Indyki kanadyjskie: cechy hodowli w domu

Wśród indyków brojlerów kanadyjskie szerokopiersiowe wyróżniają się bardzo dużym rozmiarem i majestatyczną postawą, a jeśli weźmiemy pod uwagę również stosunkowo niskie wymagania co do warunków przetrzymywania, to otrzymujemy po prostu idealnych kandydatów do hodowli. Warto dokładniej zapoznać się z charakterystyką tych ptaków..

Opis i cechy charakterystyczne

Kanadyjskie indyki szerokopiersiowe wyróżniają się pięknym biało-czarno-białym upierzeniem, z jasnymi pręgami głównie na ogonie.

Ogon jest duży, wachlarzowaty, pięknie rozkłada się, gdy ptak jest podekscytowany, nogi są jednak długie i mocne, jednak jak wielu innych przedstawicieli świata indyków.

Główna cecha wyróżniająca rasy - szeroka i gęsta klatka piersiowa, od której reszta ciała zaczyna zwężać się w kierunku pleców. Głowę można nazwać standardową: jest liściasta, z naroślami skórnymi i „workowatym” podbródkiem. Opisując cechy produkcyjne tego ptaka, warto podkreślić jego wczesną dojrzałość, która jest również istotną cechą charakterystyczną..

Wskaźniki produktywne

Pomimo kierunku mięsnego kanadyjskich indyków szerokopiersiowych mogą pochwalić się dobrą produkcją jaj.

Ogólnie ich produktywność jest następująca:

• waga w relacji pełnej: indyki ok. 30 kg, indyki - 15–20 kg;
• wiek uboju - 3 miesiące (dłuższe przetrzymywanie ptaków na mięso nie ma sensu);
• początek zniesienia - od 9 miesięcy;
• produkcja jaj - do 90 jasnobrązowych lub beżowych jaj rocznie po 70–80 g;
• przeżycie piskląt - do 93%.

W sprzyjających warunkach można zwiększyć produkcję jaj, a początek produkcji jaj można przyspieszyć..

Charakter i instynkt inkubacji

Zarówno samice, jak i samce opisywanej rasy nie różnią się złym charakterem, dlatego zachowują się jak większość swoich krewnych. Jednocześnie instynkt wysiadywania indyków jest znacznie bardziej rozwinięty niż u niektórych innych ras, dlatego aby nie doprowadzić ptaka do wyczerpania (siedząc na gnieździe zapomina o jedzeniu) warto przy gnieździe postawić karmnik i poidło.

W przypadku, gdy wylęg piskląt nie jest jeszcze planowany, lepiej umieścić wszystkie gniazda w dobrze oświetlonym miejscu w kurniku, aby indyk nie był tak wygodny podczas inkubacji jaj. Ptaki uważane są za najlepsze kury w wieku dwóch lat, jednak aktywność samców jest najbardziej zauważalna w wieku 3-4 lat.

Warunki zatrzymania

Przy aranżacji drobiu z indyka należy wziąć pod uwagę wszystkie te same parametry, co przy budowie każdego innego kurnika, tylko wskaźniki oświetlenia, temperatury, wilgotności, a nawet wielkości pomieszczenia w tym przypadku będą indywidualne.

Wymagania dotyczące pokoju

Biorąc pod uwagę znaczne rozmiary ptaków, przy wyborze pomieszczenia na kurnik należy dokonać takiego obliczenia dla każdego indyka okazało się, że nie mniej niż 1-1,5 m2. m wolna przestrzeń, w przeciwnym razie ptaki będą czuły się ciasno i nie będą mogły normalnie się rozwijać.

Optymalną temperaturę w kurniku należy utrzymywać na poziomie + 5 ... + 30 ° C, a przy hodowli piskląt indyczych stabilne wskaźniki muszą odpowiadać +20 ... + 25 ° С.

Kanadyjskie indyki szerokopiersiowe bardzo lubią światło, dlatego okna w kurniku powinny być dość duże, aby zapewnić dostateczną ilość światła słonecznego. Zimą można ustawić dodatkowe oświetlenie tak, aby ilość godzin dziennych wynosiła co najmniej 14 godzin.

