Podstawowe właściwości i skład gleby

Podczas sadzenia określonej uprawy nie należy ignorować głównych właściwości użytej gleby, ponieważ jakość powstałej uprawy zależy od jej żyzności. Jesteśmy przyzwyczajeni do stosowania szerokiej gamy nawozów, ale niewiele osób myśli o tym, jakich składników brakuje w składzie gleby. Oczywiście nie będzie można tego ustalić na oko, ale po prostu trzeba wiedzieć o głównych cechach podłoża - przeanalizujemy je dalej.

Podstawowe właściwości gleby

Gleba to cały system z własnym rytmem życia i zasadami rozwoju, nic więc dziwnego, że jej właściwości mogą być bardzo różne. Rozważmy główne.

Płodność

Pod pojęciem żyzności gleby zwykle rozumie się cały zestaw jej właściwości i procesów zachodzących w procesach, które przyczyniają się do prawidłowego wzrostu i rozwoju roślin. Podłoże uważane jest za żyzne, zawierające ogromną ilość składników pokarmowych, wśród których szczególnie warto zwrócić uwagę na azot, potas, magnez, miedź, fosfor, siarkę i oczywiście próchnicę (na dobrych glebach to nawet 10%).

Wszystkie te elementy są ze sobą ściśle powiązane, dlatego nie należy się dziwić, jeśli brak jednego elementu lub naruszenie któregokolwiek z procesów wywołuje zmianę we wszystkich pozostałych. Od niepamiętnych czasów człowiek oceniał jakość gleby właśnie z punktu widzenia żyzności, od której zależy obfitość plonów i piękno roślin ozdobnych..

Skład mechaniczny

Skład mechaniczny to kolejna bardzo ważna właściwość, która pozwala przypisać glebie pewną odmianę. Ogólnie rzecz biorąc, koncepcja ta odnosi się do tekstury lub ziarnistego składu podłoża, utworzonego z milionów różnych cząstek elementarnych..Wartość ta jest wyrażona jako procent masy całkowicie suchej gleby. Cechy składu mechanicznego opierają się nie tylko na początkowej charakterystyce skały macierzystej, ale także na parametrach procesów glebotwórczych stale zachodzących wewnątrz.

Właściwości fizyczne

Skład mechaniczny wpływa bezpośrednio na właściwości fizyczne gleby, takie jak przepuszczalność wody (lub gęstość), porowatość, pojemność wilgoci. Tymczasem wszystkie z nich są również bardzo ważnymi czynnikami przy wyborze miejsca podczas sadzenia roślin uprawnych. Porozmawiamy więcej o tych cechach i ich związku..

Od czego zależy płodność i jak ją zwiększyć

Oczywiście dla każdego rolnika lub zwykłego letniego mieszkańca, który uprawia na swoim terenie różne rośliny, pierwszym zadaniem będzie zwiększenie żyzności gleby, co powinno zwiększyć ilość uprawianych roślin. Rozważ główne czynniki utrzymania gleby i sposoby osiągnięcia pożądanego rezultatu.

Czynniki utrzymania płodności

Przez czynniki płodności rozumie się całość ilości wody, powietrza, ciepła, strefowego i azotowego odżywiania roślin, które bezpośrednio wpływają na ich wzrost i rozwój. Jednocześnie organizacja odpowiednich warunków dla płodności oznacza zintegrowane podejście do możliwości zapewnienia roślinom niezbędnych lądowych czynników wzrostu..

Główne czynniki to:

• ilość wody w glebie;
• opady i nawadnianie (zwiększona kumulacja sodu może niekorzystnie wpłynąć na uprawę);
• wartość całkowitego odparowania wilgoci, która potwierdzi ogólny wzrost objętości cieczy w ciągu całego roku;
• odpowiednie poziomy składników odżywczych.

