Słodka koniczyna: właściwości i przeciwwskazania, sadzenie i pielęgnacja

Donnik (łac. Melilotus)

- rodzaj zielnych młodych osobników z rodziny motylkowatych. Są to cenne rośliny paszowe i zielone, które są uprawiane od ponad 2000 lat. Niektóre gatunki są uprawiane jako rośliny lecznicze. W życiu codziennym słodka koniczyna jest również nazywana trawą denną, burkunem i słodką koniczyną. Przedstawiciele rodzaju rosną na łąkach, nieużytkach i ugorach w Azji i Europie i mają specyficzny aromat.

Trawa nostrzyka - opis

Nostrzyk ma korzeń palowy, łodygę rozgałęzioną, osiągającą wysokość od 50 cm do 2 m. Na jej pędach rosną trójlistkowe, podobnie jak koniczyna, liście o liściach ząbkowanych. Małe białe lub żółte kwiaty słodkiej koniczyny są zebrane w luźne wierzchołkowe, wydłużone kwiatostany racemose. Owoce to goła, owalna fasola o długości 3-4 cm, nasiona nostrzyka zachowują żywotność do 14 lat.

Jako nawóz zielony koniczyna polepsza strukturę gleby i nasyca ją azotem, a uprawiana jako pasza tworzy pożywną biomasę nasyconą witaminami, która ma właściwości mleczarskie i tuczące..

Zioło jest używane do aromatyzowania tytoniu, mydła aromatyzującego oraz do utrwalania zapachu w przemyśle perfumeryjnym, która ma przyjemny aromat świeżego siana..

Nostrzyk to roślina miododajna, a jedna z najlepszych: miód bursztynowy lub biały z tej rośliny pachnie wanilią.

Uprawa nostrzyka

Sadzenie słodkiej koniczyny

W kulturze uprawia się niewiele rodzajów słodkiej koniczyny, a częściej niż inne - koniczyny żółtej i białej. Rośliny te rozmnażają się głównie generatywnie. Meliloty nie nakładają specjalnych wymagań na skład gleby: dobrze rosną na lizawkach solnych, czarnozemach, glebach węglanowych i nisko bielicowych, ale wszystkie nie tolerują kwaśnych gleb i obszarów bagiennych o wysokim poziomie wód gruntowych. Zdolność tych roślin do akumulacji azotu i ekstrakcji składników odżywczych ze słabo rozpuszczalnych związków glebowych pozwala im rozwijać się nawet na glebach marginalnych. Powinieneś wiedzieć, że ze wszystkich roślin strączkowych koniczyna jest najbardziej światłolubną rośliną..

Przed siewem wykopuje się teren pod słodką koniczyną, wprowadzając nawozy potasowe i fosforowe - 20 g soli potasowej i 50 g superfosfatu na każdy m2.

Twarde pestki słodkiej koniczyny należy spulchnić 3-4 tygodnie przed siewem. Aby to zrobić, użyj tarek do koniczyny, przepuszczając przez nie nasiona 2-3 razy lub specjalne wertykulatory. Nasiona nostrzyka wysiewa się w kwietniu lub maju w małych rowkach wykonanych w wilgotnej glebie w odległości 45-60 cm, następnie bruzdy lekko posypuje się ziemią i zagęszcza powierzchnię.

Wysiew nieskalifikowanych nasion przeprowadza się rozrzuconych w ziemi lub na śniegu w lutym, a nawet styczniu: roztopiona woda i wiosenne deszcze zmiękczą twardą skorupę nasion i wykiełkują w temperaturze 2-4 ºC. W regionach południowych koniczynę tę można wysiewać w sierpniu..

Pielęgnacja słodkiej koniczyny w ogrodzie

W przypadku siewu wiosennego sadzonki pojawiają się za dwa tygodnie. Na etapie rozwoju dwóch prawdziwych liści konieczne jest przerzedzenie sadzonek i chwastów, ostrożnie poluzowując glebę między rzędami. Najlepiej byłoby, gdyby rośliny były w rzędzie w odległości 30 cm od siebie, chyba że posiano słodką koniczynę jako siderat.

Roślina nie wymaga ciągłego podlewania - jest odporna na suszę, jednak konieczne jest wprowadzenie do gleby nawozów potasowych i fosforowych. W pierwszym roku życia roślina nie wydaje owoców, ponieważ aktywnie rozwija system korzeniowy, a jej szyjka korzeniowa pozostaje do zimowania w ziemi, dlatego ważne jest, aby następnej wiosny miejsce nie zostało zalane stopioną wodą. A gdy zakwitnie słodka koniczyna, gromadzą się do niej pszczoły, zbierając nektar na miód o niezwykłych walorach smakowych i leczniczych..

Jak każda uprawa rolnicza, koniczyna jest dotknięta chorobami i uszkadzana przez szkodniki. Najczęstszymi chorobami są mączniak prawdziwy, askochina, peronosporoza, bakterioza korzeni, septoria i żółta mozaika. Choroby grzybowe, które infekują roślinę w niekorzystnych warunkach, można zwalczać roztworami leków grzybobójczych, na przykład mieszanki Bordeaux, Fundazolu, Abiga-Peak, Maxim i innych leków o podobnym działaniu, a jeśli chodzi o mozaikę, nie ma na nią lekarstwa, dlatego potrzebne są chore okazy usuń z witryny tak szybko, jak to możliwe i pamiętaj, aby spalić.

