Sadzenie, pielęgnacja wrzosu na zewnątrz iw domu

Heather, wielokrotnie śpiewana przez poetów w balladach i wierszach, jest słusznie uważana za dumę zarówno światowego, jak i domowego ogrodnictwa. Inną nazwą wrzosu jest erika. Na pierwszy rzut oka roślina najczęściej wygląda jak prosty i brzydki krzew, ale w środku lata, kiedy zaczyna kwitnąć, nie każdy ozdobny kwiat na klombie, w ogrodzie lub w wiejskim domu można porównać z nim w pięknie i blasku. To całkiem naturalne, że tak piękne kwiaty stawiają stosunkowo wysokie wymagania warunkom uprawy i realizacji obowiązkowych praktyk rolniczych. Do sadzenia i pielęgnacji wrzosu należy podchodzić bardzo odpowiedzialnie.

Opis zewnętrzny

Wrzos pospolity (indoor) to krzew o wysokości 25-100 cm, każda łodyga kończy się małymi kielichowymi kwiatami zebranymi w grono. Wykonane są w postaci wąskiego łuskowatego czworościanu.

W lipcu omawiana kultura zwykle kwitnie białymi, czerwonymi, różowymi i fioletowymi kwiatami. Kwitnienie zwykle szybko się kończy, ale płatki pozostają na pędach do końca jesieni. W rezultacie wydaje się, że krzew jest w trwałym procesie kwitnienia..

Popularne odmiany

Wrzos jest jedynym przedstawicielem rodzaju Veresk, jednak dzięki osiągnięciom hodowlanym gatunek liczy obecnie co najmniej 250 odmian. Najpopularniejsze na świecie to:

• Allegro;
• Srebrzysta noc;
• Alba Plena;
• Goldhays;
• Alexandra;
• Anne-Marie.

Zakres upraw jest bardzo szeroki. Każdy ogrodnik będzie mógł znaleźć odpowiednią odmianę do uprawy. Aby to zrobić, wystarczy skontaktować się ze sklepem ogrodniczym lub innym wyspecjalizowanym punktem sprzedaży..

Wybór materiału do sadzenia

Sadzonki wysokiej jakości są podstawą do powstania zdrowej, pełnoprawnej rośliny. Powinien mieć żywe łodygi i pąki w stanie nienaruszonym. Kora na gałęziach powinna być idealnie płaska i gładka. Jeśli są na nich choćby pojedyncze strupy, zaleca się powstrzymanie się od pozyskiwania takiego materiału.

W przypadku sadzonek z otwartym systemem korzeniowym, jeśli to możliwe, zaleca się preferowanie roślin w pojemnikach. Wynika to z faktu, że podczas sadzenia takie korzenie będą doświadczać znacznie słabszego stresu. Takie rośliny zapuszczają korzenie znacznie lepiej i szybciej dzięki normalnej grzybni utworzonej w glebie. Należy tylko wziąć pod uwagę, że korzenie takich okazów czasami zwijają się z braku miejsca w pojemniku i wskazane jest ich rozłożenie przed sadzeniem.

Sadzenie wrzosu

Najbardziej odpowiednim okresem na rozpatrywany zabieg jest ostatnia dekada kwietnia - pierwsza dekada maja lub koniec września - początek października. Jednak sadzenie wiosenne jest bardziej preferowane, ponieważ roślina potrzebuje czasu, aby w pełni ukorzenić się, a latem ten czas wystarczy. Bliżej jesieni temperatura powietrza zacznie spadać, a zmienione warunki pozwolą roślinie na naturalne utwardzenie i przygotowanie się do okresu zimowego na wymaganym poziomie. Jest to szczególnie ważne w przypadku roślin obcych odmian, które są słabo przystosowane do rosyjskiego klimatu..

Gleba nie jest krytycznym wskaźnikiem wrzosu, roślina przy odpowiednim poziomie technologii rolniczej jest zdolna do normalnej uprawy na różnych typach gleby. Dla sadzonki przydatne będzie dodanie do dołka piasku, torfu, kompostu lub gleby iglastej. Na glebach gliniastych wskazane jest wyposażenie systemu odwadniającego. Aby to zrobić, wystarczy zakryć dno otworu do sadzenia rozdrobnioną cegłą lub piaskiem.

