Jarzębina: sadzenie i pielęgnacja, rodzaje i odmiany

Rowan (łac.Sorbus)

to rodzaj drzewiastych roślin z plemienia Apple of the Pink, w którym według różnych źródeł występuje od 80 do 100 gatunków. I roślina jarzębina zwyczajna lub czerwona (łac.Sorbus aucuparia) - drzewo owocowe, gatunek z rodzaju jarzębiny, rozpowszechniony niemal w całej Europie, w zachodniej Azji i na Kaukazie. Zasięg gatunku sięga dalekiej północy, aw górach jarzębina czerwona już w postaci krzewu wznosi się do granicy wegetacji. Nazwa rodzajowa sorbus pochodzi z języka celtyckiego i oznacza „cierpki, gorzki” i charakteryzuje smak owoców jarzębiny. Specyficzna nazwa pochodzi od łacińskich słów, tłumaczonych jako „ptak” i „złapać”: owoce jarzębiny przyciągały ptaki i były używane do przynęty.

Jarzębina od dawna jest częścią kultury Słowian, Skandynawów i Celtów, którzy obdarowywali ją magicznymi mocami: wierzono, że patronuje wojownikom w bitwach, chronił ich przed światem zmarłych i czarami. Jagoda jarzębiny od dołu wygląda jak równoboczna pięcioramienna gwiazda - jeden z najstarszych pogańskich symboli ochrony. Podczas ślubu do butów nowożeńców wkładano liście jarzębiny, az jej drewna robiono laski podróżne. Obok siedliska posadzono jarzębinę i uznano, że uszkodzenie lub zniszczenie drzewa jest bardzo złym omenem..

Jarzębina - opis

Jarzębina jest drzewem lub krzewem, osiąga wysokość nie większą niż 12 m. Jej korona jest okrągła, pędy owłosione, szaro-czerwone. Kora dojrzałych roślin jest gładka, błyszcząca, żółto-szara lub szaro-brązowa. Naprzemiennie pierzaste liście jarzębiny osiągają długość 20 cm i składają się z 7-15 wydłużonych, spiczastych liści postrzępionych wzdłuż krawędzi, zielonych i matowych od górnej strony oraz jaśniejszych i owłosionych od dołu. Jesienią liście są pomalowane na złoty i czerwony kolor..

Liczne białe pięcioczłonowe kwiaty jarzębiny o niezbyt przyjemnym zapachu zebrane są w gęste tarcze zakończeniowe o średnicy do 10 cm, owocem jest pomarańczowo-czerwone soczyste jabłko o średnicy do 1 cm. Kwitnienie jarzębiny rozpoczyna się w maju lub czerwcu, a owoce dojrzewają pod koniec lata lub wczesną jesienią.

Jarzębina nie toleruje zanieczyszczeń gazowych i zadymienia powietrza, a także podlewania i podlewania gleby.

Drewno jarzębiny jest twarde i sprężyste, ale jednocześnie dobrze nadaje się do obróbki. Od czasów starożytnych robiono z niego wrzeciona i runy. Z owoców jarzębiny wytwarza się barwnik do tkanin.

Sadzenie jarzębiny

Ponieważ jarzębina rośnie dość wysoko, dobrze jest posadzić ją na skraju ogrodu, aby nie zasłaniała terenu. Jarzębina preferuje gleby żyzne (średnie i lekkie gliny dobrze zatrzymujące wilgoć), ale normalnie rośnie na glebach rzadszych. Jarzębinę, podobnie jak inne drzewa owocowe, sadzi się wiosną, przed rozpoczęciem przepływu soków lub jesienią, podczas opadania liści. Jeśli spodziewasz się zbierać jagody, posadź kilka odmian naraz.

Wybierając sadzonki jarzębiny, zwróć uwagę na stan ich systemu korzeniowego: musi być dobrze rozwinięty i zdrowy, to znaczy musi mieć 2-3 główne gałęzie o długości ponad 20 cm, jeśli korzenie rośliny są zwietrzałe i suche, lepiej nie kupować takiego materiału do sadzenia. Kora sadzonki powinna być gładka i nie pomarszczona. Oderwij mały kawałek kory i spójrz do wnętrza: powinien być zielony, a nie brązowy jak martwa roślina. Sadzonki przygotowuje się do sadzenia poprzez usunięcie chorych, wysuszonych i złamanych korzeni i pędów. Przed sadzeniem jesienią usuwa się również liście z gałęzi sadzonki, uważając, aby nie uszkodzić pąków w zatokach..