Wśród szkodników wrogami słodkiej koniczyny są przede wszystkim wszelkiego rodzaju robaki i ryjkowce: koniczyna, lucerna czerwona i zjadacze nasion żółtych - liściaste, brodawkowate i duże ryjkowce lucerny - nostrzyk i szczeciniasty ryjkowce - zielenice - kapusta, rzepak, trawka, lucerna maniok i - i kamptopus z frędzlami - bezskrzydły czerwony flop - stenodema kłujący - rządzony, jagodowy i wiosenny kormoran. Niszczą owady za pomocą ogólnoustrojowych środków owadobójczych, na przykład Aktara, Aktellik, Karbofos i innych leków o podobnym działaniu. Jednak ze względu na płodozmian, regularne pielenie, zaprawianie nasion i gleby przed siewem oraz zapobiegawcze wiosenne i jesienne opryskiwanie terenu środkami owadobójczymi, jest mało prawdopodobne, że będziesz musiał stawić czoła tej armii szkodników..

Zbieranie i przechowywanie słodkiej koniczyny

Zbieranie surowców leczniczych odbywa się podczas kwitnienia słodkiej koniczyny: wierzchołkowe szczotki i pędy boczne są cięte sekatorami lub nożyczkami, są wiązane w pęczki i zawieszane do suszenia z sufitu w dobrze wentylowanym suchym pomieszczeniu. Można użyć suszarki elektrycznej o temperaturze 40 ºC. Gdy łodygi wyschną, słodka koniczyna jest młócona, a uzyskana masa jest przesiewana przez sito druciane w celu oddzielenia dużych łodyg. Surowce lecznicze to owoce, liście, kwiaty i małe pędy koniczyny o zapachu kumaryny i słono-gorzkim smaku.

Przechowuj słodką koniczynę w zamkniętych szklanych lub ceramicznych pojemnikach w suchym, ciemnym miejscu.

Rodzaje i odmiany słodkiej koniczyny

W kulturze najczęściej uprawia się dwa rodzaje słodkiej koniczyny.

Biały nostrzyk (Melilotus albus)

lub burkun, gunba, gunoba, koniczyna męska, trawa werkinowa to roślina dwuletnia o wysokości od 30 do 150 cm, kultura kiszonkowa i pastwiskowa z pierzastymi liśćmi, przylistkami i kwiatostanami pachowymi kwiatów białej ćmy. W przeciwieństwie do innych roślin miododajnych, koniczyna biała słodka wytwarza nektar nawet podczas suszy, wabiąc pszczoły zapachem siana. W warunkach naturalnych koniczyna biała występuje w wąwozach, na zboczach i suchych nieużytkach, na obrzeżach dróg i pól na Ukrainie, Białorusi, Mołdawii, Kazachstanie, Azji Środkowej, Syberii i na Kaukazie. W kulturze uprawiane są następujące odmiany białej koniczyny słodkiej:

• Medet - wcześnie dojrzewająca odmiana ekotypu syberyjskiego, osiągająca wysokość 110-120 cm, łodygi szorstkie, średniej grubości, kwiaty duże, białe, tworzące wąski, długi krzew. Roślina jest zimotrwała, odporna na suszę i sól, nie ma na nią wpływu choroby ani szkodniki;
• Mróz - odmiana o dobrej krzaczastości i średnio grubych zielonych nagich łodygach. Jej liście są trójlistkowe, nagie, zielone, lekko ząbkowane. Kwiaty białe tworzą wielokwiatowe, luźne, wydłużone grono. Ziarna są eliptyczne. Odmiana jest atakowana przez wołka, ale jest odporna na mączniaka prawdziwego;
• Chermasan - odmiana wcześnie dojrzewająca do 2 m wysokości z grubymi bezwłosymi łodygami i średniej wielkości kwiatostanami o długości 18 cm, składającymi się z białych kwiatów. Ziarna są eliptyczne, ciemnoszare;
• Step - wcześnie dojrzewająca, owocująca, odporna na suszę odmiana z prostą, szorstką, krótko owłosioną wierzchołkiem i nagą na dole łodygą od 145 do 170 cm wys. Liście trójlistkowe, zaokrąglone, o postrzępionych brzegach, naga, jasnozielona z słabym woskowym nalotem. Kwiatostan - luźne grona pachowe, owoce - fasola eliptyczna jedno- lub dwuziarnista o słomkowożółtym kolorze;
• Volzhanin - odmiana produkcyjna odporna na suszę i sól, odporna na mączniaka prawdziwego i nie cierpiącą na nawracające wiosenne przymrozki. Jest to krzew nie pochylony, wzniesiony, o rozgałęzionych łodygach o średniej grubości 165-250 cm. Ziarna tej odmiany są ciemnoszare, jednoziarniste lub podwójnie obsiane. Nasiona są owalne, żółte.

