Euonymus: sadzenie i pielęgnacja, rozmnażanie i właściwości

Krzak euonymus (łac. euonymus)

reprezentuje rodzaj niskich zimozielonych i liściastych roślin drzewiastych z rodziny Euonymus, która obejmuje ponad dwieście gatunków. W naturze trzcinnik pospolity występuje w Europie, Azji, Australii i Ameryce - na całej półkuli północnej, preferując doliny, tereny zalewowe rzek i zarośla lasów mieszanych. Łacińska nazwa euonymusa jest w przybliżeniu tłumaczona jako „drzewo o dobrym imieniu” lub „wspaniałe drzewo”. Wśród Słowian euonymus ma wiele imion: ślepota nocna, oczy boskie, bruslin, burusklen, mersklet, kwaśny, delikatesy, borówka brusznica, wrzos, ligustr, łyk wilka, kolczyki wilka, saklak i ślepy łyk. Wiele rodzajów trzmieliny jest uprawianych jako rośliny ozdobne, w szczególności trzmielina w projektowaniu krajobrazu jest wykorzystywana do dekoracji budynków gospodarczych lub ogrodzeń. W ogrodzie malowniczo prezentuje się żywopłot euonymusa, który przyciąga wzrok zarówno latem, jak i jesienią. Gatunki trzcinnika brodawkowatego i trzmieliny europejskiej mają znaczenie praktyczne, gdyż to w ich korze i łodygach znaleziono gutaperkę..

Euonymus - opis

Kwiat euonymusa ma pędy o czworościennym lub zaokrąglonym przekroju, na których czasami tworzą się korki. W naturze niektóre gatunki trzmieliny osiągają wysokość 4 metrów. Liście Euonymus są proste, przeciwległe, błyszczące, ząbkowane, ciemnozielone, ale niektóre odmiany wyróżniają się kremowymi, białymi lub srebrzystymi plamami na środku lub na krawędziach blaszki liściowej. Euonymus kwitnie niepozornymi żółto-zielonkawymi, kremowymi lub bordowymi kwiatami, wydzielając nieprzyjemny zapach i zbiera się w 4-5 kawałkach w pędzlach lub tarczach. Owocem euonymusa jest sucha, skórzasta skrzynka o czterech do pięciu komórkach, z nasionami, kłująca lub skrzydlata, w zależności od gatunku, w miarę dojrzewania nabiera koloru różowego, szkarłatnego, malinowego, bordowego, żółtego lub ciemnofioletowego. Wrzeciona są również pomalowane na jasne kolory. Owoce Euonymus, podobnie jak wszystkie inne części rośliny, są trujące.

Sadzenie euonymusa

Kiedy sadzić euonymusa

Najlepszą porą na sadzenie wrzecionowca jest wczesna wiosna, chociaż dopuszczalne jest również sadzenie wrzecionowatości jesienią. Dobrze jest, jeśli miejsce dla trzmieliny jest w lekkim półcieniu, chociaż pstrokaty euonymus preferuje jasne światło słoneczne. Gleba dla trzmieliny powinna być lekka, żyzna, przepuszczalna i najlepiej lekko zasadowa lub obojętna. Kwaśną glebę należy wapnować przed sadzeniem. Ponadto euonymus nie lubi wysokiego poziomu wód gruntowych. Wybierając miejsce dla euonymusa, należy pamiętać, że rośnie on bardzo szeroko, a niektóre gatunki rosną na wysokość, więc nie sadzaj rośliny zbyt blisko drzew i zachowaj wystarczającą odległość między krzewami a budynkami. Lepiej jest sadzić karłowate gatunki trzmieliny w dużych pudełkach lub doniczkach, latem trzymać w ogrodzie, a na zimę przenosić do chłodnego pomieszczenia. Tak więc jedną i tę samą roślinę można uznać zarówno za jemiona ogrodowego, jak i za trzmieliny domowej..

