Kurczaki leningradu

Jak wiecie, kurczaki domowe są podzielone na dwie główne kategorie zgodnie z ich przeznaczeniem: niektóre są hodowane na mięso, inne na jajka. Jednak dla małego gospodarstwa domowego najciekawsze są uniwersalne rasy kurczaków, które można stosować w obu kierunkach. To do tej kategorii ptaków perkal Leningradu.

Historia powstania rasy

Jak można się domyślić z nazwy rasy, swój wygląd zawdzięcza ona staraniom hodowców z filii Ogólnounijnego Instytutu Badań Naukowych Genetyki i Hodowli Zwierząt Rolniczych Rosyjskiej Akademii Rolniczej z siedzibą w mieście nad Newą..

Ogólnie rzecz biorąc, istnieją trzy odmiany leningradzkiej rasy kurczaków, które hodowano etapami:

1. Złoty szary wszechstronna rasa, będąca wynikiem skrzyżowania Leghorna z miejscowym pasiastym kurczakiem, pojawiła się na przełomie lat 70. i 80. ostatni wiek.
2. Biały, w tym samym okresie uzyskano większy kurczak o kierunku mięsnym poprzez wielokrotne przetaczanie krwi Australorp z mięsa i jaj do białych Leghorns i po ustaleniu pożądanych właściwości genetycznych, dodanie ich do „własnej” złotoszarej krzyżówki selekcji petersburskiej.
3. Perkal, z najbardziej efektownym wyglądem zewnętrznym i zwiększoną produktywnością dzięki skrzyżowaniu dwóch wyżej wymienionych ras Leningradu z mięsem i jajami rasami gliniastymi New Hampshire, Australorp i Połtawa. W tej krzyżówce hodowcy starali się połączyć możliwie najwyższą masę ciała ptaka i masę jego jaj, co jest główną zaletą kurczaków w kierunku mięsa i jaj.

Odmiana perkalu kurcząt leningradzkich została zarejestrowana w 1985 roku w wyniku udanego eksperymentu. W tym trudnym okresie radzieckiej historii, ze względu na narastający niedobór, coraz popularniejszy był rozwój drobnego gospodarstwa domowego: na małych działkach ludzie nie tylko uprawiali własne warzywa i owoce, ale także próbowali hodować małe zwierzęta gospodarskie i drób. Przydała się więc nowa domowa kura hodowlana, bardzo produktywna, wytrzymała, wszechstronna, a także o bardzo atrakcyjnym upierzeniu.

Opis i funkcje

W wyglądzie i cechach charakteru perkalu Leningradskaya najlepiej zbierać cechy wszystkich ras, które brały udział w tworzeniu puli genów.

Zewnętrzny

Wizytówką ptaka jest niezwykle elegancka trójkolorowa barwa, będąca mieszanką bieli, czerni i czerwono-brązowych kolorów połączonych w każdym piórze. Ogólnie ten kurczak można uznać za dekoracyjny, chociaż w rzeczywistości nie jest hodowany dla piękna..Budowa ciała perkalu Leningradka jest zwarta, niewielkich rozmiarów, wszystkie części ciała są proporcjonalne, a nawet nie pozbawione pewnej elegancji. Głowa jest mała, szyja również niezbyt wysoka, plecy proste, a klatka piersiowa dość szeroka. Różowy grzebień ma kształt liścia lub różu, kogucik jest bardziej rozwinięty, bazki są czerwone lub różowe, skóra jest bladożółta, na nogach ciemniejsza. Ogon mały, skrzydła dobrze rozwinięte i ściśle przylegające do tułowia.

Wskaźniki wagi

Kurczaki tej rasy mają masę ciała 2,1-2,3 kg, samce średnio o 400 g więcej.

Warto powiedzieć, że z trzech wymienionych wyżej ras leningradu perkal jest najmniejszy. Tak więc złocistoszare ptaki mają masę 2,5 kg u kurczaków i 3,3 kg u kogucików, a białe ptaki mięsne są jeszcze większe: kura nioska zyskuje 2,9 kg, kogut - do 4 kg. Jednak odmiana perkalu, według opinii rolników, przewyższa swoich „towarzyszy” pod względem smaku mięsa, ta hybryda jest bardzo lekka, delikatna i pożywna.

