Zbiór i przechowywanie kiszonki

Aby bydło było dobrze odżywione i nie obniżało drastycznie ich wydajności zimą, należy wcześniej zadbać o odpowiednie przygotowanie paszy. Ważną częścią diety zwierząt jest karma soczysta, czyli taka, która zawiera dużą ilość wody. Aby były jak najbardziej pożywne i użyteczne, konieczne jest przestrzeganie technologii ich przygotowania i przechowywania. W tym artykule porozmawiamy o przygotowaniu najcenniejszej zimowej paszy - kiszonki..

Co to jest kiszenie

Aby odpowiednio przygotować kiszonkę należy zrozumieć, że jest to taka soczysta karma dla zwierząt gospodarskich, którą uzyskuje się poprzez konserwowanie (fermentację) świeżo ściętych lub uschniętych zielonych części roślin pastewnych (wierzchołki, liście, łodygi). Kiszonka jest zbliżona do zielonki pod względem właściwości odżywczych. Nadaje się do karmienia wszystkich rodzajów zwierząt gospodarskich. Szczególnie przydatny dla dużych rogatych zwierząt, świń, gęsi, owiec, królików.

Proces zaczynu, czyli kiszonka, prowadzony jest w specjalnych konstrukcjach (okopach, dołach, wieżach itp.). Tam warzywa są konserwowane w warunkach beztlenowych za pomocą kwasów organicznych, które są uwalniane głównie w wyniku fermentacji kwasu mlekowego. Również w celu konserwacji można dodać chemiczne środki konserwujące, bioaddykty, które przyspieszają proces kiszenia.

Pasza przygotowana tą metodą jest przechowywana w silosie lub pakowana w bloki. W nowoczesnych warunkach przygotowanie kiszonki jest mniej pracochłonne w porównaniu z przygotowaniem siana. Można go przygotować w krótkim czasie, nie trzeba go wcześniej przygotowywać do karmienia. Nie wymaga dużych nakładów kapitałowych. Ponadto ta metoda pozwala osiągnąć mniejszą utratę składników odżywczych.. Tak więc podczas kiszenia traci się do 10-15% użytecznych pierwiastków, podczas zbioru siana - 30%.

Kiszonka zawiera niezbędną dla zwierząt ilość karotenu i witaminy C, a także wodę i błonnik. Przyczynia się do lepszego funkcjonowania przewodu pokarmowego zwierząt gospodarskich, sprzyja przyswajaniu paszy objętościowej.

Główne rośliny na kiszonkę

Do przygotowania kiszonki używa się wielu upraw. Są podzielone na trzy grupy:

• łatwe do kiszenia;
• trudne do wchłonięcia;
• nie zamulający w czystej postaci.

Pierwsza grupa to zielona kukurydza, słonecznik, kapusta, rzepak, buraki, sorgo, blaty marchewkowe, zioła zbożowe, mieszanki strączkowo-zbożowe.

Koniczyna, turzyca, słodka koniczyna, lucerna są trudne do kiszenia. Blaty pomidorowe i ziemniaczane, ogórki, cukinia, melony, dynia, soja nie nadają się do czystej kiszonki. Rośliny z tej ostatniej grupy zbierane są wyłącznie w mieszankach z łatwo odwodnionymi lub z dodatkiem konserwantów i fermentów..

Jako surowiec na kiszonkę odpowiednie są szczyty warzyw, liście kapusty, mieszanki roślin strączkowych i zbóż, trawy rosnące na pastwiskach, rośliny okopowe. Do kiszenia używa się również bogatych w białko odpadów spożywczych (miazga, wywar gorzelniczy, bagassa)..

Optymalna faza koszenia

Jednym z czynników wpływających na wartość odżywczą kiszonki jest okres koszenia plonu na kiszonkę. Każda roślina ma najkorzystniejszą fazę rozwoju do stosowania w kiszonce.