Sadzonki jarzębiny umieszcza się na stanowisku w odstępie 4-6 m od siebie i od innych drzew. Głębokość i średnica dołu 60-80 cm Przygotuj mieszaninę 5 kg kompostu torfowego i wierzchniej warstwy gleby, dodaj 2-3 łopaty zgniłego obornika, 200 g superfosfatu i 100 g popiołu drzewnego i wszystko dobrze wymieszaj. Wypełnij doły tą mieszanką o jedną trzecią, a następnie wypełnij do połowy zwykłą ziemią, wlej do niej wiadro wody i pozwól mu się namoczyć.

Zanurz korzenie sadzonki w zacierze glinianym, umieść je na środku dołka i wypełnij przestrzeń pozostałą mieszanką doniczkową lub ziemią z górnej gleby. Po posadzeniu dobrze zagęścić obszar wokół sadzonki i podlać. Sadzonka powinna znajdować się w ziemi 2-3 cm głębiej niż rosła w szkółce. Po wchłonięciu wody okrążenie pnia przykryj warstwą próchnicy, torfu, siana, trawy, słomy, trocin lub innego materiału organicznego o grubości 5-10 cm.

Pielęgnacja jarzębiny

Uprawa jarzębiny w ogrodzie

Uprawa jarzębiny polega na wykonaniu typowych dla ogrodnika procedur: podlewanie, pielenie, spulchnianie gleby, karmienie, przycinanie, środki ochrony przed chorobami i szkodnikami.

Jarzębina jest podlewana podczas braku opadów i jest to koniecznie robione na początku sezonu wegetacyjnego i po posadzeniu w ziemi, a także dwa do trzech tygodni przed zbiorem i dwa do trzech tygodni po nim. Lepiej jest wlać wodę do rowków wykonanych na obwodzie koła tułowia. Obliczanie wody - 2-3 wiadra na roślinę, jednak przy określaniu wymaganej ilości wody należy wziąć pod uwagę wiek rośliny, skład i stan gleby.

Rozluźnienie gleby w kręgu przy pniu przeprowadza się wczesną wiosną, następnie 2-3 razy latem i zawsze bezpośrednio po zbiorach. Wygodniej jest poluzować powierzchnię drugiego dnia po podlaniu lub deszczu, podczas usuwania chwastów. Po rozluźnieniu krąg pnia jest ponownie ściółkowany materią organiczną.

Systematyczne żywienie zwiększa plon jarzębiny. Od trzeciego roku życia wiosną pod drzewa aplikuje się 5-8 kg kompostu lub humusu i 50 g saletry amonowej. W pierwszych dniach czerwca pod każdy jarzębina wlewa się 10 litrów roztworu dziewanny (1: 5) lub ptasich odchodów (1:10). Roztwór Agrolife może zastąpić substancje organiczne. Pod koniec lata pod drzewa należy wsypać pół litra popiołu drzewnego i 100 g superfosfatu.

Jarzębina jest przycinana wczesną wiosną, zanim pąki zaczną się budzić: usuwa się pędy, które rozciągają się pod kątem prostym, są chore, skurczone i wrastają głębiej w koronę. W odmianach jarzębiny owocujących na zeszłorocznych pędach gałęzie należy przerzedzać i lekko skracać, a u tych, które owocują na różnego rodzaju owocach, systematycznie przerzedzają i odmładzają loki oraz skracają gałęzie szkieletowe.

Ogólnie przycinanie odbywa się w celu równomiernego oświetlenia korony, co przyczynia się do wyższego plonu. Jednak korona jarzębiny jest piramidalna, dlatego gałęzie rosną pod ostrym kątem do pnia, co pozbawia je siły. Twoim zadaniem podczas tworzenia gałęzi szkieletowych jest próba wyciągnięcia ich pod kątem prostym lub rozwartym.

