Tinker konie
Tinker, irlandzki lub cygański kolba, cygańska uprząż, irlandzki robotnik, miejscowy srokaty - wszystko to ma na imię to samo rasy bardzo piękny i ciekawy koń, który w ciągu zaledwie dwudziestu lat swojego oficjalnego istnienia zyskał ogromną popularność na całym świecie.
Zadowolony
Pochodzenie rasy
Jak można się domyślić z powyższych nazw ras, jest to hybryda irlandzkiej i cygańskiej konie.
Roma, znani koneserzy współczesnej Wielkiej Brytanii konie, pierwsze uderzenie ponad sześć wieków temu. Podobno od tamtych czasów rozpoczął się proces narodzin nowej rasy, która wchłonęła krew miejscowych koni i wprowadzone geny koni cygańskich.
O cygańsku konie należy powiedzieć osobno. Przy całej swojej miłości do koni wieczni koczownicy i wędrowcy nie mogli zapewnić swoim czworonożnym przyjaciołom właściwej opieki, odpowiedniego odżywiania, a zwłaszcza wysokiej jakości opieki weterynaryjnej..Nawet coś takiego jak podkowa, znanego udomowionemu koniowi, w warunkach obozowych mogło być niedostępnym luksusem. W tym samym czasie konie musiały całymi dniami ciągnąć wozy pełne ludzi i dobytku, dosłownie jedząc pastwisko.
Jednak tak trudne warunki ostatecznie dobrze służyły powstawaniu przyszłej rasy: cygańskiej konie wyróżniają się niesamowitą wytrzymałością, bezpretensjonalnością, doskonałym zdrowiem i doskonałą odpornością (w przeciwnym razie nie przeżyjesz).
Bardzo przydatne pod względem cech genetycznych było ciągłe mieszanie się Romów konie z lokalnymi rasami napotkanymi przez wędrowców na ich długiej i gorączkowej ścieżce.
Zdrowie i dobra genetyka nie mogą wyglądać brzydko, dlatego chociaż konie cygańskie są dalekie od super drogich koni wyścigowych, wyglądają bardziej niż atrakcyjnie.
Biorąc pod uwagę styl życia Romów i brak jakichkolwiek śladów jakiejkolwiek świadomej pracy hodowlanej, a tym bardziej utrwalenia dokumentalnego, brak jest jasnych informacji o pochodzeniu hybrydy i jakie rasy brały udział w jej tworzeniu..
Wiadomo tylko na pewno, że w druciarzu płynie krew takich koni brytyjskich jak felp, shire, highland, clydesdale, walijski kaczan, a nawet kucyk. To właśnie ze względu na wspomnianą już nieuporządkowaną hodowlę przez długi czas irlandzki Cob nie mógł otrzymać statusu rasy oficjalnej..
Tak więc, pomimo tego, że po drugiej wojnie światowej rasa prawie całkowicie ukształtowała się, a nawet uzyskała pewien porządek (konie zaczęto celowo i systematycznie hodować), status prawny uzyskała dopiero w 1996 roku, w którym miały miejsce jednocześnie dwa znaczące wydarzenia:
zarejestrowano oficjalnego przodka rasy, ogiera Cushti Bok (nawiasem mówiąc, rasa sama otrzymała nazwę „cygański koń pociągowy”, wszystkie inne nazwy są drugorzędne i nieoficjalne) i utworzono organizację rejestrującą rasy - The Irish Cob Society, ICS.
Dziś Irish Cob Association praktycznie nie zajmuje się hodowlą, jego głównym zadaniem jest przygotowywanie dokumentów na eksport przedstawicieli młodych ras do USA i krajów europejskich.
Obecnie istnieje kilka ksiąg stadnych Tinkera, tylko w Stanach Zjednoczonych jest ich aż trzy. To w tym kraju cygańskie sanki są najbardziej lubiane, Amerykanie szczególnie lubią ich potulną naturę i jasny kolor, a także ich niesamowitą grację jak na konia roboczego..
Charakterystyka i opis rasy
Konie druciarze powstały jako robotnice, ale są naprawdę bardzo piękne.
Wzrost i waga
Wzorzec rasy nie stawia rygorystycznych wymagań co do wzrostu, generalnie, jak wszystkie klacze, druciarze są średniej wielkości, dopuszcza się wahania w granicach 1,35-1,6 m. Amerykanie): konie o wzroście od 1,43 do 1,55 są uważane za klasyczne, poniżej tej granicy charakteryzują się przedrostkiem „mini”, a powyżej - przedrostkiem „grand”.
Zewnętrzny
Ciało Irish Cob jest masywne, mocne i szerokie, z dobrze widocznymi mięśniami i krótkim, prostym grzbietem, wdzięcznie przechodzącym w wysoki zad.
Na mocnej, wdzięcznie zakrzywionej szyi, dobrze osadzona, lekko szorstka głowa z długimi uszami. Charakterystyczną cechą jest garbaty profil i mała broda pod dolną szczęką. Niski kłąb.
Ponadto cygańską uprząż można rozpoznać po niezwykle bujnej i długiej grzywce, te same epitety odnoszą się do grzywy i ogona. Co więcej, nawet nogi druciarza pokryte są grubym włosiem..
