Wrzeciono skrzydlate - ogrodowa długowątroba o niezwykłej kolorystyce

Euonymus (łac. Euonymus) należy do rodzaju zimozielonych, niskich krzewów liściastych z rodziny Bereskletov i ma ponad 200 znanych gatunków. Rośnie na prawie wszystkich kontynentach świata, preferując tereny zalewowe rzeczne, małe doliny i lasy mieszane. Nazwa dosłownie tłumaczy się z łaciny jako „drzewo chwalebne”, aw kulturze słowiańskiej krzew ten ma wiele nazw, z których najpopularniejsze to „oczy Boga”, „kwaśny”, „burusklen” itp..

Euonymus plant - opis i charakterystyka krzewu

Wrzecionowate, w zależności od odmiany i regionu wzrostu, może osiągnąć wysokość do 3,5 metra. Pędy mają przekrój czworościenny lub zaokrąglony z niewielkimi narostami korkowymi lub bez nich. Liście ciemnozielone z charakterystycznym kremowym, błyszczącym lub białym odcieniem na krawędziach lub w środkowej części blaszki liściowej.

Krzew kwitnie żółto-zielonymi kwiatami, czasem bordowymi lub jasnobrązowymi, które zbiera się w 4-5 kwiatostanach chwostów, rzadziej 6-7 sztuk. Owoce są trującymi, cztero- lub pięciogniazdowymi kapsułkami z niewielką ilością płodnych nasion. W zależności od warunków klimatycznych i odmiany mogą być pomalowane na kolor czerwony, bordowy, różowy, żółty lub ciemnofioletowy..

Większość popularnych typów trzmieliny jest wykorzystywana głównie jako rośliny ozdobne do projektowania krajobrazu. Szczególnie ciekawie prezentują się przy dekorowaniu ścian budynków gospodarczych czy ogrodzeń. Zarówno latem, jak i jesienią, pomimo pewnej nijakości i niewielkich rozmiarów kwiatów, żywopłot jednej lub kilku odmian wygląda bardzo jasno.

Warty i europejskie krzewy oprócz funkcji dekoracyjnych mają szerokie zastosowanie praktyczne w różnych dziedzinach, zwłaszcza w farmakologii i medycynie ludowej, ze względu na obecność kompozycji gutaperki w ich pędach i liściach, a także dużą ilość garbników, kwasów tłuszczowych i alkaloidów. Surowcami leczniczymi są zarówno świeże, jak i suszone liście, drewno lub owoce trzmieliny..

Rodzaje i odmiany - główne cechy i właściwości

W naturze występuje do 250 gatunków tej rośliny, ale tylko kilka z nich jest rozpowszechnionych. Wśród najbardziej znanych i nadających się do uprawy w ogrodzie, na działce lub w domu należy wyróżnić takie odmiany jak:

Euonymus Verrucosa drobnokwiatowy lub warty (łac. Euonymus Verrucosa) - rozpowszechniony w całej europejskiej części Rosji, w pasie środkowoeuropejskim, a także w górzystych regionach Europy Południowej i Południowo-Wschodniej. Rośnie albo w postaci niskiego krzewu do 2 m wysokości, albo w postaci 5-6-metrowego drzewa z bujną, jasnozieloną koroną i pędami, jakby pokryte brodawkami. Blaszki liściowe mają piękny zielony kolor, kwiaty często są brązowawe lub kremowe, owoce różowawe z brązowymi lub bordowymi sadzonkami.

Ta odmiana jest często używana do celów dekoracyjnych, rośnie raczej wolno, podczas gdy jest bezpretensjonalna, kochająca cień i dobrze toleruje zimne pory roku. Jesienią krzew euonymus wygląda szczególnie jasno, gdy liście na wciąż zielonych pędach stopniowo różowieją, co czyni go darem niebios dla projektantów krajobrazu.

Euonymus europejski (łac. Euonymus europaea) preferuje wysokie stoki i lasy liściaste praktycznie w całej Europie oraz w niektórych regionach Azji Mniejszej. Jest to małe (do 7 m wysokości) drzewo przypominające krzak z dużą liczbą zielonych pędów z nalotem korkowym. Liście są długie, „skórzaste” z ciemnozielonym kolorem i bordowymi plamami w okresie jesiennym. Owoce są różowawe lub ciemnoczerwone.

