Rochefort: popularna amatorska odmiana winogron

Jak wyglądają winogrona Rochefort

Rochefort to stosunkowo nowa, ale już bardzo popularna odmiana winogron. Bardzo udane osiągnięcie selekcyjne nie należy do profesjonalisty, ale do amatora - E.G. Pavlovsky`ego. „Rodzicami” nowej odmiany są odmiana Talisman i popularna kardynał winogron gałka muszkatołowa. Rochefort należy do kategorii odmian stołowych, cenionych za niewymagającą pielęgnację i wczesne dojrzewanie. Został wycofany w 2002 roku. Od „przodków” odziedziczył wielkoowocowy i charakterystyczny smak, ale wypada z nimi korzystnie w porównaniu z odpornością na choroby typowe dla kultury.

Winogrona Rochefort pojawiły się na rynku stosunkowo niedawno, ale już znalazły wielu fanów.

Z wyglądu winogrona są uważane za prawie standardowe.. Jagody są bardzo duże i mają głęboki ciemny kolor. Pędzle mają prawidłowy kształt, są gęste. Odsetek małych winogron i jagód nie nadających się do sprzedaży zbliża się do zera.

Rochefort jest bardzo energiczny. Drewno dobrze dojrzewa. Średni roczny wzrost ok. 135 cm, pędy gęsto ulistnione. Zbiory dojrzewają szybko, od momentu kwitnienia mija tylko 110-120 dni, a jeśli masz szczególne szczęście do letniej pogody, jeszcze mniej. Z reguły kiście można ciąć w drugiej dekadzie sierpnia..

Winorośl Rocheforta różni się tempem wzrostu, dlatego bardzo ważne jest dla niego regularne przycinanie

Pędzle są regularne, stożkowe, gęste. Średnia waga jednego pęczka sięga 0,5–1 kg. Ale przy odpowiedniej pielęgnacji powiększają się i przybierają na wadze 3-4 kg. Winorośl jest w stanie unieść taki ładunek. Nawet doskonale dojrzałe jagody nie odpadają i nie gniją, pozostają na gałęziach przez długi czas, nie tracąc przy tym atrakcyjności. Smak też nie cierpi. Na każdej winorośli tworzy się 12-22 gron, ale jest ich zbyt wiele, nie może „nakarmić” takiej liczby owoców. Dlatego konieczne jest racjonowanie zbiorów..

Grona winogron Rochefort są duże, gęste, o regularnym kształcie, bardzo reprezentacyjne

Jagody są prawie kuliste lub lekko wydłużone. Skórka jest pomalowana na bardzo ciemnoniebiesko-fioletowy kolor z czerwono-bordowym odcieniem. Z daleka winogrona wydają się prawie czarne. Średnia waga - 8–15 g, nieco rzadziej - 18–20 g. Długość - 2,6–2,8 cm. Wielkość jagód jest porównywalna z monetą pięciorublową. Od odmiany Cardinal Rochefort odziedziczył lekki aromat gałki muszkatołowej. W posmaku obecne są te same nuty. Dzięki tej funkcji jest bardzo ceniony przez miłośników domowego winiarstwa..

Domowe wino z winogron Rochefort okazuje się bardzo smaczne dzięki lekkim nutom Muscat

Miąższ jest bardzo mięsisty, soczysty, delikatny, a jednocześnie „chrupiący”. Skóra jest jędrna, ale cienka. Dzięki niej Rochefort jest dobrze zmagazynowany i przenosi transport na duże odległości.. Średnia zawartość cukru to 14-18%, jagody dość szybko gromadzą słodycz. Ale nie możesz też ich nazwać mdłościami. Dzięki lekkiej orzeźwiającej kwasowości (zawartość kwasów owocowych - 4–7%) Rochefort posiada bardzo zrównoważony smak. Każda jagoda zawiera 3-4 duże nasiona.

Jagody Rochefort dobrze znoszą transport - ich skórka jest cienka, ale mocna

Jagody Rochefort uzyskują typowy odcień odmiany, zanim w pełni dojrzeją. Nie spiesz się, aby przyciąć pędzle, musisz skupić się nie tylko na kolorze skóry, ale także na smaku i słodyczy jagód.

Plonów Rochefort nie można nazwać wybitnymi (średnio 4–6 kg z winorośli, jeśli dopisze pogoda wiosną i latem - 8–10 kg), ale jest więcej niż warta swojego niesamowitego smaku. Mrozoodporność jest wystarczająca, aby przetrwać zimę w regionach subtropikalnych bez schronienia (do -21-23 ° C), ale na Uralu, Syberii, w centralnej Rosji lepiej jest grać bezpiecznie i zadbać o ochronę winorośli jesienią. Określając miejsce na winnicę, należy pamiętać, że kultura ta ma negatywny stosunek do zimnych przeciągów..