Grzędy umieszczona na wysokości jednego metra od podłogi, a jako ściółkę często stosuje się suche siano lub słomę, co jest najbardziej opłacalnym i poprawnym rozwiązaniem. Wilgoć i przeciągi są tematem tabu podczas uprawy kanadyjskich indyków szerokopiersiowych, co oznacza, że ​​regularne czyszczenie wilgotnej ściółki i wietrzenie kurnika podczas spaceru to warunek ich dobrego samopoczucia.

Aby ptaki nie zamarzły w łapach, podłoga w domu może być wykonana z drewna lub po prostu przykryj betonową podstawę arkuszami sklejki zabezpieczonej przed próchnicą. Na nich kładzie się warstwę siana lub słomy. W szczególnie trudnych regionach klimatycznych, wraz z nadejściem stabilnych mrozów, konieczne będzie wyposażenie kurnika w system grzewczy.Do zorganizowania warstwy ściółki o grubości 12-15 cm idealnie nadają się:

• łodygi kukurydzy;
• suszone siano;
• trociny;
• drobno posiekana słoma.

Przed położeniem materiału na betonowym podłożu zaleca się obróbkę podłogi wapnem gaszonym w ilości 500–800 g na 1 m2. m. Środek ten ochroni ptaki przed możliwymi infekcjami i bakteriami..

Woliera na spacery

Pomimo tego, że kanadyjskie indyki szerokopiersiowe należą do typu ciężkiego brojlerów, potrzebują spacerów tak samo jak inni mieszkańcy podwórka. Oczywiście w większości dotyczy to młodych osobników, ale dorosłe ptaki również powinny mieć dostęp do trawy i słońca. Aranżację woliery można zorganizować bezpośrednio na ulicy, ustawiając ją na ziemi. To tutaj indyki spędzą większość czasu latem, a od czasu do czasu będą spacerować zimą..Obowiązkowe cechy dobrej woliery powinny być zadaszenie i karmidła z poidłami umieszczonymi wewnątrz, a jako materiał do ogrodzenia przestrzeni spacerowej idealna jest siatka ze średnimi komórkami. Aby zapewnić ptakom maksymalną ilość witamin, warto obsiać obszar lucerną, wyką, koniczyną, owsem lub groszkiem.

Dieta do karmienia dorosłych indyków

Cechy diety „Kanadyjczyków” w dużej mierze zależą od wieku ptaka i pory roku. Nie jest tajemnicą, że pisklęta, podobnie jak dorośli, potrzebują więcej witamin w zimnych porach roku, co można uzyskać tylko z jedzeniem. Tę funkcję należy wziąć pod uwagę przy sporządzaniu codziennego menu dla ptaków..

Lato

Karmienie indyków powinno odbywać się trzy razy dziennie i jak najbardziej zrównoważone, do czego możesz użyć mieszanki paszowe i zboża. Ponadto ptaki bardzo lubią kukurydza i jęczmień, dlatego powinny znaleźć się w menu drobiowym. Wskazane jest, aby wieczorem podawać suchą karmę, a rano i po południu mokrą i suchą miazgę, dodatkowo indyki zjadają rosnące na wybiegu zielenie.Jeśli w wybranym obszarze nie ma dużych forów, przydatne będzie podanie ptaków zielone cebule, mlecze i marchewki wraz z głównym pokarmem, z wyprzedzeniem siekając warzywa.

W zimę

W zimnych porach roku menu dla całego drobiu jest bardziej ograniczone, ponieważ nie ma dostępu do głównego źródła witamin - zieleni. Aby jakoś zrekompensować ten niedobór, kanadyjskim indykom szerokopiersiowym podaje się zebrane jesienią warzywa, w tym szczególnie cenne:

• kapusta;
• buraczany;
• marchewka;
• tarty zdusić (rzadko i dla dorosłych).

Wszystkie dobrze komponują się z zacierem suchym i mokrym, dzięki czemu można ich używać w dowolnym momencie. Ponadto pokarm przygotowany od lata będzie odpowiedni do karmienia zimą. miotły do ​​siana, lipy i brzozy, a także kolekcje z liści drzew owocowych, uprzednio namoczonych w wodzie. Nie mniej przydatne będą posiekane igły sosnowe, co jest doskonałą profilaktyką wielu chorób..To prawda, że ​​aby roślina przynosiła same korzyści, zaleca się stosowanie tylko preparatów zimowych, ponieważ wiosną w igłach pojawia się duża ilość olejków eterycznych niepotrzebnych dla ptaka. Duża ilość soczystej paszy w diecie pomoże uzyskać soczyste i delikatne mięso z indyka, jednocześnie zmniejszając udział suchych mieszanek.

