10 Rodzajów brzóz
Brzozowy są integralną częścią rosyjskiej kultury, w pewnym sensie można je nawet nazwać jednym z jej symboli. Wiedząc o tym, każdy mieszkaniec lata z przyjemnością ozdobi swoją działkę tym drzewem, dołączając do rosyjskiego smaku. Jednak brzoza - drewno, posiadający wyraźny polimorfizm, prostymi słowami, wielką różnorodność różnych form i typów. Ten artykuł ma na celu przedstawienie najbardziej odpowiednich drzew tego gatunku do projektowania krajobrazu..
Zadowolony
Warty (opadający)
Brzoza Warty jest najpospolitszym ze wszystkich gatunków tego drzewa. Dorasta do 25-30 metrów i ma obwód pnia do 85 cm.
Obszar uprawy opadającej brzozy jest dość szeroki i obejmuje całe terytorium Europy, Afryki Północnej i Azji. Najwięcej ich znajduje się na terenie ograniczonym z jednej strony Kazachstanem, z drugiej Uralem..
Odmiana ta ma dobrą mrozoodporność, z łatwością radzi sobie w suchym klimacie, ale wykazuje zwiększone zapotrzebowanie na światło słoneczne..
Młode drzewa tego gatunku mają brązowy kolor kory, który po osiągnięciu wieku 10 lat zmienia się w tradycyjną biel. Dolna część dojrzałych drzew z czasem czernieje i jest pokryta siecią głębokich pęknięć.
Każda gałąź brzozy pokryta jest dużą liczbą żywicznych narośli, które wyglądem przypominają brodawki, stąd też nazwa tego drzewa. A nazwę „wiszące” nabrał ze względu na właściwość gałęzi młodych drzew do zwisania.
Papier
Drewno wygląda bardzo podobnie do zwykłej brzozy.
Dość duże nasadzenia tego drzewa można znaleźć w Europie Zachodniej. Na terytorium Rosji występuje głównie w różnych parkach, ogrodach botanicznych i stacjach leśnych. Swoją nazwę zawdzięcza temu, że starożytni Indianie używali jej kory jako materiału pisanego..
Crohna - ma nieregularnie cylindryczny kształt, gałęzie są raczej cienkie i długie.
U okazów, których wiek nie przekroczył pięciolecia, kora jest brązowa z białymi przetchlinkami. Dorosłe osobniki mają białą korę, czasem z różowawym odcieniem, często pokrytą dość długimi brązowymi lub żółtawymi przetchlinkami, łuszczy się poziomymi płytkami.
Młode gałęzie opadają na siebie i rzadko umieszczają żywiczne gruczoły o jasnobrązowym lub zielonkawym odcieniu. Z biegiem czasu gałęzie nabierają ciemnobrązowego, błyszczącego koloru i tracą pokwitanie..
wiśnia
Ta różnorodność rośliny swoją nazwę zawdzięcza barwie kory, która ma ciemnobrązowy, prawie wiśniowy odcień. Drzewo to może dorastać do 20-25 mi ma obwód pnia do 60 cm.
Siedlisko naturalne jest ograniczone do krajów Ameryki Północnej i Europy Wschodniej: krajów bałtyckich, centralnej Rosji, Białorusi.
Kora zawiera dużą liczbę nierówności i pęknięć o dość dużych rozmiarach. U młodych drzew kora ma raczej przyjemny aromat i cierpki, ostry smak. Młode pędy są lekko owłosione, ale z wiekiem stają się nagie i nabierają brązowawo-czerwonego odcienia.
Warto zauważyć, że pąki tej odmiany drzew, a także kora, mają kolor czerwono-brązowy..
Daurskaya (czarny)
Brzoza dauryjska ma wyjątkowe zapotrzebowanie gleba, dlatego obecność tego drzewa na tym stanowisku świadczy o wyjątkowej jakości gleby. Preferuje do wzrostu gleby gliniaste i gliny piaszczyste.
Wysokość tej rośliny waha się od 6 do 18 m, a obwód pnia może sięgać 60 cm, obszar naturalnego wzrostu jest dość szeroki i obejmuje południową część Syberii, Mongolię, Daleki Wschód Rosji, niektóre regiony Chin, Japonii i Korei.
Pień drzewa jest prosty, okazy rosnące w południowych częściach świata mają gałęzie, które wznoszą się pod ostrym kątem. Drzewa rosnące na północnych szerokościach geograficznych mają bardziej rozłożystą koronę.
Żółty (amerykański)
Brzoza żółta ma pewne cechy, z których główna polega na tym, że nazywane są tak jednocześnie dwa różne typy tego drzewa, z których jeden występuje w Azji, a drugi głównie w Ameryce Północnej. Ta sekcja skupi się na drugiej.
