Sadzenie acidantera i pielęgnacja na otwartym polu

Dekoracja ogrodowa, wraz z innymi roślinami kwitnącymi, jest kwaskowata. Ten kwiat pochodzi z Afryki. Jego uprawa na terenie Rosji rozpoczęła się w XIX wieku. Jest to roślina kochająca ciepło, dlatego na obszarach o chłodnym klimacie sadzi się ją w szklarniach. Głównie do uprawy hodowcy kwiatów używają odmian mieszańcowych uzyskanych ze skrzyżowania acidantera i mieczyk.

Charakterystyka biologiczna

Nazwa „acidantera” pochodzi od łacińskiego acidanthera, co oznacza acidos - ostry i anthos - kwiat. Roślina otrzymała tę nazwę ze względu na spiczaste płatki. Niektórzy hodowcy nazywają kwiat „pachnącym mieczyk” z powodu niezwykłego aromatu, jaki emanuje z rośliny podczas kwitnienia.

Acidantera to bylina zielna bulwiasta należąca do rodziny Iris. Część podziemną reprezentują bulwy o średnicy 5-6 cm i podłużnym kształcie. Łodyga jest wyprostowana, osiągając wysokość do 1 metra. Liście są wąskie i długie, najczęściej umiejscowione u podstawy łodygi. Na szczycie zdjęcia jest ich sporo..

Na samym szczycie łodygi są bardzo piękne duże kwiaty. Średnica korony osiąga 9-10 cm, kwiaty zbierane są w kwiatostany po 5-6 sztuk. Rozpuszczają się prawie jednocześnie. Kolor kwiatów może być monochromatyczny lub wielokolorowy..

Spektrum kolorów kwiatostanów jest bardzo zróżnicowane: jasny liliowy, żółty, jasnoróżowy, kremowy, mleczny. Acidantera kwitnie pod koniec lata i nadal zachwyca aż do pierwszych mrozów. Następnie powstaje wydłużona skrzynia nasienna, wypełniona małymi nasionami..

Rodzaje zakwaszaczy

W sumie istnieje ponad 40 gatunków acidantera, ale ponieważ jest to roślina ciepłolubna, nie wszystkie odmiany mogą być uprawiane przez hodowców kwiatów w Rosji. Najczęstsze typy tej rośliny można scharakteryzować w następujący sposób:

• Acidantera bicolor. Podstawowy widok, który zyskał dużą popularność. Inna nazwa Acidantera murielae lub Gladiolus Muriel. Roślina osiąga wysokość 1,2 m.Kwiaty Acidantera Muriela do 12 cm średnicy są koloru białego z fioletowymi żyłkami i zielonkawą plamką w gardle.
• Acidantera tropikalna. Wysokość rośliny wynosi nieco ponad metr. Kwiatostany są jasnoróżowe. Na krawędziach korony - jasne szkarłatne plamy.
• Acidantera White. Charakteryzuje się śnieżnobiałymi kwiatami bez plam. Bardzo mocny aromat.
• Acidantera o liściach zbóż. Liście są długie i wąskie, a kwiaty są jasnoróżowe z czerwonymi żyłkami od środka do krawędzi.
• Acidantera o krótkich rurkach. Corolla w jasnym liliowym kolorze z połyskującymi bordowymi paskami, które z daleka wyglądają jak płomień świecy.

Przygotowanie gleby i sadzenie

Sadzenie kwiatu kwaskowatego i pielęgnacja go nie powoduje żadnych szczególnych trudności, niemniej jednak należy wziąć pod uwagę pewne niuanse.

Należy zaznaczyć, że acidander nie powinien być uprawiany w miejscu, w którym wcześniej rosły rośliny strączkowe i bulwiaste oraz okopowe. Miejsce do sadzenia należy wybrać słoneczne lub lekko przyciemnione.

Gleba powinna być obojętna lub lekko kwaśna. Jeśli gleba jest zbyt kwaśna, będzie to wapno.

Nie daj się ponieść obfitemu podlewaniu, ponieważ bulwy rośliny są podatne na próchnicę. Aby zapewnić umiarkowaną wilgotność gleby, po posadzeniu rośliny zaleca się pokrycie powierzchni gleby warstwą torfu. Przed sadzeniem konieczne jest nawożenie ziemi nawozami mineralnymi i organicznymi. Do tego celu nadają się zgniłe liście, próchnica, stare trociny..

