Jak prawidłowo wyhodować arbuzy na zewnątrz

Jeśli zastosujesz się do pewnych zasad, możesz uzyskać dobre zbiory arbuzów w swoim ogrodzie lub na wsi. Ta kultura wymaga długich i ciepłych lat. Możesz sadzić arbuzy na otwartym terenie we wszystkich regionach Rosji, z wyjątkiem Syberii..

Dbanie o jagody w paski powinno obejmować podlewanie, przerzedzanie, karmienie, spulchnianie gleby i przycinanie. Arbuzy są podatne na choroby, takie jak mączniak prawdziwy, plamistość oliwek i zgnilizna. W przypadku infekcji arbuzy są leczone preparatami grzybobójczymi..

Cechy uprawy różnych odmian

Ojczyzną rośliny jest Afryka. Kultura należy do rodziny dyni. Łodygi arbuza są cienkie, mocno rozgałęzione. Są kręcone lub pełzają. Długość do 4 m. Młode liście mają zwarty stos. Następnie stają się szorstkie, sztywne, mają kształt trójkąta jajka. Długość od 7 do 23 cm Kwiatostany to samice, samce i hermafrodyta. Mają kształt łodzi. Owocem jest jagoda z dużą ilością nasion. Miąższ jest zwykle różowy lub czerwony, a zewnętrzna skorupa jest zielona (zwykle z jasnymi paskami).

Znanych jest wiele odmian arbuza, ale wszystkie są warunkowo podzielone na 2 rodzaje - arbuz wełnisty i tsamma afrykańskiego melona (gatunki dzikie).

Wszystkie odmiany są podzielone na 3 grupy.

Wczesne obejmują:

• Skorik.
• Wiktoria.
• Migotanie.
• Dolby.
• Stabolite.
• Przędzarka.

W połowie sezonu:

• Ataman.
• Leń.
• Top Gun.
• Atey.
• Dumara.

Do późnych należą:

• Wiosna.
• Ikar.

Obecnie wyhodowano nawet odmiany, w których owoce mają cytrynowy smak, a miąższ jest żółty. Istnieją również hybrydy o czarnej skórze..

W regionie moskiewskim można uprawiać następujące odmiany:

1. 1. Skorik. Owoce w kształcie kuli o masie nie większej niż 3 kg.
2. 2. Światło. Zbiory są stabilne, ale niewielkie. Zwykle waga wynosi do 2 kg.
3. 3. Crimson Sweet. Przetłumaczone jako „cukier malinowy”. Wśród odmian wcześnie dojrzewających owoce są największe - do 8 kg.
4. 4. Leniuchy. Owoce do 4 kg. Mają dość długą trwałość - do 3 miesięcy. Dzięki temu możesz cieszyć się takim arbuzem nawet na Nowy Rok..

Na Syberii arbuzy można uprawiać tylko w szklarniach. Muszą być silni. Wystarczy poliwęglan lub szkło. Ponadto inną cechą uprawy arbuzów na Syberii jest to, że stosuje się tutaj tylko metodę sadzenia i nie można umieszczać nasion w otwartym terenie..

Najbardziej odpowiednie odmiany arbuza na Syberię są następujące:

1. 1. Chill. Dobrze znosi niskie temperatury. Odmiana wcześnie dojrzewająca. Okres wegetacyjny trwa nie dłużej niż 100 dni. Owoce o masie do 7 kg. Miąższ jest soczysty i słodki. Kolejną zaletą jest długi okres trwałości jagód - do 1 roku. Poród wyróżnia się dobrą przenośnością.
2. 2. Bardzo wcześnie. Odmiana ta uważana jest za dość wcześnie dojrzewającą. Jej okres wegetacyjny trwa do 2,5 miesiąca. Miąższ jagód to cukier. Ważą 4-5 kg.
3. 3. Photon. Odmiana średnio wczesna. Dojrzewanie trwa 80-100 dni. Roślina nie wymaga gleby, jest odporna na choroby, liczba nasion w jagodzie jest niewielka, a miąższ jest delikatny. Waga owoców to 3-6 kg.
4. 4. Charleston Gray. Odmianę można rozpoznać po wydłużonym kształcie dużych owoców. Ważą do 10 kg. Kultura jest bezpretensjonalna w opiece.
5. 5. Światła syberyjskie. Ta odmiana jest hodowana specjalnie na obszary o trudnych warunkach klimatycznych. Roślina odporna na niskie temperatury, brak światła i suszę. Kultura prawie nigdy nie cierpi na fusarium. Kora jagód jest ciemna, bez pasków. Jest kilka nasion. Waga owoców - do 4 kg.
6. 6. Gigant syberyjski. To kolejna odmiana hodowana na północnych szerokościach geograficznych. Różni się mrozoodpornością, dużymi rozmiarami (owoce ważą do 7 kg), długim okresem przydatności do spożycia.
7. 7. Bardzo wczesne dojrzewanie. Owoce są przechowywane przez długi czas. Roślina jest odporna na mączniaka prawdziwego i antraknozę. Kultura jest bezpretensjonalna w opiece.