Ten typ rośliny jest bardzo bezpretensjonalny, odporny na suszę, dobrze znosi mroźne zimy i jest w stanie rosnąć w warunkach silnego miejskiego zanieczyszczenia gazami.

Wśród cech europejskiego typu trzmieliny wyróżnia się jasnożółto-złoty kolor liści w okresie jesiennym. W naszym kraju uprawia się aż 20 odmian tej odmiany, z których najbardziej znane to: Weeping, Dwarf, Aukubolistny, Purple, Spotted i inne.

Euonymus alata (Euonymus alata) jest jednym z najbardziej rozpowszechnionych gatunków uprawianych w centralnej Rosji i niektórych regionach północnych. Jest to silnie rozgałęziony krzew do 2,5 m wysokości lub nieduże drzewo do 5 m. Gałęzie są jasnoszare z ciemnozielonymi liśćmi z kwiatami ułożonymi w "skrzynkach" po 3-4 szt. w kwiatostanie.

Odmiana ta ma około 20 odmian, ale chyba najbardziej znanym i rozpowszechnionym z nich jest trzmielina Compactus o małych liściach w kształcie skrzydeł, które w okresie jesiennym nabierają czerwonego odcienia. Jest odporny na zimę, bezpretensjonalny i rośnie bardzo pięknie i bujnie.

Okres aktywnego kwitnienia to koniec maja lub początek czerwca. Inne popularne typy skrzydlate trzmieliny to:

• Czerwony lub kaskadowy;
• Microfilis i inne;
• Pożar w Chicago.

W opisie odmiany Sherwood warto podkreślić dłuższe i bardziej spiczaste liście, które jesienią nabierają wyjątkowego pomarańczowego lub bordowego koloru.

Wśród mniej powszechnych odmian i gatunków należy również zwrócić uwagę na Fortchuna lub chiński jemionik. Różni się od swoich „braci” tym, że nie jest prostoliniowym, lecz pełzającym krzewem. Z tego powodu opiekują się nim zgodnie z innymi warunkami agrotechnicznymi..

Do uprawy w szklarniach lub przy tworzeniu ciekawych kompozycji krajobrazowych sadzi się takie podgatunki chińskiej rośliny jak: Emerald Gold, Vegetus lub Gracilis.

Znany jest także tak rzadki, ale dość atrakcyjny gatunek jak japoński jemion zwyczajny czy Pseudolawr. To bardzo ciepłolubna i kapryśna roślina, która wymaga stałej opieki. Wśród uprawianych form wyróżniają się:

• Marginata;
• Mediopictus;
• Piramidat i inne.

Oprócz wymienionych gatunków, w niektórych regionach uprawia się krasnolud, wielkoskrzydły, sachalin, szerokolistny euonymus, a także maak i koopman. Niezależnie od gatunku i odmiany, aby wyhodować zdrowy i bujny krzew o stałym kwitnieniu, należy go odpowiednio sadzić i pielęgnować przez cały rok..

Rozmnażanie krzewów - przegląd głównych metod

Euonymus, podobnie jak wiele krzewów podobnego typu, rozmnaża się na 4 sposoby - przez nawarstwianie, przez nasiona, przez podział krzewu lub przez sadzonki. Najwygodniejszą opcją jest użycie warstw. Aby to zrobić, wiosną pędy matki, które rozprzestrzeniają się po ziemi, są zginane do gleby w specjalnie utworzonych rowkach lub rowkach.

Następnie wrzucają je, pozostawiając tylko wierzchołek nad ziemią, regularnie je podlewają i monitorują nasadzenia. W ten sposób roślina szybko się zakorzenia i wraz z pojawieniem się pierwszych pędów jest wykopywana i sadzona w nowym, dobrze przygotowanym miejscu.

Sadzonki przeprowadza się latem, na początku lub w połowie czerwca. Sadzonki pozyskuje się z wierzchołków pędów częściowo zdrewniałych, ale ich wiek musi wynosić co najmniej 4-5 lat. Długość każdego z nich wynosi od 7 do 10 centymetrów z jednym lub dwoma międzywęźlami. Miejsca cięcia traktuje się specjalnym stymulatorem wzrostu lub całą próbkę zanurza się w roztworze..