Ponadto ptak wyróżnia się wysoką witalnością i bardzo szybkim przyrostem masy ciała: warstwy osiągają 1,5 kg już w ósmym dniu życia, samce - nieco później..

Postać

Kolejną zaletą rasy jest jej bardzo spokojny i zrównoważony charakter. Ptaki te doskonale odnajdują wspólny język nie tylko między sobą, ale także z innymi przedstawicielami ptaków, dzięki czemu można je trzymać we wspólnym kurniku. Ta cenna nieruchomość jest chętnie wykorzystywana przez właścicieli małych gospodarstw.Jednak narzekanie kurczaków perkalowych wcale nie oznacza ich letargu i bierności. Ptaki chętnie igrają na świeżym powietrzu, szukając w ziemi wszelkiego rodzaju smakołyków, z ciekawością eksplorują teren, nie rozpoczynając żadnych walk czy napadów złości typowych dla wielu innych ras.

Dojrzewanie i produkcja jaj

Warstwy osiągają dojrzałość płciową do sześciu miesięcy, w tym okresie zaczynają układać się stabilnie, chociaż pierwsze złożenie jaj może nastąpić już po czterech miesiącach. Pod względem produkcji jaj odmiana perkalu zajmuje średnią pozycję wśród trzech przedstawicieli rasy leningradzkiej: w ciągu roku jedna kura może złożyć średnio od 160 do 180 jaj (w złocisto-szarym liczba ta sięga 200 sztuk, w kolorze białym - tylko 150). Jednak wielu rolników zauważa, że ​​przy dobrej pielęgnacji wskaźnik 200 jaj rocznie dla warstwy perkalu jest również całkiem osiągalny..

Ważnym wskaźnikiem jest także utrzymanie stabilnych wskaźników produkcji jaj przez cały rok. Kolor skorupy jest jasnobrązowy, średnia waga 58 g, maksymalna 60 g. Charakterystyczną cechą jaj tej rasy jest jasnopomarańczowe żółtko o bardzo dużych rozmiarach, chociaż samo jajko jest średnio nieco mniejsze niż złotoszarego towarzysza. Zauważono również bardzo wysoki smak jajek tej hybrydy..

Instynkt inkubacyjny

Instynkt lęgowy tych kurczaków jest bardzo dobrze rozwinięty, nie tylko bacznie obserwują własny lęg, ale są też gotowe do wypełnienia tego obowiązku dla przedstawicieli mniej „odpowiedzialnych” ras, z czego z powodzeniem korzystają także drobni hodowcy..

Trzeba powiedzieć, że hybrydowe rasy kurczaków bardzo rzadko zachowują wyraźny instynkt inkubacyjny. W większości przypadków do wyklucia piskląt krzyżowych należy użyć innej kury lęgowej lub innego inkubatora. W tym sensie perkal leningradzki jest udanym wyjątkiem. Ze względu na tę przyjemną cechę rasa jest czasami pięknie nazywana „domowym inkubatorem”.

Racja żywieniowa

W żywieniu perkal leningradzki nie różni się od innych przedstawicieli gatunku. Wszystkie podstawowe zasady dotyczące diety żywienia kurczaków w kierunku mięsa i jaj w pełni odnoszą się do tej hybrydy.

Pisklęta

Lepiej nie karmić piskląt przez pierwsze 12-16 godzin po urodzeniu. Przed opuszczeniem swojej rodzimej skorupy pisklę zjada resztki zapasów pokarmu w jaju i nie odczuwa głodu. Co więcej, statystyki pokazują, że kury, które były głodne przez pierwsze 24 godziny życia, przeżywały lepiej niż ich wcześniej karmione odpowiedniki..

Ponadto do piątego dnia życia pisklęta można karmić żółtkiem na twardo zmieszanym z surową kaszą manną, specjalną karmą dla kurczaków ze stopniowym dodatkiem gotowanej i siekanej pokrzywy, kaszą pszenną lub jęczmienną, puree z gotowanych warzyw korzeniowych, a także kefirem i tartym niskotłuszczowym twarogiem. Ponadto pokarm stopniowo przenosi się na większą frakcję, dodaje się do niej coraz więcej nowych składników, charakterystycznych dla diety dorosłego ptaka.

