Gorky i tula rasy walczących gęsi
Spośród wszystkich walczących gęsi na szczególną uwagę zasługują gęsi Gorki i Tula. To dwie najpopularniejsze rasy bojowe. Unikalne ptaki są powszechne na wiejskich podwórkach, rolnikach i fermach drobiu. Porozmawiamy o cechach rasy tych popularnych ptaków, a także o tym, jak wyglądają walki gęsi w tym artykule..
Zadowolony
Gorky walczy z gęsiami
Rasy tej można nie tylko trenować do walki, ale także hodować zdobywanie jajek i mięsa.
Wygląd i budowa ciała
To dość spokojne i przyjazne ptaki, dobrze dogadują się z innymi gęsiami. rasy i resztą ptaków w gospodarstwie. Pomimo ich cichej natury i niskiej wojowniczości, ptaki te są zabierane do walk ze względu na ich bardzo szybki przyrost masy ciała. Ponadto ptak jest bardzo mobilny i aktywny. Będziesz jednak musiał pracować ze zwierzętami domowymi, ponieważ nie są one nieodłącznie związane z okrucieństwem, takim jak na przykład gęsi Tula, do których badania wrócimy.
Zewnętrzne cechy charakterystyczne rasy:
- ciało: szeroki, wydłużony, z przodu lekko zadarty;
- plecy: szerokie barki, lekko opadające ku ogonowi;
- ogon: dobrze uformowany, lekko zadarty;
- Klatka piersiowa: mocny, zaokrąglony, zadarty;
- żołądek: dobrze uformowany, z pojedynczym lub podwójnym fałdem;
- skrzydełka: średniej wielkości, ściśle przylegają do boków ciała;
- głowa: średniej wielkości, z niewielkim wzrostem (guzkiem) w przedniej części;
- oczy: mały, ciemnobrązowy lub niebieski;
- dziób: średniej długości, prosta, koloru pomarańczowego, pod dziobem znajduje się tak zwana duża torebka (woreczek);
- szyja: stosunkowo długi, mocny, lekko wygięty w górnej części;
- golenie: dobrze uformowany, lekko wypukły;
- śródstopie: krótkie, w kolorze pomarańczowym;
- piórko: gęsty, kolor jest przeważnie czysto biały, ale może być jasnoszary, szaro-srokaty, ciemnoszary lub brązowawy.
Wskaźniki wagi
Gęsi czystej krwi Gorky bardzo szybko przybierają na wadze - w wieku 2 miesięcy średnia waga żywego ptaka wynosi 3,5-3,8 kg. Zbyt małe osoby są uważane za małżeństwo. Silne ciało dorosłego ptaka ma imponującą wagę: żywa waga gąsiora to 7-8 kg, a gęsi 6-7 kg.
Produkcja jaj
Produkcja jaj wynosi średnio 45-50 jaj rocznie. Niektóre gęsi oddają do 60 sztuk, a dla tej rasy ilość ta oznacza wysoką produktywność jaj. Standardowa waga jajka to 150 gramów. Kolor skorupy - biały.
Płodność jaj - 90%, wylęgowość piskląt - 70-80% zniesionych jaj - przeżywalność piskląt jest dość wysoka (85-95%). Takie wskaźniki osiąga się tylko wtedy, gdy jaja są trzymane w inkubatorze, ponieważ samice rasy Gorkiego rzadko stają się kurami rozpłodowymi.
Tula walcząca z gęsiami
Gęsi Tula są przedstawicielami unikalnej starożytnej rasy, która od kilku stuleci jest wykorzystywana do udziału w walkach. Ponadto te walczące ptaki wytwarzają dobre puch i mięso. Ptaki te nazywane są również garbymi nosami..
Wygląd i budowa ciała
Rasa ta charakteryzuje się naturalną agresją, może być im bardzo trudno żyć z innym drobiem. Te gęsi są bardzo ruchliwe, prowadzą aktywny tryb życia. W wieku 5 lat mogą być używane do uczestniczenia w bitwach.
Zewnętrzne cechy charakterystyczne rasy:
- ciało: mocne, szerokie, zaokrąglone, ustawione prawie poziomo;
- plecy: szeroki, płaski, prosty, lekko garbaty;
- ogon: dobrze uformowane, ustawione poziomo;
- Klatka piersiowa: gruby, szeroki, zaokrąglony;
- żołądek: dobrze uformowany, z małą pojedynczą fałdą;
- skrzydełka: duże, z silnymi mięśniami ramiennymi, brzegi skrzydeł nie krzyżują się;
- głowa: małe, prawie okrągłe, z silnymi mięśniami policzkowymi, szeroką przednią częścią i stromym karkiem;
- oczy: duże, wystające, prawie czarne lub niebieskawe. Powieki są dobrze widoczne, pomalowane na jasno musztardowy kolor;
- dziób: raczej krótki, gruby, matowy - górny zarys dzioba jest kontynuacją kości czołowej - na powierzchni można zaobserwować żebrowane guzki - dziób jest koloru żółtego lub bladożółtego, a jego czubek ma kolor jasno kremowy - rasa Tula dzieli się na trzy typy w zależności od kształtu dzioba - z fałszywym nosem (górny zarys jest lekko wklęsły), o prostym nosie (dziób jest absolutnie prosty), stromym nosem (górna część jest wypukła);
- szyja: raczej krótki, mocny, z lekkim wygięciem u góry;
- golenie: silny, muskularny;
- śródstopie: szeroko rozstawione, średniej długości - barwa - pomarańczowo-żółta z ciemnym nalotem o różnym nasileniu;
- łapy: okrągłe, duże, mocne - kolor łap zbliżony do koloru stóp;
- upierzenie: obcisły, kolor - ciemny musztardowy lub szary z kasztanowymi i białymi łatami.
