Jakie rasy indyków można hodować w domu
Indyki zostały przywiezione do Europy już w XVI wieku przez Hiszpanów z kontynentu amerykańskiego, gdzie zostały już oswojone przez Aborygenów. Te duże ptaki o delikatnej diecie były hodowane w wielu kurnikach. Hodowcy zajęli się rozwojem nowych ras indyków, rozważmy najpopularniejsze z nich drób, które różnią się między sobą głównie umaszczeniem i wagą.
Zadowolony
Rasy mięsne indyków (brojlery)
Ten drób jest hodowany głównie ze względu na pyszne dietetyczne mięso, chociaż zjada się również jajka z indyka. Dlatego selekcja tych indyków jest ukierunkowana głównie na hodowlę ras mięsnych i krzyż, zwłaszcza, że wskaźniki produkcji jaj u wielu ras nie są niższe niż u ras jaj.
Nie ma tak wielu ras indyków - około trzech tuzinów. Nie tak dawno hodowano rasy brojlerów indyków, które charakteryzowały się szybkim przyrostem masy ciała, który może przekraczać 20 kg. Wyróżniają się dużą objętością masy mięśniowej o dość cienkiej budowie. Wydajność mięsna podczas uboju takich ras może sięgać nawet 80%.
Indyki brojlery według kategorii wagowych dzieli się na następujące grupy:
- lekki - do 9 kg;
- średni - do 18 kg;
- ciężki - do 25 kg.
Duży 6
Bardzo popularna obecnie krzyżówka białego indyka z szerokimi piersiami, spokrewniona z ciężka grupa kotłów. Wyhodowany przez British United Turkeys (UK), oznaczony „Big-6”. Niektóre okazy mogą osiągnąć 40 kg. To najbardziej produktywna krzyżówka indyków, szybko przybiera na wadze.
Oczywiście indyki zwykle nie są doprowadzane do maksymalnej wagi, ponieważ mięso drobiu, które osiągnęło pełną dojrzałość, jest już nieco surowe. Mężczyźni ważą średnio 22–25 kg, a kobiety 11 kg. Indyki są zwykle wysyłane do uboju w wieku 3-4 miesięcy, ponieważ dalsze utrzymanie drobiu, który najszybciej przybiera na wadze, nie jest racjonalne.
Te ptaki o silnej budowie mają białe upierzenie z małą czarną plamką na piersi, mocną długą szyję, prosty grzbiet, długie żółtawe nogi. Bujne upierzenie tych indyków jest bardziej widoczne u samców i jest wysoko cenione.
Wskaźnik produkcji jaj - 100 jaj na cykl produkcyjny.
Wideo: doświadczenie w utrzymywaniu indyków Big-6
Ale-8
Kolejne stosunkowo niedawno opracowane skrzyżowanie kierunku mięsa ciężka grupa z Brytyjskich Zjednoczonych Indyków. Samce ważą 27 kg, a suki 10 kg. Mają czysto białe upierzenie, mocną budowę z długimi nogami i wydłużoną szyją. Bujne pióra sprawiają, że kształt ciała tych brojlerów jest jeszcze bardziej zaokrąglony. Ubój można prowadzić od 14 tygodnia.
Produkcja jaj - około 100 jaj w okresie produkcyjnym.
Białe, szerokie piersi
Bardzo popularna rasa, odpowiednia do prywatnych ogródków i ferm drobiu. Wyhodowany w USA w latach sześćdziesiątych XX wieku na bazie holenderskich indyków białych i brązowych z szerokimi piersiami. Masa samców sięga 17 kg, a samic do 8-10 kg. Co więcej, maksymalny wzrost osiąga się już w wieku 100 dni. Wadą tej rasy są wyższe wymagania dotyczące utrzymania warunków (szczególnie temperatury).
Gęste upierzenie jest białe z małą kępką czarnych piór na piersi. Kształt ciała - w postaci owalnej, szerokiej klatki piersiowej, szeroko rozstawionych nóg średniej wielkości i koloru ciemnoróżowego.
Od około 9 miesiąca samice składają jaja i są w stanie w okresie produkcyjnym znieść 100–120 jaj o masie 80–90 g, które będą zapłodnione w 85–90%. Spośród nich 60-75% piskląt zwykle się wykluwa.
