Końskie kopyto: z czego się składa, jak pielęgnować i czyścić

Kopyta końskie wymagają regularnych przeglądów i codziennego dokładnego czyszczenia. Te manipulacje są ważne, aby zapobiec wielu niebezpiecznym chorobom zwierząt..

Z czego wykonane są zahartowane końskie łapy, jak o nie dbać i co grozi zwierzakowi, jeśli te dogmaty zostaną zignorowane - powiemy w dalszej części artykułu.

Budowa (anatomia) kopyta konia

W wieku 3-4 miesięcy źrebak może stopniowo przyzwyczajać się do karmienia nóg do kontroli. Doświadczeni hodowcy koni wiedzą, że w tym celu kończynę należy głaskać ruchami pionowymi, po czym, bez odrywania się od ziemi, chwyć ją ręką i, za zgodą zwierzęcia, podnieś ją na żądaną wysokość. Posłuszne osoby otrzymają nagrodę w postaci przysmaku, a uparci słowne niezadowolenie właściciela i czysty bicz. Aby jednak zrozumieć, co widać na końskiej łapie, trzeba znać anatomię kopyt ssaków..

Budowa racic konia jest identyczna jak budowa kopyt innych parzystokopytnych przedstawicieli fauny. Według zootechników kopyta końskie to nie tylko ochronna bariera rogowa, ale niezwykła konstrukcja, na którą składa się kilka ważnych elementów.. Budowa kopyta konia Jego anatomiczne elementy to:

1. Granica - znajduje się w strefie przemiany owłosionej części skóry w zrogowaciały but, ma postać małego paska o szerokości 5–6 mm, składa się z błyszczącego i zmiękczonego cylindrycznego rogu. W górnej strefie granicy zlokalizowane są mieszki włosowe i gruczoły łojowe. Główną funkcjonalnością tego komponentu kopytnego jest potrzeba wytworzenia zewnętrznej warstwy rogówki, odciążenia skóry owłosionej i jej więzadeł za pomocą błony.
2. Korona - znajduje się nieco dalej od granicy i charakteryzuje się półkolistym kształtem. Jego obecność jest ważna dla amortyzacji nacisku i wstrząsu, gdy podeszwa uderza w ziemię..
3. Ściana - składa się ze skóry i rogówki, w tym glazury, rogów rurkowych i blaszkowych. Charakteryzuje się specjalną strukturą warstwy produkcyjnej.
4. Podeszwa - ma kształt zakrzywionej płytki z małym wgłębieniem na strzałę. Składa się z naskórka i podstawy skóry, która swoją wewnętrzną warstwą łączy się z okostną. Rośnie szybko i dobrze się regeneruje. Główną funkcją tego komponentu kopyta końskiego jest potrzeba ochrony głębokich tkanek przed deformacją..
5. Miękisz - umiejscowione między prętami, charakteryzujące się klinowym kształtem z górą do palca, oddzielone podłużnym rowkiem. Podobnie jak inne składniki kopyta, składa się z naskórka z warstwą rogową naskórka, podstawy skóry o strukturze brodawkowatej i specjalnie uformowanej warstwy podskórnej.

Pielęgnacja kopyt

Każdy doświadczony hodowca koni wie, że stan kończyn konia w dużej mierze zależy od stanu kopyt, dlatego te części ciała wymagają szczególnej uwagi. Opieka nad nimi obejmuje:

• codzienna kontrola;
• czyszczenie;
• hak;
• smarowanie specjalnymi środkami oleistymi (wymagane tylko w szczególnych przypadkach).

Każdego wieczoru po całodziennej pracy hodowca powinien spłukać wszystkie 4 stopy swojego podopiecznego bieżącą wodą, a następnie oczyścić rogową but i strzałę z nagromadzonego brudu. Dorośli będą musieli usunąć martwą część kopyt, co ochroni je przed imionami.. Zaleca się powtarzanie tej procedury w odstępach 45-50 dni..Doświadczeni właściciele stadnin jeździeckich radzą trenować młode konie, które już wiedzą, jak karmić nogi do przeglądu, w zaczepianie kopyt. Taka manipulacja jest bardzo ważna w pielęgnacji, gdyż przy pomocy specjalnego sprzętu pozwala usunąć z podeszwy konia resztki zakleszczonego brudu i gruzu. Z biegiem czasu, gdy młode zwierzęta mają sześć miesięcy, można nauczyć ich kończyn noża, zgrzytu i innych narzędzi odpowiednich do obróbki zrogowaciałych części..