Odmiana winorośli Rochefort „działa” nie ze względu na ilość, ale jakość - nie można jej nazwać zbyt wydajnym, ale jagody są nie do pochwały

Rochefort rzadko choruje na tak groźną grzybicę winogron jak mączniak (odporność jest nawet wyższa niż deklarowane 3-3,5 punktu). Twórca twierdzi, że również dobrze opiera się oidium (2,5-3 pkt.), Ale doświadczenie kultywacyjne, choć niezbyt bogate, pokazuje: to nie do końca prawda. Najbardziej potencjalnie niebezpiecznym szkodnikiem dla tej odmiany winorośli jest filoksera. Należy zwrócić szczególną uwagę na zapobieganie i kontrolę. Osy i ptaki nie zwracają szczególnej uwagi na te winogrona. Pierwszej przeszkadza gęsta skórka, druga nie jest zbyt smaczna o charakterystycznym zapachu.

Jak chronić winogrona przed szkodnikami i chorobami: https://klumba.guru/yagody/vinograd/obrabotka-vinograda-osenyu.html

Jagody Rochefort wyglądają po prostu niesamowicie, nawet jeśli na miejscu rosną inne odmiany, wygląd natychmiast na nich się zatrzymuje

Przy reprodukcji Rochefort najczęściej pojawiają się trudności. Zarówno sadzonki, jak i sadzonki z powodzeniem i szybko dostosowują się do nowych warunków życia. Odmiana zaliczana jest odpowiednio do kategorii samozapylenia, ogrodnik nie jest uzależniony od pszczół, trzmieli i innych owadów, które często nie wykazują aktywności wiosną, gdy jest wydawana wilgotna i chłodna. Może być również stosowany jako zapylacz dla innych odmian winorośli..

Przy odpowiedniej pielęgnacji pędzle Rochefort znacznie się powiększają

Nawiasem mówiąc, Rochefort kwitnie dość późno. Jest to bardzo cenna cecha dla tych, którzy chcą ją uprawiać w klimacie umiarkowanym. W ten sposób ryzyko uszkodzenia pąków przez nawracające wiosenne przymrozki jest zminimalizowane..

Rochefort kwitnie późno, więc pąki rzadko ulegają powracającym wiosennym przymrozkom.

Niektórzy ogrodnicy jako wadę tej odmiany zwracają uwagę na skłonność do jagód grochu. Rzeczywiście, czasami się to zdarza, ale niezbyt często. Winorośl ma „złe” sezony, nie można ich przewidzieć z góry. Ale odpowiednia pielęgnacja roślin pomoże zminimalizować ryzyko rozpadu jagód..

Wideo: opis winogron Rochefort

Sadzenie sadzonek Rochefort i niezbędne procedury przygotowawcze

Ogólna bezpretensjonalność Rochefort rozciąga się na warunki wzrostu. Ale jeśli chcesz regularnie uzyskiwać dobre zbiory, musisz mądrze wybrać miejsce na winnicę i przygotować wysokiej jakości dół do sadzenia. Kolejnym ważnym punktem jest wybór sadzonek.

Jak każda odmiana winogron, Rochefort uwielbia ciepło i jasne słońce. W związku z tym do zejścia na ląd wybiera się otwarte miejsce. Idealna na winnicę jest działka położona bliżej szczytu łagodnego wzgórza, którego zbocze jest zorientowane na południowy wschód lub południowy zachód. Jednocześnie winorośl słabo reaguje na podmuchy zimnego wiatru i przeciągi. Wskazane jest zabezpieczenie nasadzeń od północy barierą naturalną lub sztuczną. Powinien znajdować się w pewnej odległości od winnicy, bez zacieniania winorośli. Najlepszą opcją jest ściana z kamienia lub cegły, betonowe ogrodzenie i tak dalej. Materiały te nagrzewają się w ciągu dnia, a nocą dzielą nagromadzone ciepło z winogronami..

Przygotowanie miejsca na winogrona, głębokość i schemat sadzenia, nawożenie i prawidłowe podlewanie: https://klumba.guru/yagody/vinograd/kak-posadit-vinograd-vesnoy-sazhentsami.html

Winogrona sadzi się tylko tam, gdzie winorośle i jagody mają wystarczającą ilość światła słonecznego.

Rochefort jest generalnie obojętny na jakość gleby, ale praktyka pokazuje, że na lekkiej glebie piaszczystej winorośl rozwija się wolniej, a zatem wydaje gorsze owoce. Ogólnie rzecz biorąc, każdy winogron uwielbia żwirową, ale żyzną glebę..