Jak sadzić euonymusa

Otwór do sadzenia wrzeciona, wykopany co najmniej dwa tygodnie przed sadzeniem, powinien mieć półtorakrotnie większą objętość niż system korzeniowy sadzonki. Wymieszaj górną warstwę gleby wydobytej z dołu z kompostem. Wlej warstwę piasku lub połamanej cegły na dno wykopu jako drenaż, a następnie trochę ziemi z kompostem, a jeśli gleba w okolicy jest kwaśna, dodaj 200 g wapna gaszonego do każdego dołu do sadzenia, mieszając go z kompostem i glebą. Opuść sadzonkę euonymusa do dołka, ostrożnie rozłóż jego korzenie i wypełnij dołek tą samą mieszanką - glebą i kompostem, ubijając ją w miarę wypełniania się przestrzeni, aby nie powstały kieszenie powietrzne. Kołnierz korzeniowy sadzonki powinien znajdować się na równi z powierzchnią stanowiska. Jeśli zdecydujesz się posadzić sadzonki euonymusa na żywopłot, lepiej wykopać do tego rów. Podlewaj trzcinnika natychmiast po posadzeniu i rób to codziennie przez tydzień..

Pielęgnacja wrzeciona

Rosnący euonymus

Podlewanie trzmieliny odbywa się w razie potrzeby. Aby ułatwić sobie pielęgnację trzmieliny w ogrodzie, koło pnia drzewa zasypujemy suchą ziemią zaraz po podlaniu. Następnie poluzuj glebę w kręgu przy pniu dzień lub dwa po podlewaniu co najmniej trzy razy w sezonie. Ale jeśli regularnie pada deszcz, nie podlewaj go w ogóle - nie potrzebuje dużo wody, a nadmiar wilgoci w korzeniach jest tylko na jego szkodę. Opieka nad trzmielnicą polega na karmieniu rośliny dwa razy dziennie w okresie wiosenno-letnim nawozami mineralnymi: pierwszy raz wiosną, drugi jesienią.

Przycinanie trzmieliny

Euonymus uwielbia strzyżenie, reaguje na nie aktywnym rozgałęzianiem, więc nie ma potrzeby bać się ścinania trzmieliny. W związku z tym, że u większości owoców trzmieliny są ozdobą, strzyżenie kształtowe trzmieliny przeprowadza się wczesną wiosną lub po owocowaniu, w okresie wegetacji można stosować tylko częściowe przerzedzenie sanitarne, usuwanie słabych pędów i uszczypnięcie wierzchołków. Za pomocą przycinania powstaje korona wrzeciona - stożkowa lub elipsoidalna. Wiele osób woli tworzyć standardowe drzewo z euonymusa.

Szkodniki i choroby trzmieliny

Głównymi szkodnikami trzmieliny są mszyce, wełnowce, przędziorki i gąsienice. Przędziorki i mszyce żywią się sokiem z trzmieliny, pozostawiając na liściach lekko srebrzyste punkciki, w wyniku których liście i młode pędy ulegają deformacji. Zwalczanie tych szkodników odbywa się za pomocą trzykrotnego tygodniowego przetwarzania trzmieliny z roztworem Actellika w ilości 1-2 ml leku na litr wody. Wełnowce, które tworzą osady bawełny i spadzię na liściach trzmieliny, są niszczone przez dwuetapowe traktowanie rośliny Aktarą, Konfidorem, Fitovermem z tygodniową lub dziesięciodniową przerwą.

Jeśli chodzi o gąsienice, jeśli zauważysz ich gniazda na euonymusie, lepiej je usunąć ręcznie. Nawiasem mówiąc, zwróć uwagę: jeśli na euonymusie znaleziono gąsienice, to jabłonie i inne sąsiednie drzewa owocowe są czyste! Wygląda na to, że euonymus wabi do siebie szkodniki, aby uratować plony..

Z powodu chorób euonymus może być dotknięty mączniakiem prawdziwym i zgnilizną pnia. Zgnilizna tułowia to poważna choroba grzybicza, która jest trudna do wyleczenia, łatwiej jest się nią zabezpieczyć i przeprowadzić wiosenno-jesienne leczenie profilaktyczne trzonowca jednoprocentową mieszanką Bordeaux lub preparatami, które go zastępują. Dotknięte obszary rośliny należy usunąć i spalić, a jeśli uszkodzenie jest zbyt poważne, cała roślina będzie musiała zostać spalona. Choroba grzybicza jest również tak powszechną chorobą jak mączniak prawdziwy, a walkę z nią prowadzą fungicydy Fundazol, Topaz, Skor lub Previkur, a zabiegi powinny odbywać się w odstępach tygodniowych 3-4..

