Sanguinaria canadian: sadzenie i pielęgnacja w otwartym terenie

Rodzaj sanguinaria należy do rodziny maków i obejmuje tylko jeden gatunek - sanguinaria canadensis (Sanguinaria canadensis). Sadzi się go zwykle w zacienionych miejscach, które zdobią białe kwiaty. Gatunek ten nie jest wybredny w pielęgnacji, jeśli rośnie w odpowiednich warunkach, dlatego maksymalną uwagę należy zwrócić na prawidłowe nasadzenie. Rosnąca szybko, sanguinaria jest w stanie pokryć duże obszary gleby, ale często jest łączona z innymi uprawami ze względu na krótkie kwitnienie.

Cechy widoku

Sanguinaria canadensis to wieloletnia roślina efemeryczna, która naturalnie rośnie w lasach Ameryki Północnej, w pobliżu rowów i zbiorników wodnych. Gdy tylko pokrywa śnieżna opadnie z gleby, sanguinaria uwalnia pąki pokryte złożonym liściem. Gdy szypułka rośnie, pączek jest przenoszony nad złożonym liściem i otwiera się. Kwitnienie sanguinaria jest krótkie, przy ciepłej słonecznej pogodzie tylko 2 tygodnie, a zimne wilgotne powietrze wydłuża do 1 miesiąca. Liście utrzymują się do połowy lata lub późnego lata, w zależności od warunków pogodowych.

Główną rolę w cyklu życiowym odgrywa podziemne kłącze, za pomocą którego roślina rośnie, rozprzestrzenia się i doświadcza niekorzystnego okresu. Kłącze rodzi pąki, z których 1 liść i 1 kwiatek wyrastają wiosną. Sok z rośliny jest toksyczny, zawiera alkaloidy używane w medycynie oraz pigmenty używane do produkcji czerwonej farby.

Sanguinaria ma naturalne odmiany o prostych i pełnych kwiatach z 8, 12 i 16 płatkami. Forma frotte jest bardzo dekoracyjna.

Zalecenia dotyczące sadzenia

Dla pomyślnej uprawy sanguinaria ważne jest, aby najpierw wybrać odpowiednie miejsce do sadzenia. Wybór dokonywany jest z uwzględnieniem kluczowych cech gatunku:

• tolerancja cienia;
• kochający wilgoć;
• niski wzrost;
• krótkie kwitnienie.

Sanguinaria canadensis jest zalecana do uprawy pod drzewami liściastymi o gęstej koronie, dającej gęsty cień. Ściółka liściasta wzbogaca glebę w składniki mineralne niezbędne do wzrostu roślin w dolnej warstwie. Ale podłoże do wzrostu sanguinaria musi być koniecznie luźne, na zaniedbanych obszarach o ubitej glebie rośnie słabo.

Odcień pomaga zatrzymać wilgoć i zmniejsza potrzebę podlewania. Na obszarach słonecznych kanadyjska sanguinaria jest zdolna do wegetacji i kwitnienia, ale wymaga staranniejszej pielęgnacji.

Wysokość sangwiny w okresie kwitnienia nie przekracza 15 cm, po kwitnieniu - 30 cm, szybko rozprzestrzenia się na miejscu ze względu na wzrost kłącza, ale do połowy lata traci efekt dekoracyjny, dlatego łączy się go z innymi uprawami (paprocie, bulwiaste), sadzonymi na tle jałowca i pod krzewy ozdobne.

Sanguinaria sadzi się w otwartym terenie jesienią lub wczesną wiosną. Gleba na przyszłym miejscu sadzenia powinna dobrze utrzymywać wodę i przepuszczać powietrze. Aby poprawić strukturę gleby, wprowadza się do niej torf i perlit. Nisko położony torf zakwasza glebę, co sprzyja wzrostowi roślin (optymalne pH to 5,0-7,0).

Następujące są używane jako materiał do sadzenia:

• młode rośliny otrzymane z nasion;
• fragmenty kłącza.

Nasiona Sanguinaria mają słabe kiełkowanie, ale rozmnażanie wegetatywne jest zwykle skuteczne. W tym celu kłącze dzieli się na fragmenty zawierające co najmniej jeden pączek. Podział jest przeprowadzany ostrożnie, aby nie uszkodzić korzeni. Kłącze dobrze łamie się dłońmi bez użycia narzędzi ogrodniczych, ale sok roślinny działa drażniąco, gdy dostanie się na błony śluzowe, dlatego lepiej przeprowadzić zabieg w gumowych rękawiczkach i dokładnie umyć ręce.

Rośliny uzyskane z nasion kwitną w wieku 3-4 lat, a te uzyskane metodą rozmnażania wegetatywnego - w kolejnym sezonie pokoleniowym.

Kanadyjską sanguinaria sadzi się w małych otworach nie większych niż 10 cm głębokości, zachowując odległość między roślinami 25-30 cm Podczas sadzenia ważne jest, aby kłącze było całkowicie pokryte ziemią, w przeciwnym razie pąki wyschną i umrą.

Zasady opieki

Sanguinaria sadzona w zacienionym miejscu wymaga umiarkowanego podlewania. Jeśli w glebie zatrzyma się woda, korzenie rośliny „uduszą się” bez tlenu i umrą. Po posadzeniu na otwartej przestrzeni, niezabezpieczonej przed działaniem promieni słonecznych, sanguinaria należy podlewać częściej, do 3-4 razy w tygodniu, aby zapewnić wilgoć niezbędną do wzrostu i kwitnienia. Jeśli gleba ma gęstą strukturę, należy ją regularnie poluzowywać..

Gatunek ten jest bardzo mrozoodporny. Z powodzeniem hibernuje bez schronienia, nawet przy braku pokrywy śnieżnej i przy silnych mrozach. Sanguinaria jest zapładniana każdej wiosny. Aby uzyskać dobry wzrost, wystarczy jeden opatrunek na rok przy użyciu złożonych nawozów mineralnych.

Kanadyjska sanguinaria to efemeryczna roślina, która wczesną wiosną ozdobi zacienione wilgotne zakątki ogrodu. Opieka nad tą rośliną ogranicza się do skąpego podlewania i jednorazowego nawożenia. Kultura jest rozmnażana przez fragmenty kłączy i nasion. Efektownie prezentuje się pod krzewami ozdobnymi oraz w połączeniu z roślinami bulwiastymi.