wzdłuż linii stosuje się:

• jednolity dobór - przewiduje kojarzenie osobników tego samego typu, które należą do tej samej linii i mają podobną dziedziczność lub przedstawicieli różnych linii o podobnym typie;
• niejednorodny dobór - To połączenie przedstawicieli różnych linii, które różnią się rodzajem i dziedzicznością. Taka kombinacja osobników wzbogaca linię o nowe użyteczne cechy, zwiększając w ten sposób żywotność i wydajność przedstawicieli.

Krzyżowanie

W przeciwieństwie do metody czystej krwi, krzyżowanie polega na kojarzeniu klaczy i ogiera, które nie należą do tej samej rasy lub są metysami różnych ras. Przydziel krzyżowanie mieszane, wstępne, przemysłowe i absorpcyjne.

Krzyżowanie używane do produkcji potomstwa z ogierów i klaczy różnych ras. Takie potomstwo nazywane jest krzyżem..

Wstępne przejście - to krycie koni, zapewniające zachowanie podstawowych właściwości miejscowej rasy, jej dostosowanie do specyficznych warunków przetrzymywania zwierząt, ale wraz ze wzrostem liczby koni i wzrostem ich wydajności. Zwykle krzyżowanie wstępne ogranicza się do pojedynczego krycia z rasą polepszającą się, po którym następuje krzyżowanie odwrotne typu lokalnego z ogierami lub klaczami rasy ulepszonej..

Przejście przemysłowe Zwykle stosuje się go w celu poprawy cech użytkowych zwierząt niehodowlanych poprzez krzyżowanie klaczy jednej rasy z ogierami drugiej. Osobniki pozyskane w wyniku takiego krzyżowania nie są ze sobą kojarzone, lecz sprzedawane jako zwierzęta pracujące. Rozmnażanie reprodukcyjne z wykorzystaniem krzyżowania między sobą jest wykorzystywane wyłącznie w celu wyhodowania nowej rasy lub typu zwierzęcia.

Przejście absorpcyjne stosowane, gdy istnieją wszystkie warunki do hodowli konia zbliżone do ulepszonej rasy. Metoda ta polega na krzyżowaniu mieszańców pierwszego pokolenia z hodowcami czystorasowymi, po czym klacze są ponownie wybierane z powstałego potomstwa następnego pokolenia i dziergane z ogierami czystej krwi. Tak jest w przypadku wszystkich kolejnych pokoleń..

Jeśli selekcja i selekcja przebiegają prawidłowo, a młodym stworzone zostaną wszelkie warunki do normalnego żywienia i odchowu, to krzyżowanie chłonne już od 3-4 pokoleń pozwala na pozyskanie osobników, których główne cechy są jak najbardziej zbliżone do doskonalącej się rasy fabrycznej.

Selekcja i przygotowanie koni do krycia

Jak powiedzieliśmy wcześniej, nie wystarczy tylko wybrać parę koni do krycia, trzeba też odpowiednio przygotować zwierzęta do tego procesu. Na przykład niektórzy farmerzy błędnie uważają, że konie muszą być dobrze karmione przed kryciem, ale w rzeczywistości nie można tego zrobić, ponieważ aby ogier (jak koń męski) okrył klacz, musi być w dobrej kondycji fizycznej.

Wymagania dla klaczy

Klacz wybrana do krycia musi być w pełni zdrowa (sprawdzona pod kątem choroby inan, krycia, nosacizny i conagiosus metritis), dostatecznie odżywiona i dostosowana do specyficznych warunków utrzymania i karmienia. Dlatego zwierzętom wybranym do krycia, poniżej średniej otłuszczenia, zwiększa się dietę tak, aby do czasu krycia wzrastała ich waga (ale nie można dopuścić do otyłości). Pracownicy, którzy stale doświadczają dużych obciążeń, muszą zostać przeniesieni do lżejszego trybu pracy.