Reprodukcja trzmieliny

Jak rozmnażać euonymus

Euonymus rozmnaża się przez nasiona, nawarstwianie, podział krzewów i sadzonki. Odmiany o barwnych, czerwono-żółtych liściach rozmnażają się wyłącznie wegetatywnie.

Rozmnażanie euonymus przez nawarstwianie

Wiosną nisko rosnące pędy rośliny matecznej są zginane do ziemi, układane w rowku wcześniej wykonanym w glebie, mocowane w niej i posypywane ziemią, pozostawiając tylko czubek pędu na powierzchni. Takie warstwy łatwo tworzą własne korzenie, a po ukorzenieniu można je przesadzić na stałe..

Rozmnażanie trzmieliny przez sadzonki

Sadzonki trzmieliny ścinane są z wierzchołków pędów częściowo zdrewniałych w czerwcu lub lipcu z roślin przynajmniej pięcioletnich. Długość cięcia wynosi około 7 cm, powinno mieć jedno międzywęźle. Cięte sadzonki są traktowane formą korzeni, sadzone w mieszaninie torfu i piasku i trzymane pod folią w jasnym, chłodnym miejscu. Po półtora do dwóch miesięcy ukorzenione sadzonki sadzi się na otwartym terenie na podłożu treningowym i hoduje.

Rozmnażanie się trzmieliny przez odrosty korzeni

Silne odrosty korzeni o wysokości nie większej niż 40-50 cm są oddzielane od rośliny matecznej wczesną wiosną, gdy tylko gleba się nagrzeje. Grubość korzenia potomstwa powinna wynosić co najmniej półtora centymetra, a długość 25-30 cm Bez strząsania gleby z korzeni potomstwo jest natychmiast przesadzane na stałe miejsce lub hodowane do pożądanego rozmiaru.

Rozmnażanie trzmieliny przez podzielenie buszu

W ten sposób wygodnie jest rozmnażać odmiany karłowate, ponieważ ich system korzeniowy jest płytki i co roku daje świeże pędy korzeniowe. Ostrożnie odetnij pędy korzeni rośliny matecznej łopatą, wraz z częścią kłącza, odetnij pędy o 2/3 i posadź w stałym miejscu. Euonymus łatwo i bezboleśnie znosi ten zabieg..

Rozmnażanie euonymus przez nasiona

Lepiej jest siać świeżo zebrane nasiona trzmieliny jesienią bezpośrednio do gleby, a następnie sadzić w mulcz na zimę liśćmi lub słomą. Jeśli zdecydujesz się siać euonymusa na wiosnę, rozwarstwień nasiona przez sześć miesięcy w lodówce, ale wcześniej namocz je przez kilka dni w wodzie.

Euonymus zimą

Euonymus jesienią

Mamy nadzieję, że sadzenie i pielęgnacja wrzeciona w okresie wegetacji nie wydawało Ci się męczące. Dbanie o roślinę w przeddzień zimy nie jest trudne. Kiedy strąki nasion zaczną pękać, czas zebrać nasiona. Nasiona trzmieliny siewnej sadzi się natychmiast po zbiorze w wilgotnej glebie, po usunięciu sadzonek i zaprawieniu nasienia różowym roztworem nadmanganianu potasu. Na zimę uprawy przykrywa się słomą lub suchymi opadłymi liśćmi..

Zimowanie trzmieliny

Młode rośliny, które nie osiągnęły wieku trzech lat, należy przykryć na zimę świerkowymi gałęziami lub suchymi liśćmi, w przeciwnym razie mogą umrzeć. Dorosłe krzewy hibernują bez schronienia, ale aby zapobiec zamarzaniu korzeni w bezśnieżną zimę, rozsądnie byłoby ściółkować koło pnia drzewa trocinami lub liśćmi.

Rodzaje i odmiany trzmieliny

W przyrodzie występuje wiele rodzajów trzmieliny, aw kulturze jest ich wiele. Oferujemy Państwu zapoznanie się z uprawianymi gatunkami trzmieliny, a także z ich odmianami. Zacznijmy od typów, które zostały już wymienione w tym artykule..

