Rasa koni kabardyjskich: charakterystyka, utrzymanie i pielęgnacja

Rasa kabardyjska została wyhodowana dawno temu i do dziś cieszy się zasłużonym szacunkiem. Wiele zalet tych koni interesuje miłośników jeździectwa..

W artykule przyjrzymy się bliżej tej rasie i jej cechom, poznamy historię jej pochodzenia, obszary użytkowania i warunki przetrzymywania.

Historia rasy

Koń kabardyński pojawił się na terytorium współczesnej Republiki Kabardyno-Bałkarskiej, która jest częścią Północnokaukaskiego Okręgu Federalnego. Uważa się, że rasa ta była wynikiem długiego krzyżowania miejscowych koni z rasami krwi wschodniej. W wyniku tego mieszania i ciągłej selekcji alpiniści wyhodowali zwierzę dobrze przystosowane do lokalnych warunków górskich i spełniające ich wymagania..Bezpretensjonalne konie, przewożące towary i ludzi niebezpiecznymi ścieżkami Kaukazu, niewymagające butów, stały się znane w XVI wieku, gdy Kabarda kwitła. Równocześnie dobrze radziły sobie również w zwykłych warunkach podczas lotów bojowych. Szlachta z Bliskiego Wschodu chętnie kupowała takie konie, docenili je także Rosjanie. Wraz z przyłączeniem Kabardy do Imperium Rosyjskiego prace nad tą rasą były kontynuowane.

Działania zbrojne pierwszej wojny światowej i wojny domowej doprowadziły konie górskie na skraj wyginięcia. Aby przywrócić i ulepszyć rasę, skrzyżowano Kabardyjczyków z przedstawicielami europejskich ras jeździeckich. W rezultacie wyhodowano większą odmianę - konie anglo-kabardyjskie, łączące zwinność koni angielskich i bezpretensjonalność wytrzymałych koni górskich. Ta linia jest uważana przez wielu za nową rasę. Konie kabardyjskie nadal są hodowane w stadninach Malkinsky i Malokarachaevsky, gdzie również pracują nad przywróceniem pierwotnego gatunku tych zwierząt.

Opis i cechy charakterystyczne

Konie kabardyjskie to klasyczna rasa uprzęży i ​​koni. Mają swoje charakterystyczne cechy, zalety i wady..

Zewnętrzny

Kabardianie wyróżniają się mocną budową ciała i dobrymi proporcjami. Dorosłe osobniki tej rasy ważą średnio około 400 kg, a ich wysokość w kłębie 152-157 cm. Według lokalnych kołchozów w 1993 r. Długość ciała u ogierów tej rasy wynosiła 178 cm, u klaczy 183 cm. Obwód nadgarstków odpowiednio: 19,9 cm i 18,7 cm Stadniny hodowlane hodują nieco większe okazy.Na zewnątrz kabardyjczyków jest dobrze rozwinięte ciało z szeroką klatką piersiową, prostym krótkim grzbietem i opadającym szerokim zadem. Na niskiej, muskularnej szyi średniej wielkości znajduje się mała sucha głowa, na profilu której znajduje się charakterystyczny dla tej rasy garb. Na uwagę zasługują tylne łapy o układzie szabli i niewielkim kształcie litery X. Cechą charakterystyczną jest również udany kształt kopyt („kielicha”), ich niezwykła twardość i wytrzymałość. Same nogi są krótkie i suche. Mają też dość długą i grubą grzywę i ogon.

Obecnie w rasie kabardyjskiej wyróżnia się trzy typy:

• Charakterystyka. Konie górskie są najbardziej typową suchą budową rasy. Uwielbiają używać go do celów patrolowych i turystycznych;
• orientalny. Wyraźniejsze są w nich geny orientalne pozyskane z koni arabskich i turkmeńskich. Najczęściej używany do jazdy konnej;
• masywny. Ten typ wyróżnia się większym wzrostem i dużymi rozmiarami, jest wykorzystywany do celów ekonomicznych jako zwierzę pociągowe.

Garnitury

Koń kabardyński może mieć następujące kolory:

• zatoka;
• szary;
• czarny;
• ruda z białą plamą;
• pstrokacizna.

Preferowane są zwykle konie gniade i czarne.

