Amfora wiciokrzewu: pyszne jagody witaminowe wczesnym latem

Historia hodowlana, opis i charakterystyka wiciokrzewu Amphora

Pierwsze wpisy w dziale „odmiany wiciokrzewu” Państwowego Rejestru Osiągnięć Hodowlanych Federacji Rosyjskiej pojawiły się dopiero 10–12 lat przed końcem minionego tysiąclecia. Początkowo były to pojedyncze egzemplarze, a wśród pierwszych znalazła się zarejestrowana w 1998 roku odmiana Amphora. Podobnie jak zdecydowana większość innych odmian, Amphora jest oficjalnie zalecana do uprawy w całej Rosji..

Chociaż oczywiście trudno mówić o całym terytorium: wiciokrzew nie wszędzie dobrze rośnie. Nie lubi bardzo gorących i suchych klimatów. Ta odmiana, którą uzyskano w mieście Pawłowsku pod Petersburgiem na stacji eksperymentalnej VIR, nie jest wyjątkiem. Selekcję przeprowadzono na podstawie krzewów wiciokrzewu Roxan i dzikich krzewów kamczackich. Autorami odmiany są M.N. Plekhanova, A.V. Kondrikova i K.F. Efimova.

Amfora rośnie w postaci średniej wielkości krzewu o wysokości do 1,5 mz rzadką zaokrągloną koroną. Pędy są równe, proste, jasnozielone z antocyjanowym odcieniem, rosną w górę z lekkim spadkiem. Liście są zielone, owalne, duże, lekko owłosione. Kwiaty są żółto-zielone, w kształcie dzwonka. Ponieważ sam krzew jest piękny, Amphora jest również używana w projektowaniu ogrodów..

Krzew amfory jest dość zwarty, mały, jagody na nim wydają się bardzo duże

Pierwsze normalne zbiory pojawiają się w trzecim roku po posadzeniu, ale kilka jagód może pojawić się następnego lata. Odmiana uważana jest za średnio późną, zbiór pod koniec połowy czerwca. Pilne zbieranie jagód nie jest wymagane, długo wiszą mocno na gałęziach, w ogóle się nie kruszą: przy spokojnej pogodzie do dwóch tygodni.

Jagody do 20 mm długości, przeważnie ważą nieco ponad 1 g, największe osiągają 3 g. Kształtem regularny dzbanek, naprawdę przypomina amforę, na szczycie jest równy grzbiet. Kolor jagód jest niebieskawo-niebieski, powszechny u większości odmian, woskowaty nalot na nich jest mocno zaznaczony. Skórka jest średniej gęstości, smak bardzo gęstego miąższu jest słodko-kwaśny z lekką goryczką. Prawie bez aromatu. Ocena smaku - 4,6, zanotowano deserową jagodę z posmakiem borówki brusznicy.

Oczywiście nie każda jagoda ma właściwy kształt, ale w zasadzie naprawdę przypominają naczynia starożytnej Grecji.

Cel uprawy jest uniwersalny, przenośność jest dobra. Odmiana uważana jest za idealną do przygotowania różnych produktów kulinarnych, preparatów na zimę w postaci soków, kompotów, dżemu. Średni plon z krzaka wynosi 1,5–2 kg, przy uprawie przemysłowej 19,4 centów / ha.

Odmiana charakteryzuje się wysoką mrozoodpornością: pąki są w stanie wytrzymać temperatury do -45–47 oC, roślina jest słabo atakowana przez mszyce. Amfora nie boi się nawracających wiosennych przymrozków, ponieważ kwiaty również spadają do -7 oC. Odmiana jest samopłodna, wymaga obowiązkowej obecności zapylaczy. Najlepsze to Nymph, Morena, Gzhelka, Altair.

Cechy sadzenia i uprawy wiciokrzewu Amphora, w tym regionu moskiewskiego

Wiciokrzew jest krzewem długowiecznym, ale większość odmian, w tym Amphora, jest dobra, ponieważ ich przeszczep w razie potrzeby jest możliwy i nie stanowi problemu w każdym wieku. Chociaż oczywiście lepiej jest natychmiast posadzić nabytą sadzonkę we wcześniej zaplanowanym miejscu i zgodnie z zasadami.

Lądowanie

Wiciokrzew rośnie normalnie zarówno w cieniu, jak i na słońcu, ale plony są znacznie wyższe na dobrze oświetlonych miejscach. Jeśli chodzi o działanie wiatrów, praktycznie nie wpływają one na żywotność rośliny, ale mogą odrywać delikatne pędy, więc przyda się obecność ogrodzenia niedaleko krzaka od strony dominujących wiatrów. Odpowiedni są również sąsiedzi, tacy jak krzew bzu lub jaśminu..

Wiciokrzew rośnie na każdej glebie, ale należy je dobrze nawozić materią organiczną, obojętną lub lekko kwaśną. Potrzebuje stałej, umiarkowanej wilgotności bez stojącej wody. Dlatego pomimo tego, że wiciokrzew uwielbia obniżone miejsca, w których wiatry są słabsze, należy zwrócić uwagę na to, że nie są podmokłe.