Oprócz tych opisanych, takie odmiany białego nostrzyka są uprawiane jako lucerny 6, Srednevolzhsky, Povolzhsky, Obsky giant, Om, Sayansky, Sretensky, Meshchersky 99, Rybinsky, Nemyugunsky, Bulat, Diomid i inne.

Żółta koniczyna (Melilotus officinalis)

lub słodka koniczyna, lub słodka koniczyna, popularnie zwana burkoviną, varghunem, dzikim chmielem, dziką gryką, dnem, zającem, lepką, dziką różą i trawą trzonowcową, jest szeroko rozpowszechniona w przyrodzie na Ukrainie, Białorusi, w Azji Środkowej, zachodniej Syberii i na Kaukazie. Rośnie wzdłuż dróg i pól, wśród krzewów, w wąwozach, na skrajach lasów, na łąkach i na młodych nasadzeniach. Jest to dwuletnie zioło z korzeniem palowym, który ma liczne gałęzie, z prostą, zdrewniałą łodygą o wysokości 1,5-2 mw dolnej części, naprzemiennie długimi łodyżkowymi liśćmi trójlistkowymi, niebieskawo-zielonymi i ząbkowanymi wzdłuż krawędzi liści, które mają kształt podłużno-jajowaty. Żółte kwiaty tworzą wielokwiatowe szczotki o długości 5-7 cm.Owocami rośliny są poprzecznie pomarszczone brązowe fasole, zawierające gładkie, owalne, żółte lub żółtobrązowe nasiona, dojrzewające w okresie sierpień-wrzesień. Najczęściej uprawia się następujące odmiany żółtego nostrzyka:

• Sarbas - wysokowydajna, odporna na zimno i suszę odmiana w połowie sezonu, która intensywnie rozwija się wiosną i szybko odrasta po pokosach. Roślina jest dość odporna na mączniaka prawdziwego i nie jest uszkadzana przez szkodniki nasion;
• Kołdybańskiego Odmiana odporna na suszę o słabo falistym krzewie, szorstkich pędach osiągających wysokość 80 do 120 cm i małych nasionach. Jest to jedna z najlepszych roślin miododajnych;
• Ishim wcześnie - zimotrwała, odporna na sól i suszę wcześnie dojrzewająca, plenna odmiana, która nie jest niszczona przez mączniaka prawdziwego i szkodniki nasion. Jest to wyprostowany krzew o średniej krzaczastości o wysokości około 80 cm;
• Kokshetau - hybryda zimotrwała, odporna na sól i suszę, dająca wysoki plon zielonej masy i miodu doskonałej jakości;
• Omsk - odmiana wcześnie dojrzewająca o żółtych kwiatach i dużych dwu nasionach fasoli.

Właściwości słodkiej koniczyny - szkodzą i przynoszą korzyści

Przydatne właściwości słodkiej koniczyny

Ziele słodkiej koniczyny zawiera cymarynę, garbniki i substancje tłuszczopodobne, olejek eteryczny, flawonoidy, kwas askorbinowy, karoten, tokoferol, cukry, śluz i glikozydy, z których rozszczepienie wytwarza kumarynę - bezbarwną krystaliczną substancję o zapachu siana.

Lecznicze właściwości słodkiej koniczyny znane są od starożytności: ma właściwości wykrztuśne, hipotensyjne, przeciwzapalne, antyseptyczne, przeciwzakrzepowe, fibrynolityczne, zmiękczające, napotne, wiatropędne, przeciwdrgawkowe, gojące rany i łagodzące. Stosowanie preparatów z słodkiej koniczyny jest skuteczne w leczeniu kaszlu, zapalenia oskrzeli, opuchlizny, nadciśnienia, miażdżycy, zaparć, wzdęć, histerii, neurastenii, migreny, wzmożonej pobudliwości nerwowej, bezsenności, rozlanego wola toksycznego, dny moczanowej i reumatoidalnego zapalenia stawów, ropni, ropnych ran, czyraki i zapalenie żeńskich narządów płciowych.

Właściwości miodu ze słodkiej koniczyny sprawiają, że jest on niezastąpionym lekarstwem na bezsenność, choroby górnych dróg oddechowych, nadciśnienie, nerwice i bóle głowy, żylaki i choroby stawów. Jest również przepisywany w celu stymulowania laktacji. Miód z nostrzyka ma również zastosowanie jako łagodny środek moczopędny i przeczyszczający..

Donnik - przeciwwskazania

Nostrzyk jest przeciwwskazany w przypadku chorych nerek i ciąży. Nie zapominaj, że roślina jest trująca, dlatego dawkowanie należy ściśle przestrzegać: w dużych ilościach słodka koniczyna źle wpływa na mięśnie gładkie i działa depresyjnie na układ nerwowy, a przy dłuższym stosowaniu może powodować bóle głowy, senność, zawroty głowy, nudności i wymioty, aw niektórych przypadkach - porażkę wątroba, podskórny krwotok wewnętrzny, a nawet porażenie ośrodkowego układu nerwowego. Dlatego preparaty z nostrzyka przyjmuj tylko zgodnie z zaleceniami lekarza iw ściśle przepisanych dawkach..