Tillandsia: 10 niesamowitych widoków

Fantazyjny kwiaty tillandsia

ozdobi każde wnętrze. Ten niesamowity wiecznie zielony bylina, rozprzestrzeniony z Ameryki Południowej, przyciąga uwagę nie tylko różnorodnością i formą ulistnienia, ale także sposobem, w jaki rośnie bez korzeni. Zgadzam się, ogromny zielony kapelusz z jasnym kwiatkiem wygląda bardzo wyjątkowo na każdym drewnianym lub drucianym stojaku wiszącym bez doniczki. Ale są odmiany uprawiane w tradycyjny sposób. Niektóre z nich mają wysoko rozwinięte łodygi, inne nie mają ich wcale, a jeszcze inne mają wyjątkowe liście. W naturze występuje około pół tysiąca gatunków tego cudownego rośliny. Rozważ dziesięć najpiękniejszych z nich.

Usneiform (Tillandsia usneoides)

Zwykle nazywa się Tillandsia usneiform „Cyjan” lub „Mech hiszpański (Luizjana)”. Charakterystyczną cechą tego gatunku są niezwykłe miękkie, nitkowate łodygi o jasnym kolorze, które przylegają do pni drzewa lub wysoki krzewy. Roślina nie prowadzi pasożytniczego trybu życia, ale jako podporę wykorzystuje sąsiednią roślinność. W miarę wzrostu, tillandsia wyrasta na młode pędy i traci martwą dolną część. Szczególnie piękne te narost w ich rodzimym skalistym terenie w Boliwii, gdzie wspinają się na 3,5 m.

Botanicy zaprzeczają, że należy do Tillandsia usneiform mham, pomimo zewnętrznego podobieństwa nie rozmnaża się przez zarodniki, ale wegetatywnie. Wiatr przyczynia się do jego rozprzestrzeniania się, który zbiera dojrzałe ziarna, przenosząc je na nowe obszary. Pomimo kruchości łodyg roślina łatwo zapuszcza korzenie w innych obszarach kwiaty wydają się bardzo niekorzystne. Głównym źródłem pożywienia są łuskowate blaszki liściowe. Dzięki nim kwiat otrzymuje niezbędną wilgoć i składniki odżywcze ze środowiska zewnętrznego. W szczycie sezonu wegetacyjnego z przydymionych zielonych cienkich łodyg kapelusza pojawiają się nieokreślone niebieskawe pąki.

Srebro (Tillandsia argentea)

Naukowcy klasyfikują ten typ glistnicy do grupy atmosferycznej, która rozwija się w sposób pozbawiony korzeni. Na zewnątrz roślina ma wąskie, długie, srebrzyste liście, które rosną nieregularnie. Są lekko poszerzone u nasady i zakrzywione na końcach. W zależności od regionu uprawy, od czerwca do sierpnia, z podstawy wystaje długa szypułka z małym żółtym pączkiem.

Z daleka kultura wygląda jak złożony kawałek suchych liści. tymotka. Zamieszkuje pnie drzew i skały. Kocha dobrze oświetlone obszary bez bezpośredniego promieniowania ultrafioletowego. W mieszkaniu takie okazy najlepiej umieszczać na oknach północno-wschodnich lub zachodnich. Latem może ozdabiać balkony i tarasy.

Sitnikovaya (Tillandsia juncea)

Tillandsia sitnikovaya to mały epifit, wysokość od 25 cm do pół metra. Specyficzną cechą kultury są zielone liście trzciny zebrane w krzaczastą rozetę. W okresie pączkowania z wiechy pojawia się wydłużony purpurowy przylistek z małymi liliowo-fioletowymi kwiatami. Preferuje bardzo wilgotne pomieszczenia, ponieważ żywi się liśćmi. Nie toleruje suchego i zimnego powietrza.

Niebieski (Tillandsia cyanea)

Tillandsia blue różni się od innych gatunków z grupy epifitycznej wąskimi liśćmi zebranymi w rozetę, przypominającą uprawy zbóż.

Niebieskie liście Tillandsia charakteryzują się fioletowo-brązowym kolorem u podstawy i brązowymi smugami na całej długości. Podobnie jak inni przedstawiciele rodzaju epifitów zielnych z rodziny Bromeliad, blaszki liściowe mają subtelne łuski, które pomagają roślinie uzyskać niezbędną wilgoć i składniki odżywcze. W gorącym sezonie kultura wyrzuca eliptyczny kłosek ze spłaszczoną podstawą i liliowo-różowymi małymi wypustkami. Spośród nich małe niebieskawo-liliowe kwiaty z rombowymi płatkami pojawiają się stopniowo od góry do krawędzi. W tym samym czasie nie więcej niż 2 pąki mogą obnosić się na kłosku.