Wideo: przegląd rasy białej z szerokimi piersiami
Kanadyjski z szerokimi piersiami
Podstawą rozwoju tej rasy brojlerów był dziki indyk amerykański i czarna rasa angielska. Otrzymany w Ameryce i często nazywany jest amerykańskim. Posiada wysoki wskaźnik przeżywalności potomstwa. Indyki te poddaje się ubojowi w wieku 20-23 tygodni, kiedy to samce ważą zwykle 13-14 kg, a samice do 8 kg. Maksymalna waga samców może wynosić do 30 kg, a samic do 17 kg. Ptaki szybko przybierają na wadze, a po 6 tygodniach waga indyków może osiągnąć 5 kg.
Kolory są białe lub czarne z efektownym białym paskiem na piórach bujnego ogona. Ciało ma szeroką klatkę piersiową i zwęża się w kierunku ogona. Czerwony podbródek wyrostka robaczkowego w stanie wzbudzonym może puchnąć do 15-20 cm.
Produkcja jaj - 100 sztuk w okresie (rok), a wskaźnik inkubacji jaj sięga 93%. Samice zaczynają składać jaja od 9 do 15 miesiąca życia..
Rasa ta sprawdziła się zarówno w kurnikach, jak iw małych prywatnych gospodarstwach. Bonusami tej rasy są niewymagające jedzenia i bardziej miękkie mięso. Ale nie może znieść zimna i przeciągów.
Moskiewski brąz
Wyhodowany z brązowych indyków z szerokimi piersiami i ras lokalnego pochodzenia w Rosji. Dorośli osiągają następujące wskaźniki wagi: mężczyźni - około 19 kg, a kobiety - około 2 razy mniej, około 10 kg. Zaczynają być ubijane od 4 miesiąca życia, kiedy osiągną masę 4 kg.
Główne cechy tego typu indyka to szeroka i dobrze zdefiniowana klatka piersiowa oraz długie ciało. Upierzenie tej rasy, odpowiadające nazwie, jest w kolorze czarno-brązowym z pięknym połyskiem. Pióra ogonowe są ubarwione w jasne i ciemnobrązowe małe paski, a wzdłuż krawędzi mają szeroki czarny pasek, który jest otoczony białą obwódką na samym brzegu pióra. Ale jednocześnie ptaki mają czarną skórę, co pogarsza prezentację tuszy..
Produkcja jaj - od 80 do 90 sztuk w okresie. Jaja ważą około 87 g, ich płodność sięga 95%, a bezpieczeństwo młodego bydła 85-90%.
Moskiewskie brązowe mają doskonałą wytrzymałość. Indyki tej rasy można hodować nie tylko w fermach drobiu, ale w warunkach sektora prywatnego. Są przystosowane do warunków pastwiskowych i do przestrzeni zamkniętych.
Konwerter chlebowy
Krzyż został wyhodowany w Kanadzie. Celem rozwoju tego gatunku było uzyskanie mięsa o dobrych właściwościach smakowych w skali produkcyjnej. Cross Hybrid Converter uzyskany przez skrzyżowanie białych indyków holenderskich z brązowymi indykami o szerokich piersiach. Są bardzo popularne w wielu krajach na całym świecie ze względu na ich zdolność do szybkiego przybierania na wadze. Osobniki dorosłe osiągają następujące wskaźniki masy: samce - około 20-22 kg, samice - 10-12 kg. Co więcej, określona masa nabiera już w wieku 20 tygodni. Wydajność czystego mięsa od jednego osobnika wynosi około 80–85%. Niektóre indyki mogą osiągnąć 30 kg.
Ten duży ptak o szerokich klatkach piersiowych z białym upierzeniem i krzaczastym ogonem. Tusza ma dobrą prezentację, gdyż ptaki o białych piórach mają jasną skórę.
Samice mają zdolność składania jaj w wieku około 9 miesięcy, ale nie więcej niż 50 sztuk w ciągu roku. Wylęg piskląt trwa około 29 dni..
Wybredna i szybko dostosowuje się do warunków klimatycznych zamieszkania. Ptaki konwertera hybrydowego mogą osiągać prędkość prawie 45 km / h.
Wideo: omówienie cross Hybrid Converter
Indyki w kierunku jaj
Indyki niosące jaja są trzymane ze względu na ich zdolność do składania jaj, często w celach hodowlanych. Jajka indyków są większe niż kurze jaja i mają ciekawe cętkowanie, a smak jest bardzo podobny do kurzych jaj. Pod względem właściwości odżywczych i dietetycznych zajmują trzecie miejsce po jajach przepiórczych i perliczek. Jednocześnie indyki mogą przybierać na wadze, co umożliwia przygotowanie mięsa..