Zasady lądowania

Możesz hodować arbuzy przez nasiona i sadzonki. Pierwsza opcja jest odpowiednia dla regionów o ciepłych warunkach klimatycznych.

Wysiew nasion należy wykonać wiosną w następujący sposób:

1. 1. Wybierz witrynę. Na nim gleba powinna mieć czas na rozgrzanie się do 13 0 С.
2. 2. Namocz nasiona w czystej wodzie, aż wylęgną się kiełki.
3. 3. Zrób dziurę w okolicy. Powinny mieć głębokość 10 cm, a odległość między dołami powinna wynosić 1 m każdy.
4. 4. Umieść nawóz w zagłębieniu. Zaleca się mieszanie humusu z 1 łyżeczką. ammophoska i 1 łyżka. l. Popiół drzewny.
5. 5. Umieść tam nasiona i posyp podłożem.

Pierwsze pędy pojawiają się zwykle w ciągu 1,5-2 tygodni. Jeśli sadzisz nasiona arbuza na otwartym terenie w regionach o zimnym klimacie, musisz poczekać do końca maja lub początku czerwca. Możesz również przeprowadzić sadzenie pod folią - rodzaj szklarni. W tym przypadku zbiory uzyskuje się znacznie wcześniej. Niektórzy wolą zakryć przestrzeń między otworami czarną folią. Przyciąga promienie słoneczne, zapobiega szybkiemu odparowaniu wilgoci z gleby.

Inną metodą jest sadzonka. Nadaje się do regionów północnych.

Lądowanie odbywa się w następujący sposób:

1. 1. Prawidłowo przygotować podłoże. Zaleca się mieszanie torfu, drobnego piasku i ziemi darniowej.
2. 2. Podnieś garnki. Powinny być duże i szerokie. Na dole musisz zrobić otwory do spuszczania nadmiaru wody.
3. 3. Nasiona arbuza umieść w specjalnych pojemnikach. Jest to zalecane pod koniec wiosny. Pojemniki przechowywać w ciepłym miejscu o temperaturze około 30 0 С.
4. 4. Zadbaj o kiełki. Okresowo podlewaj sadzonki. Konieczne jest upewnienie się, że woda nie dostanie się na sadzonki. W razie potrzeby musisz włączyć dodatkowe lampy, aby poprawić oświetlenie.
5. 5. Wykonać utwardzanie. Należy to zrobić 2 tygodnie przed sadzeniem sadzonek w otwartym terenie. Konieczne jest, aby przyzwyczaili się do takich warunków. Aby to zrobić, pojemnik z materiałem do sadzenia należy wyjąć na 1-2 godziny na zewnątrz lub na balkonie. Stopniowo musisz zwiększać interwał - dodawaj godzinę każdego dnia.

Wstępne przygotowanie terenu jest obowiązkowe przed przeniesieniem sadzonek na otwarty teren. Gleba powinna być dobrze rozgrzana, poluzowana. Miejsce powinno być wybrane z ochroną przed silnymi wiatrami i przeciągami. Sadzonki arbuza najlepiej czują się tam, gdzie wcześniej uprawiano rośliny strączkowe, lucernę, kapustę. Nie wybieraj miejsca, w którym rosły bakłażany, ziemniaki, pomidory, papryka. Idealna jest gleba piaszczysta lub piaszczysta. Konieczne jest dodanie do niego związków potasu i superfosfatu. Jeśli gleba jest zbyt ciężka, dodaje się do niej drobny piasek rzeczny.

Sadzenie kiełków arbuza na otwartym terenie wygląda następująco:

1. 1. Kopać dziury. Odległość między nimi powinna wynosić 1-1,3 m każdy. Między rzędami należy pozostawić 1,5-2 m. Zaleca się układanie kiełków w szachownicę.
2. 2. Zagłębić sadzonki do dołków i posypać podłożem. Powyżej powinny być pędy z liśćmi.
3. 3. Posypać piaskiem w pobliżu sadzonek. Zapobiegnie chorobom, takim jak zgnilizna korzeni.
4. 4. Podlać sadzonki.