Klacz nie powinna mieć wyraźnych wad zewnętrznych. Pożądane jest również, aby miała dużo mleka, ale można to ocenić na podstawie wzrostu, otłuszczenia i rozwoju młodych zwierząt w pierwszych trzech miesiącach (co najmniej miesiąc powinien minąć od momentu poprzedniego źrebaka).Racjonalne jest rozpoczęcie sprawdzania klaczy na obecność rui płciowej wraz z wydłużaniem się godzin dziennych (luty-kwiecień), ponieważ jest to główny sygnał do rozpoczęcia cyklu rozrodczego.

Biorąc pod uwagę wieloletnie rodzenie płodu, zaleca się inseminację klaczy już w pierwszej rui po urodzeniu poprzedniego źrebaka, a nawet pomimo tego, że udowodniono już duże prawdopodobieństwo zapłodnienia w drugim cyklu.

Żeby to zrozumieć zwierzę jest gotowe do krycia według następujących charakterystycznych cech:

• samica staje się wzburzona i niespokojna;
• zbliżając się do klaczy (bez względu na robotnika czy innego konia), przyjmuje postawę charakterystyczną dla oddawania moczu i wydziela małe porcje moczu;
• zwierzę bardzo lubi inne konie, wykazuje zwiększone zainteresowanie ogierami, nieustannie rżąc;
• srom puchnie, a mięśnie okresowo kurczą się, lekko otwierając szczelinę narządów płciowych;
• w początkowych stadiach, jak również pod koniec rui, występuje charakterystyczna lepka, żółtawa wydzielina, która bliżej środka ciepła staje się płynna i przezroczysta.

Podczas wypasu lub na wolnym wybiegu zapłodnienie koni następuje od marca do lipca, ale przy przetrzymywaniu w ciepłych pomieszczeniach proces ten może rozpocząć się w lutym..

Wymagania dla ogierów

Ogierowi stawia się pewne wymagania dotyczące koni godowych. Dlatego do krycia wybierają najsilniejsze i najodporniejsze osobniki o wysokich wskaźnikach rasy (zewnętrzne). Jeśli ten warunek jest spełniony, klacz nie musi być zwierzęciem wysokorasowym. Jeśli rasa ogiera jest gorsza niż klaczy, to istnieje duże prawdopodobieństwo urodzenia źrebaka o niskich walorach ekonomicznych..

Aby nawożenie zakończyło się sukcesem, konieczne jest używanie tylko sprawdzonych i znanych ogierów, które:

• musi być całkowicie zdrowy;
• mają pełnoprawne potomstwo lub potwierdzone potomstwo pod względem jakości.

Selekcja ogierów przebiega różnie, w zależności od poziomu pracy hodowlanej. Przykładowo w stadninach producenci wybierani są zgodnie z wieloletnimi programami hodowlanymi, natomiast w gospodarstwach rodowodowych preferowani są przedstawiciele klasy elitarnej. W gospodarstwach towarowych konie kryje się zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego rasy. Warto zauważyć, że w tym drugim przypadku kastrowane są ogiery starsze niż dwa lata, które nie zostały wybrane do reprodukcji..

Opis metod krycia koni

Okres godowy u koni jest procesem naturalnym, jednak krycie nie zawsze odbywa się bez pomocy człowieka.. Z różnych powodów (np. Brak doświadczenia ogiera) rolnicy muszą pomagać samcowi w okryciu klaczy. Dlatego jest całkiem naturalne, że dziś istnieje kilka sposobów tego procesu..

Krycie ręczne

Krycie ręczne jest bardzo popularne podczas przeciągania zwierząt. Ogier służy do identyfikacji klaczy gotowej do inseminacji, po której następuje krycie (niekoniecznie z tym samcem). Aby zrozumieć nastrój samicy, prowadzą ją do oddzielnego pokoju i trzymając wodze, przynoszą jej do głowy ogiera. Jeśli klacz nie jest jeszcze gotowa do krycia, przyciska uszy i próbuje ugryźć lub kopnąć samca. Gdy tak się nie dzieje i samica przyjmuje pozycję „sika”, można przystąpić do organizacji krycia: ogon klaczy należy zabandażować, a genitalia dobrze spłukać ciepłą wodą. Do krycia używana jest specjalna uprząż, która uratuje samca przed uderzeniami klaczy. Krycie może odbywać się zarówno na arenie, jak i na otwartej przestrzeni.