Postać

Ten bezpretensjonalny koń o uniwersalnym zastosowaniu wyróżnia się wysoką inteligencją i żywym temperamentem. Mają dobrą pamięć, nie akceptują przemocy wobec siebie, preferują serdeczne traktowanie. Przy odpowiednim wychowaniu wykazują oddanie właścicielowi i są dobrze wyszkoleni. Ten dzielny koń, nie bojący się wąskich górskich ścieżek, może stać się prawdziwym towarzyszem broni. Czasami wykazuje temperament, trudno się ubrać. Ujeżdżany koń jest całkowicie posłuszny właścicielowi. Ogólnie rzecz biorąc, Kabardianie mają życzliwy charakter i wysoką aktywność..

Plusy i minusy

Konie kabardyjskie mają niewątpliwe zalety w stosunku do innych ras:

• bezpretensjonalność. Konie te trzymano w stadach prawie przez cały rok i karmiono je suchą karmą i zbożem tylko zimą;
• zdolność adaptacji do różnych warunków. Zwierzę doskonale pokazało się zarówno w górach, jak i na równinach. Dobrze dostosowuje się do różnych klimatów, toleruje zmiany temperatury i ciśnienia atmosferycznego;
• doskonała genetyka. Zestaw genetyczny pozwala na wykorzystanie ich w hodowli;
• uniwersalność. Ten koń nadaje się zarówno do jazdy konnej (szczególnie w terenie górzystym), jak i do transportu towarów. Wykazuje dobre wyniki w sportach jeździeckich, takich jak bieganie i triathlon;
• siła i wytrzymałość. Może przewozić ładunki o masie 150 kg i pokonywać 100 km dziennie. W zawodach wytrzymałościowych często zajmują pierwsze miejsca;
• dobre zdrowie. Mają dobrą odporność na różne choroby, są płodne, żyją długo. Mają wysoką płodność, a plon młodych zwierząt sięga 85%. Klacze są wykorzystywane do rozrodu do 20 lat, a czasem nawet dłużej;

• odwaga i ostrożność. Wypracowywany na niebezpiecznych górskich ścieżkach i w potyczkach z wrogiem;
• miękki ruch. Wszyscy zwracają uwagę na wygodę tej rasy dla jeźdźców. Nawet w galopie lub kłusie utrzymują wygodne tempo i poruszają się bez szarpnięć;
• wysoka inteligencja. Te konie mają dobrą pamięć, można je trenować w różnych sztuczkach, dobrze nadają się do treningu;
• mocne stabilne kopyta. Kształt kopyt i ich twardość, wynikająca z częstego kontaktu ze skałami, pozwala zachować równowagę na trudnych ścieżkach gór Kaukazu. W dawnych czasach nie były one obute, aby stukotem kopyt nie zdradzić położenia oddziałów kawalerii. Teraz podkuwają tylko przednie nogi.

Jest kilka wad tej rasy:

• mały rozmiar;
• nie nadają się do większości sportów jeździeckich - nie są dla niego wystarczająco szybkie i zabawne.

Za pomocą

Konie kabardyjskie nie straciły swojej popularności w naszych czasach. W swojej ojczyźnie w Kabardyno-Bałkarii są używane do poruszania się w terenie górzystym, do transportu paczek, w uprzęży do transportu małych ładunków. Uległy charakter, wytrwałość, a także umiejętność poruszania się po trudnych kaukaskich ścieżkach, po których nie mogą przejechać pojazdy, znalazły zastosowanie w takich obszarach jak turystyka konna czy straż graniczna..Łagodny kłus koni pozwala jeźdźcom siedzieć w siodle przez długi czas. Te zwierzęta świetnie nadają się do patroli górskich i policji konnej. Dzięki krzyżowaniu się z innymi rasami jeździeckimi, konie rasy kabardyjskiej cieszą się dużą popularnością w tych sportach jeździeckich, w których potrzebna jest wytrzymałość.

Warunki przetrzymywania i opieki

W wyspecjalizowanych fabrykach do hodowli koni tej rasy przeważnie stosuje się grupową metodę stajni. Stada tworzone są poprzez selekcję według płci i wieku. Dzięki tej metodzie stajnie są wyposażane według prostszego projektu. Konie spędzają większość czasu na pastwisku. W przypadku braku wymaganej ilości roślin zielonych do paszy na pastwisku, zwłaszcza zimą, zwierzęta karmione są sianem i gotową paszą przemysłową. Przy dobrym wypasie technologia stadna jest stosowana przed nadejściem chłodów.

