Opis właściwości leczniczych żółtaczki ziela, zbioru, stosowania

Spacerując po skraju pola lub lasu, zwykle z zainteresowaniem przyglądamy się otaczającej je roślinności. W procesie takiej kontemplacji włącza się zwykła logika: „ta roślina jest pożyteczna, a ta jest chwastem”. Te ostatnie często obejmują masywne, ale niezbyt znane gatunki, wśród których w rzeczywistości okazują się prawdziwie lecznicze. Jednym z tych ziół jest żółtaczka, której należy się bliżej przyjrzeć..

Opis rośliny

Żółtaczka to nazwa rodzaju roślin zielnych z rodziny kapustowatych, które rosną prawie wszędzie. Obejmuje 261 gatunków jednorocznych lub dwuletnich traw o solidnych wąskich liściach i małych żółtych (rzadziej czerwonych) kwiatach.

Na naszych szerokościach geograficznych można znaleźć przedstawicieli 70 gatunków, ale najczęściej szarych i leworęcznych.

Dwuletnia żółtaczka szara (inaczej rozprzestrzeniająca się) w pierwszym sezonie tworzy rozetę u podstawy liści. W drugim roku przebija się kilka zielono-szarych łodyg z małymi gałęziami. W tym okresie wysokość sięga 30-90 cm, w kolejnej kolejności rosną długie i szorstkie w dotyku liście.

Kwitnie od maja do czerwca, kiedy na kwiatostanach nadgarstka widoczne są małe żółto-cytrynowe kwiaty z czterema płatkami. Po kwitnieniu następuje owocowanie: pojawiają się czworościenne strąki (do 7 cm każdy) z niełupkami. Wczesną jesienią strąk pęka i nasiona wylatują..

Gatunek Levkoin o rocznym cyklu życiowym jest duży - łodygi mogą dorastać do 1,2 m wysokości. Liście są podłużne (3-6 cm) i wąskie (4-5 mm), ze spiczastymi krawędziami.

Od maja do września na ukośnych szypułkach pojawiają się jasnożółte kwiaty z 4 płatami. Wzór owocnikowania jest taki sam, ale strąki są większe (maksymalnie 8,5 cm).Bardziej powszechna jest żółtaczka białogłowa - w klimacie umiarkowanym rośnie na skraju lasów, wzdłuż domów i dróg, w pobliżu zbiorników wodnych i na polach. Szara linia ma mniej więcej ten sam zakres.

W rolnictwie żółtaczka jest uważana za chwast, ale te dwa gatunki są często używane jako rośliny lecznicze.. Praca z nimi wymaga sporej staranności: trawa jest trująca.

Pusty

Do celów leczniczych wykorzystuje się wszystkie zmielone części rośliny, ale kwiaty są uważane za najbardziej skuteczne, łodygi są nieco mniej skuteczne. Do zbioru trawy są pobierane tylko odmiany lewkoy i szare.

Najlepszy czas na zbiory to maj-lipiec (w regionach o ostrzejszym klimacie można to przeprowadzić na początku lipca). Ważne jest, aby uchwycić moment, w którym kwiaty ledwo zaczynają kwitnąć (podczas maksymalnego kwitnienia traci się część dobroczynnych właściwości). Oznacza to, że najbardziej użyteczna część żółtaczki jest zbierana tylko raz w roku.. Sam algorytm zbierania i przetwarzania wygląda następująco:

1. Prace wykonywane są w pogodny, słoneczny dzień. Po upewnieniu się, że rosa zniknęła, załóż rękawiczki i chwyć nóż lub ostre nożyczki.
2. Część naziemną wycina się 10-15 cm od ziemi (dolne procesy pozostają na miejscu).
3. Powstała kolekcja jest natychmiast sortowana, usuwając zaciemnione lub połamane fragmenty.
4. Rośliny są drobno posiekane i natychmiast umieszczane na strychu (odpowiednie jest również lekko zacienione miejsce na zewnątrz w upalny dzień). W tym przypadku trawę układa się w jednej warstwie, na wcześniej rozłożonym grubym papierze lub tekturze.
5. Aby zapewnić równomierne wysuszenie, wszystkie buliony są mieszane codziennie lub dwa. Konieczne jest utrzymanie dość wysokiej temperatury (40-45 ° C).
6. Po 7-10 dniach obrabiany przedmiot osiągnie pożądany stan. Gotowość jest określona w bardzo prosty sposób: jeśli weźmiesz i mocno ściśniesz „nacięcie” w dłoni, łatwo się rozpadnie z wyraźnie słyszalnym chrupnięciem.