Uprawa piskląt indyczych w domu

Hodowla kanadyjskich indyków szerokopiersiowych w domu jest możliwa, ale trudna, ponieważ samiec jest zawsze znacznie cięższy od samicy. Dlatego wielu hodowców drobiu ucieka się do tego sztuczne zapłodnienie, ale zadanie wychowywania piskląt spada na ramiona indyka lub urządzenia elektrycznego - inkubator. Biorąc pod uwagę, że nie w każdym gospodarstwie istnieje „sztuczna matka”, rozważymy wszystkie etapy odchowu piskląt przy pomocy kury lęgowej.

Wybór kury wylęgowej

Indyki tej rasy, jak zresztą wiele innych ras, są troskliwymi matkami, które często zapominają o jedzeniu podczas wylęgu jaj. Nie jest trudno określić, kto jest z nich najbardziej odpowiedzialny: ten, kto najdłużej nie opuszcza gniazda, jest najlepszą opcją do tej roli..Po raz pierwszy ptaki wyrażają chęć zostania matkami bliżej roku, chociaż Kanadyjczycy zaczynają się spieszyć po 9 miesiącach. W zależności od doświadczenia indyka można pod niego włożyć od 15 do 22 jaj, a aby dobrze je ogrzał, karmidło i poidło ustawia się obok gniazda. Nie zapomnij o krótkich spacerach, bo nawet kura musi się rozgrzać i odciążyć. Jeśli twoja mama nie chce opuszczać gniazda, spróbuj wywabić ją późnym popołudniem liściem kapusty, czego te ptaki po prostu nie mogą odmówić.

Gniazdo

Można z niego zrobić gniazdo lęgowe zwykłe przestronne drewniane pudełko. Jest dobrze umyty i wcześniej wysuszony, po czym na dnie kładzie się grubą warstwę suchego siana. Następnie składane są jajka, które na wierzchu posypuje się popiołem drzewnym i lekko spryska wodą kolońską. Płyn alkoholowy na krótko odstraszy owady (kleszcze, pchły lub chrząszcze).

Alternatywnie możesz zorganizować ceglana grzęda. Najpierw na miejscu przyszłego gniazda rozprowadza się ciepłą szmatkę (na przykład kilka warstw płótna), a na niej kładzie się rząd cegieł, ale między nimi pozostaje zagłębienie. Umieszcza się w nim słomę lub siano i dobrze ubija, aby można było ułożyć jajka na wierzchu. W przypadku kilku wnęk (gniazd) należy je odgrodzić od siebie arkuszami tektury.W niektórych przypadkach indyki nie chcą siadać na swoich jajach w przygotowanym dla nich miejscu i szukają odpowiedniego dla siebie gniazda. Będziesz musiał przekonać ptaka o słuszności swojego wyboru i przykryć go przez chwilę odwróconym koszem lub innym podobnym produktem. Po kilku dniach kura przestanie uciekać i pozostanie w przygotowanym miejscu..

Składanie i inkubacja jaj

Jak wspomnieliśmy wcześniej, 15 jajek wystarczy dla młodej kury, pod okiem doświadczonej "mamusi" możesz złożyć 22 jajka. Jednak są to dalekie od wszystkich wymagań dotyczących procesu ściółkowania i dalszej inkubacji. Równie ważny będzie punkt prawidłowy dobór jaj. Tak więc wybrane okazy powinny być średniej lub nieco większej od średniej wielkości, równomierną jasną skorupą i regularnym kształtem. Wszelkie wady w wyglądzie powinny być powodem uboju, ponieważ nie można przewidzieć, które pisklęta z nich wyjdą. Jeśli wszystkie warunki inkubacji zostaną w pełni spełnione, potomstwo pojawi się po 27-32 dniach.

