Zdjęcia i opisy pospolitych gatunków i odmian trzmieliny

W przeciwieństwie do innych roślin ozdobnych, które jesienią tracą na atrakcyjności, trzmielina ozdabia teren przed opadami śniegu lub przez cały rok. W naturze występuje ponad dwieście tych liściastych i wiecznie zielonych krzewów lub drzew. Dzikie gatunki trzmieliny występują najczęściej w Azji; dla kilkudziesięciu gatunków ojczyzną jest Stary Świat, w tym europejska część Rosji. Na wybrzeżach Ameryki Północnej żyją rdzenne trzmieliny.

Biorąc pod uwagę zdjęcie trzmieliny w okresie kwitnienia, trudno sobie wyobrazić, że rośliny zaliczane są do roślin ozdobnych i mogą stać się ozdobą każdego parku, ogrodu czy osobistej działki. Głównym skarbem trzmieliny nie są drobne brązowawe lub zielonkawe kwiaty, ale liście o najbardziej niesamowitych kolorach i dziwacznych owocach, czasami pozostające na gałęziach nawet w miesiącach zimowych.

Liście gładkie, w zależności od rodzaju i odmiany, mogą być gęsto zielone lub barwne. Jesienią liście zmieniają się, stając się fioletowe, brązowe, żółte lub nawet białe. Nie mniej niesamowite są pudełka na owoce, które w miarę dojrzewania zmieniają się w bordowe, żółte, różowe lub szkarłatne odcienie. Wewnątrz owocu znajdują się nasiona otoczone równie jasną gęstą miazgą.

Wiele odmian wrzecionowatych jest odpornych na zimę i świetnie sprawdza się jako rośliny ogrodnicze od Sankt Petersburga po podzwrotnik Morza Czarnego, od Pskowa po Sachalin.

Ale nawet przy bliskim związku są uderzająco różne od siebie. Opisy i zdjęcia wszystkich typów trzmieliny, dostosowane do warunków rosyjskich, są dobrą pomocą w wyborze najlepszych okazów do zagospodarowania terenu domu i działki.

Wrzecionowate drzewo wielkoskrzydłe (Euonymus macropterus)

Spośród wielu gatunków azjatyckich euonymus o dużych skrzydłach wyróżnia się dużymi owocami w torebce, które po dojrzewaniu stają się gęsto szkarłatne i skutecznie otwierają się dzięki skrzydłom o długości do 1,5 cm, zamieniając się w rodzaj jasnego kwiatu. Jak widać na zdjęciu wrzecionowatości, nasiona są przyczepione do wnętrza owocu, ukryte pod kwiatem nasion pomarańczy..

Na Dalekim Wschodzie, ojczyźnie rośliny, gatunek ten to duże drzewa liściaste do 9 metrów, ale na środkowym pasie wysokość korony nie przekracza 3 metrów, a euonymus wygląda jak duży krzew.

Małe zielonkawe kwiaty wielkoskrzydłego trzmieliny pojawiają się w maju i są zebrane w obszerne, rozgałęzione kwiatostany. Dojrzewanie nasion rozpoczyna się we wrześniu, nieco później zmienia się również kolor gładkich, jajowatych liści rośliny. Dekoracyjność zachowana jest do momentu powstania trwałej pokrywy śnieżnej.

Eonymus japoński (Euonymus japonicus)

Na wyspach japońskich, w Chinach i Korei, inny gatunek trzmieliny rośnie z owalnymi gęstymi liśćmi i nasionami pomarańczy w zgrabnych różowych pudełkach. To japoński euonymus, osiągający w wieku dorosłym wysokość 2–8 metrów.

Rośliny preferują półcień, łatwo tolerują brak wilgoci, aw drugiej połowie maja ujawniają nieokreślone białawe kwiaty o kwaśnym zapachu. Owoce dojrzewają jesienią.

Ten typ trzcinnika jest popularny jako roślina ozdobna w wielu krajach azjatyckich, USA i Europie. Do kształtowania krajobrazu hodowano formy karłowate i drobnolistne, a także liczne oryginalne odmiany.

Do tworzenia żywopłotów i gęstych obrzeży wykorzystuje się karłowaty trzmielec japoński odmiany Microphyllus. Roślina dobrze znosi nawet ekstensywne cięcie i łatwo przywraca dekoracyjność.

Odmiany o pstrych lub żółtych liściach również szybko stały się popularne na całym świecie, dobrze przystosowują się do każdego rodzaju gleby i są skromne w pielęgnacji. Przykładem pstrokatej rośliny jest zdjęcie wrzecionowatego drzewa odmiany Ovatus Aureus z ulistnieniem, do którego przylegają obszary zieleni i jasnożółtego..