Zanim pisklęta osiągną wiek trzech miesięcy, są już w pełni przeniesione do „wspólnego stołu” z rodzicami. W pierwszym tygodniu życia kurczaki są karmione co dwie godziny, następnie liczba karmień zmniejsza się do siedmiu dziennie i stopniowo, w miarę starzenia się, wprowadzane są do reżimu karmienia dorosłych (3-4 razy dziennie).

Dorosłe kurczaki

Do karmienia dorosłych nadają się specjalne mieszanki paszowe, które są sprzedawane w postaci gotowej, ale można również użyć resztek z własnego stołu w połączeniu z innymi niezbędnymi dla ptaka składnikami. Ta ostatnia opcja jest oczywiście znacznie tańsza i dlatego jest najkorzystniejsza w gospodarstwie domowym..

Tworząc dietę w tym przypadku, należy kierować się następującymi proporcjami:

• część zbożowa (kukurydza, żyto, jęczmień, pszenica, owies, groch) - 58%;
• ciasto lub mąka słonecznikowa - 17%;
• mączka rybna lub mięsno-kostna - 16%;
• tłuszcz paszowy - 3%;
• drożdże paszowe - 5%;
• dodatki mineralne, w tym sól kuchenna - 1%.

W chłodne dni do diety drobiowej oprócz zbóż należy dodać zacier wymieszany z gotowanymi warzywami korzeniowymi, dynią i innymi warzywami, otrębami i wodą lub serwatką. Z takiej „potrawy” lepiej spożywać rano, a wieczorem stosować zboża lub mieszanki paszowe. Ponadto ptaki, które są ograniczone do wybiegów na wolnym wybiegu, muszą upewnić się, że w swojej diecie mają świeże lub suszone warzywa (takie jak pokrzywy lub mlecze)..W diecie wszystkich kurczaków hodowanych w celu uzyskania jaj wapń musi być obecny w wystarczających ilościach. Ptak może zaspokoić zapotrzebowanie na ten pierwiastek dziobiąc małe muszelki lub kamyczki na wolnym wybiegu, ale jeśli nie jest to możliwe (podczas trzymania kurczaków w klatkach lub zimą), kurczęta muszą otrzymywać jadalną kredę jako dodatki, taką samą muszlę kamienną , mielone skorupki jaj, fosforany mono- lub dwuwapniowe.Ponieważ drugim kierunkiem stosowania rasy perkalowej kurczaków jest mięso, zawartość paszy białkowej w ich diecie również powinna być bardzo wysoka - co najmniej 14% całkowitej objętości.

Warunki zatrzymania

Perkal leningradzki nie wymaga szczególnej opieki i, z zastrzeżeniem podstawowych wymagań dotyczących czystości, temperatury i innych elementarnych warunków przetrzymywania, zapewnia bardzo wysoki wskaźnik przeżywalności.

Wymagania dotyczące pokoju

Jak każdy drób, kurczak perkalowy z Leningradu potrzebuje suszu i nie ma przeciągów. Jednocześnie pomieszczenie, w którym przetrzymywany jest ptak, musi być dostatecznie izolowane i mieć dobrą wentylację. Optymalny reżim temperaturowy wewnątrz kurnika mieści się w zakresie od + 23 ° C do + 25 ° C, jednak rasa łatwo przystosowuje się do chłodniejszych lub odwrotnie cieplejszych warunków środowiskowych. Aby zapewnić wysoką i stabilną produkcję jaj, ważne jest zapewnienie w kurniku obecności sztucznego oświetlenia tak, aby długość „światła dziennego” wynosiła co najmniej 12 godzin.

Do tych celów konieczne jest zapewnienie dodatkowego oświetlenia w tempie 4-6 watów na metr kwadratowy pomieszczenia. Jeśli chodzi o wielkość kurnika, tutaj należy wziąć pod uwagę aktywny charakter jej mieszkańców.. „W ciasnych kwaterach, ale nie obrażony” - nie chodzi o perkal leningradzki. Kurczaki mogą zademonstrować swoją uspokajającą i uległą naturę tylko wtedy, gdy jest wystarczająco dużo „przestrzeni osobistej”, dlatego niepożądane jest umieszczanie więcej niż pięciu ptaków na jednym metrze kwadratowym. Ponadto, wyposażając kurnik, należy pamiętać o zbudowaniu gniazd do składania jaj, umieszczeniu ich w najbardziej zacisznym rogu pomieszczenia i wyłożeniu ciepłym legowiskiem z siana lub trocin.Najlepszym materiałem na podłogę domu są deski drewniane. Dobrze zatrzymują ciepło i są przyjazne dla środowiska. Organizując wygodne grzędy dla kurczaków, w tym przypadku można całkowicie obejść się bez posłania (przynajmniej w ciepłym sezonie), co pozwoli zaoszczędzić nie tylko finanse, ale także czas na sprzątanie kurnika.

