Rasa owiec merynosów: charakterystyka i hodowla

Wełniane owce domowe są hodowane przez rolników na całym świecie. Zwierzęta produkują wysokiej jakości miękki polar, który jest ceniony na rynku i służy do produkcji ubrań i akcesoriów.

Merynos uważany jest za jedną z najlepszych odmian owiec wełnianych..

Pochodzenie i historia rasy

Owce merynosowe to jedne z najstarszych zwierząt. Pierwsze wzmianki o nich pojawiły się ponad 2 tysiące lat temu i pochodzą z Afryki Północnej i Azji. Podczas podbojów arabskich zostali przetransportowani na Półwysep Iberyjski. Po wypędzeniu Arabów owce Merino trafiły do ​​Hiszpanów. Od XII do XVI wieku Hiszpania zajmowała wiodącą pozycję na międzynarodowym rynku wełny. Co więcej, koszt błonnika był tak wysoki, że zakazano eksportu owiec do innych krajów..

Bliżej 1720 roku przedstawiciele tej rasy zostali sprowadzeni do Szwecji i Francji, a 50 lat później przybyli do Australii. Hodowcy w każdym kraju starali się stworzyć gatunek doskonalszy, w wyniku czego krzyżowano owce merynosów z innymi odmianami. Doprowadziło to do pojawienia się nowych podgatunków. Dziś merynos to nie specyficzna odmiana, ale cała grupa ras, wyróżniająca się cienkim, miękkim i wysokiej jakości polarem..

Opis i odmiany

Teraz istnieje kilka odmian merynosów, z których każda ma pewne zewnętrzne znaki. Jednak te owce mają pewne wspólne cechy. Możesz zidentyfikować owce merynosów za pomocą następujących cech:

• masywne ciało-
• zarówno mężczyźni, jak i kobiety mają wyraźne fałdy skórne w nosie-
• samce mają duże skręcone rogi i poziomą fałdę na naszym.

Niezależnie od odmiany merynos ma grubą i bujną szatę. Co więcej, czasami jego ilość jest tak duża, że ​​osobniki nierogi na zewnątrz przypominają beczkę z nogami. Sierść całkowicie zakrywa ciało, tylko oczy, nos kufy, usta i nogi poniżej kolana pozostają otwarte. Kto zdecyduje się wyhodować taką rasę jak merynos, początkujący lub doświadczony rolnik, należy pamiętać, że zwierzęta te są dość wymagające w utrzymaniu. Następujące odmiany są najbardziej odpowiednie do hodowli w Rosji:

1. radziecki. Ten podgatunek był hodowany nie tylko w celu pozyskania skóry owczej, ale także mięsa. Przedstawiciele tego gatunku wyróżniają się silną i proporcjonalną sylwetką. Średnia waga samic to 50 kg, samce o 50-60 kg więcej. Zarówno chłopcy, jak i dziewczynki mają charakterystyczne fałdy na szyi. Zwierzęta nadają polarowi przyjemny, delikatny beż. Długość sierści waha się od 9 do 13 cm i dobrze się podkręca. Samiec przez rok przynosi od 12 do 17 kg wełny, samica - 5-8 kg. Zaletą radzieckich owiec merynosów jest to, że na wyjściu takie owce produkują dużo mięsa. Płodność zwierząt jest również utrzymywana na poziomie - owca może przynieść jednorazowo od 1 do 3 jagniąt.