W przypadkach, gdy zwierzę ma zły charakter i nie jest przyzwyczajone do karmienia nóg w celu pielęgnacji, z pomocą hodowców koni przychodzą weterynaryjne środki uspokajające. Konia usypia się na pewien czas poprzez dożylne lub domięśniowe wstrzyknięcie „Vetranquilu” (w zależności od wagi i wieku zaleca się stosować od 5 do 10 cm sześciennych na jednego osobnika) oraz „Domosedan” (w dawce 1 cm sześcienny).Raz w tygodniu koń będzie musiał zorganizować dokładne czyszczenie kopyt wodą, twardą szczotką i specjalnym haczykiem. Ta procedura jest przeprowadzana według następującego algorytmu:

1. Stań obok zwierzęcia i poproś o stopę do oczyszczenia.
2. Odwróć się tak, aby kopyto twojego konia było do ciebie piętą.
3. Delikatnymi ruchami od pięty do przedniej krawędzi szydełka usuń z buta cały brud. Uważaj, aby nie uszkodzić strzały, w przeciwnym razie koń będzie kulawy i zainfekowany stopą. Kawałki i krawędzie podków wymagają szczególnej uwagi podczas czyszczenia.
4. Następnie twardą szczotką usuń pozostały brud i kurz z podeszwy konia..
5. Nasmaruj spód kopyt (szczególnie na styku z warstwami skóry) specjalną maścią (np. Opatrunek do kopyt) lub olejem rycynowym, który zapobiegnie wysychaniu i pękaniu rogów.

Oprócz codziennego sprzątania pamiętaj, aby za każdym razem sprawdzać nogi konia pod kątem oznak patologii. W przypadku stwierdzenia zagnieceń zaleca się ich spiłowanie zgrzytem lub przecięcie ostrym nożem.

Przycinanie (przycinanie) i podkuwanie

Długotrwałe noszenie podków i chodzenie po twardej nawierzchni to główne przyczyny niszczenia zrogowaciałej podkowy, pojawienia się w niej pęknięć i nagromadzenia patogennej mikroflory. Dlatego, aby zapobiec różnym chorobom nóg u konia oddziału, hodowca będzie musiał okresowo przycinać kopyta i zmieniać podkowy.. Do tego potrzebujesz:

1. Ostrożnie usuń zużyte stare podkowy i nożem do kopyt odetnij odrodzony róg. Ta procedura jest wykonywana bardzo ostrożnie, ponieważ nawet najmniejsze uszkodzenie wrażliwych tkanek miękkich może na długi czas wytrącić zwierzę z harmonogramu pracy. Szczególnej uwagi wymagają płaskie podeszwy.
2. Następnie możesz rozpocząć czyszczenie zrogowaciałej strefy stopy i jej bruzd. Manipulacja odbywa się specjalnym nożem lub zgrzytem.
3. Z oczyszczonych i przyciętych kończyn pobierane są pomiary, aby wykonać nowe podkowy. Zdaniem doświadczonych hodowców te atrybuty jeździeckie muszą pasować do rozmiaru kopyt i prawidłowo je zginać..
4. Tylko wtedy możesz podkuć konia..

Wideo: Czyszczenie racic konia

Ponowne kucie koni w każdym wieku jest pokazane za półtora miesiąca. Wymóg ten wynika z braku możliwości rozciągania części kopytowej przy ciągłym noszeniu podków. Faktem jest, że podczas chodzenia, gdy ciężar ciała konia jest naciskany na kończyny, krew dociera ze specjalną siłą do nóg, rozprowadzając składniki odżywcze w tkankach miękkich.

Podkowa zapobiega otwieraniu się kopyta, co wywołuje przekrwienie i osłabienie odżywienia kończyn. Ciągłe noszenie podków, zdaniem ekspertów, ma bardzo szkodliwy wpływ na zdrowie tych zwierząt, ponieważ są one zbyt zależne od ruchu..

Choroby kopyt u koni

Na zdrowym kopytku nie można zauważyć krzywizny kątów pięt, rozbieżności w miejscu mocowania ścianek do podeszwy, dziur i zagłębień w rogówce, a także imion, które są niebiesko-czerwonymi lub żółtawymi plamami.

Nieterminowa i niewłaściwa pielęgnacja, a także jej całkowity brak przyczyniają się do rozwoju środowiska chorobotwórczego, które wkrótce kończy się postępem groźnych chorób kopyt końskich. Rozważ główne zagrożenia dla nich.