Tak więc do przygotowania kiszonki zbiera się kukurydzę na etapie dojrzałości ziarna mlecznego wosku. To wtedy kukurydza jest łatwo zakiszana i podczas zbioru może stracić zaledwie 10% swoich właściwości odżywczych. Sorgo jest koszone w tej samej fazie..

Najlepszym okresem na zbiór słonecznika będzie czas, w którym roślina ma 30% otwartych kwiatostanów. Jeśli przegapisz ten moment, to zawartość błonnika w słoneczniku wzrośnie, a zwierzęta mniej chętnie jedzą taki pokarm..

Rośliny jednoroczne kiszonki zbierane są w fazie dojrzałości mleczno-woskowej ziarna w dolnej tercji, rośliny strączkowe jednoroczne - w okresie wzrostu pąków.

Łubin paszowy na kiszonkę jest koszony w trakcie formowania się ziarna. Kiszonki z koniczyny dobrze w okresie kwitnienia, zboża - na początku kłoszenia.

Jak prawidłowo przygotować kiszonkę: technologia przygotowania kiszonki

Technologia przygotowania kiszonki obejmuje kilka etapów:

• zbiór upraw na kiszonkę;
• kruszenie surowców;
• przechowywanie w magazynie;
• zagęszczanie zielonej masy;
• hermetycznie zamknięta wiata na kiszonkę.

Istnieje kilka warunków wstępnych do zbioru kiszonki:

• Masa kiszonki powinna mieć optymalną wilgotność 65-75%, ale nie wyższą. Przy nadmiernej wilgotności dodać plewy, plewy, posiekaną słomę (15-20 kg / 100 kg paszy). Jeśli poziom wilgoci jest niewystarczający, dodaj cukinię, dynię, wodę.
• Ponadto zielona masa musi zawierać wymaganą ilość cukrów..
• Powietrze z surowców musi być maksymalnie wyparte poprzez dobre zagęszczenie..
• Pojemnik, dół, wykop lub pomieszczenie, w którym został położony silos, muszą być szczelnie zamknięte, aby nie dostały się tam tlen i woda.

Rozważmy szczegółowo, jak kiszonka jest wytwarzana w domu.

Po zebraniu roślin do zakiszenia należy je zmiażdżyć. Średnia długość posiekanej zieleni powinna wynosić 3-4 cm.

Aby określić stopień wilgotności, musisz skręcić niektóre rośliny w wiązkę. W tym samym czasie na zakrętach uwalnia się sok, co oznacza, że ​​poziom wilgotności jest normalny. Jeśli warzywa nie są wystarczająco wilgotne, ich liście będą miękkie, a po zwinięciu płyn nie wypłynie. Przy nadmiernej wilgoci sok z roślin jest uwalniany nawet bez zwijania się, tylko podczas transportu.

Aby wypełnić silos, należy wykopać dół o głębokości ok. 2 m. Szerokość i długość wnęki nie ma znaczenia. Może być nawet okrągły. Ściany wykopu powinny rozszerzać się w górę. Muszą być nasmarowane gliną. Dno można przykryć opadłymi liśćmi lub słomą.

Następnie w jamie układa się zieloną masę warstwami po 20-25 cm, mocno ją ubijając, szczególnie w pobliżu ścian. (Warstwy zielonej masy można przeplatać z warstwami posiekanej słomy o wysokości 40-50 cm.) Codziennie masę wypełnia się 80-100 cm.

Wgłębienie jest wypełnione wierzchołkiem - w ciągu kilku dni jego zawartość się uspokoi. Im gęstsze wypełnienie, tym lepsza kiszonka. W tym samym czasie trawy o normalnej wilgotności są najlepiej ubijane, przy wysokiej wilgotności są umiarkowanie ubijane. Temperatura wewnątrz masy nie powinna przekraczać 38 stopni.

Po całkowitym załadowaniu dół jest natychmiast przykrywany folią i przykrywany 25-30 cm warstwą ziemi lub torfu. Można również przykryć belami sprasowanej słomy. W przypadku braku folii wylewa się 30 cm warstwę mokrej słomy, 5 cm warstwę gliny i 20-25 cm warstwę gleby. Aby zabezpieczyć silos przed opadami atmosferycznymi, nad wykopem zainstalowano daszek, a wokół niego wyciąga się rowki, aby zapobiec przedostawaniu się wody..

