Catalpa: opis i zdjęcia pospolitych gatunków
Nazwa rośliny nie jest nikomu znana, ale drewno wie każdy, kto kiedykolwiek był na południu. Catalpa - drzewo, które obficie rośnie na wybrzeżu Morza Czarnego. Ci, którzy przyjeżdżali tam latem, mogli go znaleźć kolor. Pod koniec czerwca pokryta jest obficie kwiatami.-dzwony z małymi plamami w środku. Dla nich drzewo nazywane jest również latem kasztan.
Zadowolony
Bignonioid (Catalpa bignonioides)
Catalpa bignonium przybyła do nas z południowo-wschodniej Ameryki Północnej, gdzie rośnie na równinach rzecznych oraz w lasach liściastych. Uwielbia glebę kwaśny, ale jednocześnie gorąco i mokro. Ma głęboki system korzeniowy, bardzo wrażliwy uszkodzić.
Dorasta do 10 m wysokości. Pędy ułożone są w formie lejka, tworząc asymetryczną koronę. Pokryte są dużymi, do 20 cm sercowatymi liśćmi, które początkowo mają bladożółty kolor, a bliżej kwitnienia - zielone.
Podczas kwitnienia rozpuszcza żółtawobiałe kwiaty do 30 cm karmazynowy kropki w środku. Pod koniec kwitnienia pojawiają się na nim strąki owoców o długości do 40 cm, które brązowieją pod koniec okresu letniego. Upadnij z pierwszym mrozy.
Na naszych szerokościach geograficznych stał się powszechny, dla którego jest również nazywany zwykłą surmią.
Nana (Catalpa bignonioides `Nana`)
Surmia „Nana” osiąga 6 m wysokości, tworząc gęstą kulistą koronę z rozłożystych gałęzi pokrytych cienkowarstwową jasnobrązową korą i jasnozielonymi liśćmi w kształcie serca. Nie kwitnie i rośnie bardzo wolno. Uwielbia świeże gliny, zboża i nawozy.
Ta odmiana źle toleruje ekstremalne upały i brak wody, więc jest to konieczne obficie i często do wody. Uprawiając surmię, należy pamiętać, że gałęzie nie tolerują dobrze przycinanie, wrażliwy na uszkodzenia. To samo dotyczy systemu korzeniowego, więc poluzuj wylądować wokół niego należy uważać i starać się nie przesadzać go niepotrzebnie. Stosuje się go w nasadzeniach pojedynczych do parków krajobrazowych, ulic, a także w grupach roślina ozdobna w ogrodach.
Bungei (Catalpa bungei)
Gatunek przybył na nasze szerokości geograficzne z północnych Chin, dlatego otrzymał drugą nazwę „mandżurska surmia”.
Swoją oficjalną nazwę otrzymał od nazwiska niemieckiego botanika Aleksandra Bunge. W latach 1830-1831 jako pierwszy z Europejczyków zebrał próbki drewna podczas wyprawy do Azji.
Surmia tego gatunku, zgodnie z opisem, ma korona piramidalna. Trójkątne lub podłużne jajowaty liście mają podstawę w kształcie klina, czasem z ostrymi zębami po bokach. Nagie liście mają ciemnozielony odcień, który jaśnieje bliżej ogonków. Ogonki mają 8 cm długości, a same liście 15 cm.
Kwiatostany dorastają do 3,5 cm długości, zbierają się w 3-12 białych corymbose z fioletowymi plamkami. Po kwitnieniu owoce osiągają do 25 cm długości. Surmia ta wymaga starannej pielęgnacji, rośnie powoli, na północnych szerokościach geograficznych może przemarznąć do poziomu pokrywy śnieżnej.
Wspaniały (Catalpa speciosa)
Gatunek doskonale zakorzenił się na środkowym pasie, dorastając do 10 m wysokości. Wyprostowane, proste szczyty tułowia sferyczna korona z bardzo dużymi owalnymi liśćmi do 25 cm.
W połowie lipca pokrywają ją obfite kwiaty o barwie białej lub jasnokremowej z żółtymi paskami i brązowymi plamkami.
Kwiaty trwają od dwóch tygodni do miesiąca, w zależności od regionu wzrostu. Pod koniec kwitnienia pojawiają się owoce - długie strąki do 40 cm, pozostają na drzewie do wiosna, ale dojrzewają do października.
Catalpa wspaniała ma odmianę o specjalnych, lekko owłosionych liściach zwanych pulverulenta.
Tybetański (Catalpa tibetica)
Gatunek ten został opisany później niż wszyscy inni, w 1921 roku i wygląda trochę jak gatunek jajowaty. Jest to małe drzewo do 5 m wysokości, ale częściej krzak, który rośnie dziko w górskich lasach lub krzewach na wysokości 2400-2700 m n.p.m. Środowisko naturalne - północny zachód od prowincji Yunnan i południowy wschód od Tybetu.
