Uprawa japońskich pierisów w ogrodzie

Spojrzawszy raz na japońskie pieris, staje się jasne, że dzięki swojemu niezwykle atrakcyjnemu wyglądowi może służyć jako prawdziwa rozkosz dla oczu każdego ogrodnika. Roślina ta będzie doskonałym wyborem dla każdego ogrodnika, który pragnie wnieść do swojego egzotycznego elementu wątek. W tym artykule omówiono różne aspekty uprawy japońskich pierisów, ich sadzenia i pielęgnacji..

Opis i zdjęcie

Pieris jest krzew wolno rosnące, zimozielony, czasami rośnie jako drzewa karłowate, który należy do rodziny Heather. W naszej okolicy ma drugie imię - podbel. Siedlisko naturalne jest ograniczone do krajów Ameryki Północnej, Japonii i Chin.

Wysokość dojrzałych przedstawicieli waha się od 1 do 6 m, choć zwykle nie przekracza 3 m. Najczęściej te krzewy można spotkać na zboczach gór, dobrze oświetlonych słońcem, a także w lasach i krzew zarośla. Liście podłużne, lancetowate lub eliptyczne, ostro zakończone, przypominające skórkę w dotyku, długość liścia do 10 cm, szerokość do 4 cm, świeże liście często są białe, różowe lub czerwonawe.

Pąki zaczynają formować się pod koniec listopada i pozostają na gałęziach przez całą zimę. Kwiaty przypominają dzwony o wielkości do 1,5 cm, zebrane w kwiatostany w kształcie wiech, których długość wynosi od 5 do 12 cm Kwiaty są często białe, ale zdarzają się czerwone i różowe odcienie.

Popularne odmiany

Atrakcyjność zewnętrzna i dobra odporność na różne negatywne czynniki środowiskowe, w tym różne pasożyty, choroby i mroźny klimat, doprowadziły do ​​tego, że hodowcy wyhodowali wiele różnych odmian znacznie różniących się parametrami zewnętrznymi:

• Pieris japoński płonący srebrny - odmiana średniej wielkości, której wysokość sięga 80 cm Liście ciemnozielone, błyszczące ze srebrzystym brzegiem. Kwiaty - białe, czasem z czerwonym odcieniem, dzwonkowate, przypominające kwiaty konwalii.

• Małe zdrowie - krzew o raczej niewielkich rozmiarach z gęstą koroną. Wysokość nie przekracza 0,5 m. Posiada różowe pędy, które ostatecznie zmieniają kolor na zielony z białymi paskami wzdłuż krawędzi.

• Ogień górski - gęsty krzew o niewielkich rozmiarach. Może dorastać do 150 cm wysokości, ale proces ten potrwa dość długo. Odcień liści na pędach waha się od czerwonego do czerwonawo-brązowego.

• Scarlet O`Hara - odmiana ta wyróżnia się przede wszystkim tym, że charakteryzuje się znacznie szybszym tempem wzrostu niż inni przedstawiciele tego gatunku.

• Pieris japoński płomień lasu - wiecznie zielony krzew, którego wysokość sięga 1 m, uważany jest za jednego z najlepszych przedstawicieli tego gatunku. Młode pędy mają jaskrawoczerwony kolor, który stopniowo przechodzi w różowy, następnie kremowy, biały i wreszcie zielony. Obecność pędów na krzaku w różnych formach rozwoju sprawia, że ​​jest on niezwykle atrakcyjny dla ogrodników.

Gdzie sadzić?

Roślina ta wymaga specjalnego podejścia do kwestii sadzenia, gdyż podobnie jak większość innych roślin z rodzaju Heather nie są one w stanie rosnąć na każdym gleba. Ponadto, pomimo ich odporności na mróz, istnieje kilka innych czynników środowiskowych, których wpływ nie tolerują tak skutecznie..

Oświetlenie i lokalizacja

To krzak preferuje półcień ze względu na swój wzrost, wysoce pożądane jest, aby roślina otrzymywała część światła słonecznego w godzinach popołudniowych. Jest to szczególnie ważne, aby wziąć to pod uwagę przy sadzeniu różnorodnych form, ponieważ brak światła słonecznego może prowadzić do tego, że ich liście stają się monochromatyczne..

Pożądane jest, aby miejsce przyszłego sadzenia było odgrodzone przed skutkami zimnych wiatrów i różnych przeciągów, ponieważ pod ich wpływem pieris zrzuci pąki i liście przed czasem. Dobrą pomocą w prawidłowym wzroście i rozwoju krzewu będzie obecność podwyższonej wilgotności powietrza.

Gleba roślinna

Ze względu na wspomniany wcześniej fakt symbiozy z niektórymi grzybami roślina ta jest odpowiednia gleba wyłącznie z kwaśny pH, ponadto konieczne jest, aby gleba miała dobrą przepuszczalność wilgoci i powietrza. Rolę takiej gleby doskonale odegra torf koński lub specjalna zakwaszona gleba, którą można kupić w wyspecjalizowanych sklepach..

Glebę odpowiednią do sadzenia tej rośliny można wykonać niezależnie, mieszając 1 część piasku rzecznego i 2 części torfu kwaśnego. Następnie możesz dodać prawie każdy składnik do powstałej mieszanki, na przykład: trociny, igły iglaste, ziemia liściasta. Bardzo pożądane jest dodanie do takiej gleby karmienie mineralne w ilości 200 g na 1 metr sześcienny gleby i około 35 g siarki.