Dzień później sadzi się je lekko pod kątem we wcześniej przygotowanych, przestronnych doniczkach lub pojemnikach z mieszanką gleby darni, torfu i niewielkiej ilości piasku. Przykryj wierzch polietylenem lub inną przezroczystą szmatką i inkubuj przez 2-3 tygodnie przed ukorzenieniem w temperaturze pokojowej w dobrze wentylowanym i jasnym miejscu, stale podlewając i nawilżając górną warstwę gleby.

Ze względu na gęsty i rozgałęziony system korzeni euonymus jest często rozmnażany przez dzielenie krzewu lub przez odrosty korzeni. Aby uzyskać nową roślinę, za pomocą łopaty lub innego ostrego przedmiotu ogrodowego, pędy z częścią kłącza są ostrożnie odcinane od krzewu macierzystego. Następnie kroi się je na 2/3 części i sadzi we wcześniej przygotowanym miejscu na dobrze ogrzanej i nawożonej glebie. Grubość młodego korzenia u potomstwa powinna wynosić co najmniej 1,5-2 centymetry, a długość w granicach 25-30 cm.

Nasiona sadzi się w pojemnikach lub na otwartym terenie, głównie w okresie jesiennym. Są układane płytko na odpowiednim podłożu, podlewane i pamiętaj, aby ściółkować obszar sadzenia słomą, suchymi liśćmi lub innym naturalnym materiałem.

Podczas sadzenia nasion wiosną w zimie przechowuje się je przez 2-3 miesiące w stosunkowo chłodnym miejscu, na przykład w lodówce, w stałej temperaturze od 8 do 15 stopni. Przed ułożeniem do przechowywania (nazywa się to rozwarstwieniem), moczone są przez 2-3 dni w zwykłej wodzie. I bezpośrednio przed sadzeniem przez 24 godziny włóż słaby roztwór nadmanganianu potasu.

Sadzenie euonymusa w otwartym terenie - postępuj zgodnie z zasadami krok po kroku

Euonymus skrzydlaty i niektóre inne odmiany najlepiej sadzić wczesną wiosną, gdy tylko gleba ogrzeje się do pożądanego poziomu. Ale dozwolone jest również sadzenie jesienią, szczególnie w niektórych regionach południowych, ponieważ jego zimotrwalosc jest dość wysoka. Miejsce lądowania powinno znajdować się w dobrze oświetlonym miejscu ze stałą wentylacją.

Gleba jest obojętna, lekka, o niskiej zawartości alkaliów i bez obecności wód gruntowych. Euonymus nie toleruje podmokłej gleby. Jeśli gleba jest wystarczająco kwaśna, to przed sadzeniem jest lekko wapienna, dodając wymaganą ilość alkaliów.

Warto też zachować dystans od innych krzewów i drzew owocowych, gdyż roślina ta silnie rośnie zarówno pod względem wysokości, jak i szerokości. Gatunki karłowate i niektóre odmiany ozdobne trzcinnika najlepiej sadzić w doniczkach, zimą przechowywać w temperaturze pokojowej, a latem przesadzać w ogrodzie..

Po wybraniu miejsca zaczynają kopać dziury lub dziury do sadzenia. Ich głębokość i szerokość powinny być co najmniej 1,5 raza większe niż objętość systemu korzeniowego sadzonek. Wynika to z faktu, że korzenie wrzeciona są zbyt cienkie i rozgałęzione, co powoduje, że łatwo ulegają uszkodzeniom i słabo rosną w ciasnych warunkach..

Wykopaną glebę miesza się w równych proporcjach ze świeżym kompostem. Na dno każdego wykopu najpierw wylewa się warstwę drenażową w postaci łamanej cegły, keramzytu, tłucznia lub gruboziarnistego piasku. Posyp je na wierzchu niewielką ilością ziemi ogrodowej zmieszanej z kompostem, a przy dużej kwasowości gleby dodaj 300-400 gram świeżego wapna do każdego dołka.

Jeśli euonymus jest sadzony na żywopłot, to zamiast dołów lepiej zrobić jeden ciągły rowek i umieścić sadzonki w odległości 15-20 cm od siebie. Przed ułożeniem korzenie rośliny prostuje się ręcznie, następnie ostrożnie sadzi w przygotowanych dołach, przykrywa pozostałą ilością ziemi, miejsce sadzenia jest mocno ubijane i warstwa po warstwie.