Drzewa o niskim wzroście wymagają odmładzającego cięcia, które wykonuje się na dwu- lub trzyletnim drewnie, aby wywołać wzrost nowych pędów.

Szkodniki i choroby jarzębiny

Pierwsze oznaki uszkodzenia drzewa przez szkodniki lub infekcje chorobotwórcze mogą pojawić się już od maja do czerwca. Na jakie dolegliwości cierpi ta kultura?? Na jarzębinę wpływa antraknoza, przegroda, brązowe i szare plamy, mączniak prawdziwy, monolioza, parch, rdza, martwica (czarna, nektrium i cytosporowata) oraz mozaika pierścieni wirusowych. Jeśli kupiłeś zdrową sadzonkę, a sadzenie i pielęgnacja jarzębiny zostały przeprowadzone zgodnie z rolniczą technologią uprawy, to drzewo prawdopodobnie nie będzie miało problemów zdrowotnych: tylko osłabione rośliny są dotknięte chorobami. Jednak musisz być przygotowany na wszelkie kłopoty..

Powiedzmy od razu, że chorób takich jak mozaiki i wszelkiego rodzaju martwicy nie da się wyleczyć, dlatego najważniejszym sposobem ochrony jarzębiny przed uszkodzeniem przez te nieuleczalne dolegliwości są środki zapobiegawcze. Polegają one na starannej selekcji sadzonek, przedsiewnym zabezpieczeniu gleby przed infekcjami, niszczeniu owadów przenoszących wirusy oraz utrzymywaniu pni w czystości. Bardzo ważne jest, aby jak najczęściej dokładnie badać drzewa w ogrodzie, ponieważ znacznie łatwiej jest pokonać chorobę na samym początku jej rozwoju niż uratować już umierającą roślinę.

W artykułach o sadzeniu i uprawie drzew owocowych z rodziny Pink wielokrotnie opisywaliśmy oznaki najczęstszych chorób i sposoby ich zwalczania, a szczegółowe informacje na ten temat można uzyskać, odwołując się do artykułów już zamieszczonych na stronie o jabłoni, gruszach, śliwkach i innych pokrewnych jarzębinie wspólne uprawy.

Jeśli chodzi o szkodniki, w niesprzyjających warunkach jarzębina atakuje do 60 owadów i roztoczy, które uszkadzają liście, pędy, kwiaty, owoce, pąki i nasiona roślin. Większość z tych szkodników pasożytuje na wszystkich uprawach owoców z rodziny Pink. Częściej niż inne na jarzębinie występują:

• wołki, które są niszczone przez Karbofos;
• korniki: przeciwko nim jarzębinę traktuje się Aktarą, Confidorem i Lepidocide;
• ćmy: do zwalczania tych szkodników stosuje się chlorofos, karbofos lub cyjanox;
• roztocza jarzębiny są niszczone przez siarkę koloidalną;
• jarzębina nie toleruje leczenia chlorofosem;
• mszyca jabłoniowa ginie od preparatów Actellik i Decis;
• pochwy są niszczone przez 30 Plus;
• Motyle jabłkowe giną po przetworzeniu jarzębiny naparem z gorczycy białej (10 g proszku musztardowego wlewa się do 1 litra wody, nalega na dzień, następnie rozcieńcza wodą 1: 5).

Oczyszczanie liści jarzębiny na liściach przed rozpoczęciem przepływu soków roztworem 100 g siarczanu miedzi w 10 litrach wody może chronić przed szkodnikami. Wiosenne traktowanie drzew i gleby pod nimi Nitrafenem również sprawdziło się dobrze. W celach profilaktycznych każdej jesieni spod drzew usuwa się opadłe liście i resztki roślin, a ziemię w pniach wykopuje.

Rozmnażanie jarzębiny

Jarzębina zwyczajna rozmnaża się metodą nasienną i wegetatywną. Nasiona z reguły rozmnażają gatunek jarzębiny. Wysiew nasion przeprowadza się jesienią: są one myte z miazgi, uszczelniane do głębokości 5-10 mm i mulczowane od góry opadłymi liśćmi. Jeśli zdecydujesz się wysiać nasiona wiosną, wymieszaj je z grubym piaskiem (1: 3) i przechowuj je przed zasiewem przez jeden do dwóch miesięcy w temperaturze pokojowej, a następnie przez 3-4 miesiące w szufladzie na warzywa w lodówce. Kiedy pojawiają się sadzonki, są one regularnie podlewane i odchwaszczane, gleba wokół nich jest poluzowana, a jesienią sadzonki przesadzane są do szkoły. Jarzębina z nasion zaczyna owocować w czwartym do piątego roku.