Zapalenie reumatyczne

Choroba charakteryzuje się ostrym i przewlekłym przebiegiem, częściej rozwija się na obu kończynach przednich, rzadziej na miednicy lub wszystkich 4 kopytach. Występuje jako aseptyczne surowicze zapalenie naskórka, palcowej części ściany i podeszwy kopyta.

Pojawieniu się zapalenia reumatycznego towarzyszy:

• długa ciężka praca;
• obciążanie kopyt podczas długich podróży;
• obfite karmienie zwierzęcia koncentratami;
• szybkie chłodzenie gorących koni;
• infekcja;
• skłonność organizmu konia do reakcji alergicznych;
• różne deformacje kopyt.

Kliniczne objawy zapalenia to:

• szybki puls;
• zwiększone oddychanie;
• temperatura ciała wzrosła do +41 ° C;
• obciążenie tylnej części kopyta (jeśli dotyczy to kończyn klatki piersiowej);
• bolesne odczucia podczas ściskania przednich części stóp objętych stanem zapalnym;
• letarg zwierzęcia (koń niechętnie oddala się, wykonując krótkie, zdezorientowane kroki);
• kulawizny, które mogą ustąpić podczas długiego spaceru, ale po krótkim odpoczynku na pewno się nasilą;
• leżenie i całkowity brak chęci do jakiegokolwiek ruchu (pojawia się, gdy dotknięte są wszystkie kończyny);
• wysunięcie wszystkich nóg do przodu;
• nadmierne pocenie;
• drżenie mięśni;
• napięcie podczas chodzenia;
• przemieszczenie kości kopytowej (występuje tylko w przypadkach przewlekłych);
• rozwój kopyta jeża i ropnego zapalenia skóry podskórnej.

Leczenie reumatycznego zapalenia kopyt polega na odwodnieniu organizmu i zmniejszeniu ilości wysięku. W tym celu przez pierwsze 3 dni zwierzę umieszcza się w mokrej i zimnej glinie lub bieżącej wodzie.. Pozycja kończyn w reumatycznym zapaleniu kopyt

• ślina oznacza: „Polikaprin” lub „Arecolin” - podskórnie dawkowanie oblicza się zgodnie z zaleceniami producenta;
• 10% roztwór salicylanu sodu - jednorazowe wstrzyknięcie 200 ml;
• leki przeczyszczające;
• 0,5% roztwór „nowokainy” - blokada znieczulająca jest istotna w okolicy śródstopia, podawana dawka leku nie powinna przekraczać 100 ml, iniekcje dożylne wskazane są codziennie przez 3-4 dni;
• 0,1% roztwór adrenaliny - w dawce 5-6 ml dziennie przez 5-7 dni;
• 10% roztwór chlorku wapnia - 200-300 ml dziennie przez 5-7 dni;
• „Hydrokortyzon” - dożylnie, 5 ml na osobę;
• „Butadion” - doustnie 8-10 g.

W okresie choroby zwierzęciu pokazywane jest pocieranie skóry i specjalna dieta, która całkowicie wyklucza koncentraty i ogranicza ilość wody. Koń musi mieć miękką ściółkę. W ciężkich, zaawansowanych przypadkach zwierzę może potrzebować transfuzji krwi. Jeśli kłamie, ważne jest, aby zadbać o rozwój odleżyn..

Corolla phlegmon

Przyczyny pojawienia się tej dolegliwości to:

Phlegmon in the corolla

• zaniedbane formy głęboko zakażonych szeryfów;
• wtrysk bezpośredni;
• głębokie ropne zapalenie pododermitów;
• ropne zapalenie stawu kopyta;
• rozwój zapalenia podotrzewnowego.

Corolla phlegmon objawia się następującymi objawami:

• bolesność zrogowaciałych części kończyn;
• napięcie zwierzęcia;
• obrzęk strefy korony (może być jasny lub słaby);
• zwisające części ciała nad ścianą kopyta;
• ciężka kulawizna;
• fluktuacja (pojawia się na etapie tworzenia ropnia);
• wzrost ogólnej temperatury ciała;
• brak apetytu;
• ucisk.

W takim przypadku środki terapeutyczne mają na celu przerzedzenie zrogowaciałej strefy ściany pod obrzękiem, a także leczenie dotkniętych obszarów lekami. W tym celu użyj:

• opatrunki alkoholowo-ichtiolowe lub 20% roztwór alkoholu kamforowego (zewnętrznie);
• 0,5% roztwór nowokainy - podawany dożylnie w dawce 100 ml;
• „Penicylina” - 5 kostek dożylnie;
• 40% roztwór „Heksametylenotetraminy” („Urotropina”) - dawkę zastrzyku powinien ustalić lekarz weterynarii w zależności od wieku konia i jego stanu zdrowia.

