Cebula chińska i ich uprawa w domu

Istnieją rośliny, które od czasów starożytnych uważano za lecznicze, ale oficjalna medycyna nie zbadała ich jeszcze dokładnie. Te uprawy obejmują chińską cebulę. Rośnie naturalnie w Afryce, Chinach, Indiach i na Morzu Śródziemnym. W wielu krajach jest stosowany w leczeniu różnych chorób, a także można go uprawiać jak zwykły kwiat w domu..

Opis zewnętrzny zakładu

W inny sposób cebula nazywana jest też mongolską lub indyjską, jest też taka nazwa jak „ogoniasta roślina”, w różnych krajach są inne nazwy. Cechy zewnętrzne tej kultury:

• roślina ma wysokość od 35 do 80 cm;
• cebulki osiągają 2−5 cm średnicy, ich kształt jest owalny lub jajowaty, mają gęstą strukturę;
• ulotki mogą być dolne, pasiaste lub liniowe z białą żyłką pośrodku;
• kwiaty zbiera się w kwiatostany racemose lub corymbose;
• ich kolor jest biały, może być lekko żółty, od wewnątrz może znajdować się zielona żyłka;
• owocem rośliny jest pudełko z płaskimi, okrągłymi nasionami.

Oprócz przydatnych właściwości leczniczych cebula chińska ma również właściwości dekoracyjne. Kwiat może kwitnąć przez cały rok, w zależności od gatunku, w tym czasie najlepiej manifestują się jego właściwości lecznicze, a nalewka z liści zebranych podczas kwitnienia jest uważana za najbardziej skuteczną. Chociaż jako roślina ozdobna, ta cebula nie jest szczególnie popularna.

W domu roślina nie przyniesie owoców, co należy wziąć pod uwagę. Nasiona mogą dojrzewać, gdy rosną w specjalnie do tego stworzonych warunkach szklarniowych. Może być również uprawiany na zewnątrz, ale tylko wtedy, gdy zimy nie są zbyt mroźne.

Sadzenie w domu

Miłośnicy tradycyjnej medycyny i wszelkiego rodzaju kwiatów sadzą cebulę chińską w doniczkach na balkonie. Uprawa w domu nie jest trudna, rośnie szybko, potomstwo stale pojawia się na żarówce matki

Małe cebulki można sadzić w ziemi nawet bez korzeni. Drenaż umieszcza się na dnie doniczki:

• tłuczona cegła;
• małe kamyki;
• keramzyt;
• piasek gruboziarnisty.

Gleba jest kupowana jako gotowa, może być uniwersalna lub zaprojektowana specjalnie dla bulwiastych. Możesz go ugotować samodzielnie, biorąc trzy części ziemi ogrodowej oraz część próchnicy i piasku. Inną opcją jest połączenie w równych proporcjach gleby ogrodowej i darniowej, a także piasku z węglem drzewnym.

Do sadzenia musisz wziąć głęboki garnek. Żarówki są zakopane w ziemi na głębokość 9 cm, następnie należy je podlać. Podlewanie powtarza się, gdy ziemia wysycha na kilka centymetrów. Lądując na ulicy, musisz wybrać odpowiednie miejsce. Gleba powinna być lekko kwaśna lub obojętna, mają dobre napowietrzenie, należy unikać terenów podmokłych.

Możesz także uprawiać roślinę przez nasiona. W warunkach zewnętrznych sadzenie odbywa się jesienią, wcześniej stratyfikacja odbywa się przez kilka miesięcy. Miejsce i glebę wybiera się według tych samych kryteriów, co przy sadzeniu cebul. Nasiona należy zagłębić w ziemię o około 5 cm, przy silnych mrozach miejsce przykryć słomą, papą lub opadłymi liśćmi. Kiełki pojawią się po raz pierwszy wiosną i zakwitną za 3 lub 4 lata..

W warunkach wewnętrznych nasiona sadzi się późną jesienią lub już w grudniu w szerokiej doniczce lub plastikowym pudełku. Nasiona wbija się w ziemię o 5 cm, następnie przykrywa niewielką warstwą gleby i podlewa. Kiełki pojawią się wiosną.

Zasady opieki

Tylko dla urody niewiele osób sadzi tę roślinę w mieszkaniach. Chińska cebula ceniony jako środek leczniczy. Ale niezależnie od powodu uprawy, w domu musisz odpowiednio dbać o tę uprawę..

Roślina kocha światło, zaleca się montaż doniczki od strony południowo-zachodniej lub południowej. Cebula słabo rośnie w cieniu. Doniczkę należy okresowo obracać, korona będzie się równomiernie rozwijać. Dodatkowe oświetlenie wymagane zimą;

• bardzo częste podlewanie nie jest konieczne, wystarczy 2-3 razy w tygodniu nawilżyć glebę lub w przypadku wyschnięcia;
• zimą podlewanie można zatrzymać, ale czasami spryskiwać ciepłą wodą;
• liście czasami trzeba przecierać wilgotną szmatką, aby nie zbierał się na nich kurz;
• roślina boi się przeciągów, należy to zawsze brać pod uwagę.