1. australijski. Te owce zostały wyhodowane przez australijskich hodowców i idealnie nadają się do gorącego klimatu. Jednak dobrze radzą sobie również w południowych regionach Rosji. Przodkami rasy są owce merynos hiszpański, francuski i amerykański. Pierwsi przedstawiciele tej rasy zostali sprowadzeni do Rosji w połowie XX wieku. W zależności od budowy ciała i masy ciała merynos australijski dzieli się na 3 grupy: cienką (drobnowłóknina), średnią (średnio wełnistą) i mocną (grubo wełnianą). Cienko wełniane merynosy australijskie są kruche, ich waga waha się w przedziale - 50-70 kg, takie zwierzęta przynoszą rocznie do 5 kg wełny. Owce średniej wielkości są większe, ważą o 10 kg więcej i produkują około 8 kg wełny rocznie. Gruba wełna merynosów waży około 90 kg i produkuje 10-11 kg wełny rocznie.
2. Askanian. Ta odmiana rasy została wyhodowana przez ukraińskich hodowców w 1934 roku. Te zwierzęta mają mocną i mocną budowę, wystarczająco rozwiniętą muskulaturę. Średnia waga owiec wynosi 55-70 kg, tryków - 110-125 kg. Charakterystyczną cechą tego gatunku jest obecność skręconych rogów u samców. Przy odpowiedniej pielęgnacji i karmieniu baran przynosi rocznie do 20 kg skóry owczej, a samica ok. 7. Wełna ma średnią gęstość, przybliżona długość włosa to 10-12 cm. Kolejną zaletą merynosa askańskiego jest to, że jagnięta rosną dość szybko i szybko przytyć. Mięso takiej owcy jest bardzo smaczne i delikatne, całkowicie pozbawione specyficznego zapachu. Na jedno jagnię samica przynosi 2-3 jagnięta.

1. Mazaevskaya. Ten typ został opracowany przez rosyjskich hodowców w XIX wieku. Takie owce są idealnie przystosowane do rosyjskiego klimatu. Ich główną wadą jest stosunkowo niska produktywność i słaby kręgosłup..
2. Wyborczy. Takie owce są hodowane w Hiszpanii. Dają bardzo cienki i wysokiej jakości polar. Ale ponieważ taka rasa jest wymagająca pod względem pielęgnacji i utrzymania, rzadko są hodowane..

Istnieją również odmiany, takie jak hiszpański, Rambouillet i Negretti.

Charakterystyka i produktywność

Wielu rolników preferuje owce merynosów, ponieważ ich wełna jest wysokiej jakości i bardzo ceniona na rynku. Zwierzęta wytwarzają bardzo miękkie i cienkie włókno, które nadaje się do produkcji różnego rodzaju tkanin.

Pomimo minimalnej grubości wełna jest trwała, dobrze wchłania wilgoć i ma wysokie właściwości ocieplające. W większości przypadków z jednej owcy merynosów ścinana jest taka sama ilość wełny, jak z trzech owiec grubowłosych..

To, ile wełny zwierzę przyniesie rocznie, zależy od jej odmiany. Najbardziej produktywny jest merynos askański, który przynosi od 15 do 20 kg wełny rocznie, a plon włókna wynosi około 45%. Inne odmiany merynosów są nieco gorsze pod względem produktywności. Niemniej jednak przynoszą co najmniej 8-12 kg wełny rocznie..

Jeśli chodzi o mięso, dorosłe tryki często dorastają do 120 kg, ale częściej ważą od 85 do 100 kg. Średnia waga maciorek to 58-65 kg.

Uwaga! Nowonarodzone jagnięta tej rasy rodzą się również z pogrubioną sierścią na tułowiu i kończynach..

Utrzymanie i hodowla

Ponieważ owce merynosów mają długą i bardzo grubą wełnę, zwierzęta takie charakteryzują się bezpretensjonalnością w klimacie i szybko dostosowują się do każdej pogody. Najbardziej kapryśne i wymagające owce to Electoral, dlatego często hoduje się je w dużych wyspecjalizowanych gospodarstwach, w których można zapewnić zwierzętom niezbędne warunki.

Aby wygodnie trzymać inne odmiany tych zwierząt, musisz przestrzegać następujących zasad:

1. Konieczne jest zbudowanie ciepłego pomieszczenia dla owiec, w którym będą trzymane w zimnych porach roku. Nie ma potrzeby instalowania systemu ogrzewania, ale nadal zaleca się ocieplenie ścian (szczególnie w regionach północnych). Aby zwierzęta były zdrowe i dobrze się czuły, temperatura w pomieszczeniu nie powinna spaść poniżej +7 stopni.
2. Pomieszczenie powinno być przestronne. Jeśli zwierzęta są ciasne, zwiększa się ryzyko opóźnionego rozwoju fizycznego i stresu. Najlepszym rozwiązaniem jest podzielenie obory na osobne stanowiska dla baranów i owiec. Nowo narodzone matki z młodymi zwierzętami są również trzymane w osobnych boksach.
3. Rolnik musi utrzymywać pomieszczenie w czystości i kontrolować poziom wilgotności. Innym ważnym kryterium jest brak przeciągów w pomieszczeniu. Jeśli obora jest mokra i brudna, istnieje możliwość, że zwierzęta zaczną boleć, a jakość sierści ulegnie pogorszeniu..
4. W ciepłym sezonie zwierzęta należy chodzić. Chodzenie pozytywnie wpływa na przewód pokarmowy i stan innych narządów. Najlepszą opcją jest spacer z owcą po polu lub łące w pobliżu boksu.
5. Rolnik musi monitorować stan futra zwierzęcia. W przypadku pojawienia się jakichkolwiek problemów (łysiny, krwawe plamy) należy przeprowadzić oględziny i zidentyfikować ich przyczyny.
6. Niezależnie od stanu zwierząt hodowlanych raz na 2 lata zwierzęta należy pokazywać lekarzowi weterynarii.
7. 1-2 razy w roku należy ciąć wełnę, aby nie przeszkadzała owcom i baranom. Zabieg zaleca się przeprowadzić późną wiosną / wczesnym latem, aby zwierzęta nie przemarzły.

Oprócz opieki, merynos hiszpański musi zapewniać wysokiej jakości jedzenie. Schemat żywienia takich owiec można nazwać sezonowym. Jednak niezależnie od pory roku ich dieta powinna być zróżnicowana. Pożądane jest również, aby zawierał suplementy witaminowe. Przede wszystkim uwielbiają soczyste trawy, owies, otręby, jęczmień i rośliny okopowe (w niewielkich ilościach). Zimą zbiera się dla nich siano i gałązki z liśćmi..

Jeśli chodzi o hodowlę, minimalny wiek do krycia samic to 1 rok. Krycie trwa od 1 do 2 dni; rolnicy często uciekają się do sztucznego zapłodnienia. Ciąża owcy trwa około 20 tygodni. Nie ma potrzeby podejmowania specjalnych środków związanych z narodzinami dziecka. Jedynym zaleceniem w tym okresie jest zapewnienie kobiecie spokoju i wysokiej jakości pokarmu wzbogaconego witaminami. Wskazana jest obecność lekarza weterynarii w gospodarstwie podczas porodu.

Film, który utworzył się wokół worka owodniowego jest zbyt gęsty i często dusi jagnięta. Jeśli sam się nie łamie, należy go przeciąć ręcznie. Zaraz po urodzeniu jagnię należy umyć i pozostawić matce. Po 20-30 minutach jagnię może pić mleko matki.

Uwaga! Ze względu na grubą wełnę takich owiec trudno jest na czas wykryć rany, skaleczenia i zranienia, więc rolnik nie może tracić czujności.

Zalety i wady

Od kilku stuleci najpopularniejszą rasą o kierunku wełnianym pozostają owce merynosowe, a główne zalety tych zwierząt to:

• stosunkowo niskie wymagania dotyczące zawartości-
• zdolność przystosowania się do każdych warunków klimatycznych-
• niskie koszty paszy (szczególnie latem, kiedy zwierzęta żerują na łąkach)-
• wełna wysokiej jakości - włókno tych owiec kupują wszystkie przedsiębiorstwa działające w branży tekstylnej.

Jeśli chodzi o wady, obejmują one:

• podatność na pasożyty. Gęsta sierść zwierząt jest zawsze narażona na atak pasożytów. Aby zapobiec ich rozprzestrzenianiu się, będziesz musiał z nimi nieustannie walczyć-
• nietolerancja na wysoką wilgotność. Zwiększona wilgotność negatywnie wpływa nie tylko na zdrowie zwierząt, ale także na jakość wełny.

Wniosek

Hodowla owiec rasy merynos jest działalnością dochodową. Jeśli zastosujesz się do zaleceń ekspertów, odpowiednio zadbasz o zwierzęta i zapewnisz im wysokiej jakości karmę, zapewnią one właścicielowi nie tylko drogie wełny, ale także pyszne dietetyczne mięso. Jeśli podejdziesz do biznesu mądrze, hodowla owiec odniesie sukces nawet dla początkującego, który nie ma doświadczenia w hodowli zwierząt..