Rasa konia don: opis, zalety i wady
Koń Don należy do ras koni jeździeckich, a dziś można go spotkać w wielu szkołach jeździeckich, a nawet w policji. W przeciwieństwie do ciężkich zwierząt pociągowych, zwierzęta te wyglądają na znacznie szczuplejsze, ale to czyni je nie mniej atrakcyjne. W artykule rozważymy opis, cechy utrzymania i użytkowania koni dońskich.
Zadowolony
Historia rasy
Historia powstania rasy związana jest z historią Kozaków, gdyż pierwsze stadniny koni pojawiły się nad Donem w XVIII wieku. Hodowane zwierzęta były zwinne i elastyczne, z łatwością pokonywały wszelkie przeszkody i wykonywały ostre zakręty, odznaczały się niewielkimi wymaganiami w zakresie opieki i pożywienia. W drugiej połowie XVIII wieku znana już rasa koni dońskich nadal była doskonalona w warunkach wyspecjalizowanych fabryk..
Założycielami nowych linii były stada atamanów Martynowa, Iłowajskiego i Platowa, a nieco później powstała pierwsza stadnina hodowlana rasy M.Platov, w której znalazły się najlepsze perski i Arab konie. W tym samym czasie rozpoczęły swoją działalność stadnina koni Janowa (założona w 1776 r.), Stadnina Serikov i A.V. Ilovaisky (1778), Kuznetsov i N.V. Ilovaisky..
Jednak po tym, jak wytrzymały wszystkie trudności, koniom tym nadal grozi całkowite wyginięcie. Każdego roku liczba Donchaków wciąż spada, a te osobniki, które nadal mogą być wykorzystywane do hodowli, są często trzymane przez hodowców, którzy są zdalnie zaznajomieni z cechami tych zwierząt..ogólna charakterystyka
Charakteryzując konie doń, należy zwrócić uwagę na ich cechy zewnętrzne, charakter i przyzwyczajenia, aby podkreślić zalety i wady.
Wygląd
Konie pełnej krwi Don, które w większości pochodzą z istniejących wcześniej dużych fabryk, charakteryzują się elegancką, ale jednocześnie mocną budową i przeciętnymi parametrami:
- wysokość w kłębie - 164-166 cm;
- długość ciała - 164-165 cm;
- obwód klatki piersiowej - 194-195 cm;
- obwód nadgarstka - 20,5-21 cm.
Oceniając przedstawiciela rasy z boku, łatwo zauważyć jego szeroki szkielet i rozwinięte mięśnie, a także mocne nogi, powstałe w wyniku ciągłego ruchu po stepowych przestrzeniach. Konie dołów są lekkie i oszczędne w ruchu, a mimo dość imponującego wzrostu zwierzęta wyglądają bardzo wdzięcznie.Ich głowa jest średniej wielkości, ale oczy znajdują się w znacznej odległości od siebie, az boku ta cecha jest bardzo zauważalna. Umaszczenie Donchaków waha się od czystej czerwieni do czerwono-złotej i bardzo pięknie świeci w słońcu. To prawda, że często spotyka się czarne i szare konie, a czerwony garnitur można uzupełnić białymi znakami.
Postać
Właściciele koni dońskich zwracają uwagę na ich życzliwe usposobienie i poczucie własnej wartości, które wyraża się w inteligentnym zachowaniu i wrażliwości. Charakter jest zrównoważony i elastyczny, ale jeździec będzie musiał „wyrosnąć” w oczach swojego konia na taką postawę. Naturalna ciekawość tych zwierząt znacznie ułatwia zadanie ich tresury, jednak najczęściej konie dońskie wybierają dla siebie tylko jednego właściciela, któremu później są posłuszne i wybaczają jeźdźcowi prawie wszelkie błędy.
Dorośli, dzięki swojej szlachetnej postawie, sprawiają wrażenie wielkiej siły, spokoju i niezawodności. Jednak te konie nie są stworzone do bezczynności i wymagają wystarczającego obciążenia przy codziennym użytkowaniu w pracy. Bez tego charakter i zachowanie konia mogą się zmienić, a nie na lepsze..