Wysokość rośliny około 18-24 m, obwód pnia może dochodzić do 1 m.W naturze występuje w Ameryce Północnej, w największych ilościach w jej południowych częściach.
Gatunek ten charakteryzuje się dużą tolerancją cienia, do wzrostu preferuje brzegi rzek i mokradła. Ma błyszczącą korę o złocistym lub żółtawo-szarym odcieniu, która bardzo dobrze się łuszcza, gęsto pokryta podłużnymi białymi pęknięciami.
Korzeń znajduje się raczej powierzchownie, szeroko rozgałęziony. Młode pędy są szare, po osiągnięciu wieku jednego roku na ich powierzchni tworzy się biała soczewica.
Drobnolistny
Ten typ drzewa ma raczej małe liście, tylko 1,5-3 cm długości, rombowo-jajowate lub odwrotnie jajowate. Ponadto jest dość mały w porównaniu z innymi członkami rodziny, tylko 4-5 m.
Obwód pnia rzadko przekracza 35-40 cm, siedlisko gatunku ogranicza się do zachodniej Syberii i północnej części Mongolii.
Kora jest żółto-szara, czasem z różowawym odcieniem, nakrapiana dużą liczbą podłużnych pasów koloru czarnego lub brązowego. Młode gałęzie są obficie usiane żywicznymi wyrostkami przypominającymi brodawki i są mocno owłosione, brązowo-szare.
Puszysty
Puszysta brzoza była wcześniej nazywana również białą, ale ponieważ nazwa ta jest często stosowana do opadającej brzozy, obecnie proponuje się odejście od tej nazwy, aby uniknąć nieporozumień. Wysokość około 30 m, a średnica pnia sięga 80 cm.
Drzewo to można znaleźć w całej zachodniej części Rosji, wschodniej i zachodniej Syberii, na Kaukazie i prawie na całym terytorium Europy..
Kora młodych przedstawicieli rośliny ma brązowo-brązowy kolor, który po ósmym roku życia zmienia się na biały. Młode osobniki są często mylone z różnymi typami olchy..
U dojrzałych drzew kora jest biała prawie do samej podstawy pnia, nie ma pęknięć i nierówności, z wyjątkiem niewielkich fragmentów przy ziemi. Młode pędy są gęsto pokryte puchem, gładkie.
Gałęzie nie mają skłonności do opadania. W młodym wieku choroba Leśniowskiego-Crohna jest raczej wąska, ale z wiekiem rozrasta się.
Prążkowany (Daleki Wschód)
Ten rodzaj brzozy jest czasami mylnie nazywany żółtym. Drzewo to występuje w lasach górskich, gdzie jego liczba może sięgać 60% ogólnej liczby roślin. Może osiągnąć wysokość 30 m przy obwodzie pnia do 1 m.
Jej naturalnym siedliskiem jest Półwysep Koreański, Chiny i rosyjski Daleki Wschód..
Kora ma odcień jasnożółty, żółto-szary lub żółto-brązowy, błyszcząca, może być gładka lub lekko łuszcząca się. Na bardzo starych okazach można zobaczyć obszary silnego rozwarstwienia. Młode pędy mają krótki puch.
Gałęzie - brązowe, często nagie, czasami zawierają na swojej powierzchni małe gruczoły żywiczne.
Wełnisty
Drzewo występuje najczęściej we wschodnich regionach Rosji - Jakucji, Chabarowsku, obwodzie irkuckim i terytorium Primorskim. Wysokość gatunku waha się od 3 do 15 m, aw pasie subalpejskim roślinę tę można znaleźć w postaci krzak.
Młode gałęzie są usiane dużą liczbą gruczołów i pokryte są dwoma rodzajami włosów: pierwsze są bardzo krótkie, aksamitne w dotyku, gęste i mają czerwonawy kolor, a drugie są wystarczająco duże, rzadko umiejscowione, białe.Schmidt (żelazo)
Nazwa tego gatunku brzozy pochodzi od nazwiska rosyjskiego botanika Fiodora Schmidta, który jako pierwszy odkrył te drzewa. Brzoza żelazna ma charakterystyczne cechy, jedną z nich jest to, że roślina ta ma długą wątrobę, może dożyć 300-350 lat.
Wysokość drzew sięga około 35 m przy średnicy pnia 80 cm, na wolności można je znaleźć w Japonii, Chinach i na południu Terytorium Primorskiego w Rosji.
Kora drzewa jest podatna na łuszczenie się i łuszczenie, barwa beżowa lub szaro-kremowa. Młode drzewa są brązowe.
Kora młodych gałęzi ma kolor ciemnej wiśni, która ostatecznie zmienia kolor na fioletowo-brązowy. Czasami gałęzie zawierają niewielką ilość żywicznych gruczołów..