Cenne odmiany jarzębiny rozmnaża się wegetatywnie: przez szczepienie, zdrewniałe i zielone sadzonki, pędy i odkłady. Podkładką do szczepienia sadzonek odmianowych mogą być sadzonki jarzębiny, Nevezhin lub Moravian. Pączkowanie odbywa się w kwietniu, na początku przepływu soków lub w lipcu-sierpniu. Po 3 tygodniach bandaż jest usuwany z miejsca szczepienia. Wierzchołek stada jest odcinany, pozostawiając cierń, do którego następnie przywiązuje się rosnący pęd odmianowy.

Przez pędy rozmnażane są tylko samoukorzenione drzewa. W procesie ukorzeniania zielonych sadzonek tylko 45 do 60% materiału sadzeniowego zakorzenia się, a zdrewniałe sadzonki jarzębiny ukorzeniają się jeszcze gorzej.

Rodzaje i odmiany jarzębiny

W kulturze uprawia się wiele gatunków jarzębiny. Niektóre z nich to rośliny ozdobne, ale większość z nich to owoce.

Jarzębina bez czarnego bzu (Sorbus sambucifolia)

rośnie dziko na terytorium Chabarowska, Kamczatce, Sachalinie, Wyspach Kurylskich i Japonii. Jest to piękny krzew o wysokości do 2,5 m, z rzadką, jajowatą lub zaokrągloną koroną, gołymi, prostymi, ciemnobrązowymi pędami z niebieskawym nalotem, szarymi gałęziami z wyraźnymi przetchlinkami i nieparzystopierzastymi liśćmi do 18 cm długości z lancetowatymi przylistkami. Liście składają się z 7-15 ostro ząbkowanych, owalnych, ciemnozielonych liści, prawie nagich i błyszczących, osadzonych na czerwonawych ogonkach. Kwiaty czerwonawe lub białe o średnicy do 1,5 cm są zbierane w złożonych tarczach. Szypułki i gałązki pokryte są czerwonawym pokwitaniem. Soczyste, jadalne, kuliste, jasnoczerwone owoce o średnicy do 1,5 cm mają słodko-kwaśny smak bez goryczy i mają przyjemny aromat. Mogą utrzymywać się na krzakach do wiosny. Gatunek wyróżnia się zimotrwalością, odpornością na suszę i bezpretensjonalnością na warunki glebowe.

Rowan glogovina (Sorbus torminalis)

lub bank leczniczy w naturze występuje na Kaukazie, Krymie, południowo-zachodniej Ukrainie, Europie Zachodniej i Azji Mniejszej, rośnie pojedynczo lub w małych grupach. Drzewo to ma do 25 m wysokości, z ciemnoszarą korą w podłużnych pęknięciach na pniach i oliwką na młodych pędach. Liście rośliny są szeroko jajowate, proste, do 18 cm długości, okrągłe i sercowate u nasady i spiczaste, z 3-5 płatkami u góry. Górna strona blaszki liściowej jest błyszcząca, ciemnozielona, ​​dolna strona owłosiona. Jesienią liście przebarwiają się na pomarańczowo lub żółto. Białe kwiaty o średnicy do 1 cm tworzą luźne kwiatostany corymbose o średnicy do 8 cm. Pomarańczowe lub czerwonawo zaokrąglone owoce o średnicy do 18 mm brązowieją z czasem. Ich miąższ jest słodko-kwaśny, mączny. Gatunek jest bardzo zimotrwały, ale nie znosi zbyt dobrze suszy. Jarzębina glogovina ma dwie formy dekoracyjne:

• z pierzasto rozciętymi liśćmi;
• z owłosionymi liśćmi.

