Epifyllum w domu

Epiphyllum (łac. Epiphyllum)

należy do rodzaju roślin epifitycznych z rodziny Cactus, liczących około 20 gatunków. Nazwa rośliny wskazuje na obecność liści: επι po grecku oznacza „na”, „powyżej”, a φυλλον - liść. Czasami epifyllum nazywa się phyllocactus lub phyllocereus. Meksyk jest uważany za miejsce narodzin kwiatu, a także w tropikach i subtropikach Ameryki. Roślina epifyllum została po raz pierwszy opisana w 1812 roku przez Adriena Hawortha. Kaktus Epiphyllum jest popularną rośliną doniczkową.

Kaktus Epiphyllum - opis

Epifyllum, lub phyllocactus, lub leśny kaktus, Jest to soczysta roślina o długich, rozgałęzionych łodygach, opadających lub pełzających, czasem z falistymi krawędziami. Łodygi mogą być płaskie lub trójkątne, są wyposażone w korzenie powietrzne. To właśnie te łodygi są błędnie nazywane liśćmi epifyllum. Duże, białe, lejkowate kwiaty liściaste mogą osiągać długość 40 cm i otwierać się zarówno w dzień, jak iw nocy. Są tak piękne, że roślina nazywana jest storczykiem epifyllum. Owoce epifyllum są duże, często kolczaste, czerwonawe, jadalne, o smaku bananowo-ananasowo-truskawkowym. Najczęściej epifyllum jest uprawiane jako roślina ampelous..

Domowa pielęgnacja epifyllum

Jak dbać o epifyllum

Opieka nad filokaktusem w domu nie stwarza żadnych trudności. Jeśli chcesz zobaczyć jego wspaniały rozkwit, trzymaj kwiat epifyllum na parapecie okna wychodzącego na zachód lub wschód: oświetlenie powinno być jasne, ale rozproszone. Latem epifyllum świetnie czuje się na świeżym powietrzu, ale bezpośrednie światło słoneczne na roślinę w południe jest niepożądane..

W sezonie ciepłym najwygodniejsza temperatura dla filokaktusa to 20-25 ºC, a od listopada do lutego, kiedy roślina odpoczywa, nie powinna przekraczać 10-15 ºC. Epifyllum jest dość obojętne na wilgoć powietrza, ale w samym upale skorzysta na codziennym spryskiwaniu osiadłą wodą o temperaturze pokojowej.

Opieka nad filokaktusem polega na regularnym podlewaniu, które odbywa się również za pomocą osiadłej wody o temperaturze pokojowej, gdy tylko wyschnie górna warstwa gleby w doniczce. Będziesz musiał częściej podlewać latem, rzadziej zimą. Jeśli epifyllum hibernuje w chłodnym pomieszczeniu, podlewanie można całkowicie zatrzymać. Wraz z początkiem wiosny następuje odnowienie i stopniowe zwiększanie nawilżenia gleby w doniczce epifyllum..

Epifyllum w domu wymaga dodatkowego karmienia: w okresie wiosenno-letnim dwa razy w miesiącu do gleby wprowadza się roztwór nawozu dla kaktusów, przygotowany zgodnie z instrukcją. W fazie tworzenia pąków na nasadku roślinę podaje się dziewanny - 1 część nawozu rozcieńcza się w 4 częściach wody. Po kwitnieniu Phyllocactus jest karmiony co dwa tygodnie, naprzemiennie organicznym nawozem z wprowadzeniem mineralnych nawozów azotowych dla roślin domowych. W okresie spoczynku Phyllocactus nie potrzebuje karmienia.

Kwitnący epifyllum

Gdy tylko zaczną tworzyć się pąki na epifyllum, w żadnym wypadku nie przestawiaj ani nawet nie obracaj doniczki z rośliną, ponieważ może ona zrzucić zarówno pąki, jak i kwiaty. Kwiaty Phyllocactus kwitną naprzemiennie, a każdy z nich kwitnie około tygodnia. Niektóre gatunki i odmiany roślin kwitną dwa razy w roku - wiosną i jesienią. Upewnij się, że roślina ma wystarczającą ilość wilgoci i składników odżywczych podczas kwitnienia. Umieść go na tacy, aby nadmiar wody wypływał z doniczki bez ingerencji i nie zatrzymywał się w korzeniach rośliny.

Przycinanie epifyllum

Uprawa Phyllocactus zapewnia jej okresowe przycinanie w miarę wzrostu łodyg. Jak przyciąć epifyllum? A jak często powinieneś to robić? Przycinanie nasadki polega na usuwaniu ściętych lub okrągłych łodyg, które nigdy nie produkują kwiatów, i skracaniu płaskich łodyg. Podczas przycinania płaskich łodyg pamiętaj, że kwiaty rośliny tworzą się na łodygach, które wyrosły w ciągu ostatniego roku, więc starsze łodygi, które już zakwitły, nie tworzą ponownie kwiatów, ale można je przyciąć dopiero po 2-3 latach, ponieważ są one niezbędne do zapewnienie życia rośliny. Łodygi, na których pojawiają się formacje korka, są koniecznie odcięte.