Amforę można sadzić w dowolnym momencie, z wyjątkiem maja i czerwca, kiedy następuje intensywny wzrost pędów. Ale lepiej to zrobić, nawet przy zamkniętym systemie korzeniowym, przed pączkiem wiosennym, a najlepszym czasem jest jesień, po ustaniu wzrostu, ale na długo przed nadejściem mrozów. Jesienne sadzenie jest szczególnie mile widziane, jeśli otrzymujesz sadzonkę z gołymi korzeniami.

Decydując się na sadzenie wiciokrzewu, trzeba zrozumieć, że najlepiej się czuje i owocuje, gdy sadzi się wiele krzewów naraz

W większości klimatów termin sadzenia mija od połowy do końca października. W regionie moskiewskim optymalny czas to od połowy września do połowy października. Optymalne do sadzenia 2-3-letnich sadzonek wiciokrzewu Amphora.

Ponieważ Amfora nie może sama rodzić owoców, będzie potrzebować zapylaczy. Oznacza to, że konieczne jest prawidłowe ułożenie krzaków na miejscu: będzie ich co najmniej dwa. Odległość między sąsiednimi krzakami powinna pozwolić na swobodne brodzenie między nimi bez łamania gałęzi. To co najmniej półtora metra. Jeśli posadzonych jest wiele krzewów, między rzędami pozostawia się 2,5–3 m: w końcu krzewy będą rosły przez 20 lat lub dłużej..

Sadzenie wiciokrzewu amfor odbywa się podobnie jak sadzenie większości krzewów owocowych: w dołku wypełnionym żyzną glebą. Wskazane jest wstępne wykopanie całego obszaru, usunięcie kłączy wieloletnich chwastów i lekkie nawożenie gleby próchnicą. Główne nawozy umieszcza się w dole do sadzenia: półtora wiadra próchnicy, kilka garści popiołu, 100 g superfosfatu. Wymiary wykopu to 40 x 40 x 40 cm, w przypadku gleb gliniastych trochę więcej w celu umieszczenia drenażu z łamanej cegły lub żwiru na dnie.

Jeśli sadzonki są bez grudki ziemi, plan pracy jest następujący.

1. Tydzień przed sadzeniem przygotowuje się doły do ​​lądowania. Sąsiednie dołki wykopuje się nie bliżej niż 1,5 od siebie. Drenaż umieszcza się na dnie każdego dołu, a następnie żyzną glebę, dobrze wymieszaną z niezbędnymi nawozami. Wlej 2-3 wiadra wody do dołu.
   

   W przypadku wiciokrzewu wykopuje się stosunkowo mały otwór do sadzenia

2. Bezpośrednio przed sadzeniem w środku otworu wykonuje się otwór, aby system korzeniowy mógł się w nim zmieścić. Sadzonkę umieszcza się w dołku, regulując wysokość tak, aby kołnierz korzeniowy znajdował się na poziomie gleby: po posadzeniu wejdzie głęboko w wymaganą odległość, około 5 cm.
   

   Nie ma nic skomplikowanego w samym sadzeniu, ale musisz prawidłowo ustawić sadzonkę na wysokości

3. Ostrożnie rozprowadzając korzenie sadzonki wzdłuż dołka, przykryj je żyzną glebą usuniętą z dołka. Podlewaj sadzonkę, wydając na to 5-10 litrów wody.
4. Po wchłonięciu wody do nawadniania, wzdłuż krawędzi otworu wykonuje się wałek, a glebę ściółkuje się torfem, humusem lub innym podobnym materiałem sypkim.
   

   Ściółkowanie jest obowiązkowe: ściółka dobrze reguluje wilgotność gleby, zapobiegając szybkiemu parowaniu wody

5. Jesienią pędy nie są przycinane, a wiosną wszystkie gałęzie są nieco skracane, pozostawiając nie więcej niż 20-25 cm.

Jeśli sadzonka ma zamknięty system korzeniowy, wszystko jest znacznie prostsze. Wystarczy spróbować, aby po wyjęciu go z pojemnika ziemia się nie rozpadła - korzenie wystające z grudki nie zostały odcięte. I najważniejsze: w tym przypadku kołnierz korzeniowy pozostaje w tej samej pozycji, co w pojemniku, bez dodatkowego pogłębiania.

Wideo: sadzenie wiciokrzewu Amphora

Opieka

Po jesiennym posadzeniu Amphora łatwo zimuje, ale przez pierwszą zimę można go lekko otulić, a nawet przykryć igłami. Wczesną wiosną schronienie jest usuwane, a gleba jest płytko spulchniana. W pierwszym roku podlewanie powinno być regularne, w kolejnych latach odbywa się w zależności od pogody. Gleba powinna być zawsze wilgotna, ale nie lepka..

Luźna gleba pod wiciokrzewem, a także jej umiarkowana wilgotność to gwarancja stabilnych plonów w długim okresie.