Jarzębina (Sorbus domestica)

lub jarzębina wielkokwiatowa (krymska) rośnie na Krymie i na południu Europy Zachodniej w zaroślach lasów liściastych w grupach lub pojedynczo. Jest to wolno rosnące drzewo o wysokości do 15 m, o kulistej lub szerokopiramidalnej koronie. Jego kora jest złamana od najmłodszych lat, ale pędy są gładkie, prawie nagie i błyszczące. Złożone, pierzaste liście o długości do 18 cm składają się z lancetowatych ostro ząbkowanych gładkich i błyszczących zielonych liści o długości do 5 cm, a kwiaty o barwie niebieskiej lub białej do 1,5 cm średnicy tworzą rozgałęzione, szeroko piramidalne, owłosione kwiatostany o średnicy do 10 cm. Owoce jarzębiny krymskiej są gruszkowate lub podłużne, jajowate, do 3 cm średnicy, czerwone, zielonkawo-żółte lub brązowe, ze ściągającym i pachnącym miąższem o słodkawym smaku z dużą liczbą kamienistych komórek. Gatunek prawie nie jest dotknięty przez szkodniki i wyróżnia się odpornością na suszę i zimotrwalością. Ma dwie formy:

• w kształcie jabłka;
• w kształcie gruszki.

Jarzębina okrągłolistna (Sorbus aria)

lub aria, lub sypki jarzębina występuje w górach południowej i środkowej Europy oraz w Karpatach. Jest to energiczne drzewo o wysokości do 12 m, z szeroką piramidalną koroną, jasnobrązową lub czerwono-brązową korą na pniu i pędami owłosionymi. Liście tego gatunku są całe, skórzaste, zaokrąglone, eliptyczne, ostro podwójnie ząbkowane na brzegach. Po otwarciu liście są biało-filcowe, następnie górna strona blaszki liściowej zmienia kolor na zielony, a jesienią liście przybierają odcienie brązu, a drzewo staje się podobne do olchy. Kwiaty Arii są białe, zebrane w kwiatostany corymbose o średnicy do 8 cm. Owoce są jadalne, kuliste, pomarańczowo-różowe lub pomarańczowo-czerwone, do 1,5 cm średnicy. Miąższ jest słodko-kwaśny, mączysty, gorszy w smaku niż odmiany o słodkich owocach. W kulturze gatunek od 1880 roku ma kilka form ogrodowych:

• Dekaisne - roślina o większych liściach i kwiatach;
• jadalny - o liściach podłużnych lub eliptycznych i owocach większych niż u głównych gatunków;
• chrysophylla - odmiana o liściach żółtawych przez cały sezon i oleisto-żółtych jesienią;
• oczywisty - drzewo o śnieżnobiałych liściach podczas kwitnienia, które latem zazieleniają się od góry, a jesienią brązowieją. Owoce są czerwone, owłosione z białymi włosami;
• majestatyczny - drzewo, które osiąga wysokość 15 m, ale nie wydaje owoców.

Hybryda jarzębiny (Sorbus x hybrida)

- naturalna hybryda jarzębiny pospolitej i jarzębiny pośredniej, której przedstawicieli można spotkać w naturze północnej Europy. Roślina ma złożone liście, które są połączeniem prostych klapowanych i pierzastych liści. Powyżej liście są nagie, zielone, poniżej pokryte białawym lub szarawym dołem. W kulturze często uprawiana jest inna naturalna hybryda - odmiana Turyngii, powstała w wyniku skrzyżowania jarzębiny z jarzębiną okrągłolistną. U tej rośliny ostrza na liściach nie są tak głęboko ścięte, są szersze i bardziej tępe niż w liściach jarzębiny hybrydowej.

pył wulkaniczny

którego opis podaliśmy na początku artykułu ma wiele form dekoracyjnych, różniących się obrysem korony, kolorem owoców i liści: burka, likier, granat, deser michurin, ruski, piramidalny, płaczący, beisner, nevezhin, morawski, czy słodki, Fifeana ... Wszystkie są bardzo piękne przez cały sezon wegetacyjny, ale niektórym trzeba opowiedzieć bardziej szczegółowo:

• nevezhin odmiana jarzębiny pospolitej na zewnątrz niewiele różni się od głównego gatunku, ale jego owoce są pozbawione cierpkości i goryczy nawet w stanie niedojrzałym, podczas gdy owoce głównego gatunku stają się jadalne dopiero po pierwszych przymrozkach;
• jarzębina słodka, lub morawski, został odkryty w Sudetach. Ma delikatniejsze liście niż inne jarzębiny, kwitnie nieco później, a jego kwiatostan zawiera czasem nawet do 150 kwiatów. Owoce jarzębiny morawskiej są szkarłatno-czerwone z pomarańczowym soczystym miąższem o słodko-kwaśnym smaku;
• pył wulkaniczny - odmiana uzyskana przez Michurina ze skrzyżowania jarzębiny z aronią czarną. Jest to bardzo wytrzymała roślina o fioletowo-czarnych owocach;
• granat jarzębiny - wynik skrzyżowania jarzębiny z głogiem wielkokwiatowym, uzyskany w 1925 r. Drzewo osiąga wysokość zaledwie 4 m. Ma proste, gładkie i błyszczące, ciemnozielone liście o długości do 17 cm, pierzasto wycięte w dolnej części, a całe, jajowate lub eliptyczne w górnej części. Owoce rośliny to bordowe, słodko-kwaśne jagody wielkości wiśni. Granat jarzębiny charakteryzuje się wysoką zimotrwalością;
• jarzębina burka został wyhodowany w 1918 roku podczas krzyżowania jarzębiny alpejskiej i jarzębiny pospolitej. Jej liście są proste, pierzasto rozcięte, lekko owłosione, ciemnozielone. Owoce są owalne, podłużne, średniej wielkości, czerwono-brązowe. Roślina zachowuje swój efekt dekoracyjny przez cały sezon;
• deser jarzębiny michurinskaya - hybryda niemieckiej niesplik i likierowego jarzębiny. Jest to drzewo o wysokości do 3 m, z szeroką koroną i złożonymi, pierzastymi liśćmi o długości do 18 cm, składającymi się z 6-7 par jasnozielonych, lekko owłosionych liści na spodniej stronie. Ciemnoczerwone, średniej wielkości owoce jarzębiny przypominają kształtem owoce niesplik. Roślina jest bardzo dekoracyjna i zimotrwała..

Oprócz tych opisanych, w kulturze uprawiane są takie gatunki jarzębiny, jak mieszane, pośrednie lub szwedzkie, olchowe, Köne, Vilmorena, Amur i inne..

Jeśli chodzi o odmiany jarzębiny, najlepsze z nich to:

• Koralik - średniej wielkości drzewo o soczystych owocach o smaku żurawiny;
• Vefed - zimotrwała i wydajna odmiana o słodkich owocach do celów stołowych i deserowych z eleganckimi żółto-różowymi owocami;
• Słoneczny - stabilnie owocująca odmiana, której jasne pomarańczowe owoce z czerwonym rumieńcem są smaczne zarówno świeże, jak i natarte cukrem;
• Sorbinka - zimotrwała i plenna o dużych czerwonych owocach nadających się do przetwórstwa i do spożycia na świeżo.

Odmiany jarzębiny, takie jak Kirsten Pink, Red Tip, Carpet of Gold, White Max, Shimi Glow, Leonard Springer, Fastigiata, Integerrima, Jermins, Titan i inne są również poszukiwane w kulturze..

Rowan w projektowaniu krajobrazu

W projektowaniu krajobrazu jarzębina może odgrywać zarówno główną, jak i mniejszą rolę. Jarzębina płacząca wykorzystywana jest do dekoracji łuków i altan, dobrze sprawdza się również jako roślina solo, sadzona na skraju lub trawniku z dala od innych roślin.

Jarzębina świetnie prezentuje się w grupie z innymi drzewami i krzewami, np. Ze śniegowcem, świnią, berberysem czy spireą. Harmonijne połączenie jarzębiny i drzew iglastych - jodły, tuje, świerków i sosen, szczególnie jesienią, kiedy liście jarzębiny olśniewają na tle zielonych lub niebieskawych igieł.