To, czego kategorycznie nie toleruje, to stagnacja wody u korzeni. Wchodzą w glebę dość głęboko, 5-6 m. Dlatego jeśli woda gruntowa znajduje się bliżej niż 2–2,5 m od powierzchni ziemi, lepiej jest znaleźć inne miejsce. W przypadku braku alternatywy budowane są wysokie grzbiety (0,6 m lub więcej). Zgodnie z tym samym kryterium wykluczone są wszystkie niziny. Przecież przez długi czas jest deszcz i roztopiona woda, gromadzi się wilgotne wilgotne powietrze.

Czas sadzenia winogron w stałym miejscu zależy od warunków klimatycznych w regionie uprawy. W ciepłych strefach podzwrotnikowych ogrodnik może skupić się wyłącznie na własnych preferencjach. Zabieg można przeprowadzić zarówno jesienią (od początku września do końca pierwszej dekady października), jak i wiosną. Nawet jeśli wybierzesz pierwszą opcję, roślina będzie miała czas, aby „przyzwyczaić się” do nowego miejsca i zgromadzić wystarczającą ilość składników odżywczych do zimowania.

Wiosenne zejście na ląd jest jedyną opcją w regionach o klimacie umiarkowanym. Zima jest tam niezwykle rzadka, a raczej prawie nigdy nie przychodzi zgodnie z kalendarzem. Nie sposób odgadnąć, ile czasu pozostało do pierwszych mrozów..

Każdej winorośli należy zapewnić odpowiednią powierzchnię odżywczą.

Każda winorośl potrzebuje dużego obszaru żywieniowego. W przeciwnym razie korzenie winogron zaczną „rozprzestrzeniać się” na boki i „dusić” nawet drzewa owocowe i krzewy jagodowe znajdujące się w znacznej odległości od nich (10-15 m). Pomiędzy sadzonkami Rochefort zostaje co najmniej 2,5 m, rzędy winorośli są odsunięte od siebie o 2,5-3 m. Rozwijając schemat sadzenia winogron, konieczne jest przydzielenie miejsca na kratę. Najprostszą opcją jest kilka podpór wykopanych w ziemi za pomocą drutu rozciągniętego nad nimi w trzech rzędach. Dolna znajduje się 40-60 cm od powierzchni ziemi, następna 100-120 cm, ostatnia 150-180 cm W miarę wzrostu winorośli przywiązuje się je do podpory. Aby się nie strzępiły, kładą warstwę - myjkę lub inny miękki materiał.

Uprawa winogron bez kratki i zbieranie zbiorów jest całkowicie niemożliwe.

Winogrona Rochefort zajmują dużo miejsca na stanowisku. Możesz znacznie zaoszczędzić miejsce, sadząc truskawki ogrodowe, rzodkiewki, wczesne odmiany kapusty, cebulę, czosnek, marchew, buraki i zioła w nawach bocznych. System korzeniowy wszystkich tych upraw jest powierzchowny, nie są one „konkurentami” winogron pod względem wartości odżywczych. Odpowiednie są również wszelkie syderaty, nagietki, nagietek, lawenda, szałwia. Praktyka pokazuje, że ostry zapach odstrasza wiele szkodników z łóżek. Ale papryka, pomidory i chrzan są dla Rochefort niepożądanymi sąsiadami. Te rośliny silnie uciskają winorośl.

Nagietki obok winogron są nie tylko piękne, ale także użyteczne, ich ostry zapach odstrasza wiele szkodników

Do wyboru sadzonki należy podchodzić bardzo odpowiedzialnie, ponieważ w rzeczywistości są to twoje przyszłe zbiory. Kupują materiał nasadzeniowy wyłącznie od zaufanych, sprawdzonych dostawców. W przeciwnym razie ogrodnik, a szczególnie początkujący, kupując na targach lub z rąk winogrona pożądanej odmiany, może być bardzo niemile zaskoczony. Zapytaj z wyprzedzeniem o lokalizację szkółki, w której rosną sadzonki. Jeśli znajduje się blisko regionu uprawy lub dalej na północ, można spodziewać się, że pozyskane rośliny szybciej się zakorzenią, ponieważ są już zaznajomione z warunkami lokalnego klimatu..

Jak wynika z doświadczenia winiarzy, sadzonki w wieku dwóch lat wykazują najlepszą przeżywalność.. Powinny mieć rozwinięty system korzeniowy z dwóch „węzłów” (górny i dolny) oraz kilka pędów bocznych. Korzenie „prawidłowych” okazów są elastyczne, elastyczne, na rozcięciu kremowobiałe. Kora jest gładka, jednobarwna, nie łuszcząca się i bez plam podejrzanie przypominających pleśń i zgniliznę. Musi być mały „napływ” na pniu - miejscu zaszczepienia. Jeśli nie, sadzonka jest wyhodowana z nasion. Można prawie na pewno argumentować, że nie odziedziczył on cech odmianowych „rodzica”.