Wraz z rozwojem ropienia zaleca się wycinanie dotkniętych obszarów i czyszczenie ich preparatami antyseptycznymi. Dotknięte obszary można nasmarować maścią Vishnevsky.

Wycięcie Corolla

Pojawienie się ran koronowych spowodowane jest uszkodzeniami mechanicznymi, które powstają podczas długotrwałego kontaktu z podkową lub przy nieprawidłowym ułożeniu nóg. Przyczyny choroby to również:

• zaniedbane kucie;
• długotrwały ruch na nierównych śliskich powierzchniach;
• ostre osiadanie;
• ostre zakręty z dużą prędkością.

Możesz dowiedzieć się o chorobie za pomocą następujących znaków:

• obecność głębokich lub powierzchownych ran;
• otarcia na skórze;
• krwawienie (najczęściej niewielkie);
• ciężka kulawizna (występuje tylko przy głębokich szeryfach);
• obrzęk tkanek miękkich stopy;
• bolesne odczucia podczas dotykania krawędzi korony;
• kruszenie tkanki.

Jeśli nic nie zrobisz, czekając na samoleczenie, choroba bardzo szybko przekształci się w ropowicę..

Terapia nacinająca Corolla sprowadza się do obcięcia włosów na dotkniętych obszarach i opatrzenia ran 5% roztworem jodu lub 2% alkoholowym roztworem pioktaniny, po czym można założyć bandaż.

Głębokie rany leczy się technikami chirurgicznymi. Po zabiegu należy je spryskać mieszaniną jodoformu i kwasu borowego (w stosunku 1: 9) lub drobno pokruszoną tabletką „Streptocyd” lub „Penicylina”.

Ropiejące szeryfy są leczone bandażami z alkoholem kamforowym lub maścią Wiszniewskiego, kompresami rozgrzewającymi alkohol. Jeśli występuje obrzęk, konieczne jest przycięcie rogówki od rogówki. Odbywa się to bardzo ostrożnie, aby nie dotykać dotkniętej skóry..

Martwica chrząstki kopytowej

Ta dolegliwość jest powikłaniem zranienia korony kopyt. Ponadto przyczyny jego powstania to:

• wtrysk bezpośredni;
• głębokie ropne zapalenie pododermitów;
• mechaniczne uszkodzenie strzały.

Chorobie towarzyszą następujące objawy kliniczne:

• ciężka kulawizna;
• obecność miejscowej ropowicy;
• ropnie, które otwierają się arbitralnie;
• przetoki, z których uwalnia się ropny wysięk (mogą się zagoić, ustępując miejsca nowym formacjom);
• szorstkość tkanki chrzęstnej prowadząca do jej całkowitego zniszczenia (widoczna tylko podczas sondowania).

Leczenie martwiczych patologii chrząstki kopytowej odbywa się w następujący sposób:

• wprowadzenie do kanału przetoki 25–30% roztworu siarczanu miedzi lub cynku;
• skrobanie ścian i dna przetoki ostrą łyżką;
• wypreparowanie krętych przetok i usunięcie martwiczych tkanek z ich jam;
• leczenie ran preparatami antyseptycznymi oraz nakładanie opatrunków odsysających.

Pododermatitis

Mówimy o zapaleniu podstawy skóry kopyta, które może być aseptyczne lub ropne. Przyczyny choroby to:

• ruch zrelaksowanego konia po twardej nawierzchni;
• niewłaściwe ułożenie podkowy;
• słabe wykończenie podeszwy;
• uwięzienie twardych przedmiotów między podkową a podeszwą kopyta;
• namina;
• deformacja rogówki;
• naruszenie integralności napalonego buta z późniejszą infekcją.

Pododermatitis towarzyszą następujące objawy:

• kalectwo;
• bolesność (w przypadku ropienia jest ostra, wyczuwalna kleszczykami lub uderzeniem);
• obecność ciemnoczerwonych lub żółtawych obszarów na podeszwie;
• oznaki krwotoku;
• wysunięcie chorej kończyny do przodu (występuje, gdy zwierzę odpoczywa);
• częste zginanie dotkniętej nogi;
• zwiększone tętno;
• obecność ciemnoszarego lub biało-żółtego ropnego wydzieliny (w głębokich formach gęsta ropa jest wydzielana przez owalny otwór);
• oderwanie rogówki od warstwy produkcyjnej;
• wzrost temperatury ciała;
• szybkie oddychanie.

