Niezwykłe ogórki i ich egzotyczni krewniacy

Mieszkańcy lata chętnie eksperymentują, testując nowe przedmioty w praktyce. Nasi czytelnicy podzielili się już swoimi doświadczeniami - w notatce Niezwykłe kolorowe ogórki i komentarze do niego, możesz zebrać wiele przydatnych informacji. Ale nawet to nie wystarczy dla niestrudzonych przyrodników! A w ogrodach kuchennych, oprócz zwykłych ogórków, osiedlają się ich egzotyczni krewni z rodziny Pumpkin - melotria, trichozant, momordica i inne. Poznajmy ich trochę lepiej.

Doskonale uprawia się je zarówno w warunkach polowych, jak iw warunkach polowych szklarnie lub szklarnie- czują się równie dobrze na słońcu, jak iw półcieniu. Co więcej, nie wymagają specjalnej pielęgnacji, jedyne, czego potrzebują wszystkie odmiany chińskich ogórków wsparcie, dzięki czemu rosną lepiej, a owoce uzyskują bardziej regularny kształt. Co do reszty, te same metody agrotechniczne mają zastosowanie do chińskich ogórków, co do zwykłych: terminowe pielenie, okresowe podlewanie, opatrunek górny itp., O których można przeczytać w artykule Ogórek - tajemnice uprawy.

Chińskie ogórki owocują przed pierwszymi przymrozkami. Ich owoce nigdy nie są gorzkie i odznaczają się niezwykle delikatnym, lekko słodkawym smakiem oraz cudownym aromatem nieco przypominającym arbuza. Nawiasem mówiąc, to na owocach chińskich ogórków natychmiast wpływa brak odżywiania. Co kształt chińskiego ogórka mówi uważnemu ogrodnikowi? O składnikach odżywczych, których brakuje roślinie:

• haczykowaty kształt ogórków uzyskuje z brakiem azot;
• stają się zbyt cienkie z powodu braku boru;
• zielenie w kształcie gruszki, brak potas;
• brak wapnia sprawi, że ogórki będą pozbawione smaku i małe.

Przy całej obfitości pozytywnych cech chińskie ogórki różnych odmian mają jedną wspólną wadę: ich owoce szybko więdną, dlatego lepiej jest używać ich świeżych.

Plaga takich ogórków może osiągnąć 4 m długości, dlatego należy je wspierać. Wartość ogórków ormiańskich polega na długotrwałym owocowaniu, odporności na choroby i skrajne temperatury..

Owoce odmiany „Arbuzze” („Tortorello”) o jasnej skórce sałaty i wyraźnym żebrowaniu, osiągają długość 50 cm. Smak owocu jest trochę słodki - coś pomiędzy ogórkiem a arbuz.

Odmiana „Barrese” ma również wyraźne żebrowanie, ale w przeciwieństwie do odmiany „Arbuzze” jej owoce są ciemnozielone, które stopniowo (w miarę dojrzewania) przechodzą w pomarańczowo-żółte. W smaku i aromacie bardziej przypominają owoce „Barrese” melon.

Ogórek cytrynowy najlepiej rośnie przez sadzonki, jest bardzo ciepły i lubiący wilgoć. Łodyga rośliny może osiągnąć długość 6 m, o czym możesz dowiedzieć się więcej, czytając tutaj ta pomocna uwaga.

Owoce ogórków białych osiągają zaledwie 20 cm długości, smakują delikatniej niż zwykłe ogórki i są lekko słodkawe. Białe ogórki wyrastają bardzo szybko, warto o tym pamiętać decydując się na ich uprawę.

Do uprawy sadzonek nadaje się uniwersalne podłoże glebowe. Drobne nasiona melotrii wystarczy tylko lekko przykryć ziemią, pod warunkiem zachowania optymalnej temperatury (ok. +25 ° C ... + 27 ° C), wykiełkują w ciągu 5-7 dni. Sadzonki łatwo tolerują przesadzanie, a dosłownie w ciągu kilku tygodni osiągają niespotykane dotąd rozmiary: mogą osiągnąć 3 m długości, dlatego potrzebują wsparcia. Nawiasem mówiąc, podczas przesadzania sadzonek melotrii w otwartym terenie przydziel im najbardziej słoneczny obszar z luźną glebą. Podlewaj rośliny co najmniej raz na 4-5 dni, karm na przemian co 10-14 dni organiczny karmienie minerał.

Melotria jest szczególnie ceniona nie tyle ze względu na smak owoców, ile wyrazisty i bardzo dekoracyjny wygląd: bogate zielone liście rośliny nie tracą koloru aż do jesieni. Chociaż owoce melotrii, podobne do malutkich (1,5-2,5 cm) arbuzów, są dość jadalne. Smakują jak zwykłe ogórki i nadają się do dalszej obróbki: solenia i konserw. Nawiasem mówiąc, pierwsze owoce melotrii pojawią się już 14-18 dni po posadzeniu rośliny w ziemi..

Każdy może uprawiać momordikę, ponieważ nie jest to wcale trudne. Istnieją jednak pewne subtelności, które należy wziąć pod uwagę. Przed wysianiem nasion momordiki do gleby należy je spulchnić - wystarczy przetrzeć ostrym czubkiem nasion kawałek papieru ściernego. Po skaryfikacji nasiona należy zdezynfekować (jak to zrobić poprawnie opisano szczegółowo tutaj w tym pomocnym artykule).

Po zaprawieniu przedsiewnym nasiona momordica należy umieścić w nawilżonej szmatce lub papierze toaletowym i umieścić w ciepłym miejscu (o temperaturze ok. +25 ° C), gdzie szybko wykiełkują. Spędzenie trochę czasu na obróbce nasion Momordica w ten sposób znacznie je zwiększy. kiełkowanie.