Z epifyllum wycina się zakrzywione łodygi lub łodygi rosnące wewnątrz buszu, a także wyblakłe pąki. Sekcje łodygi są przetwarzane z kruszonym węglem.

Dlaczego epifyllum nie kwitnie

Są chwile, że pomimo twoich oczekiwań, filokaktus nie kwitnie w odpowiednim czasie. Dlaczego epifyllum nie kwitnie? Jakie mogą być tego przyczyny? Niedostateczne oświetlenie, zbyt obfite podlewanie zimą, gdy epifyllum odpoczywa w chłodnym pomieszczeniu, zimuje w ciepłych warunkach i nadmiar azotu w glebie.

Jak rozkwitnąć epifyllum

Kwitnienie epifyllum występuje, gdy roślina jest w komfortowych dla niej warunkach. Jeśli twój filokaktus odmawia kwitnienia, oznacza to, że w jakiś sposób naruszyłeś zasady opieki nad rośliną. Sprawdź, czy ma wystarczająco dużo światła, wilgoci i odżywienia. Przestań na chwilę stosować nawozy azotowe. Daj mu możliwość odpoczynku od listopada do lutego w chłodnym pomieszczeniu o temperaturze nie wyższej niż 12 ºC, a najprawdopodobniej roślina zakwitnie w przyszłym sezonie.

Przeszczep Epifyllum

Młode epifyllumy, które szybko rosną, są przeszczepiane co roku na wiosnę, ale uważaj, aby nie używać doniczki, która jest zbyt duża do przesadzania. Dojrzały epifyllum przesadza się po kwitnieniu i tylko w razie potrzeby, gdy korzenie filokaktusa pojawiają się z otworu drenażowego. Epifyllum nie potrzebuje wysokiego, ale szerokiego naczynia wykonanego z ceramiki lub tworzywa sztucznego, na dnie którego należy położyć warstwę keramzytu, pękniętej pianki lub kamyków w celu drenażu. Glebę dla rośliny można kupić w sklepie lub samodzielnie przygotować: wymieszaj cztery części darni i gleby liściastej, dodając do nich jedną część węgla drzewnego, włóknistego torfu i grubego piasku. Nie włączaj składników zawierających wapno w skład podłoża - optymalne pH podłoża dla epifyllum to pH 5-6.

Szkodniki i choroby Epifyllum

Szkodniki Epiphyllum atakują mszyce, owady łuskowate, przędziorków, wełnowce.

Wełnowce, lub wszy włochate - owady ssące, które żywią się sokiem roślinnym i pozostawiają na nim woskowaty, bawełniany nalot. W wyniku ich pojawienia się epifyllum zaczyna pozostawać daleko w tyle w rozwoju. Ale co najgorsze, robaki są nosicielami nieuleczalnych chorób wirusowych. Aby pozbyć się szkodników, przetrzyj zmielone części rośliny miękką szczoteczką lub wacikiem nasączonym alkoholem lub wodą z mydłem, usuwając robaki i zmywając ślady ich życiowej aktywności, aw przypadku poważnych uszkodzeń potrójną pielęgnację rośliny Aktara, Confidor, Mospilan lub Fitoverm z przerwą między sesjami po siedmiu dniach.

Mszyca - także owad ssący, który pojawia się, jak się wydaje, znikąd i nie tylko odżywia się sokiem komórkowym naskórka, z którego roślina przestaje rosnąć, rozwijać się i zaczyna więdnąć, ale także przenosi wirusy. Leki takie jak Antitlin i Biotlin są skuteczne przeciwko mszycom..

Przędziorki infekować roślinę w warunkach chronicznego braku wilgoci. Podobnie jak robaki i mszyce wysysają soki z naskórka, zaburzając normalny przebieg jego rozwoju. W walce z kleszczami stosuje się środki owadobójcze - Aktara, Aktellik i tym podobne.

Tarcze to małe robaki z twardym grzbietem. Szkodniki te również pozbawiają fyllocactus soków i siły. Owady łuskowe są usuwane mechanicznie, po czym roślinę traktuje się ogólnoustrojowym środkiem owadobójczym. W razie potrzeby zabieg powtarza się po dwóch tygodniach..

Czasami na epifyllum wpływają choroby, takie jak czarna zgnilizna, fuzarium, rdza lub antraknoza.

Czarna zgnilizna pokrywa łodygi rośliny czarnymi błyszczącymi plamami. Dotknięte obszary są wycinane, sekcje są traktowane kruszonym węglem, a instalacja jest traktowana roztworem Fundazolu.