Wystające (Tillandsia stricta)

Odmiana wyróżnia się ciemnozielonymi blaszkami liściowymi w postaci wąskiego trójkąta o długości od 7 cm do 20 cm i szerokości od 0,5 cm do 1 cm, u podstawy zebranych w gęstą wiechę podstawną. Wyłaniają się z niego krótkie łodygi z kwiatostanami w kształcie kolców. Znajdują się na nich owalne wypustki o różnych odcieniach w porządku spiralnym. Często są różowe lub jasno szkarłatne. Niższe przylistki wyglądają bardzo efektownie, czyli znacznie dłużej niż wszystkie inne. Delikatnie pokrywają delikatne pąki niebieskawymi lub fioletowymi płatkami..

Tricolor (Tillandsia tricolor)

Tillandsia tricolor charakteryzuje się liniowo zielonymi liśćmi zebranymi u podstawy w rozetę. Ich długość może wahać się do 20 cm, a szerokość do –1 cm Na tylnej stronie listowia widoczne są drobne, jaskrawe łuski. Podczas pączkowania z wiechy liściastej pojawia się długa, skierowana ku górze szypułka. W niektórych formach tej odmiany kwiatostany są proste, w innych - w kształcie kolców lub złożone. Z biegiem czasu wystają z nich wypustki w postaci wydłużonego owalu. Ich wyjątkowość polega na różnych kolorach, które pojawiają się jednocześnie na zielonym tle liści. Górne są zwykle jasnozielone, środkowe żółte, a dolne jaskrawoczerwone. Ta kolorowa ekstrawagancja zawiera małe fioletowe kwiaty z płatkami w kształcie rombu.

Fiolet (Tillandsia ionantha)

Tillandsia o fioletowych kwiatach można łatwo rozpoznać po zgrabnej rozecie srebrzystych liści z zakrzywionymi krawędziami. Latem jej wierzchołek zmienia kolor na czerwony. W tym samym okresie pojawiają się niskie kłoski z fioletowo-niebieskimi kwiatostanami. Z daleka wydaje się, że ze stojaka wyrósł duży czerwony kwiat z zielonymi działkami i niebieskim rdzeniem..

Głowa meduzy (Tillandsia caput-medusae)

Tillandsia "głowa meduzy" tworzy małą, gęstą cebulkę, składającą się z podstawy liści. Wierzch każdej blachy jest zakrzywiony do dołu lub na boki. Roślina otrzymuje niezbędną porcję wilgoci przez zatoki liściowe cebuli. To tam gromadzi się niezbędny zapas wody, która spływa po liściach i jest wchłaniana. „Głowa meduzy” kwitnie fioletowymi kwiatostanami w kształcie kolców o złożonym kształcie, wewnątrz których pojawiają się małe niebieskie kwiatki.

Duer (Tillandsia dyeriana)

Gatunek ten wygląda bardzo elegancko ze względu na szypułkę, która jest dwa razy dłuższa od samej rośliny. Odsłania luźny kwiatostan w kształcie kolca z bogatymi czerwonymi wypustkami. Strzała tworzy łuk pod ciężarem kwiatów. Szerokie, podłużne liście tej odmiany tillandsia są jasnozielone z lekkim odcieniem dymu. Bez łodygi.

Lipa (Tillandsia lindenii)

Ten gatunek tillandsia ma wiele podobieństw do odmiany niebieskiej. Główna różnica między nimi polega na kolorze przylistków. W lipie są bladoróżowe lub karminowo-szkarłatne, a kwiaty mają niebieskie płatki z białą gwiazdą. Liście są liniowe, zebrane w rozetę po 30-55 sztuk. Długość rośliny nie przekracza 25 cm.

W domu taki cudowny kwiat bez korzenia i łodygi znajdzie miejsce zarówno w donicy, jak i gdzieś na drewnianej, kamiennej półce. Gatunki lądowe, które wyróżniają się zielonymi liśćmi, służą do ozdabiania terrariów, butelek lub hodowane w małych pojemnikach. Ale pleśni epifityczne, które charakteryzują się szarymi blaszkami liści, w ogóle nie potrzebują gleba. Można je zawiesić na rosnącym krzaku, drzewie lub kamiennej podstawie. Ty i Twoi goście będziecie zaskoczeni takim cudem..