Catalpa bignoniform - sadzenie, pielęgnacja i rozmnażanie

Wspaniałe drzewo surmia rośnie naturalnie w południowo-wschodniej Ameryce Północnej. Używamy go w południowych regionach do tworzenia parków, skwerów i ogrodów. Różni się wysoką dekoracyjnością i bezpretensjonalnością. Nie tak dawno temu na osobistych poletkach na środkowym pasie zaczęły rosnąć odporne na zimę gatunki roślin. Pielęgnacja surówki jest łatwa, dzięki czemu jest popularna wśród ogrodników.

Opis rośliny

Surmia to drzewo liściaste, w niektórych przypadkach wiecznie zielone. Jego rozłożyste gałęzie tworzą gęstą koronę. Pień pokryty warstwową korą pękającą. Wysokość uprawianych roślin ok. 6 m, w warunkach naturalnych niektóre okazy osiągają 35 m wysokości.

Roślina ma duże przeciwległe lub kuliste liście sercowate, osiągające długość do 25 cm, przymocowane do gałęzi długimi ogonkami. Jasnozielone blaszki liściowe nie żółkną nawet jesienią i zielenieją, gdy nadejdzie mróz.

Kwitnienie rozpoczyna się, gdy roślina ma pięć lat. Catalpa kwitnie w czerwcu. Drzewa są obficie porośnięte pachnącymi białymi kwiatami, które mają kształt dzwonków naparstnicy. Mają dwie wargi i rogówki, pocięte wzdłuż krawędzi w pojedyncze płatki o dziwacznych kształtach. Dzwoneczki są białe lub kremowe, z brązowymi plamkami i pomarańczowymi paskami wewnątrz. Kwiaty są zbierane w bujnych kwiatostanach.

Owoce drzewa to długie, cienkie wiszące kapsułki, podobne kształtem do strąków. Z wyglądu przypominają makaron, dlatego surmia nazywana jest „drzewem makaronu”. Latem torebki są zielone, ale jesienią stają się ciemnobrązowe. Wewnątrz kapsułek znajdują się małe nasiona w kształcie fasoli.

Kwitnące drzewa to wspaniałe rośliny miododajne, które wypełniają powietrze zapachem przypominającym jabłko. Gatunki wysokie są sadzone do pojedynczych nasadzeń, a karłowate w grupach wzdłuż ścieżek lub ogrodzeń. Surmia jest często używana do wzmacniania zboczy ze względu na jej silne korzenie..

Rodzaje i odmiany surmii surowej

Na świecie występuje jedenaście gatunków roślin. Spośród nich tylko cztery są uprawiane w Rosji.

Catalpa bignoniform (zwykła)

Drzewo to ma wysokość do 10 m, a rozłożyste gałęzie tworzą bujną asymetryczną koronę. Ma duże, sercowate liście, które wiosną są żółtozielone, a latem jaskrawozielone..

Kwitnie w czerwcu, pokryte dużymi, luźnymi kwiatostanami białych lub żółtawych dzwonków z karmazynowymi kropkami. Kwitnienie trwa prawie miesiąc. W sierpniu na drzewach pojawiają się zielone owoce, które we wrześniu ciemnieją. Zimotrwalosc rośliny jest niska. Na środkowym pasie często zamarza. Drzewo potrzebuje schronienia na zimę. Istnieją następujące odmiany bignoniform surowca:

• Aurea (złota) to drzewo o złotych liściach. W regionie moskiewskim rośnie jako krzew o wysokości do dwóch metrów. Pędy zamarzają zimą, ale wiosną po przycięciu szybko odrastają.
• Nana to niskie drzewo o kulistej koronie. Zwykle jest szczepiony na zwykłej surmii. Ta odmiana jest na tyle odporna na zimę, że można ją uprawiać na środkowym pasie. Nie daje kwiatów.
• Kene - rośliny o dużych, jasnozielonych liściach z żółtym paskiem.

