Rasa owiec romanowów: charakterystyka i hodowla

Owce rasy Romanow są poszukiwane wśród krajowych hodowców zwierząt. Wynika to z wszechstronności gatunku, co gwarantuje wysoki plon mięsa i wełny..

Jednocześnie zwierzęta nie pretensjonalnie podchodzą do warunków przetrzymywania, a także łatwo tolerują silne mrozy, co umożliwia ich uprawę w regionach północnych..

Pochodzenie i historia rasy

Pierwsza wzmianka o owcach Romanowów pojawiła się na początku XVIII wieku. Gatunek ten został uzyskany poprzez popularną selekcję wśród lokalnych zwierząt w dystrykcie Romanow-Borisoglebsk w prowincji Jarosław, jak nazywała się. Przez długi czas temu typowi owiec nie zwracano należytej uwagi. To właśnie proces naturalnego samorozwoju stał się podstawowym czynnikiem podwyższenia poziomu wytrzymałości i witalności przedstawicieli tej rasy na tle braku sprzyjających warunków do życia..

Gatunek ten był w stanie zwrócić na siebie uwagę, gdy pod koniec XVIII wieku w Romanowie zaczęły się odbywać wystawy zwierząt. Rasa owiec Romanowów, w porównaniu z innymi, wyraźnie wygrała i przekroczyła wszystkie wskaźniki produktywności, był to początek wzrostu jej popularności.

Następnie gatunek ten zaczął rosnąć nie tylko w północnych regionach Rosji, ale także w innych regionach. A także owce Romanowów zostały sprowadzone na Białoruś, Kazachstan, Mongolię. W latach 70. ubiegłego wieku Francja kupiła dużą liczbę tych zwierząt, co stało się ich szczytem popularności i impulsem do scentralizowanej hodowli owiec na terytorium Związku Radzieckiego..

A teraz ta rasa nie straciła na znaczeniu, ponieważ łączy wskaźniki wysokiej wydajności i łatwo dostosowuje się do nowych warunków. Ponadto w krajach o rozwiniętej hodowli owiec tryki Romanowów są wykorzystywane w pracach hodowlanych w celu tworzenia nowych linii.

Opis rasy

Oficjalnie cechy gatunkowe rasy przyjęto w 1908 roku. Od tego czasu nie przeszły większych zmian..

Charakterystyczne różnice w typie standardowym (silnym):

• silna sylwetka-
• wysokość - 70 cm-
• dobrze rozwinięta muskulatura-
• proste plecy-
• szeroka klatka piersiowa-
• nogi prawidłowo ustawione, mocne-
• gruba, miękka wełna-
• kolor - ciemny grafit-
• muskularny środkowy kark-
• szeroki kłąb, płynnie przechodzący w grzbiet.

Ponadto ten typ owiec może być jeszcze 2 typów - szorstki i delikatny. W pierwszym przypadku zwierzęta wyróżniają się ciężkim szkieletem i grubą owczą skórą, w drugim kruchą strukturą ciała i cienkim, kiepskiej jakości włosiem. Obie należy wyrzucić i nie używać do dalszej hodowli..

Jagnięta Romanow są po urodzeniu czarne, ale na głowie i nogach może występować kilka białych plam. Począwszy od 2-3 tygodni przedostaje się lekki puch, a po pięciu miesiącach kolor staje się podobny do dorosłego.

Uwaga! Owce i barany rasy Romanowów mogą wyhodować rogi, ale ogólnie przyjęty standard nie przewiduje ich obecności.

Charakterystyka i produktywność

Ten typ ceniony jest przede wszystkim za wysoką jakość skór owczych, w których zawartość puchu jest 2 razy większa niż w przypadku kożucha. Dzięki temu wełna nie odpada, ma piękny wygląd i wysoki poziom izolacji termicznej. Najbardziej ceniona jest skóra owcza pozyskiwana z jagniąt 4-6 miesięcznych.

Główne wskaźniki produktywności owiec rasy Romanowów:

• żywa waga samca - 70-100 kg-
• waga dorosłej kobiety - 45-60 kg-
• stosunek awn i down - 1: 4-
• wydajność mięsa - 52-54%-
• wydajność wełny przy 3-krotnym strzyżeniu - 1,6-3 kg-
• waga 3 miesięcznego jagnięcia - 17 kg, 9 miesięcy - 40 kg.

