Cechy rosnącej acidantera

Kwiaty są uważane za prawdziwą ozdobę każdego letniego domku. Na szczęście nie ma problemów z asortymentem - sklepy oferują ogromną ilość różnych odmian. Jednak przewagę mają spektakularne, ale jednocześnie bezpretensjonalne gatunki.

Zastanów się, co jest niezwykłego w popularnym kwaskowaty a co to za kwiat.

Opis i zdjęcie

to bylina przybył do nas z tropikalnych rejonów Afryki. Naturalnym siedliskiem są skaliste zbocza.

Ma dość wysoką (1-1,2 m) i smukłą szypułkę, którą otaczają dwa wyrostki mieczykowate o ostrych końcach, mogą osiągać 55-60 cm długości. Procesy te są bardzo miękkie w dotyku, a plastyczność tylko podkreśla ich dekoracyjny efekt przez cały sezon..System korzeni jest reprezentowany przez małą (4-6 cm średnicy) okrągłą bulwę. Jest szczelnie przykryty muszlą w postaci brązowej siatki.

Kwiatostan w postaci małego kłoska jest w stanie „wyrzucić” do kilkunastu kwiatów. Okres kwitnienia przypada na sierpień - wrzesień (w zależności od terminu sadzenia). W tym czasie acidantera z linii Muriel cieszy oko białymi kwiatami o średnicy 5-12 cm Obramowane sześcioma ostrymi płatkami, w środku mogą mieć kolor ciemnofioletowy lub czarny (ta opcja jest mniej powszechna).

Podczas kwitnienia można złapać przyjemny słodki zapach wydobywający się z otwartego kwiaty. Ten „bursztyn” nie jest zbyt mocny i może być „przytłoczony” przez bardziej intensywne aromaty emanujące z sąsiednich rośliny.

Jesień to czas owocowania. Kwiaty, stopniowo więdnące, tworzą podłużne strąki nasion. Mogą służyć do zbierania materiału do sadzenia..

Rodzaje i odmiany

Początkujący hodowcy są często myleni z nazwami zewnętrznie podobnych gatunków i odmian. W przypadku tej rośliny wieloletniej zamęt w katalogach sklepów i szkółek dodatkowo komplikuje. Spróbujmy to wyjaśnić.

Widząc metkę z ceną w sklepie wskazującą, że to acidander Odmiany Murielae, pamiętaj - jest to nazwa ogólna, która dotyczy wszystkich kwiatów tego typu.

Ale to jest stara nazwa. Od 15 lat zakład jest oficjalnie notowany jako mieczyk Muriel. Stara „nazwa” pachnącego kwiatu pozostaje w użyciu, co stwarza pewne trudności przy wyborze.Jest również popularnie znany jako pachnący (lub pachnący) mieczyk, niektórzy nazywają go szpikulcem. Zdarza się, że te proste nazwy pomagają również wyjaśnić sprzedawcy, czego dokładnie potrzebujesz..

Zajmując się „rodowodem”, zwracamy się do samych odmian. W sumie jest ich około 40, ale nie wszystkie z nich zakorzeniają się w naszym regionie. Najczęściej na stronach można zobaczyć „przedstawicieli” takich linii:

Dwubarwny, „Klasyczny” acidander z dużymi kwiatami, pośrodku których znajduje się czarno-czerwona plama. Jest to rodzaj wzorca, przy odpowiedniej pielęgnacji może "produkować" kwiaty o średnicy 10-12 cm.

Dwubarwny z innym projektem „rdzenia” (głównie ciemne przelewy).

Krótkie rurki. Z nazwy jasno wynika, że ​​kwiaty są umieszczone na małej tubce. Ich charakterystyczną cechą jest bogaty fioletowy kolor..

Tropikalny. Wyróżnia się dwustronnym kwiatostanem składającym się z 5 (maksymalnie 6) kwiatów. Główne białe tło jest „rozrzedzone” z plamami szkarłatnych plam.

Łączy je jedno - wygląd łączy w sobie skromność i efekt wizualny. Stało się to kluczem do popularności rośliny. Innymi czynnikami, które do tego doprowadziły, były proste procedury sadzenia i dalsza pielęgnacja młodego acidandra rosnącego w otwartym polu..