Rozsądny wybór materiału do sadzenia jest kluczem do obfitych zbiorów w przyszłości

Jesienią wykopuje się dół do sadzenia. Jeśli zejście na ląd planowane jest na tę porę roku - co najmniej 2-3 tygodnie przed proponowaną procedurą. Optymalna głębokość - 85-90 cm, średnica - 70-75 cm. Drenaż wylewa się na dole, tworząc warstwę około 10 cm. Odpowiedni materiał - kamyki, keramzyt, tłuczeń, odłamki gliny. Od razu dbają o podlewanie roślin. W tym celu do podłoża wsuwa się plastikową rurkę o średnicy około 8-10 cm, która powinna wznosić się 6-10 cm nad poziom gruntu.

Na dnie do sadzenia sadzonek winogron wymagana jest warstwa drenażowa - zapobiegnie to stagnacji wody u korzeni

Następnie do dołu wlewa się 30-40 litrów humusu lub kompostu. Jeśli podłoże jest ciężkie, gliniaste, dodać kolejne 5-7 litrów piasku. Następnie pojawia się warstwa żyznej murawy mniej więcej tej samej grubości, zmieszana z nawozami (150-190 g superfosfatu prostego, 110-130 g azotanu potasu, 250-300 g mąki dolomitowej). Ogrodnicy, którzy nie przepadają za nawozami mineralnymi, mogą je zastąpić popiołem drzewnym (około 2 litry). Podłoże w jamie jest dobrze rozlane wodą. Gdy osiada, dodaje się około 10 cm humusu z góry i przykrywa łupkiem, papą i innym materiałem, który nie przepuszcza wody. Do górnej krawędzi powinno pozostać około 40 cm, w tej formie dół stoi do wiosny.

Humus skutecznie zwiększa żyzność gleby

Najlepszy czas na lądowanie Rochefort to okres od końca kwietnia do początku trzeciej dekady maja. Podłoże powinno nagrzać się przynajmniej do 10–12 ° C na głębokości 10 cm. W tym możesz skupić się na początku kwitnienia mniszka lekarskiego. Musisz zdążyć, zanim sadzonka się „obudzi” (kiedy zakwitną pąki liści, jest już za późno).

Mąka dolomitowa jest naturalnym odtleniaczem gleby, jeśli nie przekroczysz dawki, nie ma skutków ubocznych

Bezpośrednia procedura sadzenia w ziemi nie jest skomplikowana. Musisz działać zgodnie z następującym algorytmem:

1. Umiarkowanie podlewaj glebę na dnie dołu do sadzenia, lekko ją poluzuj.
2. Na około dzień przed sadzeniem namocz korzenie sadzonki w wodzie o temperaturze pokojowej z dodatkiem dowolnego biostymulatora. Z zakupionych funduszy najczęściej stosuje się Epin, Emistim-M, Kornevin, ale można również użyć folku - miodu, soku z aloesu, kwasu bursztynowego. Następnie, aby zapobiec infekcjom grzybiczym, należy je wytrawiać przez 15–20 minut w dowolnym fungicydu pochodzenia biologicznego (Ridomil-Gold, Maxim, Baikal-EM, Vitaros) lub w jasnym malinowym roztworze nadmanganianu potasu.
3. Odetnij całkowicie korzenie w górnym węźle, w dolnym - skróć je o kilka centymetrów. Posmaruj je mieszanką sproszkowanej gliny i świeżego obornika. Rozcieńczyć wodą do konsystencji gęstej śmietany. Kleik pozostawia się do wyschnięcia, pozostawiając sadzonkę na zewnątrz na 2-3 godziny.
4. Umieść roślinę na dnie dołu do sadzenia, po uprzednim wylaniu na dno niskiego kopca żyznej darni. Jeśli roślina została sprzedana z zamkniętym systemem korzeniowym, wykop małe zagłębienie i umieść w nim grudkę ziemi. Wyprostuj korzenie, usuwając wszystkie przylegające do góry i po bokach.
5. Wypełnij dziurę mieszanką żyznej darni i próchnicy. Podczas tego procesu podłoże jest ostrożnie ubijane, a roślina jest wstrząsana, trzymając pień tak, aby nie pozostały żadne kieszenie powietrzne. Konieczne jest ciągłe monitorowanie położenia szyjki korzeniowej. Prawidłowo posadzona powinna znajdować się 6–8 cm nad ziemią.
6. Ponownie wyciśnij ziemię. Podlewaj roślinę obficie, wydając 25–30 litrów ciepłej wody. Wlewa się go do pierścieniowego rowka znajdującego się około 50 cm od pnia. Gdy wilgoć zostanie wchłonięta, mulcz glebę próchnicą, świeżo skoszoną trawą. Nie zaleca się stosowania świeżych trocin (zwłaszcza iglastych) i torfu - szybko zakwaszają podłoże. Centralny pęd skracamy o ćwierć, boczne przycinamy na krótko pozostawiając 2-3 cm od nich. Przez pierwsze 2-3 tygodnie sadzonkę należy chronić przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych przy pomocy baldachimu z dowolnego białego materiału okrywowego.