Przed posadzeniem sadzonek sensowne jest zakwaszenie gleby. W tym celu do napełnienia akumulatorów samochodowych używa się litra kwasu octowego, około 75 ml kwasu cytrynowego lub 50 ml elektrolitu. Jedną z tych substancji rozpuszcza się w wiadrze z wodą, dokładnie miesza i cały przyszły obszar spryskuje się pod wrzosem powstałym roztworem.

Podczas sadzenia roślinę umieszcza się w 20 cm dołku do sadzenia, biorąc pod uwagę fakt, że szyjki korzeniowej nie należy przykrywać ziemią. Po przykryciu kwiatu glebą, otwór jest mocno deptany, aby uniknąć pozostawienia kanałów powietrznych. Ostatnim etapem jest obfite podlewanie nowo posadzonego krzewu. Między roślinami w rzędzie należy zachować odległość co najmniej 40 cm.

Pielęgnacja kultury

Roślina może się obejść bez podlewania przez dość długi czas, ale tej jakości nie należy nadużywać. Wskazane jest, aby gleba pod krzakiem zawsze zawierała niewielką ilość wilgoci. System korzeni wrzosu nie różni się mocą i głębokością wnikania, dlatego roślina najczęściej nie jest w stanie zapewnić sobie wilgoci z wód gruntowych. Wynika z tego, że w okresach gorących bez opadów nawadnianie zaleca się przynajmniej raz na trzy do czterech dni. W takich okresach przyda się dodatkowo spryskanie korony rośliny wcześnie rano lub po zachodzie słońca. Należy pamiętać, że im starszy kwiat, tym mniej wody potrzebuje..

Nawożenie jest bardzo ważną techniką agrotechniczną zapewniającą pełnoprawną uprawę wrzosu. Roślina pozytywnie reaguje na pierwiastki mineralne w złożonej formie. Wiosną, po planowanym spulchnieniu gleby w sektorze biustu, zaleca się traktowanie kwiatów mieszaniną fosforu i azotu. Nawóz jest rozsiewany delikatnie i równomiernie wokół wrzosu. Niepożądane jest wchodzenie na liście i łodygi, jest to obarczone oparzeniami rośliny. Elementy mineralne są od góry przykrywane ziemią i dokładnie rozlane.

Heather ma mocną i zwartą koronę, która wygląda imponująco nawet bez przycinania. Jednak od czasu do czasu musisz uciekać się do tej procedury, szczególnie w przypadku starych roślin. Zdecydowanie rzadziej poddawane są temu młode osobniki. Dzieje się to zwykle przed rozpoczęciem fazy wzrostu liści i pędów. Około połowy łodygi należy przyciąć. Stymuluje to dodatkowy wzrost i rozwój pędów, dzięki czemu krzew będzie wyglądał jeszcze wspanialej..

Kultura, o której mowa, dość boleśnie reaguje na przeszczepy, dlatego nie zaleca się ich przeprowadzania zbyt często bez potrzeby. Jeśli potrzeba wykonania tej procedury jest nadal obecna, na roślinie należy pozostawić kawałek ziemi. Zawiera pożyteczne bakterie, które pobierają z gleby składniki odżywcze dla wrzosu.

O przesadzony krzew należy szczególnie uważnie pielęgnować..

Reprodukcja

Aby zwiększyć liczbę roślin wykorzystujących materiał siewny należy wcześniej przygotować odpowiedni pojemnik i wypełnić go ziemią. Glebę podlewa się ciepłą wodą, umieszcza na niej małe nasiona i lekko dociska do ziemi. Są pokryte ziemią od góry, a pojemnik pokryty jest cienką przezroczystą folią. Pierwsze pędy pojawiają się zwykle po miesiącu. Kiedy tak się dzieje, sadzonki są przenoszone na świeże powietrze, gdzie wzrost i rozwój sadzonek jest silnie zintensyfikowany. Po półtora roku rośliny można przesadzić na otwarty teren..