Sposoby na zwiększenie płodności

Najważniejszymi warunkami, od których zależy płodność, są reżimy temperaturowe, żywieniowe, wodno-powietrzne, biochemiczne, fizykochemiczne, solne i redoks.Osoba może wpływać na cechy niektórych z nich, podejmując następujące środki:

1. Organizując właściwy płodozmian, sadząc rośliny w tym samym miejscu w odstępach pięcioletnich. Oznacza to, że cokolwiek uprawiasz, zaleca się zmianę miejsca wzrostu kultury co pięć lat..
2. Wysiew na miejscu tzw. „Roślinoleczników”, wśród których szczególnie wyróżnia się czosnek, piołun, sakiewka pasterska, pokrzywa.
3. Wabienie dżdżownic. Od dawna ustalono, że przy ich dużej akumulacji gleba daje większe plony, co oznacza, że ​​ich obecność jest bardzo pożądana (gatunki kalifornijskie różnią się zwiększoną strawnością różnych substancji organicznych).
4. Wykonywanie obróbki cieplnej w celu zniszczenia wszelkiego rodzaju szkodników i chwastów. Główną wadą tej metody jest niemożność zastosowania jej na dużych obszarach (bardziej odpowiednie dla szklarni i szklarni).
5. Wprowadzając do gleby materię organiczną, zwłaszcza obornik, popiół i kompost.
6. Wykonując mieszane sadzenie roślin. Eksperci zalecają posadzenie wraz z uprawianą rośliną odpowiedniego „sąsiada”, który odstraszy szkodniki i zapobiegnie zubożeniu podłoża. W tym celu można sadzić bazylię, rozmaryn, rumianek, nagietki, które między innymi będą bardzo atrakcyjne dla pszczół, przyczyniając się tym samym do zapylania roślin i zwiększania objętości plonów..
   Rozważany jest najlepszy obornik zielony dla gleby łubin, rzodkiewka, owies, żyto i facelia.
7. Organizując okresowy odpoczynek dla każdego oddzielnego obszaru terytorium. Przy ciągłej, nieprzerwanej uprawie tych samych upraw każda gleba jest zmęczona, dlatego lepiej nie sadzić niczego w ciągu wybranego roku, wykonując tylko pielenie, ściółkowanie i nawożenie. Wraz z nadejściem jesieni miejsce jest rozkopywane, próbując przesunąć górną warstwę w dół.
8. Wysiew roślin na obornik zielony, w którym występuje duża zawartość białka, skrobi i azotu. W takim przypadku owies, żyto, gorczyca, słonecznik staną się idealnymi „mieszkańcami” Twojego miejsca. Przeważnie wysiewa się je po zbiorach, chociaż w niektórych przypadkach uprawia się je w tym samym czasie co główne uprawy..

Znacznie łatwiej jest zwiększyć żyzność gleby zamkniętej niż osiągnąć podobny wynik na otwartym terenie, nic więc dziwnego, że wielu letnich mieszkańców wyposaża na swoim terenie szklarnie i szklarnie, zaopatrując je w systemy nawadniające i wentylacyjne, a czasem nawet ogrzewając.

Skład mechaniczny i jego wpływ na glebę

Na początku artykułu wspomnieliśmy już o takiej charakterystyce gleby, jak skład mechaniczny, a teraz oferujemy bardziej szczegółowe zrozumienie jej cech i rozmieszczenia gleby według gatunków zgodnie z tym kryterium.

Co to jest skład mechaniczny

W strukturze ziemi znajdują się cząsteczki o bardzo różnej wielkości: zarówno kamienie, pozostałości skał i związków mineralnych (często o średnicy 10-12 cm), jak i bardzo drobne elementy niewidoczne gołym okiem. Co więcej, niektórych z nich nie zobaczysz nawet zwykłym mikroskopem, dlatego badając mieszanki glebowe musisz użyć specjalnej aparatury elektrycznej..Właściwości podłoża, jego bogactwo i żyzność w dużej mierze zależą od wielkości tych składników, a jeśli wykonamy analizę mechaniczną podłoża, to możemy go przypisać do określonego typu: fizyczna glina (wielkość ziaren około 0,01 mm), fizyczny piasek ( cząstki osiągają rozmiary od 0,01 do 1 mm), składniki koloidalne (rozmiar 0,0001 mm). Rozważmy najbardziej typowe typy gleb zidentyfikowane na podstawie ich składu mechanicznego..