Leczenie choroby rozpoczyna się od wyeliminowania przyczyny jej wystąpienia. W przypadku form aseptycznych zaleca się:

1. Zorganizuj miejscowe przeziębienie (chore nogi zwierzęcia umieszcza się w zimnej wodzie lub mokrej glinie).
2. 3 dni później weterynarze zalecają rozpoczęcie zabiegów termicznych, czyli kąpieli z hipertonicznymi roztworami w temperaturze + 40–42 ° C, a także gorącą glinką.
3. Kiedy koń przestaje utykać, but medyczny wykonuje się z podkładką z filcu, skóry lub z wyjmowanym metalowym spodem..

Wideo: Jak leczyć ropne zapalenie pododermat

Ropne zapalenie pododermitów wymaga większej uwagi i wysiłku. Ich terapia obejmuje:

• rozwolnienie;
• kontr-otwarcie (nacięcie) od strony stopy;
• usuwanie ropnej wydzieliny i złuszczonej skóry;
• kąpiele stóp w 3% roztworze kreoliny w temperaturze + 39–41 ° С;
• irygacja podstawy gołej skóry 3% roztworem nadtlenku wodoru;
• nałożenie bandaża z terpentyną, smołą brzozową lub maścią Wiszniewskiego.

Gnijące strzały

Choroba jest przewlekłym procesem zapalnym z tworzeniem się ropy, która powoduje zniszczenie żaby kopytowej. Miejscem jego lokalizacji jest ucisk pięty nóg miednicy, rzadziej - wszystkie 4 kopyta.

Eksperci nazywają przyczyny choroby:

• niehigieniczne warunki trzymania zwierząt;
• brak dbałości o swoje kończyny;
• brak mobilności.

Łatwo rozpoznać gnijące strzały u koni po następujących znakach:

• zniszczenie rogówki;
• uwolnienie cuchnącego wysięku;
• powiększone brodawki;
• kulawizny występujące podczas jazdy po miękkiej glebie.

Środki terapeutyczne obejmują usuwanie złuszczonych części strzały i stosowanie leków:

• 8-10% roztwór siarczanu miedzi (namocz tampon lekiem i nałóż na dotknięty obszar);
• dziegieć brzozowy lub terpentyna (stosowana do opatrunków).

Ponadto eksperci zalecają regularne spacery dla zwierzęcia po miękkiej powierzchni, a gdy stan się poprawi, spętaj kopyta w okrągłe podkowy, co przyczyni się do zwiększenia aktywności strzały.

Rak strzały

Choroba ta nazywana jest również przewlekłym brodawkowatym zapaleniem skóry podskórnej. Przyczyny to:

• rażące naruszenia przy trzymaniu zwierząt;
• brak opieki lub analfabetyzm;
• przedłużona maceracja rogówki;
• Siedzący tryb życia;
• ropna infekcja strzały;
• naruszenie drenażu limfatycznego w dystalnej kończynie;
• nieodpowiednie karmienie.

Postęp substancji rakotwórczych w zrogowaciałym podudzie konia objawia się wyraźnymi objawami:

• kalectwo;
• zniszczenie rogówki w bocznej strzale i rowkach między strzałkami;
• obecność cuchnącego wysięku;
• brodawkowaty wzrost warstwy brodawkowatej podstawy skóry, który charakteryzuje się szaro-czerwonymi i niebieskawo-czerwonymi odcieniami (wygląda jak kalafior).

Zabiegi terapeutyczne obejmują dokładne oczyszczenie podeszwy konia, dezynfekcję, usuwanie nowotworów złośliwych oraz kauteryzację tkanek miękkich 30% roztworem jodu.

Po leczeniu lekami na ranę nakłada się opatrunek gipsowy. Gdy dotknięta część stopy jest pokryta młodą rogówką, konia można spętać podkowami z metalowym dnem i nasączoną smołą holownicą. Zaleca się, aby nie ładować odzyskanego zwierzęcia i codziennie spacerować po miękkim podłożu.

Jak widać, kopyta końskie wymagają szczególnej uwagi i troski. Bez odpowiedniej opieki narażeni są na poważne choroby, które mogą doprowadzić nawet do śmierci Twojego podopiecznego. Każdy sumienny hodowca koni powinien codziennie sprawdzać i czyścić kopyta swojego konia, co jest kluczem do zdrowego i długiego życia podopiecznego.