Pielęgnacja polega również na comiesięcznym nawożeniu w okresie wegetacji. Możesz użyć formulacji fabrycznych lub możesz przygotować się na bazie wody połączonej z superfosfatem, azotanem amonu i potasu.

W okresie kwitnienia karmienie odbywa się z podobnym składem, ale w różnych proporcjach.

Gdy odległość cebulek od ścian doniczki jest mniejsza niż 3 cm, kwiat będzie musiał zostać przesadzony. Odbywa się to w taki sam sposób, jak w przypadku innych kwiatów w pomieszczeniach. Cebula chińska żyje średnio około 15 lat, ale może być dłuższa, jeśli jest odpowiednio pielęgnowana..

Właściwości lecznicze

Pomimo braku oficjalnego uznania tradycyjna medycyna jest dobrze znana z właściwości chińskiej cebuli. Do użytku zewnętrznego, ale należy wziąć pod uwagę stężenie, ponieważ duża ilość produktu może powodować oparzenia i inne zmiany skórne.

Cebula chińska jest używana w następujących przypadkach:

• z bólem głowy;
• z mechanicznym uszkodzeniem skóry;
• z opryszczką i infekcjami grzybiczymi;
• z osteochondrozą i zapaleniem stawów;
• z ukąszeniami zwierząt lub owadów;
• przy zapaleniu stawów, mięśni czy nerwów i nie tylko.

Roślina działa antyseptycznie, rozgrzewająco i znieczulająco, służy do drenażu limfy i zapobiegania powstawaniu zakrzepów krwi..

Cebula jest używana zewnętrznie jako świeży sok, nalewka lub maść, zmieszana z innymi składnikami.

Sok z rośliny uzyskuje się przez cięcie mięsistej części suszących się końców w pobliżu podstawy. Obszary problemowe są rozmazane tym sokiem, a następnie nakłada się na nie rozgrzewający bandaż. Pierwsze 10 minut może być zakłócone przez lekkie pieczenie, które następnie mija. Sok można również uwolnić z drobno posiekanego liścia, który niczym kompres przykłada się do klatki piersiowej w przypadku przeziębienia i tak trzyma przez 3 minuty, ale nie dłużej. Podobny środek stosuje się w przypadku odmrożeń.

Do wcierania stawów używa się nalewki na bazie cebuli indyjskiej. Aby go przygotować, należy zmielić szypułki, liście i cebulki rośliny i wymieszać je z wódką w stosunku od 1 do 20, jeśli zamiast wódki użyjesz wody, proporcja jest zmniejszona o połowę, w tej formie produkt nakłada się w celu usunięcia piegów. Nalewki alkoholowe można również przygotować osobno na bazie cebul i liści..

Aby przygotować maści, sok lub kleik z miazgi rośliny miesza się z wazeliną lub olejkami aromatycznymi. Takie maści stosuje się do leczenia części ciała w przypadku zapalenia stawów, zapalenia mięśni lub zapalenia nerwu, a także opryszczki na ustach. Aby leczyć czyraki, wystarczy przyczepić bulwiastą lub liściastą miazgę, która wyciąga ropę i ma dobry efekt dezynfekujący.

Możliwe przeciwwskazania i ostrzeżenia

Cebula chińska, choć uważana za roślinę leczniczą, nadal jest trująca. Zawiera glikozydy, które mogą być niebezpieczne dla układu sercowo-naczyniowego. Zabrania się używania go w środku, w rzadkich przypadkach można dodać kilka kropli soku do szklanki wody. Ale nawet użycie zewnętrzne powinno być schludne, w przeciwnym razie może dojść do poparzenia, ponadto roślina może wywołać reakcję alergiczną. Nie dopuścić do przedostania się produktu na błony śluzowe. Jeśli przypadkowo dostanie się do oczu, przemyj je dobrze pod bieżącą wodą..

Wśród przeciwwskazań do stosowania tego środka leczniczego, z wyjątkiem alergii, możesz wymienić następujące:

• hemofilia;
• inne dolegliwości, które powodują zmniejszenie krzepliwości krwi.
• okres ciąży;
• karmienie piersią.

Jeśli nie ma przeciwwskazań, środek można zastosować w leczeniu chorób stawów i mięśni. Przed przystąpieniem do zabiegu zaleca się wykonanie testu alergicznego: nanieść niewielką ilość soku na niewielki obszar zdrowej skóry i śledzić reakcję. W przypadku wysypki, swędzenia lub zaczerwienienia takiego leku nie należy stosować.

Cebula chińska lub indyjska jest bardzo użyteczną rośliną w domu, która może pomóc przy siniakach, bólach głowy, bólach stawów i innych dolegliwościach. Aby jednak roślina ta nie wyrządzała dodatkowej szkody pacjentowi, jej stosowanie powinno odbywać się w ściśle ustalonych dawkach i zgodnie z formą, w jakiej można ją stosować w przypadku określonej choroby.