Dziedziniec spacerowy

Utrzymanie kurczaków perkalowych z Leningradu wiąże się z obowiązkowym wolnym wybieraniem ptaków na świeżym powietrzu. Podczas takich spacerów ptaki nie tylko wietrzą pióra i „rozgrzewają”, ale także uzupełniają swoją dietę pokarmem zielono-białkowym, szukając w ziemi robaków i różnych owadów - bardzo ważne i jednocześnie jedno z najtrudniejszych stanowisk w organizacji żywienia kurczaków.

Aby ptaki nie rozproszyły się, nie rozproszyły i nie spowodowały nieodwracalnych szkód w ogrodzie, sadzie lub ogrodzie kwiatowym, muszą zorganizować małe spacerowe podwórko, ogrodzić je półtorometrowym płotem i zapewnić zadaszone miejsce wewnątrz dla ochrony przed słońcem, gdzie należy umieścić poidła, kąpiele dla skorupiaków i gniazda do składania jaj.

Jak radzić sobie z zimowym chłodem

Ptak wyhodowany w północnej stolicy z łatwością toleruje zimowe mrozy, dlatego nawet przy ujemnych temperaturach (oczywiście, jeśli termometr nie spada poniżej -15 ° C), nie należy pozbawiać kurczaków przyjemności chodzenia na świeżym powietrzu. Jednak w celu utrzymania stabilnej produkcji jaj kurnik musi być utrzymywany w temperaturze min. + 12 ° C..

Ponadto w domu należy stosować grubszą ściółkę na zimę (szczególnie na podłogach ziemnych lub betonowych), dodając torf w celu dodatkowej produkcji ciepła i zwiększając ilość ściółki z siana lub trocin, aby zmaksymalizować wchłanianie wilgoci..

Zalety i wady

Perkal leningradzki ma wiele niezaprzeczalnych zalet, wśród których warto podkreślić:

• umiejętność doskonałego dostosowania się do różnych warunków klimatycznych (z łatwością wytrzymuje zarówno zimno, jak i ciepło);
• dobry stan zdrowia i odporność na poważne choroby drobiu;
• wysokie wskaźniki przeżywalności (u dorosłych ptaków 80%, u kurczaków nawet więcej - do 96%);
• niewymagające odżywianie i utrzymanie;
• wczesna dojrzałość (szybki przyrost masy ciała i wczesny początek produkcji jaj);
• doskonałe walory odżywcze i smakowe - zarówno mięso, jak i jajka;
• wysoka wydajność;
• dobry instynkt wylęgowy;
• jasna dekoracyjna strona zewnętrzna.

Mówiąc o niedociągnięciach, zwykle zauważają:

• niezbyt duże rozmiary (typowe jednak dla wszystkich kur w kierunku mięsa i jaj);
• stosunkowo niska produkcja jaj (gorsza od złocistoszarego Leningradu);
• trudność w zdobyciu (spośród trzech krzyży leningradzkich jest to najmniej powszechne).

Ta ostatnia cecha jest przez wielu rolników bardzo dziwna, a nawet niesprawiedliwa. Kurczak perkalowy z Leningradu doskonale uzasadnił główny cel, dla którego wyhodowano tę hybrydę - uniwersalne zastosowanie i wysoka produktywność, w połączeniu z maksymalną bezpretensjonalnością i łatwością konserwacji..

Te cechy pozwalają uznać ptaka za najlepszą opcję dla małej przydomowej farmy, gdzie kolorowe i jasne kurczaki o zrównoważonym charakterze mogą również stać się prawdziwą ozdobą podwórka. Z tego powodu początkującym hodowcom drobiu warto poświęcić czas na poszukiwanie piskląt tej rasy do hodowli - zdecydowanie warto!