Inne gatunki roślin

• Catalpa jest wspaniała. Spektakularne drzewo o dużych liściach, długich owocach i bujnych, pachnących pąkach. Dorosłe osobniki osiągają 30 metrów wysokości. Drzewo tworzy rozłożystą piramidalną koronę. Pień pokryty grubą warstwową korą. Liście są duże, jasnozielone, wydłużone z długimi ogonkami. Kwitnie wczesnym latem pachnącymi dzwoneczkami z żółtymi paskami i bordowymi plamkami. Roślina jest dość odporna na zimę. W ostrą zimę młode pędy mogą zamarznąć.

• Surmia jest jajowata. Gęsta korona rośliny ma kształt kuli. Jasna blaszkowata kora na pniu. Liście są duże, ciemnozielone. Ich przednia strona jest gładka, a tylna pokryta białawym włosiem. Drzewo kwitnie wczesnym latem. Kwitnie długimi białymi dzwoneczkami. W naturze dorasta do 10 metrów wysokości, ale w strefie umiarkowanej osiąga półtora do dwóch metrów. Kwitnienie rozpoczyna się w połowie lipca. Owoce nie dojrzewają.

• Catalpa jest piękna. Jest to bardzo ozdobne drzewo o prostym i gładkim pniu. Osiąga 35 metrów wysokości. Roślina ma ciemnozielone liście o długości do 30 cm, kwitnienie pięknej surmii rozpoczyna się po 10 latach. Drzewo kwitnie w czerwcu. Pokryta jest dużymi kwiatostanami kremowych dzwonków. Po 4-5 tygodniach zastępuje się je mięsistymi strąkami. Gatunek ten ma dobrą mrozoodporność..

Reprodukcja

Catalpa rozmnaża się przez nasiona lub sadzonki. Obie metody dają dobre wyniki..

Sadzenie nasion

Materiał siewny można zbierać samodzielnie z dojrzałych owoców. Nasiona zachowują żywotność przez trzy lata. Sadzenie odbywa się w okresie luty-marzec. Nasiona są namaczane przez noc. Do sadzenia użyj pojemnika wypełnionego luźną ziemią ogrodową. Nasiona układa się na powierzchni ziemi, a następnie posypuje niewielką warstwą gleby. Pojemnik przykrywa się szkłem lub uszczelnia przezroczystą folią, a następnie umieszcza w ciepłym, nasłonecznionym miejscu.

Nasiona kiełkują w temperaturze + 15– + 25 C. Pojemnik jest regularnie otwierany w celu wietrzenia i podlewania. Pierwsze wschody słońca pojawiają się po trzech do czterech tygodni, po czym pokrywka jest zdejmowana z pojemnika i sadzonki dalej się opiekują. Sadzi się je na otwartym terenie pod koniec maja, kiedy minie zagrożenie mrozem..

Sadzonki

Sadzonki wykonuje się pod koniec lata, dla których odcinają pędy o długości co najmniej 10 cm, sadzi się je w mieszaninie piasku i torfu i obficie podlewa. Sekcje są wstępnie traktowane jako „root”.

Wyładunki są trzymane na zewnątrz. Przez pierwsze trzy do czterech tygodni sadzonki są przykrywane plastikowymi butelkami. Dobrze ukorzeniają się i szybko kiełkują. Na zimę sadzonek nie można umieszczać na otwartym terenie, dlatego są przenoszone do pomieszczenia, w którym nie ma ujemnych temperatur. Jesienią zrzucają liście, ale wiosną pokrywają się nowymi. Rośliny sadzi się na otwartym terenie po minięciu zagrożenia mrozem.

Lądowanie w otwartym terenie

Na surówkę wybiera się dobrze oświetlone miejsca. Drzewo dobrze rośnie również w półcieniu. Miejsce sadzenia należy chronić przed przeciągami - silne wiatry uszkadzają delikatne liście rośliny.

Gleba musi być dobrze osuszona i mieć dobrą przepuszczalność powietrza. Surmia nie toleruje podmokłych gleb. Wody gruntowe również muszą być wystarczająco głębokie. Roślina dobrze rośnie na glebach gliniastych z dodatkiem organicznych nawozów. Jeśli gleba jest ciężka, wykop ją i dodaj kompost zmieszany ze żwirem. Drzewa sadzi się pojedynczo lub tworzą z nich całą aleję. Lądowanie odbywa się w następujący sposób:

• Glebę przygotowuje się z mieszanki 3 części próchnicy, 2 części ziemi liściastej, jednej części torfu i jednej części piasku. Kwasowość mieszanki musi być neutralna..
• Przygotuj doły do ​​sadzenia o głębokości co najmniej 70 centymetrów, znajdujące się w odległości co najmniej 4-5 m od siebie. Warstwa drenażowa z połamanej cegły lub odłamków jest dodawana na dnie każdego.
• 5-8 kg popiołu, 50 g mąki fosforowej wlewa się do dołów i wlewa dwa wiadra wody.
• Sadzonki układa się pionowo i przykrywa glebą tak, aby szyjka korzeni znajdowała się na poziomie gruntu, a bryła ziemna była o 20-30 cm wyższa. Ziemia będzie stopniowo gęstnieć i tonąć.
• Krąg pnia jest ściółkowany torfem o grubości warstwy co najmniej 5 cm.

Pielęgnacja drzew

Jeśli miejsce zostało wybrane prawidłowo, a warunki sadzenia zostały spełnione, opieka nad roślinami nie będzie trudna. Młode drzewa są regularnie podlewane. W przypadku braku naturalnych opadów co tydzień pod każdy korzeń wylewa się dwa wiadra wody. Chwasty regularnie usuwają i poluzowują glebę raz w miesiącu.

Wczesną wiosną i raz lub dwa razy w sezonie letnim rośliny są karmione superfosfatem, kompostem lub zgniłym obornikiem. Opatrunek górny dobiera się w zależności od składu gleby.

Dojrzałe rośliny dość dobrze zimują w klimacie umiarkowanym. Młode drzewa są przykryte na zimę: korona pokryta jest płótnem, a koło pnia drzewa pokryte jest liśćmi.

Wiosną, gdy minie groźba powrotu mrozu, schronienie zostaje usunięte. Młode pędy, mimo dobrej odporności na mróz, często zamarzają w pobliżu drzewa. Należy je natychmiast odciąć. Koronę można również uformować przed sezonem wegetacyjnym..

Nie należy zbyt mocno przycinać pędów - powoduje to zgrubienie korony. Liście zabraknie powietrza i światła, będą mielone, a roślina straci swój dekoracyjny efekt.

Choroby i szkodniki

Surmia ma dobrą odporność na choroby. Aby jednak roślina nie zaraziła grzyba, należy przestrzegać reżimu podlewania i regularnie poluzowywać ziemię. Czasami drzewo jest atakowane przez szkodniki. Opis wrogów roślin:

• Tarcza. Jego larwy przyczepiają się do gałęzi i owoców i wysysają z nich soki. Mogą poważnie uszkodzić, a nawet zabić młode rośliny. Na obecność owadów łuskowych wskazuje lepka ciecz (podkładka), która pojawia się na drzewie - jest to ich wyładowanie. Insektycydy słabo działają na insektycydy: powłoka woskowa na skorupach chroni przed nimi owady. Larwy usuwa się z drzew ręcznie za pomocą bawełnianego wacika zwilżonego Aktarą. Jeśli nie ma tak wielu szkodników, rośliny spryskuje się środkami owadobójczymi raz lub dwa razy w odstępach dwóch tygodni..
• Pająk. Może się pojawić, jeśli przez długi czas stała gorąca, sucha pogoda. To niebezpieczny owad, który wysysa soki z rośliny. Pajęczyna na liściach i gałęziach mówi o jego obecności. Aby zabić kleszcze, drzewo myje się roztworem pasty sulfarydowej.
• Wciornastki, małe owady żywiące się sokami i pyłkami, często atakują surmię. Lecą z drzewa na drzewo i mogą przenosić niebezpieczne choroby. Aby zwalczyć wciornastki, drzewa opryskuje się środkami owadobójczymi.
• Drzewo może zostać również zaatakowane przez hiszpańską muchę. Silnie zjada liście rośliny i sprzyja deformacji pędów. Rośliny opryskuje się środkami owadobójczymi w celu zabicia szkodników.

Catalpa to bardzo dekoracyjne drzewo. Uwagę zawsze przyciągają duże liście, pachnące kwiaty i długie owoce. W regionach południowych surmia dobrze się rozwija i obficie kwitnie. W klimacie umiarkowanym odmiany odporne na zimę są często uprawiane jako krzewy.