Warty euonymus (Euonymus verrucosa)

Warty euonymus jest jednym z rodzimych gatunków rosyjskich, które można łatwo znaleźć w niższych warstwach lasów liściastych lub jasnych lasów iglastych. W naturze rośliny tolerujące cień mogą osiągać wysokość 6 metrów, ale częściej wyglądają jak krzewy nie wyższe niż 1,5-2 metry.

Na zdjęciu trzmieliny wyraźnie widoczne są wypukłe narośla, pokrywające wszystkie pędy rośliny. Dzięki tym podobnym do brodawek formacjom gatunek otrzymał swoją nazwę.

Długie, brązowawe kwiaty pojawiają się późną wiosną i utrzymują się przez około miesiąc. Różowe owoce o błyszczących pestkach, pokryte czerwono-brązowymi sadzonkami zdobią krzewy od sierpnia do stabilnych mrozów. Rośliny o doskonałej zimotrwałości nadają się do aranżacji żywopłotów, nasadzeń pojedynczych i grupowych. Jest to jeden z najtańszych i najbardziej bezpretensjonalnych rodzajów trzmieliny, który jest używany w projektowaniu krajobrazu od ponad 40 lat..

Wrzecionowate (Euonymus europaea)

Inny gatunek trzmieliny, który jest dostępny i często spotykany w swoim naturalnym środowisku, rośnie w europejskiej części Rosji, a także na Kaukazie i Krymie. W przeciwieństwie do poprzedniego gatunku, euonymus europejski wymaga światła i woli osiedlać się w lasach liściastych.

W warunkach naturalnych dorosłe osobniki osiągają 6 metrów wysokości, mogą wyglądać jak małe drzewo lub rozłożysty krzew. Rośliny łatwo się formują i dostosowują do warunków miejskich, dlatego od dawna są wykorzystywane do kształtowania krajobrazu różnych obiektów..

Kwitnienie trwa od czerwca do lipca, aw drugiej połowie sierpnia owoce pojawiające się na gałęziach są pomalowane na bordowo-różowe odcienie. Nasiona są całkowicie ukryte w tkance pomarańczowej rośliny nasiennej. Rośliny na zdjęciu, jak wszystkie gatunki trzmieliny, zachowują swoje owoce aż do nadejścia zimy. A jesienią oprócz nich krzaki zdobią fioletowe liście.

Dziś ogrodnicy mają do dyspozycji nie tylko tradycyjne rośliny, ale także specjalnie wyhodowane formy, różniące się kolorem korony i liści. Jeśli chcesz umieścić europejski euonymus na swojej stronie, powinieneś zwrócić uwagę:

• dla okazów wahadła z płaczącą koroną;
• małe lub nawet nana, czyli rośliny karłowate;
• zwłaszcza dekoracyjne formy intermedialne;
• u różnych gatunków trzcinników z żółto-zieloną aucubaefolia, purpurową atropurpurea lub srebrzystozielonymi liśćmi argenteo-variegata.

Wrzecionowate drzewo karłowate (Euonymus nanus)

W południowych regionach Europy, na Kaukazie, a także w niektórych regionach Chin występuje dziki imion karłowaty. W przeciwieństwie do wszystkich rodzajów trzmieliny, zdjęcie jest naprawdę małe. Jego wysokość nie przekracza 1 metra, a dzięki szybko ukorzeniającym się pędom krzew często przybiera pełzający kształt. Cienkie zielone pędy pokryte są wąskimi lancetowatymi liśćmi do 4 cm długości.

Kwiaty, podobnie jak inne odmiany trzmieliny, są bardzo małe i trzymają się wydłużonych fioletowych, brązowych lub zielonych szypułek. Kwitnienie trwa krócej niż tydzień. Jeśli owoc dojrzeje na środkowym pasie, z pudełka pojawiają się brązowo-czerwone nasiona w pomarańczowych sadzonkach.

Skrzydlaty Euonymus (Euonymus alatus)

Duże rośliny o wysokości od 2 do 4 metrów w naturze można zobaczyć na rosyjskim Dalekim Wschodzie, Sachalinie, a także w innych krajach tego regionu. Charakterystyczną cechą uskrzydlonego trzmieliny jest niezwykły kształt gałęzi z płaskimi podłużnymi formacjami na korze, przypominającymi ostrza lub skrzydła.

Zielonkawe kwiaty, otwierające się pod koniec maja, są połączone w małe kwiatostany po trzy. Owoc skrzydlaty euonymus gdy są dojrzałe, nabierają jasnego szkarłatnego koloru, zastawki torebki są ciemne, prawie brązowe, bardzo małe.

W warunkach naturalnych roślina jest wyjątkowo bezpretensjonalna, łatwo toleruje mrozy, nie boi się suszy i cieniowania, ale lepiej rośnie w dobrze oświetlonych miejscach.

Eonymus Maaka (Euonymus maackii)

Inny rodzimy rosyjski gatunek euonymusa, na zdjęciu, rośnie we wschodniej Syberii, Primorye, a także występuje w północno-wschodnich Chinach.

