Parch ziemniaka - rodzaje i metody zwalczania

Co to za choroba roślin

Możesz nawet zauważyć chorobę gołym okiem

W niektórych latach ta infekcja zmniejszyła plon ziemniaków o 20-25%.

Nawet osoba, która nie zajmuje się fitopatologią, może odróżnić bulwy dotknięte parchem od zdrowych. Na ich powierzchni zaczynają pojawiać się wypukłe i czarne strupy, które przypominają małe grudki ziemi. Ten stan należy do uśpionego stadium grzyba. Sam pojawia się wiosną, sprowokowany wysoką wilgotnością.

Pojawienie się brązowych wrzodów i nekrotycznych plam na kiełkach wskazuje, że na nasadzeniach zaczęła się rozwijać rizoktonoza. Jest to najbardziej szkodliwe zjawisko ze wszystkich typów parcha..

Szczególnie często infekcja grzybicza rozwija się na lekkich piaszczystych i piaszczysto-gliniastych glebach..

Rodzaje parcha ziemniaka i przyczyny ich pojawienia się

Strup występuje w czterech różnych formach..

Grzyb prawie natychmiast rozprzestrzenia się po całym obszarze sadzenia i wymaga natychmiastowej reakcji.

Regularny

Źródłem infekcji jest zanieczyszczona gleba

Parch pospolity jest wszechobecny. Powoduje powierzchowne uszkodzenia, a czasem zniszczenie miąższu podczas wzrostu. Powierzchowne wrzody powstają na skórze, przybierając złamany, zaokrąglony kształt. Ich średnica może dochodzić do 1 cm, a stapiając się ze sobą, te małe brodawki mogą tworzyć skorupę pokrywającą całą bulwę..

Istnieją cztery rodzaje typowych patologii grzybiczych:

• Parch płaski występuje głównie na młodych bulwach i wyraża się w pokonaniu zewnętrznej skorupy. Na mięsistych zgrubieniach korzeni tworzą się rdzawobrązowe brodawki podobne do strupów.
• Parch wypukły ma swoją nazwę od wystających części skorupy grzyba pokrywającej bulwę.
• Strup głęboki to wrzód wciśnięty w miazgę (do głębokości 5 milimetrów). Ich krawędzie wyraźnie się podnoszą, a dno jest czerwonawe lub fioletowe. Ten typ występuje głównie na początku zbiorów..
• Parch siatkowy różni się od innych typów wyglądem solidnej, szorstkiej powierzchni. Wrzody owocowe występują w postaci płytkich, przecinających się bruzd. Przypominają nieco siateczkę.

Rozwój określonego typu parcha uzależniony jest od siły oddziaływania szkodliwych mikroorganizmów. Wpływają na to odmiany ziemniaków i warunki środowiskowe..

Czynnikami sprawczymi wszystkich powyższych typów są promieniste grzyby lub promieniowce. Zarażone nimi ziemniaki tracą na wartości:

• następuje pogorszenie smaku;
• poziom zawartości skrobi zmniejsza się do 30%;
• pogarsza się utrzymanie jakości bulw;
• pogarsza się wygląd ziemniaków.

Patogen wnika do podziemnej części łodygi i infekuje korzenie. Procesy zachodzą w pierwszych tygodniach po posadzeniu..

Parch zwykły objawia się głównie na bulwach o cienkiej szkarłatnej skórce.

Jeśli zakopiesz ziemniaki głęboko w ziemi, aktywnie je podlewasz podczas rozwoju bulw, wówczas ryzyko uszkodzenia przez szkodliwe mikroorganizmy znacznie się zmniejszy.

czarny

Basidiomycete - czynnik sprawczy parcha czarnego na ziemniakach

Choroba, która objawia się złośliwością w zimnych i deszczowych źródłach. Czarny strup ma w nauce po prostu nazwę Rhizoctonia.

Na powierzchni bulw pojawiają się podłużne lub zaokrąglone wyrostki o różnych kształtach i rozmiarach. Wyglądają jak ziemiste grudki, które przyczepiły się do ziemniaka z powodu dużej wilgotności. Takie czarne strupy nie są zmywane i zeskrobywane z ciężarem. W tej formie ta dolegliwość prawie nie szkodzi bulwie.. Grzyb powoduje główne uszkodzenia podczas rozwoju sadzonek.

