Opis ligustr, pielęgnacja, rozmnażanie i sadzenie krzewu
Privet należy do rodzaju krzewów, w którym występuje ponad pięćdziesiąt gatunków tych roślin. Ten rodzaj należy do rozległej rodziny oliwek. Ligustr - łacińska nazwa Ligustrum - jest najczęściej używany w projektowaniu krajobrazu jako żywopłot, ale istnieje również możliwość tworzenia wolno stojących kompozycji krzewów w formie kuli lub innej figury.
ogólna charakterystyka
Ligustrum łączy w sobie zarówno zimozielone, jak i liściaste odmiany i odmiany. W naturze rosnący obszar tej kultury jest bardzo szeroki i obejmuje terytoria południowej części Rosji, Australii, Japonii, Azji Wschodniej, a także krajów Afryki Północnej, Chin, a nawet Himalajów..
Kultura wyróżnia się małymi skórzastymi podłużnymi liśćmi, najczęściej w kolorze ciemnozielonym, ale istnieją odmiany z żółtymi lub białymi paskami wzdłuż krawędzi blaszki liściowej. W zależności od gatunku liście są błyszczące lub matowe. W maju krzew zdobią liczne wiechy pachnących kwiatów o kremowobiałej barwie, które jesienią zastępowane są skupiskami niebiesko-czarnych niejadalnych jagód, jednak wśród pierzastych przedstawicieli świata zwierząt. owoce ligustrum są bardzo popularne.
Ptaki z wielką przyjemnością jedzą zimą małe jagody i sprzyjają rozprzestrzenianiu się nasion ligustrów na duże odległości..
Ligustr ma trzy metry wysokości i jeden metr szerokości. Jeśli nie zajmiesz się krzakiem i nie odetniesz go, to nie ma takich właściwości dekoracyjnych i różni się tylko silnie pachnącymi kwiatostanami. Krzew pod względem właściwości przypomina nieco bzu., ale w porównaniu z nią nie rośnie tak szybko i nie ma tak ozdobnych kwiatów.
Kule, stożki i inne kształty geometryczne można łatwo uformować z krzewów ligustrowych, a żywopłot oparty na tej roślinie wygląda bardzo efektownie.
Jako żywopłot krzew ten ma bardzo duże zagęszczenie, co jest jego główną zaletą w tej roli. Jedyne, co należy wziąć pod uwagę, to to, że ligustr rośnie stosunkowo wolno, co nieco wydłuża tworzenie się pewnych form w czasie.
Odmiany i odmiany
Ligustr zwyczajny jest najczęściej występującym gatunkiem na środkowym pasie ze względu na zimotrwałość, bezpretensjonalność i doskonały wygląd. Jego charakterystyczne cechy są następujące:
- Liście ciemnozielone błyszczące. Blaszki liściowe w dotyku skórzaste, jednolite w kolorze, bez obramowania i niebieskawego nalotu.
- Kwiaty zbierane są w kwiatostany w postaci małych wiech. Mają żółtawo-kremowy kolor i ostry, słodki, lekko duszący aromat.
- Krzew jest odmianą liściastą, więc jesienią liście opadają, a zimą na gałęziach pozostają tylko skupiska czarnych trujących owoców.
Ligustr zwyczajny łatwo znosi mrozy do 30 stopni i nie potrzebuje schronienia na zimę. Istnieją jednak odmiany bardziej kapryśne i ciepłolubne:
- Pstrokaty ligustr odznacza się złocistym ulistnieniem i rośnie dziko u podnóża Himalajów, w Chinach i Japonii. Gatunek dość kapryśny, kochający ciepło i światło, jednak dość aktywnie rośnie też w mniej luksusowych warunkach. Ale ligustr w ogóle nie jest przystosowany do surowych rosyjskich zim, dlatego wymaga obowiązkowego schronienia na zimę - krzewy pokryte są świerkowymi gałęziami i agrowłóknem, które zatrzymuje ciepło.
- Ligustr zwyczajny lub kalifornijski to szybko rosnący krzew pochodzący z Japonii. Ma mięsiste ulistnienie i drobne kwiaty o raczej nieprzyjemnym zapachu. W warunkach naturalnych dorasta do 3-4 m wysokości, roślina jest całkowicie trująca, największe stężenie substancji niebezpiecznych występuje w kłączu i jagodach.
- Zimozielony ligustr - owalifolium - zachwyci właściciela błyszczącymi, ciemnozielonymi liśćmi przez cały rok, ale w północnych regionach lepiej przykryć go na zimę, aby uniknąć zamarzania młodych pędów.
Cechy sadzenia i pielęgnacji
Istnieje kilka metod hodowli ligustrów. Najczęstsze z nich to:
- Wysiew nasion. Ta metoda nie jest stosowana tak często jak inne, głównie ze względu na to, że nasiona nie mają bardzo wysokiej zdolności kiełkowania - kiełkuje tylko 60 na 100 nasion. lat.
Rozmnażanie przez nakładanie warstw jest dostępne dla ogrodników w ciepłym sezonie. W przypadku tej metody dolne gałęzie krzewu są zakopane w specjalnych rowkach. Pod koniec lata gałąź zapuszcza korzenie, a pędy rozwijają się z góry. Oddziel młode rośliny w drugim roku, pozwalając im zimować z krzewem macierzystym.- W przypadku, gdy potrzeba dużej ilości materiału do sadzenia, na przykład do stworzenia żywopłotu wokół terenu, stosuje się metodę szczepienia. Dojrzałe gałęzie są cięte na kilka sadzonek z 4-5 pąkami i pozostawione do ukorzenienia w warunkach szklarniowych. Gleba dla przyszłych sadzonek wymaga lekkiej i nie kwaśnej.
Sadząc gotową ukorzenioną sadzonkę w stałym miejscu, kopią dołek - jeśli zakłada się pojedynczą uprawę lub rów - podczas formowania żywopłotu. Lepiej jest wlać trochę nawozu na dno. długo działający, tak aby roślina początkowo mogła otrzymać wystarczającą ilość składników odżywczych do wzrostu i adaptacji.
Po posadzeniu sadzonki są obficie podlewane, a przy dalszym podlewaniu należy pamiętać, że ligustr łatwiej znosi suszę niż podlewanie.
Ligustr jest rośliną bardzo bezpretensjonalną i doskonale nadaje się do uprawy przez początkujących w technice rolniczej. Najtrudniejszą, ale najciekawszą częścią uprawy tego krzewu jest przycinanie. Pierwszy raz przeprowadza się go tuż po posadzeniu sadzonek - wierzchołki są lekko przycinane, aby pobudzić rozgałęzianie. Gdy gałęzie odrosną o 15-20 cm, procedurę powtarza się. Pod koniec lata przeprowadza się pierwsze przycinanie formujące, aby nadać krzakowi określony kształt.
Niewielkim wysiłkiem możesz wyhodować na swojej stronie drzewa i krzewy o dziwacznym kształcie, które zachwycą oczy zarówno właścicieli, jak i gości, a także przechodniów.