Następnie pozostaje umieścić materiał w zamkniętych torebkach papierowych lub kartonach. Powinny być przechowywane w ciemnym, suchym i przewiewnym miejscu. W takich warunkach kolekcja zachowa swoje cenne walory przez cały rok..

Kompozycja

Nasiona zielonej masy i żółtaczki zawierają wiele korzystnych związków. Najważniejsze z nich to:

• glikozydy z grupy sercowej - ericordin, erisimine oraz z dwudziestu innych podobnych do nich substancji (większość z nich znajduje się w kwiatach i nasionach (do 6% masy całkowitej), natomiast w liściach już czterokrotnie mniej - 1,5% - w łodygach udział ten zmniejsza się do 0,5-0,7%);
• flawonoidy (skolimozyna, rutyd itp.);
• garbniki;
• glukoza;
• gorycz;
• kwasy organiczne - cytrynowy, jabłkowy i askorbinowy;
• olejek eteryczny obecny w nasionach (1%);
• zawierają również około 27-42% olejów tłuszczowych, w których strukturze wskazane są niezbędne dla organizmu kwasy linolenowy i erukowy, oleinowy i palmitynowy.

Część naziemna jest nasycona różnymi minerałami w postaci:

• wapń;
• potas;
• mangan;
• gruczoł;
• cynk;
• miedź;
• chrom;
• Selena.

Jak widać, trawa, przez wielu mylona z chwastem, jest bogata w przydatne substancje. Dzięki temu żółtaczka wykazuje godne pozazdroszczenia właściwości lecznicze..

Korzystne cechy

W medycynie ludowej i „oficjalnej” farmakologii roślina ceniona jest za cały szereg właściwości leczniczych, a mianowicie:

1. Działa przeciwzapalnie. Biologicznie aktywne składniki żółtaczki, przenikając do warstwy komórkowej, wpływają na stan zapalny, neutralizując jego ognisko.
2. Działanie antyseptyczne (wzmacnia błony komórkowe, chroniąc je tym samym przed działaniem wirusów i bakterii).
3. Przyspieszenie gojenia się ran, w tym głębokich, a także w tle procesów próchnicy. Skóra szybciej się regeneruje (to zasługa flawonoidów), a głębokie tkanki skóry właściwej są leczone.
4. Pomoc we wzmacnianiu aparatu kostnego i więzadeł.
5. Normalizacja pracy serca (wsparcie mięśnia sercowego, regulacja funkcji komór, zmniejszenie przewodzenia przedsionkowo-komorowego).
6. Umiejętność eliminowania objawów arytmii i tachykardii.
7. Oczyszczanie naczyń krwionośnych, co pozwala zapobiegać występowaniu zakrzepicy i niewydolności krążenia II-III stopnia (zarówno w postaci ostrej, jak i przewlekłej).
8. Delikatna, ale skuteczna regulacja ciśnienia krwi. To samo dotyczy cukru we krwi..
9. Efekt moczowy i żółciopędny. Flawonoidy i naturalne lipidy przechodzące przez wątrobę łagodzą obrzęki.
10. Efekt uspokajający. Stosowany odciąża układ nerwowy - znika syndrom chronicznego zmęczenia, łagodzi skutki stresu. Ponadto powraca normalny sen.
11. Żółtaczka jest również znana jako silny środek wykrztuśny, stosowany w leczeniu chorób dróg oddechowych, które występują na tle obfitego śluzu..
12. Ci, którzy cierpią na napady duszności lub silne bóle głowy, również docenią moc tej rośliny..

Lista jest imponująca, a po przeczytaniu jej punktów wielu interesuje się tym, jak zrealizować ten potencjał, uciekając się do prostych środków opartych na żółtaczce.

Podanie

Najpopularniejszymi preparatami w medycynie ludowej są różne nalewki i wywary..

Zacznijmy od likieru z wódki. Pomaga w leczeniu astmy oskrzelowej i reumatyzmu. Ale główną specjalizacją jest usuwanie objawów chorób serca i naczyń: dusznicy bolesnej, niedokrwienia, zakrzepowego zapalenia żył i żylaków. Obejmuje to również arytmię i nadciśnienie..