Rdza wygląda jak czerwone plamy na powierzchni łodyg. Nadmierne podlewanie w niskich temperaturach, oparzenia słoneczne lub wnikanie wody do łodyg podczas podlewania wywołują chorobę. W przypadku wykrycia objawów choroby roślinę należy leczyć roztworem Topaz..

Antraknoza można rozpoznać po jasnobrązowych plamach na łodygach fyllocactus. Dotknięte obszary należy wyciąć i przykryć węglem drzewnym, a roślinę należy potraktować środkiem grzybobójczym..

Fusarium powoduje zmianę koloru łodyg filokaktusa z zielonego na czerwonawy lub brązowy - jest to spowodowane gniciem systemu korzeniowego roślin. Jak uratować epifyllum, jeśli korzenie są zgniłe? Przeszczep roślinę na nowe podłoże, wycinając zgniłe korzenie i utwardzając kawałki popiołem. Po przesadzeniu zrewiduj reżim podlewania - najprawdopodobniej pozwoliłeś na chroniczne podlewanie systemu korzeniowego, co stworzyło żyzne środowisko dla rozwoju infekcji grzybiczej.

Problemy zdrowotne w filokaktusie pojawiają się również, gdy naruszane są warunki jego przechowywania:

• jego liście mogą wysychać i marszczyć się od zbyt jasnego światła i niewystarczającego podlewania;
• jeśli przesuniesz doniczkę w nieodpowiednie miejsce, wzrost naskórka może się zatrzymać, już uformowane pąki i kwiaty od razu odpadną, a liście zmienią kolor;
• od uszkodzenia korzeni podczas przesadzania łodygi rośliny zaczynają wysychać i obumierać, a od nadmiaru nawozów pękają pędy.

Ale nadal najgorsze jest, gdy korzenie gniją w epifyllum. Dzieje się tak nie tylko z powodu fusarium, ale także z nadmiernej wilgoci w korzeniach, z podlania rośliny zimną wodą, czy z przegrzania doniczki z epifyllum na słońcu. Powiedzieliśmy już, jak uratować epifyllum w przypadku próchnicy korzeni: jedynym wyjściem jest przeszczepienie naskórka do świeżego podłoża ze wstępnym usunięciem chorych korzeni i obróbką skrawków pokruszonym węglem. I oczywiście konieczne jest poprawienie wszystkich błędów w pielęgnacji roślin..

Reprodukcja epifyllum

Rozmnażanie epifyllum przez nasiona

Epifyllum rozmnaża się przez nasiona i wegetatywnie - sadzonki łodygowe i dzieląc krzew. Rozmnażanie nasion epifyllum nie jest trudne: nasiona wysiewa się w wilgotnym podłożu dla kaktusów, umieszcza w miseczkach, przykrywa folią i utrzymuje w temperaturze 20-23 ºC, codziennie podnosząc pokrywę przez pół godziny lub godzinę do przewietrzenia, a gdy pojawiają się kolczaste pędy fasetowane, podobnie jak kaktusy , polietylen jest całkowicie usuwany. Z biegiem czasu łodygi stają się płaskie, tracą ciernie i przy odpowiedniej pielęgnacji kwitną przez 4-5 lat życia.

Powielanie naskórka przez podzielenie buszu

Duży okaz naskórka można podczas przeszczepu podzielić na części. Zrób to po kwitnieniu. Epifyllum pobrane z doniczki dzieli się na części, z których każda powinna mieć młode, zdrowe łodygi i mocne korzenie. Zgniłe lub martwe korzenie w oddzielonych częściach są odcinane, kawałki traktuje się pokruszonym węglem drzewnym, po czym sadzonki umieszcza się w oddzielnych misach z drenażem i podłożem dla filokaktusa, którego skład opisaliśmy w rozdziale dotyczącym przeszczepu epifyllum. Początkowo sadzone rośliny są chronione przed światłem i stopniowo podlewane..

Rozmnażanie epifyllum przez sadzonki

Ta metoda rozmnażania filokaktusa jest stosowana od początku kwietnia do końca maja. Pędy o długości 10-13 cm są wycinane z rośliny matecznej, wykonując klinowate cięcie w ich dolnej części i umieszczane są w suchym pojemniku na kilka dni, aby sok wypływał przez plasterki, po czym spadają na głębokość 1 cm do podłoża składającego się z trzech części gleby i jedną część perlitu, a po posadzeniu sadzonek powierzchnię podłoża posypuje się warstwą piasku o grubości 2 cm, doniczkę do sadzonek wybiera się płasko, o wysokości nie większej niż 7 cm.Sadzonki trzymane są w cieniu i podlewane dopiero dwa dni po posadzeniu.