Idealną opcją do zamieszkania koni kabardyjskich jest rama lub konstrukcja drewniana wykonana z drewna.Grubość ścian stajni dla klimatu ciepłego wynosi około 20 cm, dla zimnego - co najmniej 25 cm.Temperatura powietrza w pomieszczeniu powinna wynosić 5–10 ° С. W stajni należy zapewnić dobrą ściółkę, wykorzystując do tego torf, słomę i trociny, stale czyścić całe pomieszczenie i boks.Ważne jest, aby ściółka była sucha, zwłaszcza zimą.. W straganach najwygodniej jest używać podajników, które są wyjmowane - wygodniej jest je pielęgnować i myć. Pomieszczenie musi być dobrze wentylowane, ale wolne od przeciągów i suche. Należy zaznaczyć, że Czerkiesi nie zapewniają do stajni oświetlenia, aby konie mogły lepiej widzieć i orientować się w ciemności lub we mgle..

W trosce o te konie należy okresowo kąpać się przy pomocy specjalnych skrobaków i szczotek w celu pielęgnacji sierści zwierzęcia. Grzywy dokładnie myje się żółtkiem i mydłem lub stosuje się specjalny szampon dla koni. Po zabiegach wodnych grzywę należy dobrze rozczesać. Taka procedura jest wykonywana ostrożnie, aby nie skrzywdzić zwierzęcia, w przeciwnym razie koń może w odpowiedzi kopnąć i zranić właściciela.. Kąpiel zaleca się przeprowadzać co najmniej raz na 7 dni, a częściej podczas treningu przed zawodami..

Kolejnym ważnym punktem opieki nad tym zwierzęciem jest czyszczenie kopyt. Codziennie trzeba badać kopyta, czyścić je z brudu i kamieni, a także w razie potrzeby natrzeć specjalnymi olejkami. Co 24 dni konieczne jest usuwanie zrogowaciałej martwej tkanki z kopyt, aby nie było żadnych śladów. W razie potrzeby koń jest okuty. Zwierzęta od najmłodszych lat należy uczyć karmienia nóg do inspekcji lub kucia, w przeciwnym razie mogą pojawić się problemy w przyszłości. Konieczne jest również monitorowanie stanu zębów zwierzęcia: w tym celu badanie dentystyczne przeprowadza się co 6-12 miesięcy. W przypadku starszych koni ta procedura jest wykonywana częściej..Należy również zauważyć, że konie Adyghe wymagają regularnych ćwiczeń..

Dieta zwierząt

Pod względem żywienia ta rasa koni jest bezpretensjonalna: odpowiednie są dla nich prawie wszystkie rodzaje paszy dla koni - siano, zboża (jęczmień, owies, kukurydza itp.), Słoma, pasza przemysłowa. Pomocne jest włączenie do diety suplementów roślinnych. W przypadku uprawy w warunkach fabrycznych dieta składa się z siana i paszy produkcyjnej. Przy stajniach i utrzymywaniu pastwisk jesienią, gdy na pastwiskach jest mało roślin zielonych, plemię i konie robocze karmi się do 8 kg marchwi dziennie, a do diety klaczy karmiących źrebięta dodaje się ziemniaki i buraki, a także zboże. rufa.

W zakładach hodowli koni przygotowuje się żywność w następujący sposób: zboża zalewamy gorącą wodą, następnie wkłada się otręby, melasę, melasę, warzywa, owoce - rozdrabnia się siano. Dieta koni zależy od stopnia wysiłku i wykorzystania. Podczas hodowli koni do udziału w zawodach sportowych należy szczególnie uważnie zadbać o dietę. W tym celu stosuje się paszę z dodatkami energetycznymi.. Konieczne jest również, aby konie dostawały dziennie około 50 litrów wody.Rasa kabardyjska jest bezpretensjonalna i wytrzymała, idealna do jazdy i transportu małych ładunków. Miłośnicy jeździectwa cenią je za wytrzymałość i płynną jazdę. Ze względu na masę zalet Kabardianie są wykorzystywani na wielu obszarach, jednak nie są one rozpowszechnione ze względu na ich małą przydatność do większości sportów jeździeckich. Ponadto konie te nie wymagają trudnych warunków do utrzymania i mają doskonałe zdrowie..