Big-9
Ten krzyż ma białe upierzenie i cechy dobry przyrost masy ciała przy wysokiej wydajności reprodukcyjnej. Został uzyskany przez British United Turkeys. Samice Big-9 mogą w ciągu roku złożyć około 118 jaj. Ponadto około 80–85% jaj zostanie zapłodnionych. Ptaki dorosłe mają następujące wskaźniki wagi: samce - około 17 kg, a indyki - około 9 kg.
Indyki Big-9 mają dobrą wytrzymałość i są bezpretensjonalne w opiece, szybko opanowują się w środowisku zewnętrznym. Ponadto rasa ta nie wymaga dużych kosztów karmy, a przyrost masy ciała następuje szybko. Takie indyki można hodować zarówno na fermach drobiu w warunkach przemysłowych, jak iw sektorze prywatnym..
Biała Moskwa
Rasa moskiewskich białych indyków została uzyskana w Rosji. Głównym zadaniem hodowli tego gatunku było uzyskanie osobników mięsnych o wysokiej produkcji jaj. Podstawą rozwoju tej rasy były rasy White Dutch, White Local i Belstville. Jest to gatunek indyka o średniej wadze. Dorośli osiągają następujące wskaźniki wagi: samiec nie przybiera więcej niż 16 kg, a samica - około 8 kg. Po około 5-6 miesiącach osiągają 4 kg wagi.
Upierzenie tej rasy jest białe, a na piersi znajduje się czarna plama. Indyki różnią się od samic większą masą ciała, a także obecnością dłuższego upierzenia w okolicy szyi. Ciało tych ptaków jest średniej wielkości, nogi są długie, a różowawy dziób jest lekko zgięty.
Indyk może w ciągu roku znosić około 90-110 jaj. Gatunek ten szybko dostosowuje się do różnych klimatów i jest uważany za najbardziej odporny..
Brąz z szerokimi piersiami
Pozyskiwany w Ameryce na bazie dzikich indyków i czarnej rasy angielskiej. Jest aktywnie wykorzystywany w hodowli. Główną cechą tego gatunku jest dość duża część klatki piersiowej, stąd nazwa. Mają piękne ciemne upierzenie z zielonkawo-brązowym połyskiem. Pióra ogona są w brązowawym cienkim pasku z efektowną czarno-białą lamówką u góry pióra. Samice mają zazwyczaj białe upierzenie w postaci plamki na klatce piersiowej. Dorosłe ptaki przybierają następującą masę ciała: samce - około 16 kg, samice - około 10 kg.
Średnio samice mogą w ciągu roku złożyć około 100-120 jaj. Prawie wszystkie jaja (80%) są zapłodnione. Jednocześnie samice wolą same wysiadywać pisklęta i są wzorowymi matkami.
Należy jednak pamiętać, że rasa ta nie nadaje się do wypasu w środowisku zewnętrznym, dlatego jest bardziej odpowiednia do uprawy w środowisku produkcyjnym..
Rasa jest wytrzymała i odporna na różne choroby.
Virginia
Należą do nich indyki Virginia średnio ciężki i wyróżniają się pięknym białym upierzeniem. Mają też inną nazwę - Holenderski biały. Podczas uprawy takiego ptaka pożądane jest zapewnienie warunków zbliżonych do naturalnych. Gatunek ten nadaje się do uprawy w prywatnym domu, a także na fermie drobiu. Chodzenie w czystym powietrzu jest obowiązkowe. Ptaki mają małe ciało, średniej długości nogi i małą głowę. Dorosłe ptaki osiągają następujące wskaźniki wagi: samiec - około 9 kg, a samica - tylko do 4 kg. Indyk charakteryzuje się wysoką produkcją jaj - do 110 sztuk w ciągu całego roku.
Samica sama wysiaduje pisklęta indycze i jest dobrą matką. Kolejnym plusem jest to, że nie zjadają dużo paszy. Ponadto ta rasa jest bezpretensjonalna w pielęgnacji..
Kombi
To jest krzyż i szybko zyskują dużą masę. Zostały przyjęte w Rosji na Kaukazie. Oddziel linię ojcowską i matczyną. Ptaki te mają następujące wskaźniki wagi: samce - około 17 kg, a indyki zwykle ważą 10 kg. Samce w 8. tygodniu życia osiągają masę ciała do 7 kg.
Indyki kombi mają białe upierzenie. Mają szerokie ciało, potężne skrzydła i dość długie nogi..
Ptaki wyróżniają się nie tylko szybkim wzrostem, ale także doskonałą witalnością. Produkcja jaj samic wynosi około 60–70 sztuk rocznie, przy bardzo wysokim wskaźniku zapłodnienia - 80–90%. Bezpieczeństwo potomstwa jest również bardzo wysokie, prawie 99%.