Rodzaje i odmiany epifyllum

Wśród uprawianych epifyllumów występuje wiele gatunków roślin zarówno naturalnych, jak i hybrydowych. Najczęściej w kulturze można znaleźć:

Epiphyllum oxypetalum

lub kwaśny - duża roślina, osiągająca do 3 m wysokości, z gałązką, w dolnej części zdrewniała, płaska, pofalowana na krawędzi, pędy o szerokości do 10 cm i białych kwiatach do 20 cm długości i do 18 cm średnicy; formy hybrydowe tego gatunku różnią się wielkością i kolorem kwiatów;

Epiphyllum anguliger (Epiphyllum anguliger)

lub kątowy - silnie rozgałęziona roślina krzaczasta o ciemnozielonych, drzewiastych w dolnej części, zaokrąglonych, czasem trójkątnych, w górnej części płaskich lub trójkątnych pędach do 1 m długości i 4 do 8 cm szerokości, duże, pachnące jaskrawoczerwone kwiaty mogą osiągać do średnica 8-10 cm;

Hooker`s Epiphyllum (Epiphyllum hookeri)

lub akupunktura epifyllum, w warunkach naturalnych można spotkać na Kubie, Wenezueli i Meksyku. Tam rośliny tego gatunku osiągają ogromne rozmiary. To jest biały epifyllum - jego długie łodygi, ozdobione dużymi białymi kwiatami o pozbawionym wyrazu zapachu, wyginają się łukiem pod ciężarem własnego ciężaru i zwisają do ziemi;

Epiphyllum ząbkowany (Epiphyllum crenatum)

to kaktus półepifityczny - krzew o niebieskawo-zielonych łodygach do 70 cm długości i do 10 cm szerokości z głębokimi i częstymi cięciami na brzegach oraz pachnącymi kwiatami do 15 cm średnicy, posiada również wiele form hybrydowych różniących się od siebie kolorem kwiatów ;

Epiphyllum phyllanthus (Epiphyllum phyllanthus)

- filokaktus południowoamerykański o pędach do 1 m długości, których drugorzędne łodygi liści osiągają długość od 25 do 50 cm i różowe kwiaty o średnicy od 15 do 18 cm;

Epiphyllum guatemalense (Epiphyllum guatemalense)

ma specjalny kształt łodyg: wyglądają jak łańcuch połączonych ze sobą liści dębu, każdy o wielkości 5 cm. Gatunek ten ma postać monstrosa, u roślin, których łodygi zmieniają kształt i skręcają się przypadkowo. Kwiaty epifyllum Gwatemali mają różne odcienie różu;

Epiphyllum Thomas (Epiphyllum thomasianum)

- w naturze długość łodyg tego gatunku sięga 4 m, ale w domu nie więcej niż 70 cm Kwiaty są duże, białe, z żółtym środkiem, o średnicy około 25 cm;

Epiphyllum Ackerman (Epiphyllum Ackermanii)

- krzew z wiszącymi łodygami, które są płaskimi wyrostkami wielozębnymi na wysokości 4-7 cm od nasady. Jest to czerwony epifyllum - jego ogniste kwiaty tworzą się na cienkich pędach i wyglądają bardzo wzruszająco;

Epiphyllum laui

- szybko rosnący epifityczny i litofityczny filokaktus filokaktus, którego główne łodygi mają do 2 cm średnicy, a boczne - do 7 cm Pędy zaopatrzone są w żółtawo-brązowe włoskowate igły o długości do 4 mm. Białokremowe kwiaty tego gatunku otwierają się wieczorami i nie blakną przez około 2 dni.

Spośród hybrydowych epifyllum za najpopularniejsze uważa się:

• nienazwana hybryda wyhodowana przez Franka Nunna. Biały kolor środka kwiatu tej rośliny stopniowo zmienia się w jasnoróżowy odcień, a krawędzie płatków są pomalowane na jasny fiolet;
• król Midas - hybryda o ciemnozielonych pędach do półtora metra długości i dużych kwiatach o średnicy 16,5 cm, żółto-pomarańczowych, prawie złotym odcieniu;
• Po prostu Prue - ta hybryda ma kwiaty o średnicy 12-16 cm, jasnoróżowe w środku i ciemnoróżowe na brzegach płatków;
• epiphyllum Johnson - hybryda kwitnąca ciemnymi szkarłatnymi kwiatami;
• Wendy Mae - jasne szkarłatne kwiaty tego epifyllum o nietypowym kształcie: płatki znajdujące się na krawędziach są ostre i długie, a te pośrodku są krótkie, z zaokrąglonymi końcami;
• Jennifer Ann - filokaktus z dużymi cytrynowymi kwiatami;
• Jaskółka oknówka Odmiana hybrydowa o płynnych łodygach, jakby podzielona na małe owalne segmenty. Kwiaty wydłużone, czerwone z jasnożółtym środkiem, o ostrym zapachu.