Bulwa ziemniaka: opis rośliny, łodygi i liście ziemniaka

Mówiąc o nasionach ziemniaka, producenci zwykle mają na myśli nasiona wegetatywne, a nie botaniczne. W rzeczywistości bulwa ziemniaka jest zmodyfikowanym typem łodygi. Stężenie w nim suchej masy wynosi 30%, podczas gdy jest około 75% wody. Na jego powierzchni znajdują się pąki, które powodują rozwój nowych pędów..

Opis bulwy ziemniaka

Bulwa jest częścią rośliny, która odgrywa kluczową rolę w rocznym sezonie wegetacyjnym. Przechowuje energię - składniki odżywcze potrzebne do normalizacji wzrostu podczas następnego sezonu wegetacyjnego. Jest to również narzędzie do rozmnażania bezpłciowego..

W rzeczywistości jest to wierzchołek łodygi ziemniaka. Nazywa się kłączem i zawiera wiele składników odżywczych. Rośliny wykorzystują zmagazynowaną energię do wspierania wzrostu nowych pędów. Zapewnia to przetrwanie gatunku. Bulwa zapewnia, że ​​plon jest skutecznie zakotwiczony w glebie, tak jak korzenie. Różni się od żarówek tym, że nie posiada specjalnej osłonki zapewniającej ochronę przed utratą wilgoci. Brakuje również podstawy, przez którą przebijają się korzenie..

Ziemniak to bulwa łodygowa. Ma również części składowe normalnego pnia, w tym węzły. Nazywa się je oczami, są też międzywęźle. Każdy węzeł jest wyposażony w ślad liści, który może kiełkować. W wyniku tego powstaje nowa sesja..

Rośliny można uprawiać nie tylko z całych ziemniaków, ale także z tych, które zostały przecięte na pół. Liczba łodyg, które można uzyskać z sadzonego okazu, zależy od fizjologicznego wieku rośliny i liczby pąków. Nie wszystkie odmiany nadają się do uprawy z ciętych próbek.

Pąki są ułożone spiralnie w kierunku od końca, co odpowiada przeciwległemu obszarowi mocowania. Pączek końcowy powstaje w najbardziej oddalonym miejscu od miejsca zakotwiczenia rozłogów.

Wnętrze bulwy nie zawiera dużej ilości skrobi. Tam są:

• rdzeń lub strefa centralna;
• szczekać;
• obszary naczyniowe.

Ta struktura jest zgodna ze strukturą komórkową każdego organizmu..

Tworzenie bulw

Bulwa może powstać z rozłogów i podziemnych łodyg. Były podwojone w ciągu kilku dni w obecności auksyn zapobiegających wzrostowi korzeni. Gdy liście ziemniaka rosną, wytwarzają również skrobię. Przesuwa się na końce podziemnych łodyg, przez co stają się grubsze i tworzy kilka bulw. Znajdują się blisko ziemi.

Bulwy zwiększają swoją objętość, jeśli roślina kieruje do nich imponującą część własnych zasobów. Ich tworzenie się nie kończy, jeśli gleba nagrzeje się do znaków temperatury +27 stopni.

Ziemniaki są zwykle uważane za rośliny zimne. Pod koniec sezonu wegetacyjnego jego część nadziemna wysycha aż do samej gleby. W tym samym czasie nowe bulwy oddalają się od rozłogów. Dojrzałe okazy mogą występować w różnej liczbie, w zależności od właściwości podłoża. Dokładniej, ważne jest stężenie w nim składników odżywczych. Ważny jest również poziom wilgotności. Istnieją różnice w kształcie i rozmiarze.

Choroby i szkodniki ziemniaka

Główne choroby to:

• sporangia;
• zaraza późna;
• parch pospolity, srebrzysty i pudrowy;
• oosporoza.

Zaraza późna jest prawdopodobnie najważniejszym problemem dla ziemniaków. Jest wywoływana przez organizm grzybni zarazy późnej. Szybko zamienia się w owoce i liście. W umiarkowanych warunkach klimatycznych szczątki roślinne i gleba są nosicielami drobnoustroju chorobotwórczego, który jest uśpiony między sezonami. W zakażonych okazach grzyb ten dobrze przeżywa i znajduje się w glebie z poprzedniego sezonu..

Sporangia to niezaprzeczalne mikroskopijne zarodniki. Wytwarzają patogen. W obecności odpowiednich warunków do rozwoju mogą rozprzestrzeniać się poprzez wodę i powietrze. Lądują na liściach i przy dobrej wilgotności i niskich temperaturach tworzą zarodniki, które poruszają się po powierzchni całego liścia. Każdy zarodnik ostatecznie przenika przez naskórek tkanki liścia. Można to zauważyć po pojawieniu się brązowych plam, które przekształcają się w obszary zgnilizny.

Parch zwyczajny i srebro

Pierwszy typ nie wpływa na wydajność. Jednocześnie znacznie obniża się jego jakość. Fitopatogen objawia się pojawieniem się form korkowych. Są widoczne na skórkach ziemniaków i mają nieregularny brązowy odcień. Plamka ma kilka milimetrów średnicy.

Parch srebrzysty jest wywoływany przez pokrewny drobnoustrój chorobotwórczy i zmienia przepuszczalność skóry. W rezultacie wewnętrzna część, która tworzy miazgę, traci wilgoć i kurczy się. Aby stworzyć idealne warunki do rozprzestrzeniania się takiego grzyba, konieczne jest zwiększenie wilgotności. Przyczynia się do tego upał..