Lądowanie

Jest podzielony na dwa etapy - wstępny (do utwardzania) i główny. Ta kombinacja pozwala uzyskać mocne i odporne sadzonki..

Sadzenie w doniczkach dla lepszego kiełkowania odbywa się zwykle w następujący sposób:

• Na początku marca pobierane są doniczki o średnicy 13-15 cm.
• Wsypuje się do nich podłoże (wystarczy "orchidea" ze sklepu).
• Żarówki umieszcza się na głębokości 3-4 cm i przykrywa ziemią. Liczba sadzonek zależy od ich wielkości. Zaleca się wziąć jedną na garnek, chociaż wielu umieszcza 5-6 małych cebul lub 3 duże cebule w 15-centymetrowym pojemniku.
• Wtedy wszystko jest jak zwykle. Doniczkę postawiono na dobrze oświetlonym parapecie. Gdy tylko podłoże zacznie wysychać, sadzonki są natychmiast podlewane. W kwietniu, gdy się nagrzewa, doniczki są wyprowadzane na loggię lub szklarnię..

Kiedy mróz w końcu ustąpi (zwykle jest to maj), Muriel zostaje przeniesiona na otwarty teren:

• Najpierw wybiera się dobrze oświetlone miejsce. Jeśli nie jest to możliwe, nie ma to znaczenia, zrobi to półcień. Jeśli chodzi o glebę, kwiat jest dobrze akceptowany na prawie każdym gleby (jedynym wyjątkiem będzie ciężka „glina”).
• Otwory są wykopane po 8-12 cm każdy. Skoncentruj się na wielkości konkretnej sadzonki. Od tych parametrów zależy również "szczelina" między otworami - minimalny odstęp to co najmniej 12 cm, natomiast między dużymi żarówkami pozostaje 15-20 cm.

Po zwilżeniu „miejsca lądowania” można je wypełnić niewielkim piaskiem rzecznym. Żarówkę umieszcza się w dołku i zasypuje ziemią, po czym obficie podlewanie.

Jak widać, acidantera jest prosta pod względem sadzenia i dorównuje jej dalsza uprawa..

Opieka

Bezpretensjonalna roślina wymaga zwykłej, ale jednocześnie stałej opieki. Te procedury są w mocy każdego, o czym jesteście teraz przekonani.

Regularne podlewanie

Pomimo afrykańskiego pochodzenia bylina potrzebuje częstych podlewanie. Nawilżanie odbywa się w sposób ciągły, gleba nie powinna wysychać (w przeciwnym razie „cebulka” natychmiast wyschnie).

W upalne lato 2-3 wiadra tygodniowo przechodzą pod roślinę, po jednym na każde podejście. Z drugiej strony niepożądane jest również podlewanie kłącza..Wraz z nadejściem objętości kwitnienia Glazura nieznacznie zmniejszyć, co ma dobry wpływ na wygląd pojawiających się kwiatów (ciemne odcienie koloru stają się bardziej nasycone).

Ściółkowanie pomaga zachować wilgoć w okresie wegetacji. W trakcie są „proszki” ze skoszonej trawy, torf lub rozdrobnione humus. To prawda, z tym ostatnim trzeba uważać - zbyt duża dawka może „wypalić” cebulę.

Rozluźnienie i pielenie

Po każdym podlewaniu gleba należy je poluzować w pobliżu kwiatu, aby kłącze otrzymało niezbędną porcję powietrza.

Spośród narzędzi do takiego zabiegu lepiej nadają się trójząb - jest bezpieczniejszy. Zdarza się, że nie licząc siły, niektórzy właściciele uszkadzają szypułkę motyką, a nawet docierają do samej „żarówki”. Przy starannej pracy z „trójzębem” jest to wykluczone.

Pielenie odbywa się w razie potrzeby. Wskazane jest usunięcie ledwo pojawiającego się chwast, bez czekania, aż zacznie ścigać wzrost. Jeśli przegapisz ten moment, kwiatostany będą ospałe, z małymi kwiatami.

Top dressing

Pachnący „mieszkaniec” witryny, pozornie podobny do najczęściej spotykanego mieczyk, wymaga regularnego depozytu nawozy.

Nawożenie pogłówne przeprowadza się co 2 tygodnie (na „trudne” gleby ”przerwa skraca się do 10 dni) i łączy się z kolejnym podlewaniem.