Sadzenie winogron w ziemi nie różni się zbytnio od podobnej procedury dla innych sadzonek

Wideo: sadzenie sadzonki winogron w ziemi

Zalecenia dotyczące pielęgnacji winogron Rochefort

Ogólna bezpretensjonalność w opiece nie oznacza, że ​​Rochefort można po prostu porzucić i jednocześnie liczyć na obfite zbiory. Ogrodnik nadal będzie musiał podjąć pewne wysiłki. Chociaż nie wymaga się od niego niczego nadprzyrodzonego

Podlewanie

Jak każdy winogrono, Rochefort ma rozwinięty system korzeniowy. Korzenie wnikają w glebę na co najmniej 5–6 m, dzięki czemu roślina dobrze znosi suszę, nawet długotrwałą. Ale to nie znaczy, że możesz całkowicie zapomnieć o podlewaniu. Podczas formowania się pęczków i dojrzewania jagód winogrona szczególnie potrzebują wody. To samo można powiedzieć o młodych winoroślach, które potrzebują go do normalnego wzrostu..

Pierwsze podlewanie przeprowadza się w połowie kwietnia, kiedy pąki liściowe jeszcze nie zakwitły. Jeśli na zewnątrz jest już wystarczająco ciepło i chcesz, aby roślina budziła się szybciej, użyj ciepłej wody. I odwrotnie, zimno - kiedy spodziewane są powrotne wiosenne przymrozki. W takim przypadku winorośl obudzi się nieco później ze stanu hibernacji. Norma to około 30 litrów na roślinę.

Następnie roślina potrzebuje czterech podlewań w sezonie. Gleba jest nawilżana w momencie kwitnienia liści, zaraz po kwitnieniu oraz w momencie powstania jajników (jagody osiągają wielkość grochu). Średnio zużywa się około 50 litrów wody na 1 m². Jeśli winogrona są uprawiane na lekkiej glebie piaszczystej, szybkość wzrasta o 1,5 razy.

Podlewanie winogron za pomocą specjalnie wykopanych w ziemi rur - umożliwia to zwilżenie gleby na wymaganą głębokość

Rochefort po raz ostatni jest podlewany w środku jesieni. Z procedury można zrezygnować tylko wtedy, gdy poprzednie półtora miesiąca okazało się bardzo deszczowe. Dorosła winorośl potrzebuje 70–80 litrów wody. To pomaga jej odpowiednio przygotować się do zimy. Jak pokazuje praktyka, suche podłoże zamarza na dużą głębokość..

Młode winorośle są częściej podlewane. Glebę nawilża się raz w tygodniu, zużywając 5–20 litrów wody na roślinę. Możesz naprzemiennie zwykłą wodę z roztworem biostymulującym. Najlepszy czas na zabieg to wieczór po zachodzie słońca.. W drugiej połowie sezonu wegetacyjnego przerwy między nimi wydłużają się do dwóch tygodni..

Rochefort nie należy podlewać w okresie kwitnienia i na około miesiąc przed spodziewanymi zbiorami. W pierwszym przypadku pąki są masywnie kruszone, grona stają się mniej gęste, w drugim - jagody nie mogą uzyskać właściwej dla odmiany zawartości cukru, miąższ okazuje się „wodnisty” i niezbyt gęsty, skórka często pęka.

Jeśli chodzi o metodę, spryskiwanie i podlewanie z konewki i węża natychmiast znikają. Winogrona mają bardzo negatywny stosunek do nawadniania liści i łodyg, pozostające na nich krople mogą powodować rozwój zgnilizny. Doświadczeni hodowcy zalecają nawet budowanie baldachimu na winoroślach, aby chronić je przed ulewnymi opadami deszczu.. Najlepszą opcją jest podlewanie za pomocą specjalnych rur drenażowych, które są wykopane w podłożu jeszcze przed sadzeniem. TDopuszczalne jest również nawadnianie kroplowe i nawilżanie gleby za pomocą rowków wykopanych w nawach bocznych, ale w tym przypadku dość trudno jest zwilżyć glebę na wymaganą głębokość.