Jest to konieczne, aby nie powstały puste przestrzenie powietrzne. Kołnierz korzeniowy powinien być zlicowany z górną warstwą ziemi. Po posadzeniu obfite podlewanie przeprowadza się ciepłą, osiadłą wodą, a wymaganą ilość płynu dodaje się codziennie przez 7-10 dni.

Cechy pielęgnacji - hodujemy zdrową i piękną roślinę

Aby uzyskać piękny i zdrowy krzew euonymusa, po posadzeniu należy go pielęgnować przez cały rok. Od początku wiosny do nadejścia pierwszej zimnej pogody wskazane jest ciągłe podlewanie rośliny. Stopień i częstotliwość podlewania zależy od konkretnych warunków pogodowych i składu gleby.

Ważne jest, aby woda nie stagnowała, ale nie należy dopuszczać okresów suchych. Bezpośrednio po podlaniu krąg przy łodydze jest lekko ściółkowany suchą ziemią, gałązkami i opadłymi liśćmi. Po 1-2 dniach gleba jest nieco poluzowana i robią to regularnie, co najmniej 7-10 razy w sezonie.

Jeśli pojawią się chwasty, zostaną natychmiast usunięte. Opatrunek górny przeprowadza się nie więcej niż 2-3 razy w sezonie. Jesienią i wiosną stanowisko nawożone jest złożonymi kompozycjami mineralnymi, które stymulują wzrost i wzmacniają system korzeniowy.

Przycinanie krzewów odbywa się okresowo. Euonymus dobrze znosi tę procedurę, aktywnie pozwalając rosnąć swoim młodym pędom. Przycinaj uszkodzone lub uszkodzone części rośliny lub cały krzew, aby uformować stożkowaty lub okrągły kształt drzewa.

W pierwszym przypadku zabieg przeprowadza się wczesną wiosną, w drugim - po zakończeniu aktywnego okresu kwitnienia. W okresie wegetacji roślinę można przycinać tylko wtedy, gdy jest to pilnie potrzebne, na przykład w celach sanitarnych lub profilaktycznych.

Choroby i szkodniki - skuteczna walka z poważnymi dolegliwościami

Tej rośliny nie można nazwać odporną na szkodniki i choroby, dlatego należy o nią dbać nie tylko prawidłowo, ale także ostrożnie. Głównymi wrogami trzmieliny są różnego rodzaju mszyce ogrodowe, przędziorki i gąsienice. Mszyce aktywnie żywią się sokiem z liści, a małe srebrzyste kropki na liściach wskazują na ich wygląd. Są to przebicia, które z czasem prowadzą do deformacji i blaknięcia..

Aby zapobiec pojawianiu się tych szkodników, przeprowadzają obowiązkowe i cotygodniowe przetwarzanie krzewów. Stosuje się różne środki owadobójcze i profilaktyczne, na przykład roztwór Actellik w ilości 2-3 ml leku na litr wody.

W leczeniu mszyc i przędziorków roślina jest stopniowo traktowana mieszaniną z Aktarą, Fitovermem, Confidorem i innymi substancjami aktywnymi, ale nie częściej niż raz w tygodniu. W przypadku pojawienia się gniazd gąsienic usuwa się je ręcznie i przeprowadza profilaktyczną obróbkę powierzchni.

Aby zwalczyć różne infekcje zgnilizny i grzybów jesienią, każdy krzew jest traktowany roztworem płynu Bordeaux, a ziemia jest nawożona niewielką ilością siarczanu żelazawego. W przypadku mączniaka prawdziwego, który często „zalega” na liściach trzmieliny, stosuje się fungicydy, takie jak Fundazol, Skor, Topaz czy Previkura. Przetwarzanie odbywa się 3-4 razy w ciągu 2-3 tygodni. Poważnie dotknięte obszary są natychmiast cięte i spalane.

Z zastrzeżeniem wszystkich warunków wzrostu i pielęgnacji krok po kroku, otrzymasz w ogrodzie piękną roślinę o wyjątkowo zmiennym kolorze liści, która dobrze komponuje się z innymi jasnymi i bujnymi krzewami i drzewami..