Na korzeniach zaczynają pojawiać się przygnębione brązowe wrzody, a także plamy. Często otaczają roślinę pierścieniem. W niektórych wariantach rozwoju choroby zamiast plamek i brodawek pojawiają się brązowawe uderzenia.

Czynnikiem sprawczym jest grzyb podstawczaka. Komfortowe warunki do jej wzrostu - od 10 do 28 ° C.

Dodatkową cechą wyróżniającą Rhizoctonia są zielone bulwy, które tworzą się w kątach pędów. Krzewy podatne na basidiomycete pozostają niewymiarowe i słabo rozwinięte. W ciągu dnia często więdną ziemniaki. Latem w ciepłych i deszczowych warunkach pogodowych na dorosłych roślinach może tworzyć się czarny parch w postaci „białej nogi”. Zarodniki grzybów, które rozprzestrzeniają tę infekcję, są okresowo zmywane przez deszcz i dostają się do gleby z łodygi. W ten sposób zarażają nowe młode sadzonki..

Głębokie sadzenie i opóźnienie w zbiorach ziemniaków powodują porażkę bulw przez rizoktonię.

Sypki

Nie ma odmian ziemniaków odpornych na parch prószysty

Chorobie towarzyszy pękanie skóry i powstawanie suchych, brązowych owrzodzeń w kształcie gwiazdy. Na dnie brodawek uwalnia się zmiażdżona masa brązowego pyłku. W okresie przechowywania ziemniaków suche gwiazdy są lekko wygładzone. Z tego powodu parch prószy zamienia się w powszechną postać tej choroby..

Chorobę wywołuje pseudogrzybica plazmodiomycete. Dociera do podziemnych części rośliny i wnika do jej komórek, po czym rozpoczyna stopniowe kiełkowanie. Jest przewodnikiem niebezpiecznego wirusa Mop-Top. Charakterystyczne dla niego są karłowatość roślin, skrócenie pędów, wiechowaty wierzchołek, mozaika.

Parch ten obficie rozprzestrzenia się na glebach nadmiernie wilgotnych i gliniastych w klimacie chłodnym.

Na organach wegetatywnych roślin tworzą się galasy - nieprawidłowe wybrzuszenia w postaci narośli o nieregularnym kształcie. Początkowo stają się białe, a następnie stopniowo zaczynają brązowieć..

Gleba o dużej wilgotności jest korzystnym stanem. Temperatury od 10 do 16 ° C sprzyjają rozwojowi grzybów. Od początkowego etapu infekcji do pojawienia się pierwszych charakterystycznych objawów choroby mijają około 2 tygodnie. Ostateczne tworzenie się zarodników pasożytniczych można zaobserwować w ciągu miesiąca..

Zaatakowane ziemniaki są narażone na zarazę zarazy i czarną nogę u sadzonek. Również bulwy ulegają szybkiemu rozkładowi podczas przechowywania..

W ziemi i na bulwach nasiennych mogą pozostać drobnoustroje chorobotwórcze. Ponadto nawóz organiczny, składający się z odchodów zwierząt hodowlanych, może działać jako źródło infekcji. Podczas karmienia zwierzęcia zakażonymi bulwami infekcja zachowuje żywotność podczas trawienia w przewodzie pokarmowym zwierzęcia i późniejszego wyjścia z niego..

Większe uszkodzenia bulw obserwuje się na glebach torfowych. Nie ma odmian wysoce odpornych na tę chorobę..

Srebrzysty

Ten typ choroby wyróżnia się metalicznym lub srebrzystym połyskiem.

Ostatnio rodzaj tej choroby stał się powszechny. Na jakość nasion ziemniaka wpływa głównie srebrzysty parch. Podczas sadzenia porażone bulwy dają słabe i rzadkie pędy. Chore bulwy w pozycji leżącej narażone są na wtórną infekcję - różne patogeny gnić.