Hodowla jest również szeroko praktykowana na wrzosie. Roślina jest badana wizualnie pod kątem obecności najlepiej rozwiniętych, silnych, sprężystych i zdrowych pędów. Po znalezieniu takich łodyg są one zgięte do ziemi, pokryte torfem i piaskiem i tam zamocowane. W tym miejscu tworzy się rodzaj kopca, który wymaga okresowego nawadniania. Stopniowo zakorzenią się w ziemi, po roku należy je oddzielić od okazu macierzystego i przesadzić na stałe na miejsce jako w pełni uformowane rośliny.

Znacznie szybszą i wydajniejszą opcją rozmnażania wrzosu są sadzonki wierzchołkowe. Zaleca się trzymać go we wrześniu. Cięcie sadzonek w okresie kwitnienia jest surowo zabronione. Przygotowane okazy umieszcza się we wcześniej przygotowanych doniczkach wypełnionych mieszanką piasku i torfu. Następnie identyfikuje się je w pomieszczeniu, w którym temperatura powietrza utrzymuje się na poziomie około +15 o C. Zaleca się karmienie sadzonek mocznikiem co 2,5-3 tygodnie. Takie rośliny rozwijają się i kwitną znacznie wcześniej niż sadzonki otrzymane z nasion..

Choroby i ochrona przed zimnem

Kultura, o której mowa, jest naturalnie obdarzona zwiększoną odpornością na choroby. Jednak od czasu do czasu dotykają go również szkodliwe patogeny. W większości przypadków jest to spowodowane niekorzystnymi warunkami przyrodniczo-klimatycznymi oraz błędami w uprawie i technice rolniczej. Tak więc ciepłe deszczowe lato jest czynnikiem zwiększającym ryzyko rozwoju chorób grzybiczych, z których najgroźniejszą dla wrzosu jest szara zgnilizna. Zbyt intensywne nawadnianie, w wyniku którego wilgoć zatrzymuje się w glebie, znacznie zwiększa rozprzestrzenianie się choroby. Można go pokonać za pomocą "Fundazolu" lub siarczanu miedzi, z zastrzeżeniem dawek deklarowanych przez producenta i umieszczanych z reguły na opakowaniu z pestycydem.

Czasami pędy i inne organy wrzosu nagle zaczynają się deformować. Zwykle oznacza to, że kwiat jest dotknięty chorobą wirusową.. Skuteczne fungicydy na takie choroby nie zostały jeszcze wyprodukowane dla wrzosu, więc najlepsze, co może zrobić właściciel majątku w takiej sytuacji, to zebrać i zniszczyć wszystkie zarażone krzewy, aby powstrzymać rozprzestrzenianie się wirusów po całym terenie.

Na krótko przed nadejściem zimy krzew należy przykryć, aby uchronić go przed przemarznięciem. Sektor ukąszenia należy układać gałęziami świerkowymi, torfem lub ściółką. Zabieg ten przeprowadza się po niewielkim spadku temperatury powietrza i zamarznięciu powierzchni gruntu. Ta metoda agrotechniczna pozwoli uniknąć moczenia i gnicia systemu korzeniowego..

Porady

Na przestrzeni lat obecności wrzosu w światowej kulturze ogrodniczej odnotowano pewne charakterystyczne cechy jego wzrostu, reakcji na warunki uprawy, trwania i życia. Są to następujące dane:

1. 1. Najlepsze gleby dla omawianej kultury to torfowe i piaszczyste.
2. 2. Optymalnym materiałem okrywającym są igły, które przyczyniają się do rozwoju i dystrybucji pożytecznej mikroflory.
3. 3. Jeśli sadzisz roślinę na stale suchym obszarze do uprawy (w pobliżu drzew), gwarantuje to przetrwanie prawie każdego mrozu. Jednak takie krzewy praktycznie nie kwitną..
4. 4. Brązowe liście i więdnące wierzchołki to pewne oznaki, że roślina jest przekarmiona minerałami..
5. 5. W domu kwiaty rosną nie dłużej niż jeden sezon i zamierają zimą.

Pod warunkiem spełnienia wszystkich niezbędnych warunków wzrostu, wrzos jest w stanie istnieć i w pełni funkcjonować przez co najmniej pół wieku. Jednocześnie stale się powiększa i zajmuje coraz więcej miejsca..