Opatrunek wierzchni stosuje się od 3 roku. Od wczesnej wiosny Amfora będzie potrzebowała azotu, który najlepiej podawać w postaci organicznych nawozów: dobrego humusu lub kompostu. Wiadro substancji organicznych jest rozrzucone wokół każdego buszu i płytko uszczelniane łopatą lub motyką, w zależności od wilgotności i luźności gleby. Pod koniec lata w ten sam sposób wprowadza się kilka szklanek popiołu drzewnego. Nawozy mineralne stosuje się tylko pod nieobecność nawozów naturalnych - można je również stosować do opatrunku dolistnego.

Przez pierwsze kilka lat nie trzeba podchodzić do krzaka sekatorem, można usunąć tylko mocno uszkodzone pędy. W starszym wieku krzew może już urosnąć tak bardzo, że poszczególne gałęzie będą ze sobą przeszkadzać. Nie ma specjalnych zasad dotyczących przycinania wiciokrzewu: wytnij to, co wyraźnie niepotrzebne. Najlepiej zrobić to we wrześniu lub październiku..

Schemat przycinania można narysować po prostu: głównym zadaniem jest rozjaśnienie krzewu, usunięcie najstarszych pędów

Po 7-8 latach od 1 do 3 najstarszych pędów nie owocujących, zlokalizowanych w niedogodnych warunkach, koniecznie trzeba corocznie usuwać: najcenniejsze są pędy 3-5-letnie. Stare krzewy (po 15 latach), jeśli mają pozostać na miejscu, radykalnie się odmładzają: ponad połowa grubych pędów jest wycinana, a krzew jest dobrze karmiony.

Większość odmian wiciokrzewu prawie nie choruje, a Amfora nie jest wyjątkiem. Jedyną rzeczą, przed którą należy chronić rośliny, są mszyce, które są w stanie zająć młode pędy i liście. Ale ponieważ zbiory dojrzewają wcześnie, w walce z nimi nie można stosować chemicznych środków owadobójczych..

Mszyce są niszczone za pomocą produktów biologicznych (Fitoverm, Biotlin) lub środków ludowych (napary ze skórki cebuli, piołunu, glistnika itp.).

Region moskiewski najlepiej nadaje się do warunków pogodowych do uprawy wiciokrzewu, w tym odmiany Amphora: wśród kilkunastu innych jest to jedna z najpopularniejszych odmian w regionie moskiewskim. Klimat strefy środkowej sprzyja tej kulturze: nie ma nadmiernego ciepła, ilość opadów często wystarcza, aby prawie zatrzymać podlewanie, a Amfora doskonale znosi mrozy.

Jedyną rzeczą, z której słynie klimat regionu moskiewskiego, jest częsta przemiana mroźnej pogody i nieoczekiwanych roztopów zimą. W wyniku tego przeskoku wiele drzew i krzewów owocowych jest narażonych na zachwaszczenie zimą. Dlatego niepożądana jest hodowla wiciokrzewu w nizinnych miejscach, gdzie roztopiona woda stagnuje szczególnie przez długi czas..

Wideo: pierwsze zbiory wiciokrzewu Amphora

Zalety i wady odmiany w porównaniu z podobnymi

W recenzjach wiciokrzewu Amphora nie ma żadnych szczególnych wad. Czy to samozapłodnienie, wymagające zapylaczy, ale dotyczy to większości odmian. Ale różnorodność ma wiele zalet:

• wielkoowocowy;
• wspaniały smak jagód;
• bardzo wysoka mrozoodporność, bezpretensjonalność w warunkach;
• brak wtórnego kwitnienia;
• nie pękające jagody w stanie pełnej dojrzałości, przenośności;
• wczesna dojrzałość.

Amfora uważana jest za jedną z najlepszych odmian wiciokrzewu wielkoowocowego.. Nie zrzucanie jagód po dojrzewaniu jest nieodłączne od wszystkich odmian. Oprócz Amphory może się to pochwalić na przykład Morena (wczesna dojrzała odmiana o wydajności nieco niższej niż Amphora) lub Malvina (odmiana o niejednoznacznych recenzjach: często mówią o nadmiernej kwaskowości w smaku jagód).

Wśród odmian o dużych owocach pod względem wielkości jagód Amphora nie jest rekordzistą. Większe jagody dają na przykład bakchariańskiego giganta lub Delight, mają większe plony, ale pod względem smaku większość degustatorów nie stawia swoich jagód wyżej niż Amphora. Właściwie różnorodność odmian daje wybór początkującemu ogrodnikowi: w końcu wiciokrzew nie jest jeszcze częstym gościem w letnich domkach.

Opinie

Amfora wiciokrzewu to jeden z najlepszych przedstawicieli tej kultury, mało tradycyjnej dla ogrodników. Ponieważ jego uprawa nie jest trudna, a jagody witaminowe są gotowe w czerwcu, coraz więcej letnich mieszkańców środkowego pasa próbuje zasadzić na swoim terenie kilka krzewów. Można to zrobić jesienią, a po kilku latach Amfora da dobre zbiory.