Nogi są mocne i mocne, kopyta masywne (dotyczy to wspomnianego wcześniej lekceważenia przez Cyganów konieczności podkuwania koni). Wzorzec rasy dopuszcza zestaw tylnych nóg w kształcie litery X, który jest uważany za małżeństwo u innych koni, ale jest uważany za normę dla ras pociągowych..Garnitur
Druciarze wyróżniają się głównie srokatym kolorem (białe plamki są rozrzucone na głównym ciemnym tle).
Overo (ten ubiór nazywany jest czasem „perkalem”) - asymetryczne białe plamy rozrzucone są po całym ciele, jednak z reguły nie przekraczają one warunkowej linii biegnącej wzdłuż grzbietu konia od kłębu do ogona. Co najmniej jedna (czasami wszystkie cztery) nogi są całkowicie ciemne, na ogonie również nie ma „plamistości”.
Kolorowanie tobiano zwykle oznacza białe nogi (przynajmniej dolną część) i ciemne boki (jedną lub obie), dodatkowo ciemne plamy o regularnym owalnym lub okrągłym kształcie z symetryczną tarczą pokrywają przednią część ciała od szyi do klatki piersiowej.
Obydwa kolory są obecne na ogonie, głowa jest przeważnie ciemna, ale mogą pojawić się białe znaczenia, np. „Gwiazdka” na czole, „łysina” lub jasny obszar na nosie).
Tovero - kombinezon łączący dwa powyższe typy. Z reguły występuje, gdy Krzyżowanie o różnych prążkach, gdy żadna z cech rodzicielskich nie ma dominującego wpływu na kolor potomstwa.
W uprzęży cygańskiej nie tylko stos jest wielokolorowy, ale także sama skóra: w ciemnych plamach jest szara, a pod jasnymi plamami jest blado różowa.
Łaciaty - główny, ale nie jedyny kolor uprzęży cygańskiej. Te konie są również czarne z białymi plamami, grzywą (małe kontrastujące owalne plamki na całym ciele, w tym na nogach) i deresz (częste białe włosy na całym ciele w dowolnym innym kolorze).
Charakter i usposobienie
Główną cechą irlandzkich kolb jest prawdziwie olimpijski spokój i absolutna życzliwość. Dla temperamentnych jeźdźców takie konie mogą nawet wydawać się senne i ospałe..
Jednak ta cecha jest wizytówką rasy i jednym z powodów jej rosnącej popularności, o czym wspomnimy później..
Cechy charakterystyczne
Złożona i zagmatwana historia rasy określiła główne cechy sań cygańskich. Najważniejsze, co charakteryzuje te konie, to wytrzymałość i bezpretensjonalność, które powstały w wyniku wielowiekowej selekcji naturalnej..
Bieg takich koni jest bardzo płynny, pewny i miękki, do tego dość dobrze skaczą, łatwo i nieustraszenie pokonując przeróżne przeszkody.
Jednocześnie klacze są rezerwatami, a nie sprinterami, konie szybko męczą się szybkim galopem, bo w takich warunkach historycznie ich przodkowie byli mało wykorzystywani.
Jednak doskonałe zdrowie i potulny charakter pozwala z powodzeniem trenować takie konie i przyzwyczajać je do długich i szybkich wyścigów, ale z drugiej strony nie ma to większego sensu, ponieważ rasa nie została pierwotnie do tego stworzona.
Ale patrzeć na cygańską uprząż, płynny wdzięczny, dobrze naostrzony i szeroki kłus to przyjemność!
Użycie rasy
Z samej definicji druciarze są wszechstronnymi koniami. Ich główne zastosowanie było oczywiście związane z pracą i uprzężą, ale klacze nadają się również do jazdy konnej..
Co więcej, dla niedoświadczonego jeźdźca, który dopiero opanowuje sporty jeździeckie, druciarz jest najlepszym wyborem. Na takiego konia można spokojnie posadzić nawet dziecko, bez obawy, że nagle podskoczy lub poniesie.
Istnieją inne zastosowania rasy związane z jej niesamowitym usposobieniem. Druciarze są doskonałymi pielęgniarkami i wychowawcami dla szybszych i bardziej temperamentnych źrebiąt..Oprócz „pozytywnego wpływu”, jaki te „nianie” wywierają na nadpobudliwe dzieci, klacze irlandzkie mogą pochwalić się dużą ilością mleka, co jest osobnym plusem..
Ponadto sanki cygańskie są często specjalnie trzymane na hipodromach, aby przy ich pomocy uspokoić zbyt porywające i gorące arabskie lub angielskie konie. To druciarze często odprowadzają uczestników wyścigu na pola startowe..
średni koszt
Druciarze stają się dziś coraz bardziej popularni, zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych. To tam te konie mają maksymalny popyt, chociaż rasa wcale nie jest tania.
Dobry ogier hodowlany będzie kosztował od dziesięciu do dwudziestu pięciu tysięcy dolarów, a przyzwoity koń roboczy łatwiej zdobyć za tysiąc „zielonych”, a nawet tańszych.
W Europie na targach koni cena druciarzy waha się od 6-9 tysięcy euro, w przybliżeniu te same ceny obowiązują w Rosji.
Ogólnie rzecz biorąc, jeśli chcesz nauczyć się jeździć na koniu lub po prostu mieć spokojnego, odpornego i przyjaznego konia „na każdą okazję”, a jednocześnie jesteś gotów zapłacić „porządną sumę” za takie zwierzę, Irish Cob to świetna opcja.