Rodzaje gleb w zależności od składu

Nawet jeśli nie posiadasz specjalnego sprzętu, a nie możesz naocznie określić rodzaju mieszanki gleby, o jej przybliżonym składzie mechanicznym poinformują następujące metody diagnostyczne (sucha i mokra).

Clayey

To podłoże zawiera do 50% czystej gliny i charakteryzuje się takimi definicjami, jak „mokry”, „lepki”, „ciężki”, „lepki” i „zimny”. Gleby gliniaste bardzo wolno przepuszczają wodę, zatrzymując ją na powierzchni, co uniemożliwia przetworzenie terenu: mokra glina przykleja się do narzędzi ogrodniczych.W stanie suchym taka gleba jest bardzo trudna do zmielenia palcami, ale kiedy nadal ci się uda, masz wrażenie, że masz w dłoniach jednorodny proszek. Zmoczony zaczyna mocno się rozmazywać, idealnie zwija się w koronkę i pozwala bez problemu uformować pierścień z ziemi.

Glina piaszczysta

W przeciwieństwie do pierwszej opcji, suche gleby piaszczysto-gliniaste łatwo wciera się palcami iw tym stanie pozwala dostrzec gołym okiem drobne ziarenka piasku. Jeśli zwilżysz podłoże i spróbujesz załadować je do koronki, otrzymasz tylko niewielką część. W tym przypadku wraz z gliną w składzie podłoża występuje również piasek, którego jest znacznie więcej (20% do 80%).

Piaszczysty

Takie gleby tworzą wyłącznie ziarna piaszczyste z niewielkim dodatkiem cząstek gliny lub pyłu. Ten rodzaj podłoża jest bez struktury i nie posiada właściwości wiążących..

Gliniasty

Pocierając palcami suchą glinę, uzyskuje się drobny proszek z wyczuwalnymi ziarenkami piasku. Po zwilżeniu można go zwinąć w sznurek, który pęka podczas próby uformowania pierścienia. Lekka glina uniemożliwi utworzenie pierścienia, a sznurek będzie pękać podczas zwijania. Ciężkie gliniaste podłoża tworzą pierścień z pęknięciami. Gleby gliniaste są już same w sobie bogate w związki mineralne, są też dość kruche, nie przeszkadzają w przenikaniu wilgoci do dolnych warstw i zapewniają normalną cyrkulację powietrza.

Jeśli ziemia składa się z małych cząstek mułu i grubszego piasku, to jest lepszej jakości. Aby określić proporcję tych substancji, możesz przeprowadzić małe domowe badania. Pobierz próbkę gleby ze swojego obszaru, umieść ją w pojemniku z wodą i mieszaj, aż nie będzie bardzo płynna. Z powstałego rozwiązania najpierw wykonaj piłkę, a następnie spróbuj oślepić opaskę uciskową.Oczywiście ostateczny wynik odgrywa w tej kwestii główną rolę. Oznacza to, że jeśli nie wyjdzie ani piłka, ani opaska uciskowa, to przed tobą są piaski, a jeśli udało ci się uformować piłkę, to możemy założyć, że piaszczysta glina. Do utworzenia liny nadaje się tylko glina, a jeśli zwinie się w pierścień, najprawdopodobniej jest to glina. Ostateczny i jak najbardziej trafny wniosek o składzie mechanicznym mieszanki glebowej można wysnuć tylko na podstawie wyników analiz laboratoryjnych w okresie biurowym..

Wpływ składu na przyszłe zbiory

Mniejsza lub większa zawartość gliny i piasku w glebie zawsze wpłynie na jakość i ilość plonu, dlatego przy wyborze miejsca do sadzenia sadzonek uprawianych roślin należy wziąć ten niuans pod uwagę. Na glebach gliniastych lub całkowicie piaszczystych większość zwykłych roślin ogrodowych będzie dość niewygodna, jeśli w ogóle mogą się tam zakorzenić. Sadzenie na glebach gliniastych lub piaszczysto-gliniastych może przynieść świetne efekty, ale nie można ich też porównać z czarnoziemami nawożonymi materią organiczną i składami mineralnymi..