Przy prawidłowym zakiszeniu pasza będzie gotowa do karmienia w ciągu 1-1,5 miesiąca. Rośliny łatwe w karmieniu można wykorzystać wcześniej - po 15-20 dniach. Kiszonka z roślin strączkowych na zakwas zajmie 1,5-2 miesiące.

Jest sposób na obejście się bez budowania konstrukcji i schronów. Możesz użyć metody kiszonki w workach foliowych. W takim przypadku proces konserwacji rozpoczyna się natychmiast po włożeniu zielonej masy do rękawa. Straty tą metodą wahają się od 3 do 5%. Wysokiej jakości paszę można w razie potrzeby wyjąć z worka przez cały rok.

Podczas zbierania niewielkich ilości paszy można użyć beczki.

Przechowywanie silosów

Powierzchnia składowanego silosu musi być płaska i gładka. Głównymi warunkami właściwej konserwacji będzie utrzymanie wymaganej temperatury i integralność uszczelnienia..

Aby pobrać wymaganą ilość paszy, materiały pokrywające są lekko uniesione. Otwarta powierzchnia powinna być jak najmniejsza. Następnie dół ponownie przykrywa się folią i przykrywa słomą lub ziemią..

Po wyjęciu z silosu pasza nadaje się tylko do jednego karmienia, ponieważ szybko traci składniki odżywcze w powietrzu.

Kiedy używana jest cała kiszonka, dół należy oczyścić z pozostałości i potraktować roztworem świeżo gaszonego wapna.

Dodatki do kiszonki i konserwanty

Aby zachować jak najwięcej składników odżywczych, przy przygotowywaniu kiszonki stosuje się chemiczne środki konserwujące.. Metodę tę stosuje się do kiszonki z upraw trudno paszowych i niekiszonkowych lub masy zielonej o dużym stopniu zawilgocenia. Działanie konserwantów wynika z ich zdolności do regulowania żywotnej aktywności mikroorganizmów: rozwoju gnilnych, spleśniałych - do stłumienia, kwasu mlekowego i drożdży - do ograniczenia.

Dodatek konserwantów pozwala na wykonanie wysokiej jakości kiszonki z dowolnego surowca (w tym trudnych do kiszenia), niezależnie od ich wilgotności i warunków wzrostu. Dodatki nasycają paszę azotem, fosforem, siarką, mikroelementami.

Dziś wybór konserwantów do przygotowania kiszonki jest ogromny - opracowano około 2,5 tysiąca związków chemicznych. Dobre właściwości konserwujące posiada pirosiarczyn i wodorosiarczyn sodu, pirosiarczan i diwodorosiarczan amonu, formalina itp.. Opryskiwane są na masę kiszonki. Przy wyborze suplementu należy preferować te, które nie zawierają trucizn i czynników rakotwórczych..

Również przy układaniu kiszonki wprowadza się kwasy mineralne (mrówkowy, sorbinowy, mlekowy, propionowy, octowy) lub ich mieszaninę z solami. Nakłada się je w kilku warstwach co 20-25 cm.

Do kiszenia ziół, kukurydzy z roślinami strączkowymi można dodać specjalne kultury starterowe zawierające bakterie kwasu mlekowego.

Zatem jakość kiszonki będzie zależała od kilku czynników: rodzaju użytych roślin, ich fazy zbioru, ich wilgotności, gęstości upakowania i uszczelnienia dołu silosu. Wysokiej jakości żywność można rozpoznać po kolorze - będzie od żółto-zielonego do ciemnobrązowego oraz przyjemnym zapachu - kapusta kiszona, namoczone jabłka, pieczony chleb (w zależności od składu). Jeśli kiszonka ma inny aromat, np. Obornik lub amoniak, nie wolno jej używać..