W przyszłości pozostaje tylko dbać o kulturę.

Niuanse opieki

Pielęgnacja arbuza jest następująca:

1. 1. Przerzedzenie kiełków. Jak tylko się pojawią, część trzeba wyciągnąć - tylko słabych lub chorych. Jeśli zdrowe sadzonki wyrosły zbyt blisko siebie, można je sadzić w różnych miejscach..
2. 2. Podlewanie. Powinien odbywać się terminowo i regularnie, raz w tygodniu. Na 1 mkw. m witryny opiera się na 3 litrach wody. Należy go wlać nie tylko pod korzeń rośliny, ale także w przestrzenie między rzędami. Najlepiej jest używać deszczu lub osiadłej wody o temperaturze pokojowej. Podczas upałów wymagane jest podlewanie uprawy dwa razy w tygodniu. Kiedy zaczynają pojawiać się owoce, podlewanie należy stopniowo zmniejszać, a 2 tygodnie przed zbiorem jagód jest całkowicie zatrzymane.
3. 3. Spulchnianie gleby. Należy to zrobić dzień po podlaniu. Spulchniając glebę, korzenie uzyskują dostęp do tlenu. Chwasty można usuwać równolegle. Zioło nie jest niebezpieczne dla arbuza, ponieważ jego system korzeniowy jest dość rozgałęziony. Pielenie należy wykonywać ostrożnie, aby go nie uszkodzić..
4. 4. Opatrunek górny. Za pierwszym razem należy to przeprowadzić 2 tygodnie po posadzeniu kultury. Aby to zrobić, użyj odchodów kurczaka, dziewanny lub azotanu amonu. Jeśli chodzi o ostatnią substancję, będziesz potrzebować 20 g produktu na 2 litry wody. To wystarczy na jeden krzew. Jeśli używasz dziewanny, musisz przygotować roztwór w stosunku 1:10. Podczas stosowania obornika kurzego wymagane jest wykonanie roztworu w stosunku 1:10. Do każdego wiadra takich roztworów należy dodać kolejne 15 g podwójnego superfosfatu i taką samą ilość chlorku wapnia. Drugie karmienie należy przeprowadzić, gdy owoce zaczną wiązać. W takim przypadku zaleca się stosowanie superfosfatu i azotanu amonu. Możesz zmieszać 4 g chlorku wapnia i azotanu amonu z 3 g podwójnego superfosfatu. To wystarczy na 1 krzew. Nawozy powinny być aplikowane w postaci proszku, ale wtedy kulturę należy podlać. Mieszaninę można rozpuścić w wodzie.
5. 5. Przycinanie. Na jednym krzaku nie powinno być więcej niż 5-6 owoców. Powinny być największe i najzdrowsze z wyglądu. Resztę trzeba będzie wyciąć, w przeciwnym razie wszystkie owoce nie będą w stanie w pełni się rozwinąć.

Aby uniknąć gnicia jagód, zaleca się ułożenie pod nimi kawałków folii, plastiku lub pokrycia dachowego na ziemi.

Jeśli chodzi o choroby, arbuz cierpi na:

1. 1. Mączniak prawdziwy. Na liściach pojawia się biało-szary nalot.
2. 2. Peronosporoza. Nazywa się go również mączniakiem rzekomym. Na liściach pojawia się nie tylko szary nalot, ale także żółte plamy.
3. 3. Antraknoza. Na liściach tworzą się różowożółte płatki.
4. 4. Plamka oliwna. Na liściach i łodygach pojawiają się nieregularne plamy. Te ostatnie również stają się pofałdowane.
5. 5. Bakterioza. Liście i łodygi mają tłuste plamy.
6. 6. Rot. Występuje w wersji korzeniowej, czarnej, białej i szarej. Przyczyną jest grzyb.
7. 7. Mozaika ogórkowa. Choroby nie można wyleczyć. Na liściach pojawia się rodzaj ornamentu.

Chociaż arbuz jest uważany za bezpretensjonalną uprawę, przy niewłaściwej pielęgnacji takie choroby rozwijają się dość szybko. Fungicydy zwalczają infekcje grzybicze. Roślin nie można uratować przed bakteriami i wirusami. Z owadów na arbuz, gałki, wireworms i mszyce melonowe są niebezpieczne. Pomagają im środki owadobójcze.