Aby przyspieszyć kwitnienie środków zakwaszających, niektórzy hodowcy wolą najpierw wykiełkować roślinę w doniczkach.. Siew powinien rozpocząć się w marcu, a kiedy skończą się przymrozki (koniec maja), można rozpocząć sadzenie sadzonek w otwartym terenie. Takie porośnięte bulwy sadzi się płytko w ziemi (nie więcej niż 5 cm).

Dwa tygodnie przed sadzeniem cebulki wyjmuje się z magazynu, aby były dokładnie rozgrzane. Następnie są sortowane według rozmiaru, odrzucając zgniłe i zepsute. Zdrowa cebula jest zwykle mleczna, sucha, pokryta jasnobrązową skorupą. Aby chronić przed szkodnikami, cebulki moczy się w słabym roztworze nadmanganianu potasu przed sadzeniem..

Bulwy sadzi się w przygotowanych dołkach. Jeśli wymagane są nasadzenia grupowe, wykonuje się rzędy. Głębokość sadzenia wynosi 8-12 cm, a odległość między dołkami nie powinna być mniejsza niż 20 cm. Jeśli jako materiał do sadzenia używa się „dzieci” rośliny, głębokość sadzenia wynosi około dwóch średnic cebulek..

Podstawy pielęgnacji roślin

W okresie szczepienia roślina jest regularnie podlewana, ale niezbyt obfite. Susza negatywnie wpływa na wzrost i kwitnienie, a nadmiar wilgoci powoduje rozkład systemu korzeniowego.

Podczas kwitnienia i po zakwitnięciu rośliny podlewanie jest znacznie zmniejszone.

Gleba musi być lekka i przepuszczalna dla powietrza, dlatego po każdym podlewaniu należy ją poluzować, aby zapobiec tworzeniu się skorupy na powierzchni gleby. W tym celu ściółkowanie powinno być przeprowadzone przy użyciu torfu, suchej trawy, próchnicy lub trocin. Konieczne jest terminowe i dokładne usuwanie pojawiających się chwastów, aby nie mogły zagłuszyć młodej rośliny.

Żarówka, z której wyrasta kwaskowiec, stopniowo się wyczerpuje, dlatego wprowadzenie dodatkowego pożywienia jest niezwykle konieczne dla rozwoju systemu korzeniowego, nadziemnej części rośliny i powstania pąków kwiatowych. Na początkowym etapie rozwoju zaleca się karmić nawozami organicznymi (roztwór dziewanny, ptasie odchody) i mineralnymi. W okresie wzmożonego wzrostu stosuje się kompleksy zawierające azot, a podczas tworzenia pąków kwiatowych i rozwoju pąków zaleca się stosowanie nawozów fosforowo-potasowych.

Aby bulwy acidantera były mocne i żywotne, kwiatostany, gdy więdną, są usuwane z łodygi. Jesienią należy również wyciąć całą łodygę, z wyjątkiem części, na której znajdują się dolne liście.

Rozmnażanie acidantera odbywa się na trzy sposoby:

1. Posiew. Jest to dość długi proces, kwitnienia można się spodziewać dopiero w trzecim roku po wysianiu nasion. Dlatego ogrodnicy wolą inne sposoby hodowli zakwaszaczy..
2. Rozmnażanie przez bulwy. Najbardziej efektywny sposób, ponieważ roślina kwitnie w pierwszym roku życia.
3. Powielanie przez „dzieci”. W tym przypadku nie oczekuje się kwitnienia w pierwszym roku, chociaż niektórzy doświadczeni hodowcy kwiatów twierdzą, że właściwa i ostrożna pielęgnacja roślin czyni cuda..

Przechowywanie bulw

Jesienią konieczne jest wykopanie acidander. Należy to zrobić w październiku. Jeśli ta zasada zostanie zaniedbana, kwasowiec najprawdopodobniej bardzo zamarznie lub osłabnie. Wykopane cebulki należy wysuszyć.

Po 3-4 dniach od wykopania stare cebule i kłączy są oddzielane. Nie należy tego robić od razu, ponieważ podczas separacji istnieje ryzyko uszkodzenia dna. Już przetworzone żarówki są przechowywane przez miesiąc w najcieplejszym miejscu mieszkania lub domu. Na przykład na górnej półce szafki kuchennej. Zapobiegnie to dalszemu rozkładowi. W celach profilaktycznych, w celu zwalczania chorób i szkodników, bulwy należy traktować fungicydami.