Po pęknięciu łuski nasion można ją zasiać garnki do sadzonek. Odżywcza mieszanka gleby do uprawy momordics jest kupowana w postaci gotowej lub makijaż samodzielnie mieszając 10 kg (około wiadra) ziemi z ogrodu z 10 kg piasek i 5 kg zgniłych liści. Gleba nie powinna wysychać, dopóki nasiona nie wykiełkują, dlatego należy utrzymywać ją przez cały czas w umiarkowanej wilgotności..

Ponieważ momordica jest rośliną ciepłolubną, należy ją sadzić w otwartym terenie nie wcześniej niż w drugiej połowie maja. Przesadzamy młode, jeszcze niedojrzałe rośliny wraz z kawałkiem ziemi, aby nie uszkodzić delikatnych korzeni. Po przesadzeniu co 2-3 tygodnie karmimy momordicę pożywnym roztworem drożdży, rozcieńczając 10 gram drożdży w 1 litrze wody.

Po posadzeniu w ziemi zajmie to bardzo mało czasu i momordica podziękuje za odpowiednią pielęgnację ze wspaniałym widokiem ozdobnych liści, pachnących jasnożółtymi kwiatami jaśmin, a trochę później - egzotyczne owoce.

Owoce Momordiki są grudkowate, w miarę wzrostu zmieniają kolor - z ciemnozielonego na jaskrawopomarańczowy. Ale to nie jest bynajmniej ich jedyna cecha. Głównym sekretem owocu Momordica jest jego kształt, który zmienia się w miarę dojrzewania. Dojrzewając, otwierają się i stają się bardzo podobne do krokodyla, który otworzył pysk, z którego wyłaniają się jasne, szkarłatne nasiona, pokryte gęstą galaretowatą miazgą. Nawiasem mówiąc, z powodu tego niesamowitego podobieństwa Momordika jest również nazywana „krokodylem ogórkiem”.

Owoce trichozanta w kształcie walca mogą osiągać długość 1,2 m. Zaskakująca jest nie tylko wielkość: owoce wiją się jak węże, w miarę dojrzewania zmieniając kolor z zielonego na jaskrawoczerwono-pomarańczowy. Kwiaty trichozanta również wyglądają nietypowo: wyglądają jak średniej wielkości (do 4 cm średnicy) nieważkie płatki śniegu.

Biorąc pod uwagę, że trichozant jest bardzo ciepłolubny, lepiej go uprawiać przez sadzonki. Nasiona w drugiej dekadzie maja wysiewa się na tym samym podłożu glebowym co do uprawy ogórków. Sadzonki sadzi się na stałe na początku czerwca. Na Middle Lane można ją uprawiać tylko w szklarniach, ale nie na otwartym polu - miej to na uwadze decydując się na taką ciekawość.

W miejscu kwiatów z czasem powstają małe owoce, do których służą ochrona i solenie, ale tylko do momentu, gdy osiągną 15 cm i zaczną zmieniać kolor. Gdy tylko owoce wątpliwych tladian dojrzeją i zaczerwienią się, stają się bardzo słodkie i zaczynają z nich gotować dżem.

Owocnikowanie, zwłaszcza w pierwszym roku życia rośliny, w warunkach środkowego pasa nie jest tak łatwe: rośliny żeńskie rozwijają się późno, w wyniku czego owoce po prostu nie mają czasu na dojrzewanie. Ponadto w ojczyźnie Tladian jest zapylany przez owady, których nie mamy. Okazuje się więc, że ogrodnicy domowi są zmuszeni do wykonania zapylanie ręcznie.

Tladian jest rozmnażany nie tylko przez nasiona, ale także przez przypominające zewnętrznie bulwy ziemniaki. Bardzo małe nasiona tladiant (mniejsze niż nasiona MAK), wysiewa się na sadzonki na początku marca. Przed zasiewem muszą rozwarstwiać. Tladianta dobrze się rozwija nawet w warunkach słabego oświetlenia (dlatego sadzonki w oświetlenie dodatkowe nie potrzebują), rosną cicho w niskich temperaturach. Dlatego roślinę można uprawiać na izolowanej loggii lub balkonie, najważniejsze jest to, aby temperatura nie spadała poniżej 0 ° C. Już wyhodowane sadzonki tladiantów sadzi się w ziemi po wiosny zwrotne mrozy - koniec maja lub początek czerwca.

Rozmnażając tladiant z bulwami, pamiętaj: roślina wymaga częstego podlewania, ale jednocześnie może szybko umrzeć z powodu podlewania gleby. Bulwy sadzi się na głębokość około 8-10 cm około połowy kwietnia. Sadzonki pojawiają się do połowy maja, po czym zaczyna się dość szybki wzrost. Jesienią nadziemna część rośliny obumiera, a podziemna tworzy duże bulwy. Bez przeszczepu tladiant może rosnąć w jednym miejscu przez około 10 lat.

Przeczytaj więcej o Tladianie w poście. Wątpliwa tladianta - egzotyczna liana z owocami 2 smaków: kiwi i ananas.

A jakie ogórki niezwykłych odmian lub ich dziwaczne odmiany uprawiałeś? Jak ci się podobały (lub odwrotnie - nie lubiłeś ich)?

I więcej o ogórkach:

• 25 najwcześniejszych odmian ogórków
• 11 sekretów dobrego zbioru ogórków
• 15 najlepszych odmian ogórków na środkowym pasie
• Wybór odmian ogórków