Ten typ nadaje się do przechowywania w sektorze prywatnym.
Chiton
Kolor indyków chitonowych (Khidon) jest przeważnie śnieżnobiały. To krzyż, sprowadzony z Holandii. Dorosłe osobniki osiągają następujące wskaźniki wagi: indyki przybierają około 19-20 kg, indyki - około 12-15 kg. Maksymalną wagę osiąga już w 30 tygodniu życia. Samica może złożyć 90-110 jaj w sezonie.
Kierunek jaj i mięsa
Indyki jajeczno-mięsne dają mniej mięsa niż gatunki mięsne brojlerów, ale jednocześnie samice mogą znosić do 100 jaj rocznie.
Brąz kanadyjski
Został wyhodowany, jak nazwa wskazuje, w Kanadzie dość rzadko. Ma doskonałą wytrzymałość i jest przystosowany do zimnego klimatu. Swoją nazwę zawdzięcza niezwykłemu kolorowi: upierzenie w kolorze czerwono-brązowym z brązowym połyskiem. U samców mostek w górnej części oraz w okolicy szyi jest pomalowany na ciemniejszy, prawie czarny kolor, a na grzbiecie, oprócz ciemniejszego koloru, pasek odlewa brąz. Ogon ozdobiony brązowymi i czerwonymi paskami, aw okolicy bioder i skrzydeł widoczne są białe cienkie paski.
Czerwonawa narośl na głowie zmienia się w białą lub ciemnoniebieską. U indyków kolor nie jest tak jasny: na skrzydłach, klatce piersiowej i plecach jest białe obramowanie, a na głowie nie ma żadnych dekoracji.
Samce zwykle ważą średnio 20 kg, ale mogą osiągnąć nawet 30 kg, ale samice - znacznie mniej, 11-15 kg. Mają wysoką produkcję jaj - do 100 sztuk rocznie.
Gatunek ten jest bardzo trwały i może być trzymany na zewnątrz..
Płowy
Indyk blady został wyhodowany w Uzbekistanie. Podczas hodowli tej rasy głównym celem było uzyskanie gatunku, do którego byłby dobrze przystosowany Warunki klimatyczne Azji Środkowej. Dlatego indyki płowe są szeroko rozpowszechnione w Azji i na Kaukazie. Swoją nazwę zawdzięczają kolorowi piór - jest to kontrastowy kolor beżowo-brązowy.
Gatunek ten jest całkowicie niewymagający warunków przetrzymywania i doboru pokarmu. Nie warto trzymać ich stale w kurnikach, trzeba je chodzić. Płowa rasa indyków należy do średniej kategorii wagowej. Dorosłe ptaki osiągają następujące parametry wagi: indyki przybierają 6-7 kg, a samiec jest prawie 2 razy cięższy - 11-12 kg.
Gatunek ten rośnie dość wolno: po 4 miesiącach ptak przybiera na wadze 3,5–4 kg. Indyki w porównaniu z innymi rasami nie znoszą bardzo wielu jaj - nie więcej niż 60 sztuk w ciągu całego roku. Ponadto wylęgowość potomstwa jest również niska - około 65%.
Czarna Tikhoretskaya
Wyhodowany na terytorium Krasnodaru w 1957 roku. Ten typ krzyża jest przystosowany do życia na pastwiskach, ale dobrze nadaje się również do klatek. Główna cecha czarny Tichoretsk to gęsta budowa ciała i piękne czarne upierzenie, które ma brązowy odcień. W okolicy szyi - głównie czarne pióra.
Waga dorosłych kształtuje się następująco: mężczyźni - do 10 kg, a kobiety - średnio około 4–5 kg. Ten gatunek indyka uzyskuje masę niezbędną do dalszej sprzedaży w ciągu 4-5 miesięcy. Ta waga wynosi około 3,5–4 kg, a masa netto mięsa to około 60%. Samice rasy Black Tikhoretskaya składają w ciągu roku około 60–80 jaj. Wykluwają własne jaja i bardzo opiekują się małymi indykami..
Wideo: więcej o czarnej rasie Tikhoretskaya
Obecnie popyt na dietetyczne mięso indycze stale rośnie. Wyhodowano wiele krzyżówek brojlerów tych ptaków, które są w stanie szybko przybrać na wadze. Jednak przed rozpoczęciem hodowli indyków należy zdecydować o miejscu i celu ich hodowli (warunki prywatnego domu lub fermy drobiu, kierunek wędlin lub jaj).