Zimą bulwy są przechowywane w temperaturze 4-6 stopni. Jeśli ilość materiału do sadzenia jest niewielka, możesz owinąć go papierem, a następnie w plastikową torbę i włożyć do lodówki. Żarówki mogą wysychać w temperaturze pokojowej. W takim przypadku można zastosować następującą metodę: bulwy umieszcza się w trzylitrowym słoiku, napełniając go do połowy, aby było wystarczająco dużo miejsca na powietrze i przykryto plastikową pokrywką. Możesz dodatkowo zrobić dwa lub trzy otwory w pokrywie.

Zwalczanie chorób i szkodników

Acidantera jest dość odporna na różne choroby. Mimo to niektóre choroby i szkodniki mogą powodować znaczne szkody w rozwoju i kwitnieniu rośliny..

Choroby Acidantera

Choroby grzybicze z reguły wynikają z niewłaściwej pielęgnacji roślin: nadmiernego podlewania, nie przetwarzania materiału sadzeniowego fungicydami itp. Najczęściej acidantera cierpi na miękką i suchą zgniliznę, mączniaka prawdziwego.

Miękka zgnilizna wpływa na bulwy rośliny. Stają się miękkie i wodniste. Emanujący z nich zgniły zapach wskazuje na obecność choroby. Objawy mogą nie pojawić się natychmiast, to znaczy po posadzeniu z zaatakowanej bulwy pojawiają się kiełki i przez krótki czas choroba nie pojawia się na zewnątrz. Ale z biegiem czasu bulwy gniją, a roślina umiera. W przypadku wystąpienia infekcji w okresie wegetacji końcówki liści zaczynają żółknąć, kwiat więdnie, a pąki nie kwitną.

Oznaki suchej zgnilizny to czarne plamy na cebulkach, które ostatecznie stają się gnilnymi plamami i są ściśnięte. W naziemnej części rośliny liście zaczynają żółknąć i gniją u podstawy..

Mączniak prawdziwy charakteryzuje się występowaniem na liściach białego lub szarawego nalotu. Jeśli środki nie zostaną podjęte na czas, płytka nazębna rozprzestrzenia się po całej roślinie. Chorobie towarzyszy przedwczesna śmierć liści, łodygi, a następnie całej rośliny.

Aby uniknąć pojawienia się chorób, konieczne jest traktowanie bulw acidander fungicydami i specjalnymi roztworami przeznaczonymi do zapobiegania chorobom grzybiczym.

Szkodniki kwiatowe

Podobnie jak wiele roślin kwitnących w ogrodzie, acidantera jest atakowana przez szkodniki i pasożyty:

• Nagie ślimaki. Czasami obecność tych szkodników jest trudna do zauważenia, ponieważ prowadzą nocny tryb życia. Obecność ślimaka można określić na podstawie poważnych uszkodzeń: łodygi, całkowicie lub częściowo pozbawione liści. Aby nie przyciągać pasożyta, musisz wybrać słoneczne miejsca do sadzenia, chwastować roślinę na czas.
• Tarcze. W miejscach przyczepionych owadów łuskowych pojawiają się brązowe i żółte plamki, które w miarę wysysania soku przez pasożyty rosną, stopniowo pokrywając całą roślinę. Liście wysychają, odpadają, roślina z czasem więdnie i obumiera. Możesz usunąć owady łuski z prześcieradła, mocząc szczoteczkę do zębów lub szmatkę w roztworze mydła lub alkoholu.
• Roztocza cebulowe. Osadzają się na dnie żarówek, więc trudno je zauważyć. Gryzą fragmenty bulwy, pozostawiając brązowy pył. Jeśli zasadzisz zarażoną cebulę, po chwili liście rośliny zaczną wysychać, pąki kwiatowe nie zostaną złożone, a kwiat umiera. W przypadku stwierdzenia oznak infekcji roślinę należy natychmiast odizolować. Usuniętą cebulę należy przetrzeć mocnym roztworem mydła. W tym celu można użyć roztworu alkoholu lub nadmanganianu potasu (nadmanganianu potasu).
• Mszyca. Oznaki uszkodzenia to więdnięcie rośliny, na liściach widoczne są ślady trąby mszyc, liście stają się lepkie, ponieważ mszyce wydzielają śluz, który przyciąga mrówki. W przypadku objawów infekcji roślinę leczy się środkami owadobójczymi. Biedronki są bardzo skuteczne przeciwko mszycom.

Nie ma nic trudnego w sadzeniu acidantery i opiece nad nią na otwartym polu. A wynik przekracza najśmielsze oczekiwania hodowców kwiatów.