Wskaźniki wagi
Żywa waga pisklęcia w wieku 2 miesięcy wynosi 4 kg. Dorastając, ptak osiąga średnią wielkość - waga dorosłego samca to 5,5-6 kg, a samicy 5-5,5 kg.
Produkcja jaj
Samica pilnie wysiaduje i chroni potomstwo. Produkcja jaj wynosi 25 jaj rocznie. Waga jednego jajka to 150 gramów. Kolor skorupy - biały.
Jak przebiegają bitwy między walczącymi gęsiami
Bitwy gęsi odbywają się według szeregu zasad stworzonych w ubiegłym wieku. Na takich imprezach obowiązkowa jest stała obecność nie tylko gąsiorów, ale także samic. Gęsi pełnią rolę katalizatora walk - rozpalają ducha rywalizacji między gąsiorami i uniemożliwiają przedwczesne zakończenie bitwy. W stadzie na samca przypada do trzech gęsi.
Przede wszystkim wszyscy uczestnicy są podzieleni według wskaźników wagi i wieku. Przed rozpoczęciem pojedynku nazywają przydomkiem wojownika i jego krewnych, którzy wcześniej zdobyli tytuł. Istnieje kod walki, który pozwala właścicielom ptaków kontrolować walkę..
Jeśli jeden z wojowników uszczypnie głowę przeciwnika, bitwa zostaje przerwana. A jeśli gąsior powtórzy tę sztuczkę trzykrotnie, zostaje usunięty z pola. W żadnym wypadku zawodnik nie powinien dziobać przeciwnika w oczy, za to natychmiast nakładana jest kara dyskwalifikacji.
Bitwa kończy się tym, że słabszy wojownik od razu zdaje sobie sprawę, że nie może się oprzeć i opuszcza pole. Są jednak sytuacje, gdy ktoś nie chce kończyć walki - w takim przypadku sędzia decyduje, czy wyznaczyć dogrywkę. Jeśli żaden z przeciwników nie zrezygnował, jury wybiera mistrza. Profesjonaliści oceniają, kto jest silniejszy i bardziej obiecujący, i ogłaszają nazwisko zwycięzcy. Najlepsi ganderzy otrzymują specjalny dyplom, paczkę jedzenia lub nagrodę pieniężną.
Wideo: walka gęsi walczących z Tułą
Cechy hodowli gęsi bojowych w domu
Za wychowanie potomstwa walczących gęsi, zdrowych, silnych rodziców. Gęsi zaczynają zakładać rodziny w wieku od siedmiu do dziesięciu miesięcy (200-250 dni). Przez następne trzy lata aktywnie wysypka. Masa ciała gąsiora powinna być nieco powyżej średniej, a waga samic nieco poniżej średniej. Inkubacja jaj odbywa się w sposób naturalny lub w inkubator.
Przygotuj oddzielne pomieszczenie lęgowe dla lęgów. Systematycznie wietrzyć pomieszczenie, starając się utrzymać temperaturę na poziomie +20 ° C. Pod jedną gęś można umieścić nie więcej niż 13 jaj. Zbadaj sprzęgło kilka razy, usuwając niezapłodnione i martwe próbki. Po urodzeniu piskląt posadź je w pojemniku przeznaczonym do tego celu. Nie zapomnij wieczorem zwrócić piskląt matce. Gęś zwykle opiekuje się nie więcej niż 20 dziećmi.
Temperatura w pomieszczeniu, w którym mieszkają pisklęta, również powinna być stała - w granicach +20 ... + 22 ° С. Przeżywalność młodych zwierząt zależy od czystości klatek i odpowiedniego systemu wentylacji. Pisklęta 30-dniowe należy wypuścić na świeże powietrze. Najpierw pozwól im chodzić przez pół godziny, a następnie stopniowo wydłużaj czas trwania spacerów..
Dorosłe gęsi walczące są bezpretensjonalne w stosunku do warunków przetrzymywania, mają doskonałe zdrowie (mogą zachorować tylko sporadycznie) iz łatwością znoszą niskie temperatury. Jednak pomimo tak silnej odporności jest szereg zaleceń dotyczących zwiększenia liczby drobiu:
- trzymanie ptaków przez cały rok oznacza obecność ciepłego, zamkniętego kurnika;
- wskaźnik temperatury w mieszkaniu zimą nie powinien spaść poniżej +10 ° С;
- zimą ptaki wymagają ściółki ze słomy i torfu;
- mieszkanie powinno być poidła zainstalowane, podajniki;
- wymagane są również pojemniki wypełnione piaskiem;
- ptaki są bezpretensjonalne w jedzeniu, rosną standardowo mieszana pasza.
Podsumowując, zauważamy, że walki gęsi są organizowane nie tylko w celu zademonstrowania ich zwycięzcy innym gospodarzom. Celem bitew jest również zainteresowanie innych rolników, a także zapewnienie możliwości wymiany doświadczeń samych hodowców.