Objawy pojawiają się na bulwach już jesienią. Subtelne ciemnoszare plamy pokrywają większość powierzchni świeżo wykopanych ziemniaków. Pod koniec przechowywania choroba osiąga szczyt. Skóra bulw nabiera wyraźnego metalicznego lub srebrzystego połysku. Pod skórką zaczyna pojawiać się cienka biała grzybnia, której kolor z czasem zaczyna ciemnieć. Skórka ziemniaka stopniowo odchodzi od miąższu.

Infekcja ziemniaka zwykle następuje przez soczewicę (małe guzki na owocach, które służą do wymiany gazowej). Źródłami są gleba i bulwy, które zostały już zakażone grzybem.

Sadzenie zarażonych bulw prowadzi do poważnych infekcji roślin.

Jak leczyć: środki kontroli, chemikalia

Zarażone bulwy nie zagrażają zdrowiu ludzi. Nadają się do spożycia, ale ich skład będzie miał mniejszą wartość odżywczą. Dlatego warto wiedzieć, co zrobić, jeśli na ziemniakach pojawi się parch i jak leczyć ziemię.

Uniwersalne środki zwalczania choroby obejmują stosowanie fungicydów, przestrzeganie płodozmianu oraz stosowanie wysokiej jakości materiału nasadzeniowego..

Na rynku jest wiele produktów przeznaczonych do zwalczania parcha. Ale nie wszystkich z nich można nieszkodliwie używać na lądzie..

• Maxim jest substancją kontaktową. Eliminując grzyby, wspomaga pożyteczną mikroflorę ziemi. Dodać 2 ml na 50 ml wody, roztwór wystarczy na 50 kg bulw.
• Fitosporin to preparat mikrobiologiczny nowej generacji stosowany przed sadzeniem bulw. Opryskiwane są krzewami 3 razy w sezonie. Dodaj 3 litry wody do jednego opakowania leku, po czym leczony jest dotknięty obszar.
• Cuprostat (cuproxat) jest roztworem miedzi i amoniaku. Musisz wziąć 30-60 g, dodać do dziesięciolitrowego wiadra wody i spryskać krzaki.

Fitosporin sprawdził się w walce z parchem ziemniaczanym

Korzystny wpływ może mieć również sadzona odmiana ziemniaka. Grupy całkowicie odporne na parcha nie zostały jeszcze wyhodowane, ale znane są silne odmiany. Obejmują one:

• Żukowski wcześnie,
• Ulubiony,
• Poświęcać,
• Prasna,
• rezerwa.

Z opcji zagranicznych:

• Ostara,
• Patronka,
• Rozpowszechniony,
• Prokurator.

Jak chronić ziemniaki przed parchem (zapobieganie)

Nawozy wapniowe doskonale zapobiegają rozwojowi parcha

Wybierając metodę zapobiegania parchowi należy wychodzić od konkretnego typu choroby. Każdy z nich ma kilka niuansów:

• Sadzenie sadzonek na słońcu będzie skuteczną metodą zapobiegania parchowi pospolitemu. Oprócz tego należy przeprowadzić nawadnianie gleby, zaczynając od rozwoju bulw i kontynuując przez miesiąc;
• Środkiem zapobiegawczym w przypadku parcha prószystego będzie przetrzymywanie nasion w roztworze formaliny przez 4–6 minut. Czynność tę należy wykonać przed sadzeniem sadzonek w glebie;
• Wprowadzenie kredy, wapna i innych substancji zawierających wapń co najmniej rok przed sadzeniem ziemniaków lub jesienią będzie doskonałym sposobem zwalczania czarnego parcha;
• Głównym środkiem zapobiegającym srebrzystemu parchowi będzie terminowe zbiory w suchych warunkach. Musisz także skosić wierzchołki..

Wideo na temat wyników środków zapobiegawczych

Grzyby nadal szybko rozprzestrzeniają się w środowisku rolniczym. W istotny sposób pogarszają jakość plonu i jego właściwości odżywcze. Dbanie o ogród i podejmowanie środków zapobiegawczych pomoże zmniejszyć prawdopodobieństwo wystąpienia wszelkiego rodzaju dolegliwości.