Warty euonymus lub euonymus o małych kwiatach (Euonymus verrucosa)

występujące w naturze w europejskiej części Rosji, w górach południowej, południowo-wschodniej i środkowej Europy. Jest to krzew o wysokości do dwóch metrów lub drzewo o wysokości od pięciu do sześciu metrów z jasnozielonymi pędami i gałęziami pokrytymi czarnymi brodawkami. Liście jasnozielone, kwiaty brązowawe, owoce różowe z czerwonawo-brązowymi sadzonkami. Jesienią gatunek ten jest szczególnie atrakcyjny: na jasnozielonych pędach liście różowieją. Warty euonymus rośnie powoli, jest odporny na cień i bezpretensjonalny, często stosowany w ogrodnictwie ozdobnym.

Wrzecionowate (Euonymus europaea)

rośnie w Europie i Azji Mniejszej na każdej glebie w lasach liściastych i wysoko na zboczach. Jest to małe drzewo do sześciu metrów wysokości, najczęściej krzaczaste. Młode pędy tego gatunku są zielone, czasem z podłużnymi naroślami korkowymi, a stare gałęzie są prawie czarne. Jajowaty lub odwrotnie jajowaty liść skórzasty wrzecionowatości europejskiej o długości do 11 cm ma kolor ciemnozielony, a jesienią staje się czerwony. Dojrzałe owoce są różowe lub ciemnoczerwone, nasiono pokryte jest pomarańczowym nasieniem. Gatunek ten jest odporny na suszę, zimotrwały i dobrze znosi zanieczyszczenie miejskimi gazami. Euonymus europejski w ogrodzie wyróżnia się korzystnie na tle żółto-złotego koloru innych roślin, który jest typowy dla jesieni. Istnieje ponad 20 znanych form dekoracyjnych tego gatunku, które są mniej odporne: płacząca, karłowata, oberżyna, pośrednia, fioletowa, nakrapiana i inne..

Skrzydlate drzewo wrzecionowate (Euonymus alata)

rośnie w grupach lub pojedynczo na skałach, w dolinach rzek i wzdłuż górskich potoków, a także w zacienionych lasach liściastych w Chinach, Japonii, Korei i południowym Sachalinie. Jest to silnie rozgałęziony krzew o wysokości do 2,5 metra lub drzewo do 4 m wysokości z czworościennymi gałęziami z jasnoszarą korą, błyszczącymi, odwrotnie jajowalnymi lub rombowymi, skórzastymi, ciemnozielonymi liśćmi i małymi zielonkawymi kwiatami zebranymi w trzy w kwiatostan. Dojrzałe pudełka są jaskrawoczerwone. Gatunek ma około 20 form i odmian. Najsłynniejszy z nich:

• Compactus - niewielki krzew o szerokości nie większej niż dwa metry i wysokości, o zwartej koronie w kształcie kopuły i niepozornych kwiatach. Liście są owalne, jasnozielone, jesienią przebarwiają się na jaskrawoczerwone, owoce są czerwone, owocnia pomarańczowa. Zimotrwała, ale wrażliwa na suszę i przegrzanie.

Wrzecionowate drzewo Fortune (Euonymus fortunei)

występuje naturalnie w Chinach, zyskała niezwykłą popularność wśród ogrodników i obecnie rośnie nawet w dość chłodnych rejonach. Gatunek ten wcale nie jest taki sam, jak te już przez nas opisane; sadzenie i pielęgnacja wrzecionowca Forchun różni się od warunków agrotechnicznych większości wrzecionowatych. Faktem jest, że euonymus Forchun nie jest wyprostowany, ale pełzający krzew, który jest jedną z niewielu roślin zimozielonych, które mogą rosnąć na środkowym pasie: zimą jest całkowicie pokryty śniegiem, co zapewnia mu schronienie przed mrozem. Liście przedstawicieli tego gatunku są skórzaste, eliptyczne i błyszczące, do 4 cm długości, z nierównymi, lekko zakrzywionymi krawędziami. Liczne formy ozdobne tego gatunku różnią się kolorem liści. Formy euonymus Forchun rozmnażają się tylko wegetatywnie. Niektóre z odmian to:

• Gracilis - roślina okrywowa z pędami osiągającymi długość półtora metra i żółtawymi liśćmi, które ostatecznie stają się białe na brzegach i czerwienieją w środku;
• Vegetus - roślina o grubych pędach i dużych zaokrąglonych liściach oraz jasnożółtych błyszczących owocach;
• Szmaragdowe złoto - zimozielony, wolno rosnący krzew do pół metra wysokości i dorastający do półtora metra szerokości. Liście są barwne, żółtawe, do 5 cm długości, pokryte nieregularnymi żółtymi plamkami i kreskami na brzegach, a jesienią nabierają czerwonego koloru.