To powszechne stosowanie wynika z działania wielu glikozydów, które działają głównie na serce i układ krążenia. Substancje te spowalniają nieco tętno, obniżają ciśnienie i zwiększają objętość przepływu wieńcowego. Alkohol w tym przypadku tylko poprawia krążenie takich przydatnych pierwiastków.. Najbardziej uniwersalny przepis wygląda następująco:

1. Najpierw 6 łyżek. l. suche drobne surowce wlewa się do 0,5 l wódki.
2. Następnie pojemnik pod pokrywką nalega na 2 tygodnie, nie zapominając o okresowym wstrząsaniu.
3. Odbiór ogranicza się do użycia 20-30 kropli, rozcieńczonych w 200 ml czystej wody. Piją trzy razy dziennie, pół godziny przed posiłkiem.

Cały cykl leczenia trwa do 3 miesięcy. Jeśli istnieje potrzeba kontynuowania, wymagana jest przerwa 1 miesiąca.

Silne działanie wyróżnia się również wywar z meduzy. Jako środek wewnętrzny jest stosowany w nadciśnieniu tętniczym, arytmii i innych chorobach serca, które mogą wymagać natychmiastowego złagodzenia objawów. Wraz z rozwojem zdarzeń te puste miejsca normalizują ciśnienie, spowalniają bicie serca do akceptowalnych wskaźników i utrzymują napięcie mięśnia sercowego.

Jako kompozycja zewnętrzna bulion służy do pracy z problematycznymi obszarami skóry, ropniami lub ranami, a nawet z rakiem piersi.Skuteczną mieszaninę przygotowuje się w następujący sposób:

1. Jedną łyżeczkę posiekanej łodygi (lub lepiej liści) wlewa się 300 g wrzącej wody.
2. Następnie płyn utrzymuje się w łaźni wodnej przez 10 minut..
3. Kompozycja wyjęta z ognia jest filtrowana, a zamiast zstępującej wody dodaje się przegotowaną wodę (do oryginalnej kompozycji).

Dawka przy jednorazowym przyjęciu wewnętrznym to 1 łyżka. l. 3-4 podejścia dziennie. Stosowany zewnętrznie służy jako podkład do okładów lub wcierania.

Przeciwwskazania i szkoda

Jak każda roślina lecznicza, żółtaczka wymaga szczególnej ostrożności podczas jej stosowania. Ponadto jest trujący, więc istnieje potrzeba wcześniejszej porady lekarskiej (wyklucza się samoleczenie).

Lekarz zdecydowanie zabroni kobietom w ciąży i matkom karmiącym przyjmowania produktów z tym ziołem. Zakaz ich stosowania wiąże się z obecnością innych przeciwwskazań:

• ostra miażdżyca;
• zapalenie mięśnia sercowego na etapie zaostrzenia;
• ciężka miażdżyca;
• zapalenie wsierdzia;
• organiczne zmiany w okolicy serca z przyspieszoną dynamiką;
• indywidualna nietolerancja.

Potencjalne szkody są związane z przedawkowaniem. Błędy w użytkowaniu mogą spowodować poważne objawy.

Jest tu kilka niuansów. Na przykład, jeśli dana osoba nie zajmowała się wcześniej żadną częścią tego zioła, mogą wystąpić wymioty lub nudności. Aby tego uniknąć, przyjmowanie należy rozpoczynać od małych dawek, a jeśli wystąpią wymioty, należy je natychmiast przerwać, jeśli to konieczne, po oczyszczeniu żołądka. Zwykle wystarczy wypić dużą ilość wody, w razie potrzeby - założyć lewatywę.Bardziej niepokojące „dzwonki” (uczucie nagłego początku osłabienia w całym ciele, napady silnych bólów głowy lub zwiększone wydzielanie śliny) również będą powodem do zaprzestania przyjmowania. W takiej sytuacji nacisk kładzie się na zwiększone odżywianie i stosowanie miękkich leków..

Długotrwałe niewłaściwe stosowanie może również prowadzić do nieprawidłowego niskiego ciśnienia krwi (niedociśnienia), a nawet arytmii.. Tutaj potrzebujemy wykwalifikowanej pomocy medycznej: środki domowe i metody ludowe w najlepszym przypadku naprawią ich objawy lub nawet pogorszą stan osoby..

Ogólnie rzecz biorąc, stosowanie żółtaczki można zredukować do dwóch słów - umiar i ostrożność. Dowiedzieliśmy się, jak rozpoznać roślinę żółtaczkową, jakie są jej zalety i możliwe szkody. Mamy nadzieję, że te informacje będą przydatne dla naszych czytelników i będą odpowiedzialnie używać tego zioła. Dobre zdrowie dla wszystkich!