Jarzębina łączy się również z drzewami liściastymi - lipą, topolą czarną, klonem, jesionem i wierzbą białą. Wiele gatunków jarzębiny podkreśla piękno kaliny, kwicza, jarzębiny, wiciokrzewu i róży pomarszczonej. Krzaczasty żywopłot jarzębiny będzie doskonałym tłem dla wieloletnich kwiatów. Jednak planując sadzenie jarzębiny w takim czy innym miejscu, należy pamiętać, że nie toleruje ona zanieczyszczenia gazami i dymem powietrza w mieście.

Właściwości jarzębiny - szkoda i korzyść

Przydatne właściwości jarzębiny

Owoce jarzębiny zawierają ogromną ilość witaminy C, jest w nich nawet więcej niż w cytrynach. Oprócz kwasu askorbinowego owoce jarzębiny zawierają witaminy P, B2, PP, K i E, a także prowitaminę A, glikozydy, aminokwasy, pektyny, goryczkę, garbniki, kwasy organiczne (bursztynowy, cytrynowy i jabłkowy), flawonoidy, jod, potas, magnez, żelazo, miedź, mangan, cynk, alkohole, olejki eteryczne i fitoncydy. Owoce jarzębiny mają działanie żółciopędne, napotne, moczopędne i hemostatyczne. Na Węgrzech leczą czerwonkę, w Norwegii jarzębina jest używana przy obrzękach i jako środek gojący rany, aw Bułgarii owoce są używane do usuwania kamieni z nerek..

Wysoka zawartość witamin w owocach jarzębiny ma korzystny wpływ na organizm w leczeniu anemii, cukrzycy, hemoroidów, chorób nerek i wątroby, chorób narządów trawiennych, zwłaszcza zapalenia jelita grubego, żołądka i wrzodów trawiennych.

Sok z jarzębiny pobudza apetyt, dlatego przepisywany jest na zmęczenie, bóle reumatyczne, kamienie w pęcherzu i nerki. Łagodzi obrzęki, obniża poziom cholesterolu we krwi, normalizuje metabolizm, zatrzymuje krwawienia i działa przeciwbakteryjnie. Pokazuje użycie soku na dnę moczanową, miażdżycę tętnic, osłabienie, kruchość naczyń włosowatych, nadciśnienie, arytmie, krwawienia i nowotwory złośliwe, a także zatrucia tlenkiem węgla.

Nie tylko owoce, ale także kwiaty, liście i kora jarzębiny mają przydatne właściwości. Odwar z kory stosuje się w leczeniu nadciśnienia, a do zwalczania szkorbutu przepisuje się preparat z liści jarzębiny, ponieważ zawierają one jeszcze więcej witaminy C niż w owocach. A w przypadku zaburzeń metabolicznych, chorób przewodu pokarmowego i przeziębień w medycynie ludowej stosuje się preparaty z owoców i kwiatów jarzębiny.

Zewnętrznie jarzębina jest używana na oparzenia, rany, brodawki i różne stany zapalne.

Jako multiwitamina owoce jarzębiny są surowcem dla przemysłu cukierniczego. Są wykorzystywane do produkcji słodyczy, likierów, wódek, likierów i likierów, dżemów, marmolady, galaretek, prawoślazu, dżemu i napojów bezalkoholowych.

W medycynie weterynaryjnej nasycony wywar z owoców jarzębiny stosuje się w leczeniu chorób płuc u zwierząt..

A dla zdrowych ludzi napój tonikowy będzie bardzo przydatny rano: weź wieczorem pełną łyżkę suszonych lub świeżych owoców berberysu, jarzębiny i róży, umieść je w trzylitrowym termosie, zalej wrzącą wodą i zakręć pokrywkę. Pij tę herbatę przez całą pierwszą połowę dnia, po czym ponownie zalej te owoce wrzątkiem, pozwól im ponownie parzyć i pić. Po wypiciu herbaty wtórnej wyjmij owoce z termosu, zmiażdż je i ponownie zalej wrzątkiem w termosie. W ten sposób trzykrotnie używasz tych samych owoców, a przy każdej filiżance herbaty Twój organizm otrzyma witaminy i substancje biologicznie czynne..

Rowan - przeciwwskazania

Owoce jarzębiny czerwonej są przeciwwskazane dla osób po udarze lub zawale serca, a także dla osób ze zwiększoną krzepliwością krwi i chorobą wieńcową serca. Szkodzą także osobom z wysoką kwasowością żołądka..