Jak sadzić i jak rozmnażać pieris

Proces sadzenia jest dość standardowy, ale ma pewne cechy szczególne. Dół, w którym zostanie przeprowadzone sadzenie, nie powinien być głębszy niż 15-20 cm, ponieważ system korzeniowy rośliny jest raczej powierzchowny. Dodatkowo młody krzew przed sadzeniem należy przez jakiś czas trzymać w wodzie, a proces bezpośredni rozpoczynać dopiero wtedy, gdy grudka ziemi i korzenie są dokładnie mokre.

Roślina rozmnaża się na dwa główne sposoby - przy pomocy nasion i sadzonek obie metody są równie dobre i są w równym stopniu stosowane przez ogrodników do uzyskania zdrowego potomstwa.

Posiew

Nasiona warto wysiewać w płytkich rowkach rysowanych ołówkiem w każdej kwaśnej glebie. Ponadto sadzonki przykrywa się szkłem w celu zapewnienia im warunków o dużej wilgotności powietrza, umieszczając w miejscu chronionym przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych o temperaturze 22-25 ° C. Woda, gdy gleba wysycha. Pierwsze pędy pojawiają się z reguły miesiąc po siewie..

Wiosną możesz zacząć hartować sadzonki, wyprowadzając je na świeże powietrze na kilka godzin. Z reguły młode pierisy przesadza się do stałego miejsca wzrostu, gdy osiągną wiek 2-3 lat..

Sadzonki

Najlepszym okresem do rozpoczęcia zbioru sadzonek jest okres jesienny. Sadzonki są cięte, cofając się 6-10 cm od wierzchołka pędu pod ostrym kątem. Następnie sadzonki należy potraktować pyłem węglowym i wbić do wcześniej przygotowanych pojemników z piaskiem rzecznym lub torfem, które podczas wysychania należy stale nawilżać.

Wiosną, po uderzeniu ostatnich przymrozków, sadzonki można przesadzić na stałe miejsce wzrostu..

Funkcje pielęgnacyjne

Ta roślina wymaga specjalnej opieki, zalecenia, dla których znajdziesz poniżej..

Podlewanie

Równie niebezpieczny dla pierisów jest zarówno brak wilgoci, jak i jej nadmiar, co prowadzi do zgnilizny korzeni, co ostatecznie prowadzi do śmierci rośliny. W gorące letnie dni krzew podlewany jest 2-3 razy w tygodniu, po jednym wiadrze na raz. Jeśli zauważysz, że mimo to liście rośliny zaczynają opadać wystarczające podlewanie, możesz spróbować zacząć spryskiwać liście zimną, osiadłą wodą rano i wieczorem.

Nawóz

Nie zaleca się nawożenia nowo posadzonych i przesadzonych krzewów przez dwa miesiące, ale po tym okresie konieczne będzie nawożenie co dwa tygodnie. Płynne nawozy są idealne do pierisów. organiczny, na przykład rozcieńczony 1:10 ptasie odchody lub dziewanny.

Warto pamiętać, że takie nawozy w czystej postaci są niezwykle agresywne, a ich stosowanie może spowodować uszkodzenie systemu korzeniowego rośliny i jej dalszą śmierć. Do karmienia tego krzewu wysoce niepożądane jest stosowanie nawozów zawierających wapno..

Transfer

Pierisy rosnące w otwartym polu nie wymagają przesadzania. Jeśli roślina rośnie w doniczce, to od czasu do czasu, a mianowicie co 2-3 lata, konieczne jest przeszczepienie jej do dużej doniczki. Podczas przesadzania nie należy całkowicie odsłonić korzenia krzewu, zdecydowanie należy przeszczepić go kawałkiem ziemi.

Choroby i szkodniki

Roślina ma dobrą odporność na różne choroby i szkodniki, ale czasami w niesprzyjających warunkach może być dotknięta różnymi chorobami grzybiczymi i blednica. Aby zwalczyć pierwszy, warto zastosować podwójne spryskanie roztworem dowolnego środek grzybobójczy, w odstępie 1 tygodnia, a zrobienie dodatkowej porcji uratuje Cię od drugiej torf lub chelat żelaza.

Spośród szkodników najczęściej dotyczy to pierisów pająk, czego dowodem może być pojawienie się białawych lepkich pajęczyn na liściach i łodygach rośliny. Aby przezwyciężyć tę plagę, leczenie roztworami różnych insektycydy.

Pieris jako roślina doniczkowa

Krzew jest bardzo często pozycjonowany jako roślina doniczkowa, chociaż uprawa go w domu często wiąże się z pewnymi trudnościami. Uprawiając go w mieszkaniu, właściciele nie mają możliwości wyboru idealnego trybu oświetlenia dla kwiatu, co prowadzi do utraty ich różnorodnych właściwości.

Uprawa pierisów jak kwiaty w pomieszczeniach, należy pamiętać, że należy je podlewać częściej niż odpowiedniki rosnące w warunkach ulicznych, gdyż ograniczona powierzchnia terenu oraz powierzchowne położenie kłączy uniemożliwiają im prawidłowe wchłanianie odpowiedniej ilości wilgoci.

Doniczka, w której rośnie roślina, musi być o rząd wielkości większa niż średnica samego krzewu, co wiąże się z cechami strukturalnymi systemu korzeniowego, który ma położenie powierzchniowe i rozgałęzioną strukturę.

Mamy więc nadzieję, że artykuł pomógł Ci dojść do jednoznacznego wniosku, czy musisz wyhodować ten kwiat w swojej okolicy, czy w mieszkaniu. Jego bezpretensjonalny charakter i łatwość pielęgnacji powinny stanowić doskonały dodatek do już bogatego zbioru pozytywnych właściwości rośliny. Powodzenia dla Ciebie i Twoich kwiatów!