Właściwości fizyczne gleby

Główne właściwości fizyczne gleby, na które należy zwrócić uwagę w pierwszej kolejności, to gęstość i porowatość i nie można powiedzieć, że w żaden sposób nie wpływają na siebie. Im gęstsza gleba, tym mniejsza jej porowatość, co oznacza, że ​​nie ma potrzeby mówić o dobrej przepuszczalności wody, powietrza czy napowietrzaniu. Przyjrzyjmy się bliżej tej kwestii..

Gęstość (gęstość nasypowa)

Gęstość gleby to masa jednostki objętości, obliczona w gramach na centymetr sześcienny lub absolutnie sucha mieszanina gleby w jej naturalnym składzie. Gęstość określa względne położenie wszystkich cząstek składowych, biorąc pod uwagę wolną przestrzeń między nimi, a także wpływa na wchłanianie wilgoci, wymianę gazową, aw rezultacie na rozwój korzeni uprawianych roślin.

Jeśli chodzi o stopień zagęszczenia gleby, to zależy on od właściwości minerałów tworzących fazę stałą, składników granulometrycznych, zawartości i struktury składników organicznych. Za optymalną wartość zagęszczenia poziomu ornego dla większości warzyw uprawianych w naszym kraju przyjmuje się 1,0-1,2 g / m3. cm.

Jeśli weźmiemy pod uwagę gęstość mieszanin glebowych w stanie suchym, można wyróżnić następujące stopnie:

1. Zlewana lub bardzo gęsta, gdy gleba praktycznie nie poddaje się działaniu łopaty (może wbić się w ziemię nie więcej niż 1 cm). Zasadniczo ta opcja jest typowa dla połączonych czarnoziemów i kolumnowych solonetów.
2. Gęsta struktura, w której łopata wchodzi w ziemię nie więcej niż 4-5 cm, a samo podłoże z trudem pęka. Typowa dla gleb ciężkich, gliniastych i nieuprawnych.
3. Luźna budowa - narzędzie rolnicze łatwo zapada się w ziemię, a gleba ma dobrą strukturę. Są to gleby piaszczysto-gliniaste oraz górne, dobrze ukształtowane poziomy gliniaste.
4. Luźna struktura charakteryzuje się dużą sypkością gleby, której poszczególne cząstki są ze sobą luźno związane. Ta opcja jest typowa dla podłoży piaszczysto-gliniastych i bez struktury..

Porowatość

Porowatość jest dokładnym przeciwieństwem powyższej gęstości, a naukowo jest to całkowita objętość całej wolnej przestrzeni (porów) między stałymi składnikami gleby. Wyrażana jest jako procent całkowitej objętości podłoża, a dla odmian mineralnych zakres tych wartości będzie zawierał się w przedziale 25–80%. W poziomach glebowych pory nie zawsze mają ten sam kształt i średnicę, dlatego na podstawie ich wielkości wyróżnia się gleby kapilarne i niekapilarne. Pierwsza jest równa objętości wszystkich porów kapilarnych w glebie, a druga jest równa objętości tylko dużych porów.Suma tych dwóch wartości będzie całkowitą porowatością. Pod wieloma względami ta cecha zależy od gęstości, struktury i tekstury, o których mówiliśmy wcześniej. W podłożach makrostrukturalnych pory będą zajmować większą objętość, w podłożach mikrostrukturalnych mniejszą część. Gdy podłoże bez struktury wysycha, na powierzchni ziemi tworzy się skorupa glebowa, która negatywnie wpływa na wzrost i rozwój upraw. Oczywiście należy go usunąć w odpowiednim czasie i, jeśli to możliwe, poszukać innych, bardziej udanych miejsc do sadzenia roślin..

Niedostateczna porowatość powoduje słabą przepuszczalność powietrza i wilgoci, przez co korzenie uprawianej rośliny nie otrzymują wystarczającej ilości składników odżywczych i nie mogą normalnie się rozwijać. Jak widać, gleba to gleba walki. Przed posadzeniem ulubionych roślin uprawnych w letnim domku należy dokładnie przestudiować właściwości lokalnego podłoża, aby wcześniej stworzyć wszystkie odpowiednie warunki do upraw.

Wideo: właściwości gleby