Należy unikać kropli na liściach i łodygach winogron, aby nie sprowokować rozwoju zgnilizny

Zatoka winnic to najgorsze, co może zrobić hodowca. Rochefort znosi suszę znacznie lepiej niż „bagno” u nasady. Bardzo szybko gniją.

Top dressing z winogron

Do dołu do sadzenia wprowadzane są duże ilości składników odżywczych. W związku z tym przez rok na otwartym polu sadzonka ma wszystko, co niezbędne. Nawozy zaczną być stosowane dopiero wiosną przyszłego roku. Nie należy z nimi przesadzać, bo w sezonie roślina potrzebuje trzech lub czterech dodatkowych nawozów.

W środku wiosny gleba w kręgu pnia jest poluzowana, podczas dodawania humusu. Jeśli jesteś zadowolony z rozwoju winorośli, możesz to robić co dwa lata. Aby szybciej się obudzić, potrzebuje nawozów azotowych. Azotan mocznika lub amonu w ilości 10-15 g / m2 jest rozprowadzany w promieniu 50-70 cm od pnia.

Mocznik, podobnie jak inne nawozy zawierające azot, „wybudza” rośliny ze stanu hibernacji, aktywując procesy wzrostu

Kwitnący Rochefort podlewany jest nawozem rozcieńczonym w wodzie zawierającej azot, potas i fosfor (Nitrofosk, Azofosk, Diammofosk). Wystarczająco 45-50 g na 10 litrów wody. Wszystko, czego potrzebujesz, zawiera również naturalne suplementy - napary z krowiego łajna, ptasie odchody, liście mniszka lekarskiego, zielenina pokrzywy. Gotuje się je przez około 3-4 dni, filtruje przed użyciem i rozcieńcza wodą w stosunku 1:10 lub 1:15, jeśli surowcem był łajno. Dwa tygodnie po kwitnieniu procedurę powtarza się.

Napar z pokrzywy to całkowicie naturalny i całkowicie darmowy nawóz

Po tym Rochefort nie potrzebuje już azotu. Wręcz przeciwnie, jego nadmiar pobudza winorośl do tworzenia zielonej masy, co nie sprzyja odżywianiu szczotek.. Osłabia również jej odporność..

Po raz trzeci Rochefort zapładnia się, gdy jagody osiągają wielkość orzecha laskowego. W 10 litrach wody rozcieńczyć 20-25 g prostego superfosfatu i magnezu potasowego. Naturalnym źródłem potasu i fosforu jest popiół drzewny. Można go dodawać do korzeni podczas rozluźniania lub w celu przygotowania naparu. Po kolejnych trzech tygodniach rośliny są podlewane roztworem dowolnego złożonego nawozu do winogron (Novofert, Solution, Florovit, Clean sheet itd.).

Popiół drzewny jest naturalnym źródłem potasu, fosforu, wapnia i magnezu

Nie zapomnij o opatrunku na liście. Raz w miesiącu, począwszy od maja, liście spryskuje się roztworem siarczanu cynku, siarczanu miedzi, kwasu borowego, nadmanganianu potasu, molibdenu amonu (1–2 g na litr wody). Zabieg zaplanowano na wieczór w pochmurny, chłodny dzień. Aby roztwór odparował wolniej, dodaj pół łyżeczki dowolnego oleju roślinnego lub łyżkę syropu cukrowego na litr..

Istnieje wiele nawozów przeznaczonych specjalnie do karmienia winogron.

Wideo: typowe błędy początkującego winiarza

Przycinanie

Najtrudniejsza procedura, szczególnie dla początkującego hodowcy. Ale bez względu na to, jak jest to trudne, jest to konieczne. Dobrze uformowana winorośl przynosi większy plon.

Lwia część niezbędnej pracy jest wykonywana jesienne przycinanie winogron na winoroślach z całkowicie opadłymi liśćmi w temperaturze powietrza co najmniej -3 ° C Wiosną usuwane są tylko pędy zamarznięte i odłamane pod ciężarem śniegu. „Rany” winogron w zasadzie nie goją się, uwolniony sok może po prostu wypełnić „oczy”, wywołując rozwój zgnilizny. Z tego samego powodu przycinanie przeprowadza się nie do punktu wzrostu, ale pozostawiając „pień” o wysokości 3-4 cm, który wysycha szybciej. Latem możesz usunąć liście zacieniające pędzle. Dopuszcza się również pogoń - skracanie pędów o 10–20 cm Doświadczenie winiarzy pokazuje, że po takim zabiegu rośnie ilość i jakość jagód..