Do takich celów przyjmują złożone kompozycje mineralne, takie jak nitroammofos. Przed dodaniem zwróć uwagę na skład zakupionego leku - jeśli zawiera on dużą ilość związków amoniaku, to szypułka i liście będą rosły, a kwiaty okażą się przeciętne.

Ochrona przed chorobami i szkodnikami

Acidantera ma dobrą odporność, ale nie zapominaj o takim czynniku jak „sąsiedztwo” z innymi kulturami. Stamtąd dochodzi do infekcji różnymi owrzodzeniami i pasożytami..

Najczęściej byliny cierpią na takie dolegliwości:

• Mączniak. Aby temu zaradzić, stosuje się nadmanganian potasu - 2,5 g na 10 litrów wody. Po pierwszym oprysku wykonać 1-2 kontrolę (w odstępie 5 dni). Jeśli to nie pomoże, dodaj sodę kalcynowaną (25 g) i mydło w płynie (5 g) do 5 litrów gorącej wody. Przetwarzają nie tylko roślinę, ale także gleba, w 2-3 dawkach z tygodniową przerwą.
• Zgnilizna korzeni. Jest to niebezpieczne, ponieważ przy najmniejszym opóźnieniu roślina będzie musiała zostać wyrzucona (jest to typowe dla wszystkich gatunków o bulwiastych korzeniach). Ważna jest tutaj profilaktyka - przed sadzeniem cebulki umieszcza się w plastikowym pojemniku i posypuje suchą fungicydy. Tam są przechowywane w suchym miejscu do czasu zejścia na ląd..

• Rdza i mozaika porażka. Ledwo pojawiający się bolesny „ornament” można usunąć roztworem siarka koloidalna (25 g / 10 l). Dla uzyskania najlepszego efektu zabieg powtarza się trzykrotnie po tygodniowym odczekaniu..

Wśród „przeciwników” znajdują się następujące szkodniki:

• Mszyca. Ze względu na rodzaj nie toleruje działania środków owadobójczych „Actellika” i „Tanreca”. Ampułka 2 ml wystarcza na 2 litry wody. Jeśli jest zbyt wiele owadów, weź ten sam pojemnik na 1 litr. Dozwolony jest jeden (maksymalnie dwa) zabiegi.
• Wciornastki. Leki są takie same jak na mszyce, ale silne też pomagają „Decis”. 0,1 g / 10 l - i problem zostanie rozwiązany, małe muszki zaczną umierać już po 5 minutach. Zwróć także uwagę na czas trwania leku (15 dni).
• Ślimaki. Po przetworzeniu takimi środkami jest mało prawdopodobne, aby pojawiły się na szypułce. Jako środek zapobiegawczy zaleca się zbieranie ich z pobliskich upraw..

Reprodukcja

Stosowane są dwie główne metody. Są doskonale znane wszystkim hodowcom kwiatów, ale nadal istnieje kilka punktów, o których warto wspomnieć osobno..

Posiew

Ta metoda, mimo całej swojej prostoty, jest rzadko używana. Faktem jest, że kiełkujące niełupki osiągną fazę kwitnienia dopiero w trzecim sezonie po posadzeniu na otwartym terenie gleba. Niektórym zajmuje to tylko 2 lata (ale jest to rzadkie nawet na dobrze przygotowanej glebie).

Jeśli takie trudności nie przerażają, a czasu jest pod dostatkiem, cała procedura przebiega według następującego algorytmu:

• od jesieni niełupki wybiera się z pudełek, które są przechowywane w suchym, ciemnym miejscu;
• na początku lutego pobiera się pudełko do siewu, do którego wlewa się przygotowane podłoże;

• nasiona są układane w tym pudełku i prasowane na głębokość 0,5-1 cm. Nie można naciskać, ale po prostu posypać warstwą ziemi o tej samej grubości;
• obserwować temperaturę, musi wynosić co najmniej +20 ° C.

Najpierw rośliny nawilża się przez opryskiwanie, a dopiero potem sadzonki można delikatnie podlać. Nawiasem mówiąc, będzie trzeba go również nurkować, umieszczając go w różnych doniczkach lub bezpośrednio w ziemi.