Plusy i minusy
Każda rasa ma swoje zalety i wady, które hodowcy muszą wziąć pod uwagę. Konie doń nie są pozbawione zalet, ale jednocześnie nie można ignorować istniejących niedoskonałości tych koni. Obejmują one:
- niska prędkość, dzięki której konie rzadko osiągają sukcesy sportowe;
- stosunkowo niska manewrowość;
- zmniejszony kąt widzenia (z powodu krótkiego karku);
- złożona natura, z powodu której początkującemu trudno będzie nawiązać kontakt ze zwierzęciem;
- wśród współczesnych przedstawicieli rasy jest bardzo niewiele osób różniących się cechami pierwszego rzędu Donchaków: odwagą i spokojem w każdej sytuacji.
Jeśli chodzi o zalety wyhodowania rasy, oprócz jej historyczności, można również wyróżnić bezpośrednie pozytywne cechy konia:- atrakcyjny wygląd (w dużej mierze dzięki pięknej kolorystyce i zgrabnej sylwetce);
- wysokie zdolności intelektualne;
- lojalność wobec jednego pana.
Szereg zastosowań
Jak powiedzieliśmy, konie dołów nie są już hodowane na tak dużą skalę, jak w poprzednich stuleciach, ale nie oznacza to, że istniejące osobniki nie są nigdzie wykorzystywane. Istnieje kilka obszarów zastosowań Donchaks:
- lekki zespół (zwykle w prywatnych małych gospodarstwach);
- nauka jazdy konnej zarówno w dużych, jak i średnich klubach konnych najważniejsze jest prawidłowe wyszkolenie samego konia i jego narzekanie;
- medycyna i psychologia - ze względu na atrakcyjny wygląd konie doskonale nadają się do hipoterapii.
W kierunku sportowym konie doń są rzadko używane, ale wciąż są właściciele, którzy wysyłają je na zawody lub prezentują na wszelkiego rodzaju wystawach.Warunki przetrzymywania i opieki
Jeśli przedstawiciele opisywanej rasy są trzymani w warunkach fabrycznych, to zwykle odpowiednia jest dla nich metoda hodowli stada kulturowego. W ten sposób hodowcy mogą wybierać osobniki na podstawie ich charakteru i wykorzystania w różnych kierunkach. W każdym stadzie preferowane są spokojne i uległe konie, podczas gdy krnąbrne i uparte ogiery i klacze są prawie natychmiast odrzucane.
Równie ważna będzie dbałość o kopyta konia. Codziennie sprawdzaj ich integralność i nie zapomnij oczyścić ich z brudu i kurzu drogowego. Monitoruj stan podków i ich prawidłowe położenie, co uchroni zwierzę przed obrażeniami. Grzywa i ogon należy okresowo czyścić z trawy i czesać, dobrze jest kupić dla nich specjalny szampon.Nawet przy pozornie dobrym stanie zdrowia konia nie zapominaj o regularnych wizytach u weterynarza - przynajmniej raz na sześć miesięcy. Po zbadaniu zwierzęcia (w tym zębów) specjalista pomoże wykluczyć możliwy rozwój chorób lub zaleci terminowe leczenie. Ponadto przestrzeganie norm sanitarno-higienicznych w stajni pomoże zadbać o dobre samopoczucie koni..
Prawidłowe karmienie
W przypadku hodowli stad kulturowych w okresie letnim konie są karmione pastwiskiem, a raczej same znajdują je na wolnym wypasie. W ten sposób właściciele nie tylko minimalizują koszty materialne, ale także pomagają rozwijać niezależność i bezpretensjonalność konia. Wraz z nadejściem zimy konie trzymane są w izolowanych stajniach z obowiązkowym włączeniem do diety różnych mieszanek paszowych i siana..
Podczas wypasu na pastwiskach konie dońskie preferują koniczynę, tymotkę, wiechlinę łąkową, życicę. Dodatkowo klacze należy karmić 2–4 kg paszy treściwej dziennie, a 4–5 kg takiej paszy wprowadza się do racji młodych zwierząt. W okresie lęgowym Donchaki włączają do menu jajka, cukier, mleko. Ogiery są karmione 5 kg siana dziennie, dodając do niego warzywa i paszę zbożową.
Nie zapominaj też o tym jadące konie musi spożywać odpowiednią ilość soli, witamin i minerałów. Rasę koni Don można nazwać osobliwą i wyjątkową, więc zwierzęta te nie są odpowiednie dla wszystkich. Jeśli jednak nadal uda Ci się zdobyć ich miłość, nie ma wątpliwości co do lojalności, która tylko dodaje wartości rasie..