Strzyżenie należy wykonywać 3 razy w ciągu roku: wiosną, latem i jesienią z powodu sezonowego linienia. Ignorowanie tego czasu znacznie obniża jakość owczej skóry.

Osobliwością owiec rasy Romanowów jest to, że są one gotowe do hodowli o każdej porze roku. Pozwala to nie tylko na zaplanowanie porodu, ale również przeniesienie go w najbardziej dogodny dla niego czas..

Uwaga! Do uboju jagniąt zaleca się w wieku 8-9 miesięcy, gdy markiza po strzyżeniu ma 2,5-3 cm, a puch rośnie 4-6 cm.

Utrzymanie i hodowla

Utrzymanie i hodowla owiec Romanowów nie różni się szczególnie od innych gatunków. Ale są pewne wymagania, które każdy początkujący hodowca musi wziąć pod uwagę, aby osiągnąć maksymalny poziom produktywności..

Cechy treści

Hodowla tego typu owiec nie wymaga żadnych specjalnych warunków. Gruba skóra i gruby włos zapewniają niezawodną ochronę przed silnymi mrozami. Najważniejsze jest to, że w pomieszczeniu, w którym są trzymane, nie ma przeciągów, a na podłodze jest gruba podłoga z czystej, suchej słomy lub siana. Nie zaleca się stosowania do tego celu trocin ani torfu..

Przy ciągłym utrzymywaniu obory poziom produktywności jest zauważalnie obniżony, dlatego konieczne jest zapewnienie swobodnego wypasu latem i możliwość okresowego przebywania na świeżym powietrzu zimą. Tylko w takich warunkach zmniejsza się prawdopodobieństwo zachorowania, wzmacnia się odporność, zwiększa się płodność i jakość skóry owczej..

Jednocześnie wypas można prowadzić nawet na najbardziej rzadkich pastwiskach. Ale podmokłe i zalane łąki nie nadają się do tych celów, ponieważ ich nieodłączna wysoka wilgotność negatywnie wpływa na pracę układu pokarmowego. Naturalne pastwiska można zastąpić sztucznymi, obsiewając je zbożami i roślinami strączkowymi.

Zasady żywienia

Aby osiągnąć maksymalny poziom produktywności podczas uprawy rasy Romanowów, konieczne jest zapewnienie nie tylko pełnego, ale także racjonalnie zorganizowanego karmienia. Ważne jest również, aby w specjalnie wyposażonych poidłach zawsze była świeża woda..

U owiec metabolizm jest znacznie wyższy niż u innych zwierząt, dlatego też mają one zwiększone spożycie składników pokarmowych na 1 kg żywej wagi. W związku z tym zimą racja zwierząt powinna obejmować paszę gruboziarnistą i soczystą. W takim przypadku słomkę należy najpierw odparować, aby jej ostre końce nie uszkodziły żołądka. Ziarno należy również rozgnieść do stanu miazgi..

Uwaga! Samice ciężarne i karmiące należy dodatkowo karmić roślinami okopowymi, a młode jagnięta otrębami i mąką.

Zimą podstawą pożywienia jest siano, szczególnie cenna jest koniczyna suszona. Koncentraty podawać po wypiciu, a soczystą paszę pomiędzy posiłkami objętościowymi..

Latem owce całkowicie przechodzą na wypas pastwiskowy, ale jednocześnie przejście z obory powinno następować stopniowo w ciągu 1-2 tygodni, aby układ pokarmowy zwierząt mógł w pełni zreorganizować się na soczystą paszę.

Dieta owiec rasowych rasy Romanowów musi odpowiadać ich obciążeniu. W oborze ilość paszy objętościowej nie może przekraczać 40%, koncentratów - 35%, a mokrych mieszanek - 25%. Podczas krycia samca zaleca się karmić wysokiej jakości sianem, zieloną trawą i soczystą paszą. W tym okresie ważne jest również karmienie zwierząt odtłuszczonym mlekiem lub inną paszą dla zwierząt..