Dorosłe osobniki, w zależności od warunków i pielęgnacji, dorastają do 2-8 metrów. Jesienią ta odmiana euonymusa zadziwia publiczność wiązkami wdzięcznych różowych skrzynek na długich szypułkach i dużymi, do 8 cm, różowo-fioletowymi liśćmi.

Euonymus amerykański (Euonymus americanus)

Ten rodzaj wrzecionowatości w domu, we wschodnich stanach Stanów Zjednoczonych, nazywany jest krzewem truskawkowym lub „złamanym sercem”.

Dojrzały liściasty, tworzy krzew do dwóch metrów wysokości. Pędy są cienkie, zielone lub szaro-brązowe. W kątach liści tworzą się pojedyncze, zielonkawe lub brązowo-różowe kwiaty. Liście są gęste, owalne, z ząbkowaną krawędzią i równomiernym zielonym kolorem.

W przeciwieństwie do wszystkich rodzajów trzmieliny, szorstka powierzchnia gęstej skórzastej torebki jest wyraźnie widoczna na zdjęciu amerykańskiej rośliny. W owocach w kolorze karminowym znajdują się po 4 nasiona w pomarańczowych sadzonkach.

Eonymus Wilsona (Euonymus myrianthus)

Rzadka, ale bardzo dekoracyjna odmiana trzmieliny występuje naturalnie w zachodnich Chinach i została sprowadzona do Europy w 1908 roku przez słynnego botanika i miłośnika roślin Ernesta Wilsona. Jak widać na zdjęciu euonymusa, jego podstawową różnicą jest żółty kolor strąków nasiennych, który nadaje krzakowi lub niskim drzewu bardzo elegancki, niecodzienny wygląd.

Wrzecionowate drzewo Fortune (Euonymus fortunei)

Euonymus pochodzenia chińskiego stał się znany w Rosji na początku ubiegłego wieku, kiedy to pierwsze okazy krzewu sprowadzono do parków na wybrzeżu Morza Czarnego na Kaukazie i Krymie. Dziś euonymus Fortune jest u szczytu popularności, czego przyczyną jest nie tylko wyraźna dekoracyjność roślin, ale także ich różnorodność i wytrzymałość. To rzadki gatunek trzmieliny, który pozostaje wiecznie zielony i przetrwa w warunkach rosyjskich zim..

Oprócz tradycyjnej formy rośliny o liściach lancetowatych, jak na zdjęciu trzmieliny i małych biało-czerwonych owocach, występuje wiele odmian pełzających. To oni interesują rosyjskich miłośników kultur dekoracyjnych.

Euonymus Fortune ma wiele drobnolistnych i różnorodnych form, które nie kwitną, ale dobrze zimują i rozmnażają się wegetatywnie.

Kwiaty są małe zielonkawo-białe, owoce torebki są również mniejsze niż u innych gatunków. W kształcie są spłaszczone, kuliste, bezskrzydłe. Na środkowym pasie i na północy stabilne są tylko pełzające formy.

Na przykład rodzaj euonymus fortunei var. radicans to szybko ukorzeniający się, pnący lub pełzający mały krzew nadający się do sadzenia jako roślina okrywowa lub okrywowa.

Odmiana Emerald Gaiety euonymus, o wzroście zaledwie 30 cm, po prostu nie może zostać przeoczona ze względu na jasne owalne liście z kontrastującą białą obwódką. Kolor ten jest typowy dla lata, jesienią zimozielony jemion staje się różowo-fioletowy.

Spektakularny i bardzo skromny euonymus Emerald Gold to kolejna różnorodna odmiana, ale już z żółto-zielonymi liśćmi. Maksymalna wysokość rośliny nie przekracza 50 cm, ale wytrwałe pędy aktywnie rosną i tworzą koronę o szerokości do półtora metra.

Eonymus Harlequin Forchun jest jeszcze bardziej dekoracyjny niż poprzednie odmiany tej niesamowitej rośliny. Jego młode liście są prawie białe. Występuje na nim zieleń w postaci małych chaotycznych plamek. Dopiero dorastając, nabiera bardziej tradycyjnego koloru, ale jasna granica nadal pozostaje.

Euonymus forchun Minimus drobnolistny to jedna z najmniejszych i najbardziej wdzięcznych odmian. Jego wysokość to zaledwie 15 cm, ale nie da się obok niego przejść. Jasne, zaokrąglone liście przyciągają wzrok latem i zimą.

W spektakularnym euonymus Sunshine, głównym kolorem małych, owalnych liści jest żółty. Roślina doskonale zachowuje swój kształt, nadaje się do formowania i stanie się oryginalną ozdobą żywej rabaty, ogrodu kwiatowego czy zjeżdżalni alpejskiej.

Film o euonymusie