Szerokie jajowate liście owłosione poniżej, nagie powyżej mają ciemnozielony odcień. Rozmiar - 22-25 cm szerokości i długości. Kwiatostany nie są owłosione, raczej duże (25 cm), wiechowate corymbose. Kwiaty na nich dorastają do 5 cm średnicy, mają żółtawo-biały kolor i jasnofioletowe plamki. Pojawiają się w pierwszej połowie lata. Pod koniec kwitnienia pojawiają się cylindryczne owoce do 1 cm średnicy i 30 cm długości, prążkowane i zwężone pod koniec. Zawierają owalne nasiona o wielkości do 2,5 cm.
Fargesa (Catalpa fargesii)
Jeden z największych rodzajów surmii. Drzewo rośnie do 30 m wysokości w swoim naturalnym środowisku - w południowo-zachodnich Chinach, w prowincjach Yunnan, Syczuan, aż do tropikalny prowincje. Rośnie głównie w górach.
Liście średniej wielkości rośliny mają 12 cm szerokości i 20 cm długości. Tradycyjnie gatunek ma kształt trójkątny w kształcie serca lub jajowaty. W zależności od podgatunku mogą być praktycznie nagie ze słabym pokwitaniem lub skórzaste, grube z żółtym pokwitaniem pod spodem.
Kwiaty są średniej lub dużej wielkości, w kolorze jasnoróżowym lub jasnofioletowym z drobinkami o ciemniejszym odcieniu. Zebrane w grono corymbose po 7-15 kwiatów. Pojawiają się w pierwszej połowie lato.
Pod koniec kwitnienia pojawia się długie cylindryczne pudełko o długości do 80 cm i szerokości zaledwie 5-6 mm, które zwęża się pod koniec. W środku znajdują się małe, podłużne, owalne nasiona o długości 9 mm i szerokości 2,5 mm.
Jajowate (Catalpa ovata)
Około 2 tys.lat temu gatunek ten został sprowadzony do Japonii z Chin, gdzie stał się obowiązkową rośliną w pobliżu świątyń buddyjskich. W 1849 roku przybył z Japonii do Europy.
Catalpa ovate to drzewo do 15 m wysokości, które ma kulistą koronę. Nagie gałęzie są zakryte jajowate liście do 25 cm długości, często mają 3-5 spiczastych ostrzy. Podstawa liścia jest sercowata, a koniec spiczasty. Ogonki dorastają do 15 cm długości. Kolor liści poniżej jest zielony z rzadkim pokwitaniem wzdłuż żył, a powyżej kolor jest matowo zielony.
Cechą charakterystyczną są nietypowe, jak na surmię, małe kwiaty. Dorastają do 2 cm, mają żółtawy kolor, pomarańczowe paski i ciemnofioletowe plamy. Pojawiają się w lipcu-sierpniu, po czym w ich miejsce formują się strąki owoców do 30 cm długości i 0,8 cm szerokości. Ale na naszych szerokościach geograficznych mogą nie być związane, a jeśli się pojawią, nie mają czasu na dojrzewanie. Dlatego ta surmia ma tylko rozmnażanie wegetatywne. W sprzyjających warunkach może kwitnąć nawet w pierwszym roku życia..
Na środkowym pasie rośnie głównie jako krzak, rzadziej drzewo do 5 m wysokości, często zamarza. Na terytorium Dalekiego Wschodu, nawet zamarzając, może wydawać owoce. Jedynym obszarem, na którym drzewo osiąga swoje naturalne rozmiary, jest wybrzeże Morza Czarnego.
Hybryda (Catalpa x hybrida Spath)
Drzewo tego gatunku dorośnie do 20 m wysokości, tworząc szeroką, zaokrągloną koronę z rozłożystymi gałęziami. Pokryte są dużymi liśćmi o szerokości do 15 cm i długości 20 cm, które są koloru zielonego i lekko owłosione..
Kwiatostany białe, luźne, wyprostowane, z dwoma żółtawymi paskami wewnątrz i brązowymi plamami. Okres kwitnienia wynosi około 25 dni. Raz w roku obficie pokryta jest kwiatami. Na końcu owoce są formowane w postaci wąskich pudełek.
Drzewo uwielbia miejsca słoneczne, bez przeciągów i wiatrów. Uwielbia gleby lekko kwaśne, nasycone nawozy organiczne. W regionach południowych drzewo jest często potrzebne do wody, i wtedy Glazura poluzować i gleba mulczowa blisko bagażnika. Dobrze znosi cięcie, po którym intensywnie wypuszcza nowe pędy.
Pięknie wygląda w grupie z magnolie i dębów. Nadaje się do nasadzeń grupowych i pojedynczych do tworzenia alejek i nasadzeń ulicznych.
Surmię reprezentuje na naszych szerokościach geograficznych kilka gatunków. Roślinę ozdobną i ciepłolubną można uprawiać nie tylko w regionach południowych, ale także północnych..
Niezwykle ukształtowane duże liście wyglądają bardzo dekoracyjnie, uzupełnione obfitymi pięknymi kwiatami-dzwony z kontrastowymi paskami i rozpryskami. Przy odpowiedniej pielęgnacji drzewo może wytrzymać silne mrozy. Doskonały do kształtowania krajobrazu ulicznego i dekoracji ogród.