Wszelkie przycinanie odbywa się tylko za pomocą ostro zaostrzonego wysterylizowanego narzędzia. Cięcia wykonywane są jednym ciągłym ruchem, aby nie poluzować drewna. Są natychmiast dezynfekowane poprzez przemywanie 2% roztworem siarczanu miedzi. Ludowy środek o podobnym działaniu - kleik z liści szczawiu.

Do każdej pracy z winoroślą używa się tylko naostrzonych i odkażonych narzędzi.

W następnym sezonie, po posadzeniu w ziemi, centralny pęd jest krótko odcinany, pozostawiając dwa dolne pąki. Wyrastają z nich dwa „rękawy”, które są przywiązane poziomo do dolnego drutu na kratownicy. Jesienią jeden z nich jest radykalnie skracany, do tych samych dwóch pąków, drugi - do czterech.

Drugą wiosną po zimowaniu wracają do kratki. Nowe pędy powstają z pąków wzrostu, które są skierowane pionowo pod niewielkim nachyleniem, przywiązując je do drutu następnego poziomu. Powstały projekt przypomina wentylator. Jesienią pierwsze dwa pędy na dłuższym „rękawie” skracane są do dwóch pąków, na kolejnych cztery zostają. Te zewnętrzne powinny być nieco dłuższe niż wewnętrzne..

Rok później dwa takie same „rękawy” powstają nad pierwszym. Te z kolei są skracane o połowę. W tym czasie powinny osiągnąć 1-1,5 m długości.

Wśród hodowców nie ma zgody co do tego, kiedy jest najlepszy czas na przycinanie wiosną lub jesienią. Ale są zalecenia ekspertów, którzy twierdzą, że jesienne przycinanie jest lepsze w regionach o surowym klimacie, a wiosenne w ciepłych strefach klimatycznych: https://klumba.guru/uhod-za-rasteniyami/obrezka-vinograda-vesnoy.html

Przycinanie winogron jest dość skomplikowaną procedurą dla początkującego, ale w przypadku winorośli jest to absolutnie konieczne.

Następnej wiosny pozbywają się całego zarostu na pniu poniżej poziomu pierwszego drutu. Pionowe pędy z „rękawów” są usuwane, pozostawiając tylko 2-3 górne. Jesienią będą musiały zostać uszczypnięte do poziomu od siódmego do ósmego pąka, to one przyniosą owoce. Dwa dolne „rękawy” są skracane bardzo krótko, do drugiej lub trzeciej nerki. Będą to tak zwane węzły zastępcze. Ponadto, uzyskana konfiguracja jest utrzymywana, corocznie usuwając owocujące pionowe pędy. Ich miejsce zajmują winorośle wyrastające z węzłów zastępczych.

Wideo: jesienne przycinanie winogron

Przygotowanie do zimowania

Odporność Rocheforta na zimno pozwala mu zimować bez dodatkowego schronienia w ciepłych regionach południowych, ale w klimacie umiarkowanym bezwzględnie trzeba się nim opiekować. Najpierw musisz usunąć chwasty, opadłe liście, inne resztki roślinne koło pnia, dobrze poluzować glebę i odnowić warstwę ściółki. Jego grubość wynosi co najmniej 10 cm, przy samym pniu - do 20-25 cm. Najlepiej używać humusu lub zrębków torfowych.

Doświadczeni winiarze wykonują katarovkę. Trochę grabią ziemię u podstawy pnia i odcinają wszystkie małe korzenie. Na pewno nie przetrwają zimy. Ta procedura pozwoli roślinie nie marnować dodatkowej żywności..

Na zimę winorośl należy usunąć z kratki

Pędy są ostrożnie usuwane z kratki, wiązane w kilka kawałków i układane na ziemi lub umieszczane w płytkich rowkach wykopanych wcześniej. Z góry posypane opadłymi liśćmi, wiórami, pokryte świerkowymi gałęziami. Jeśli spodziewana jest zima z małą ilością śniegu i ciężką - dodatkowo przykryj dwie lub trzy warstwy płótna lub innego materiału, który przepuszcza powietrze.

Późną jesienią winorośl powinna wyglądać mniej więcej tak

Wiosną schron jest usuwany nie wcześniej niż temperatura powietrza osiągnie 10-12 ° С. Jeśli spodziewane są mrozy powrotne, możesz najpierw zrobić w nim kilka otworów w celu wentylacji..

Wideo: schronienie winorośli na zimę

Jak radzić sobie z typowymi chorobami i szkodnikami odmiany

Najbardziej niebezpiecznym szkodnikiem dla winogron Rochefort jest filoksera. Ptaki i osy nie zwracają na to szczególnej uwagi, ale nadal lepiej jest grać bezpiecznie i zakładać małe siateczkowe woreczki na dojrzewające kiście. Albo dokręć nim całą winnicę.