Pielęgnacja młodego wzrostu

Jeśli małe pisklęta indycze mają matkę, to rolnik będzie miał znacznie mniej kłopotów, ale w każdym razie warto wiedzieć o niektórych zasadach opieki nad indykami.

Można je ułożyć na poniższej liście:

• w pierwszym tygodniu życia piskląt temperatura w pomieszczeniu powinna być na poziomie + 32 ... + 33 ° C (zwłaszcza jeśli nie ma indyka z indykami), w drugim tygodniu - na poziomie + 26 ... + 27 ° C, aw trzecim - + 22 ... + 23 ° C;
• prawidłowość jedzenie dla dzieci w pierwszym tygodniu - 8-10 razy dziennie, a począwszy od 8 dnia życia liczbę karmień można stopniowo zmniejszać;
• wymianę wody w wolierze należy przeprowadzać co najmniej 4–5 razy dziennie, a do płynu dobrze będzie dodać słaby roztwór nadmanganianu potasu (w pierwszych godzinach życia maluchów pożądana temperatura picia +24 ° C);
• resztki paszy i odchody należy usuwać tak często, jak to możliwe, ponieważ kwaśna mieszanka prowadzi do szybkiego rozmnażania się mikroorganizmów niebezpiecznych dla ptaków i chorób ptaków;
• w miarę rozwoju i wzrostu przegrzebków można przenieść pisklęta indycze na pokarm dla dorosłych.

Co karmić

Pierwszy posiłek indyka jest podawany dopiero 12–15 godzin po urodzeniu, ponieważ początkowo są one jeszcze bardzo słabe i nie będą w stanie przeżuć pokarmu. Ale jeśli to opóźnisz, dzieci zaczną dziobać miot, a także dobrze, jeśli okaże się, że jest świeży i czysty. Na początku najbardziej praktyczne jest karmienie piskląt indyczych specjalną mieszanką dla niemowląt przeznaczoną dla młodych zwierząt dowolnego drobiu..

Zawiera wszystkie witaminy i pierwiastki niezbędne dla rosnącego organizmu, a jego drobno granulowana forma znacznie ułatwia wykorzystanie paszy dla piskląt. Jeśli nie ma specjalnej mieszanki, możesz ją przygotować samodzielnie, po prostu mieszając kilka gotowanych jaj kurzych z suchą, dobrze posiekaną kaszą. Po kilku dniach można użyć mieszanki mąki zbożowej do karmienia piskląt indyczych, których głównym składnikiem będzie wysoce odżywcza mąka kukurydziana..Później (od około trzeciego tygodnia życia piskląt) do mokrego zacieru można dodawać inne składniki: drobno pokruszone ziarna zbóż, olej rybny, twarożek, świeże zioła, a później - świeże mleko.

Plusy i minusy

Kanadyjskie indyki z szerokimi piersiami mają dużo Zalety, dzięki czemu cieszą się uznaniem hodowców drobiu. Przede wszystkim są to:

• smaczne i niezwykle delikatne mięso, które zachowuje wysoki smak do szóstego miesiąca życia;
• szybki wzrost i dojrzewanie (idealny wiek rzeźny - 3 miesiące);
• względna bezpretensjonalność w stosunku do warunków zatrzymania;
• dobrze rozwinięty instynkt macierzyński u indyków;
• wysoki procent wylęgowości kurczaków (do 93%).

Jeśli chodzi o niedogodności, wtedy jest ich trochę mniej, ale mimo to nie będzie działać ignorowanie tych wad:

• ze względu na istniejące problemy z kryciem może być konieczne sztuczne zapłodnienie;
• młode ptaki są bardzo wrażliwe na warunki temperaturowe i przy niskich wartościach mogą zachorować;
• dla dobrego samopoczucia ptaków w ich diecie powinna znajdować się trawa przez cały rok, przynajmniej suszona.

W przeciwnym razie przedstawiciele rasy są bezpretensjonalni i mogą stać się prawdziwą ozdobą podwórka, nie wspominając o wysokich wskaźnikach wydajności.

Kanadyjskie indyki szerokopiersiowe to doskonała rasa brojlerów, której trudno nie zauważyć, po bliższym zapoznaniu się z jej cechami, dlatego jeśli jeszcze nie zdecydowałeś się na swój wybór, zalecamy zwrócenie uwagi na te ptaki.