Po głównym sadzeniu kłącze wykopuje się i wysyła na zimę, aby wiosną ponownie zasadzić małe cebulki. Rok później ta praca się powtarza i dopiero wtedy możesz czekać na kwiaty.

Tak długie oczekiwanie nie każdemu odpowiada, a potem uciekają się do innej, szybszej metody rozmnażania..

Żarówki

Dojrzałe cebulki wykopane jesienią są suszone. Mają dzieci, które będą musiały zostać rozdzielone. Wybierane są najzdrowsze „potomstwo” o gładkiej, nie przesuszonej skórze.

Półtora tygodnia przed sadzeniem łuski ostrożnie usuwa się, a dziecko zwilża się w ciepłej wodzie (do +35 ° C) przez jeden dzień. Po tym następuje kiełkowanie w glebie z domieszką czystego piasku i torfu w temperaturze + 22 ... + 25 ° C.

Lądowanie odbywa się na rozgrzanej ziemi w dołkach. Na dno otworu wlewa się 1 cm piasku rzecznego, po czym wylewa się go roztworem siarczanu miedzi lub nadmanganianu (1 g / 10 l). Dzieci są ułożone w odległości 5-6 cm od siebie. Szczelina między otworami jest taka sama jak w przypadku dojrzałych żarówek.

Liście powinny zwalczyć za miesiąc.

Przygotowanie do zimy

Wielu zastanawia się, kiedy wykopać tak delikatny kwiat jak acidander. Tutaj wszystko jest tradycyjne: kłącze jest wydobywane przy pierwszym mrozie.

Ale do tego momentu warto pamiętać o kilku prostych niuansach. Pierwsza dotyczy podlewania, które po kwitnieniu jest stopniowo zmniejszane. Nie zapomnij o nawozach - po uschnięciu kwiatów ich wprowadzenie jest zabronione..

W oczekiwaniu na mróz łodygę przycina się do poziomu dolnych liści, które na razie należy pozostawić. I dopiero potem wykopano roślinę. Ziemia i zarośnięte korzenie są natychmiast usuwane, a dzieci i sama łodyga są oddzielane od cebulek.

Acidantera, jak już wiemy, nie jest zbyt kapryśna, a ta jakość dotyczy również przechowywania zimą..

Przez pierwsze 2-4 tygodnie po takim zabiegu cebulki są przechowywane w wentylowanym pomieszczeniu w temperaturze + 20 ... + 22 ° C. Po miesiącu zdejmuje się stwardniałą „skórkę”, a samą żarówkę umieszcza się w niezbyt gęstej papierowej torbie lub serwetkach, w których będzie „zimowała” (w temperaturze ok. + 15 ° C).

Acidantera w projektowaniu krajobrazu

Piękna roślina wieloletnia jest często używana jako element dekoracji witryny. Roślina o wysokiej łodydze idealnie wpasuje się w takie dekoracyjne opcje krajobrazu:

• Zjeżdżalnia alpejska. Jest idealny dla kwiatu rosnącego dziko na skalistych płaskowyżach.
Zjeżdżalnie alpejskie są często ozdobione następującymi kwiatami i roślinami: aster alpejski, mimulus, lumbago, chionodox, młodzieńczy, portulaka, bazylista, jałowiec, armeria i łąka wycięta.
• Nasycony kwietnik. Jeśli planuje się, że taka tablica ma zaokrąglony kształt, acidander jest sadzony bliżej środka, co wzmacnia efekt „żywej piramidy”.
• „Obramowanie” sztucznego zbiornika. Wysoka „noga” w połączeniu z charakterystycznymi liśćmi wywołuje uporczywe skojarzenia ze zwykłymi trzcinami, ale ze względu na kolor wygląda o wiele bardziej opłacalnie.
• Najłatwiej jest posadzić kwiaty w pobliżu ławki lub altanki. Ich delikatny aromat doskonale uzupełni resztę w sierpniowy wieczór.

Najlepszymi sąsiadami tej rośliny będą byliny, które podczas kwitnienia „bawią się” odcieniami czerwieni i fioletu. to astry i szałwia.

Teraz możesz łatwo podnieść spektakularną Muriel. Mamy nadzieję, że proces uprawy również nie spowoduje żadnych szczególnych trudności. Bardziej jasne kolory każdego dnia!