Phyloxera (inaczej mszyca winogronowa) to małe zielonkawo-żółte owady. Jest podzielony na dwa typy - korzeń i liść. Pierwszy jest szczególnie trudny do pokonania. Szkodniki żywią się sokami roślinnymi, atakując odpowiednio korzenie lub liście. Pojawiają się na nich z obrzękami o różnych rozmiarach, przypominającymi brodawki. Winorośl przestaje się rozwijać, stopniowo wysycha i obumiera.

Aby nie przegapić pojawienia się liściastej filoksery, musisz regularnie marynować winorośl

Pojawienie się filoksery korzeni w czasie jest prawie niemożliwe. Dlatego w zdecydowanej większości przypadków ogrodnik może jedynie wykorzenić zainfekowane winorośle i je spalić. Nie można sadzić winogron w tym miejscu iw promieniu 25-30 m przez następne 10-15 lat.

Wykrycie korzenia filoksery jest wystarczającym powodem do przedłużonej kwarantanny

Praktyka pokazuje, że szkodnik odpycha zapach zwykłej pietruszki. Otaczając winnicę swego rodzaju zieloną „barierą”, można zminimalizować ryzyko wystąpienia filoksery. Możesz również dodać do wody środki owadobójcze przeciwko stonki ziemniaczanej (Antizhuk, Bazudin, Zolon). Innym niezawodnym sposobem ochrony przed nim jest przeszczepienie sadzonek Rochefort na podkładkę odporną na tego szkodnika. Ale taka operacja wymaga od ogrodnika pewnych umiejętności, a smak jagód może się zmienić..

Aby odstraszyć filokserę, ogrodnicy sadzą pietruszkę na obwodzie winnicy i w przejściach

Jeśli filoksera liści zostanie zauważona w odpowiednim czasie, stosuje się Actellik, Kinmiks, Fozalon, Fustak. Te same leki są stosowane w profilaktyce. Winorośl opryskuje się przed zakwitnięciem pąków liściowych i jeszcze dwukrotnie w odstępie 2,5-3 tygodni.

Wideo: jak radzić sobie z filokserą na winogronach

Oidium lub mączniak prawdziwy to choroba grzybicza, na którą najczęściej cierpią winogrona Rochefort. Liście są zagięte na krawędziach, pokryte warstwą białawego nalotu, przypominającego rozsypaną mąkę. Stopniowo ciemnieje i „gęstnieje”. Pąki wysychają. Na skórce jagód pojawia się "siatka" cienkich kresek, zamieniających się w pęknięcia, stają się czarne. Nie można ich jeść i wykorzystywać jako surowiec do produkcji wina.

Oidium to niebezpieczna choroba, która prowadzi do utraty większości plonów, a na dłuższą metę - całej winorośli, jeśli nic nie zostanie zrobione

W celu zapobiegania w połowie maja winorośl opryskuje się siarką koloidalną (40 g na 10 litrów wody). Służy również do zwalczania choroby, jeśli grzyb zostanie zauważony na wczesnym etapie, ale stężenie leku zwiększa się 2,5-krotnie. Inne środki ludowe - roztwór sody kalcynowanej (100 g na 10 litrów wody), kłącza skrzypu, pędy czosnku. Możesz również użyć 3% Nitrafenu lub 1% płynu Bordeaux. Winnica uprawiana jest 4-5 razy w okresie wegetacji.

Siarka koloidalna jest skutecznym lekarstwem na zapobieganie oidium

W ciężkich przypadkach stosuje się fungicydy. Grzyb chorobotwórczy nie toleruje związków miedzi. Aby temu zaradzić, odpowiednie są niezawodne środki przetestowane przez wiele pokoleń ogrodników (płyn Bordeaux, siarczan miedzi) i nowe nowoczesne leki (Tiovit-Jet, Fitosporin-M, Acrobat-MC, Vitaros). Ale nie można ich spryskać kwitnącymi winogronami i winoroślami na około miesiąc przed dojrzewaniem jagód..

Płyn Bordeaux jest jednym z najpopularniejszych fungicydów, możesz go przygotować samodzielnie

Recenzje ogrodników

Większość hodowców Rochefort jest jednoznacznie zadowolona z zakupu. Ta odmiana z powodzeniem łączy niewymagającą pielęgnację z atrakcyjnością i doskonałym smakiem jagód. Jedną z niewątpliwych zalet jest również dobra odporność. W związku z tym nie wymaga się niczego nadprzyrodzonego od ogrodnika, który chce uzyskać plon. Ale lepiej jest wcześniej zapoznać się z ważnymi niuansami opieki nad kulturą..