Gdy klacz jest gotowa, samiec jest do niej przyprowadzany i zwykle można od razu obserwować, jak konie się kojarzą. Niemniej jednak, aby pomyślnie zakończyć proces, samiec musi znajdować się na samicy aż do całkowitego wytrysku (o tym momencie decyduje pozycja ogona). W przypadku nieudanego krycia, koń prowadzony jest na wędzidle przez kolejne 20-25 minut i powtarzam procedurę.

Koszenie krycia

W niektórych gospodarstwach prywatnych konie trzymane są w stadach, dlatego w takich przypadkach stosuje się metodę koszenia lub krycia stadnego. Tutaj nie trzeba długo zastanawiać się, jak konie się kojarzą, bo po uformowaniu ławic 25 klaczy i wypuszczeniu im ogiera, sprawę można powierzyć naturze. Samiec znajduje samice gotowe do zapłodnienia i kojarzy się z nimi. Skuteczność tej metody sięga 100%.

Gotowanie na drutach

Podobnie jak metoda kosyachny, krycie warzone jest wykorzystywane do zapłodnienia samic w stadzie. Rolnik wybiera kilka klaczy i przenosi je na oddzielny wybieg, po czym podnosi ogiera i przyprowadza do nich na cały okres lęgowy. Pod koniec okresu godowego ogiera wyjmuje się z kojca, a samice odsyła do stada.

Sztuczne zapłodnienie

Kiedy są klacze, ale w gospodarstwie nie ma samców, często stosuje się sztuczne zapłodnienie. Zwykle ta metoda inseminacji jest bardziej typowa dla dużych gospodarstw i stadnin. Do zabiegu hodowcy osobiście pobierają nasienie ogierów, analizują je i zamrażają lub od razu wykorzystują gotowe próbki. Weterynarz wstrzykuje do ciała klaczy nasienie, do którego ma specjalne urządzenia. Ta metoda pozyskiwania potomstwa ma kilka zalet w stosunku do naturalnego krycia:

• nasiona jednego cennego producenta można wykorzystać do zapłodnienia dużej liczby klaczy (czasem do 20 sztuk, aw okresie lęgowym do 200-300);
• wykluczone są wszystkie możliwe infekcje narządów płciowych;
• istnieje możliwość pozyskania potomstwa od cennego reproduktora, który znajduje się w dużej odległości od klaczy.

Cechy kojarzenia koni, jakie czynniki wpływają na proces seksualny

Konie zwykle rozpoczynają sezon seksualny w połowie wiosny lub wczesnym latem, chociaż nie oznacza to, że proces krycia zakończy się sukcesem. Istnieje wiele ważnych czynników, które mogą w taki czy inny sposób wpłynąć na powodzenie tej procedury:

• indywidualne cechy kobiecego ciała (wiek, rasa, otyłość itp.);
• warunki karmienia i trzymania klaczy (przy dobrej opiece pożądanie seksualne będzie wyraźne, o normalnym czasie trwania i dużym pokryciu);
• obciążenia pracą zwierząt (w stanie zmęczenia popęd płciowy klaczy będzie znacznie niższy, jak na poziom ciąży);
• Seksualne polowanie najdobitniej przejawia się przy dobrej pogodzie, zwłaszcza o poranku (naturalnym stymulantem są wiosenne słońce, zielona i bujna trawa na pastwisku oraz sprzyjająca spokojna atmosfera);
• bardziej efektywne będzie krycie wieczorne lub wczesne, ponieważ owulacja u klaczy najczęściej występuje w nocy.

Poza tym najlepiej jest kopulować pod koniec polowania, ponieważ w tym okresie jest więcej szans na udane zapłodnienie..

Dowiedzieliśmy się więc, jak konie rozmnażają się i co dokładnie wpływa na powodzenie tego procesu, więc wystarczy wybrać metodę, która jest najbardziej odpowiednia dla konkretnych warunków przetrzymywania zwierząt.