Jagnięta karmione są przez macicę do 2 miesięcy życia, ale od 7-10 dnia życia muszą być karmione specjalną mieszanką paszową. W razie potrzeby można go zastąpić mieszanką pokruszonego jęczmienia i pokruszonego owsa w równych proporcjach. Od 3 tygodnia życia siano z fasoli lub kiszonki należy wprowadzać w dawce 20-30 g dziennie, stopniowo zwiększając tę ​​dawkę do 300 g do szóstego miesiąca życia. Do okresu odseparowania od matki (3-4 miesiące) jagnięta należy całkowicie przenieść na wypas, co minimalizuje stres.

Uwaga! Przy odpowiednim żywieniu przyrost masy ciała jagniąt wynosi 120-150 g dziennie.

Hodowla

Owce Romanowów charakteryzują się wysokim poziomem płodności, gdyż jednorazowo mogą urodzić 2-3 jagnięta. Umożliwia to 2,5-krotne zwiększenie pogłowia stada w ciągu roku. Jednocześnie owieczenie przebiega bez szczególnych trudności, dzięki cienkiemu szkieletowi macicy i niskiej wadze płodu. Po urodzeniu niemowlęta prawie natychmiast wstają i nie wymagają specjalnej opieki. Wyjątkami są przypadki, w których jagnięta są 3 lub więcej jagniąt. W takim przypadku przeprowadza się dodatkowe karmienie, ponieważ mleko matki nie wystarcza dla wszystkich..

Młode owce osiągają dojrzałość płciową po 4 miesiącach, ale nie zaleca się nawożenia w tym wieku. Pierwsze krycie należy przeprowadzić przy masie macicy 35-39 kg, co będzie miało korzystny wpływ na potomstwo. Ta procedura wymaga specjalnych przygotowań, wystarczy ogolić włosy między tylnymi łapami 2 dni przed zapłodnieniem. Samice gotowe do krycia należy umieszczać w osobnej kojcu, do którego rano i wieczorem wprowadzany jest rodowód barana. Ciąża trwa 145 dni.

Po ocieleniu samicę i jagnięta należy umieścić w oddzielnej klatce na 5 dni, aby odeszły od porodu i przyzwyczaiły się do siebie. Od 2 do 30 dni życia niemowlęta należy szczepić przeciwko powszechnym chorobom. Niezbędne szczepionki i ich harmonogram należy sprawdzić u lekarza weterynarii..

Hodowla owiec rasy Romanow, jako firma, obiecuje wysokie zyski w krótkim czasie, dlatego decyduje się na to wielu początkujących hodowców zwierząt..

Zalety i wady

Ten typ owiec słusznie zajmuje czołowe miejsce wśród innych gatunków domowych. Ale pomimo swoich zalet nigdy nie zyskała popularności na całym świecie. Jednak nie umniejsza to w najmniejszym stopniu jego przewagi nad innymi gatunkami..

Silne strony:

• niewymagająca diety-
• bezpretensjonalność w pielęgnacji i konserwacji-
• doskonała płodność-
• wysokiej jakości kożuch-
• dobra wydajność mięsa.

Ważny! Główną zaletą rasy Romanowów jest to, że można osiągnąć wysoki poziom produktywności przy minimalnych kosztach utrzymania i karmienia..

Ten typ ma również pewne wady. Jego słabą stroną jest niewielki plon wełny, mimo że jej jakość jest nienaganna. Również zwierzęta tego gatunku są bardzo podatne na wysoką wilgotność powietrza, co prowadzi do rozwoju chorób układu oddechowego. Dlatego ważne jest, aby zimą były one przechowywane w suchym, wolnym od przeciągu miejscu. Ale dotyczy to nie tylko tej rasy, ale także innych rodzajów owiec..

Wniosek

Teraz popularność rasy owiec Romanowów wśród początkujących hodowców stopniowo rośnie. Wynika to z wysokiego wskaźnika przeżywalności w ekstremalnych warunkach i bezpretensjonalnej opieki. Te czynniki są fundamentalne przy wyborze rasy do hodowli domowej. Ale trzeba kupować jagnięta rasowe na farmach lub od zaufanych sprzedawców, aby młode miały wszystkie cechy gatunkowe ogólnie przyjętego standardu.