Inne choroby

Parch sproszkowany nie jest tak powszechny i ​​sygnalizuje się białymi naroślami. W przypadku braku odpowiednich środków wzrosty te przekształcają się w rodzaj brodawek obecnych na powierzchni bulwy. W miarę dojrzewania pękają i tworzą wrzody. Jeśli je otworzysz, możesz znaleźć sproszkowaną zawartość..

Czynnik wywołujący oosporozę należy do rodziny grzybów. Wpływa na bulwy nasienne, znajdujące się na nich oczy.

Uszkodzenia przez owady

Owady mogą być również źródłem problemów z ziemniakami, ich smakiem i wyglądem.. Najczęściej ziemniaki są uszkodzone:

• Stonka ziemniaczana;
• nicienie;
• ćma ziemniaczana;
• duża mszyca.

Ślimak stanowi również poważny problem dla ziemniaka. Podczas wzrostu zbóż wkopują się głęboko w bulwy, tworząc tam tunele. Miąższ otaczający te obszary staje się brązowy, a same ziemniaki stają się niejadalne..

Struktura wewnętrzna

Ziemniak to wieloletnia roślina zielna. Opis łodygi ziemniaka może być inny i zależy od konkretnej hybrydy. Najczęściej jego pień osiąga wysokość 1 metra. Po kwitnieniu liście stopniowo obumierają, a później powstają bulwy. Kwiaty mają biały lub fioletowy odcień, żółte pręciki.

W przypadku hodowli stosuje się zapylenie krzyżowe lub samozapylenie. Sygnałem, że wkrótce zacznie się formowanie bulw, jest skrócenie czasu trwania godzin dziennych. Z drugiej strony ten trend nie występuje w odmianach handlowych..

Opis rośliny ziemniaka byłby niekompletny bez opisu jej budowy wewnętrznej. Roślina ma część nadziemną, liście, kwiaty i rozłogi. Te ostatnie tworzą korzenie w węzłach. Odpowiadają również za rozwój młodych roślin z pąków. Część nadziemna jest reprezentowana przez rozgałęziony krzew. Zawiera od 4 do 8 łodyg.

Liście są ciemnozielone i pierzaste. Są ułożone spiralnie. Kwiaty są biseksualne. Po odpadnięciu jajników rośliny wydają małe zielone owoce. Na zewnątrz przypominają miniaturowe pomidory koktajlowe..

Z nasion można wyhodować nowe rośliny, które następnie rozmnażają się metodą wegetatywną. W bulwach może znajdować się ponad 200 nasion ziemniaka.

System korzeniowy tworzą korzenie i kłącza. Rozłogi zewnętrznie przypominają kłącza, ale w przeciwieństwie do niego reprezentują główną łodygę. Pędy, które z niego wyłoniły się, powstają z już istniejącej łodygi z długimi międzywęźlami.

Charakterystyka biologiczna

Od momentu zawiązania owoców może to zająć do 150 dni. W przypadku niektórych hybryd trwa to 80 dni. Cykl życia ziemniaka składa się z kilku etapów i obejmuje nie tylko okres aktywnego wzrostu, ale także okres uśpienia..

Kiedy ziemniaki wychodzą ze stanu uśpienia, ich metabolizm w tkankach wzrasta. Z oczu pojawiają się nowe procesy. Następnie rozwijają się wszystkie inne części buszu. Obserwuje się proces fotosyntezy. Bulwy powstają 2 miesiące po posadzeniu nasion. Ich rozwój odbywa się z punktów bocznych znajdujących się u podstawy łodygi głównej..

Jeśli wszystkie warunki rozwoju bulwy są spełnione, rozłogi przestają rosnąć. Komórki zlokalizowane w centralnej części rozszerzają się, po czym obserwuje się podział wzdłużny..

Podczas ekspansji bulwy są bogate w węglowodany. To głównie skrobia. Przechowują także białka. Zbiór bulw rozpoczyna się 150 dni po przesadzeniu, czasem wcześniej. Wiele zależy od celu, do jakiego ziemniaki są przeznaczone, oraz od obszaru produkcji. W całej masie dojrzałej bulwy udział skrobi wynosi 20%. W przypadku peklowanej wołowiny ziemniaki mogą wyglądać nieco inaczej. Jego kolor się zmienia i pojawiają się w nim zielone odcienie..

Struktura wewnętrzna

Największą wartością odżywczą w składzie ziemniaków są węglowodany, które stanowią 18%. W bulwach jest również obecna w imponującym stężeniu witamina C. Pozostałe składniki to cukier i dekstroza. Gdy bulwy kiełkują, skrobia zamienia się w glukozę.

Niektórzy twierdzą, że 0,5% zawartość celulozy jest niekorzystna dla spożycia i przyswajania przez organizm ludzki. Ale ten poziom nie przekracza podobnych wskaźników dla większości upraw warzyw. Zawiera niewielkie ilości niezbędnych ekstraktów. Ale W kompozycji można również znaleźć białka o dużej masie cząsteczkowej, inhibitory proteazy.

Duże znaczenie mają związki kwasu fosforowego i potasu. Istnieją kwasy organiczne - bursztynowy i cytrynowy. Ziemniaki są dobrym źródłem potasu i witaminy B6. Promuj zdrowe flawonoidy i karotenoidy, kwas kawowy.

Szereg zastosowań

Ziemniaki w nowoczesnych warunkach można wykorzystać nie tylko do gotowania. Znajduje również zastosowanie w przemyśle napojowym. Inne zastosowania obejmują tekstylia, papier i kleje.

Znajduje również zastosowanie w produkcji wyrobów z tworzyw sztucznych., ekologiczne opakowanie, które może ulec degradacji bez szkody dla środowiska. Indie używają skórki ziemniaka zmieszanej z miodem do leczenia oparzeń.