Opieka nad trzmielnicą Fortune, podobnie jak pielęgnacja każdego rodzaju trzmieliny, polega na rozluźnieniu i ściółkowaniu gleby, ścinaniu, ale oprócz słabych i chorych pędów konieczne jest usunięcie na nim zbyt zielonych, odmiennych od typowych dla tego typu i różnorodności pędów.

Euonymus japoński (Euonymus japonica) lub pseudo-laurus

Jest jedynym gatunkiem uprawianym zarówno jako roślina doniczkowa, jak i ogrodowa. W warunkach naturalnych euonymus japoński, który jest bliskim krewnym euonymusa Fortchun, dorasta do siedmiu metrów wysokości. Jego gałęzie odchodzą od pnia pod niewielkim kątem, wydaje się, że kieruje się ku górze. Liście japońskiego wrzecionowca są duże, gęste, spiczaste i skórzaste, nierówne na krawędziach, ciemnozielone z jasną obwódką. Osobliwością tego gatunku jest to, że konieczne są pewne warunki, aby mógł się rozwijać, a jeśli nie zostaną stworzone, to zacznie rosnąć wczesną wiosną, po prostu zamarznie. Jeśli warunki są odpowiednie dla euonymusa, to w ciągu roku dodaje 15-20 cm wzrostu. Najbardziej znane formy japońskiego euonymusa:

• Mediopictus - odmiana o złocistych liściach i zielonych krawędziach;
• Latifolius Albomarginatus - odmiana o zielonych liściach z szeroką białą obwódką;
• Macrophylla - odmiana o dużych liściach do 7 cm długości;
• Aureo-marginata - liście ze złotą obwódką;
• Piramida - piramidalny krzew o szerokich eliptycznych liściach;
• Microfillus - pstrokata forma do pół metra wysokości, nie większa niż 15 cm średnicy, z żółto-zielonymi wzniesionymi liśćmi i białymi kwiatami.

Opieka nad jeziorem japońskim niewiele różni się od pielęgnacji roślin domowych w okresie zimowym i ogrodowych wiosną i latem. Roślina ta jest tylko jedną z tych, które najlepiej rosną w dużych skrzynkach lub doniczkach, a zimą przenosi się ją do chłodnego pomieszczenia, w którym japoński jemion będzie czekał na wiosnę, ponieważ nie toleruje temperatur poniżej 5 ºC.

Oprócz opisanych gatunków, euonymus jest również uprawiany w kulturze: wielkoskrzydły, karłowaty, czerwonowocowy, Koopman, Maak, Maksimowicz, Sachalin, święty, szerokolistny i inne.

Właściwości trzmieliny

Pomimo swojej toksyczności, euonymus jest szeroko stosowany w medycynie ludowej. Jako surowiec leczniczy wykorzystuje się owoce, liście i drewno rośliny, które zawierają kwasy organiczne, garbniki, sacharozę, pektyny, węglowodany, steroidy i witaminę C, a także kwasy tłuszczowe (oleinowy, linolowy), alkaloidy, flawonoidy, gutta i inne substancje ... Odwary i napary z euonymus mają działanie przeciwwirusowe, przeciwwymiotne, przeczyszczające, przeciwskurczowe, przeciwpasożytnicze i żółciopędne, jednak przedawkowanie może powodować zapalenie jelit, spowolnienie akcji serca, nudności i wymioty. Stosowanie euonymusa jest przeciwwskazane w ciąży, niewydolności serca, bradykardii, a osoby nie cierpiące na choroby przewlekłe powinny skonsultować się z lekarzem przed zastosowaniem preparatów euonymus.