Uderzającym przykładem adaptacji jest wiąz

Wiąz od wieków okrył tajemniczą aureolą. W wielu krajach gałęzie kory brzozowej (wielu tak to nazywa) służyły jako symbol męstwa i lojalności, macierzyństwa i szczęścia, a także jako święty atrybut kościoła. Teraz można go znaleźć w nowoczesnych parkach i lasach liściastych. Niektórzy ogrodnicy postanowili udekorować swoje gospodarstwo tym eksponatem, ponieważ jego liście doskonale zatrzymują kurz. Taki gaj posłuży jako swego rodzaju „ludzka tarcza” dla własnej siedziby. Należy pamiętać, że wiąz z rodziny wiązów może dostosować się do każdych warunków. Dlatego ważne jest, aby poznać niektóre zawiłości związane z sadzeniem i pielęgnacją..

Główna charakterystyka

Ze względu na elastyczną strukturę włókien drzewnych w starożytności z uzyskanego łyka tkano wiele artykułów gospodarstwa domowego. Były to zarówno wykwintne sanie, jak i artykuły gospodarstwa domowego. Przerzedzenie łuku i obrzeża zdobiły siedzibę mieszkańców starożytnej Rosji. Jednocześnie gałązki i liście były szeroko stosowane do garbowania wyrobów skórzanych..

Nazwa tego drzewa wywodzi się z języka celtyckiego, w którym występuje takie słowo jak „wiąz”. Niemiecka i łacińska nazwa rośliny jest również bardzo podobna - „Ulmus”. Dosłowne tłumaczenie wszystkich tych słów oznacza „zginany pręt”.

Na zewnątrz wiąz jest potężnym drzewem, którego opis i zdjęcie przedstawiono poniżej. Pień tego przedstawiciela wiązu w młodym wieku pokryty jest gładką jasnobrązową korą. W miarę wzrostu roślina staje się gęsta, a także dość szorstka iz czasem zaczyna łuszczyć się w cienkich płytkach. Głębokie pęknięcia na jego powierzchni przypominają blizny bojowe. Na niektórych gałęziach mogą tworzyć się i rozwijać wzrosty.

Potężny system korzeniowy kory brzozowej przebiega bardzo głęboko, dzięki czemu spokojnie może dotrzeć do poziomu wód gruntowych. Dzięki tej właściwości korzeni wiąz dorasta do 25-30 m wysokości, przy obwodzie pnia 1,5 m, jednak niektóre odmiany zakorzeniają się nie głęboko, ale bardziej w górne warstwy ziemi, zajmując ogromny obszar. Wielu członków tej rodziny może mieć od 200 do 300 lat..

Długowieczny rekordzista był w stanie przetrwać pożar w 1812 roku, który miał miejsce w Moskwie. Jednak parne lato 2010 roku nadal nie mógł znieść i całkowicie wyschło.

Pierwsza randka z wiązem

Patrząc na zdjęcia liści i nasion wiązu, można zauważyć pewne unikalne cechy ich budowy. Dzięki tym badaniom hodowca nie pomyli jej z innymi odmianami. Te smukłe giganty mają:

1. Małe, nieokreślone kwiaty o fioletowym odcieniu. Bujne kwiatostany zdobią liczne fioletowe pręciki. W połączeniu z miękkimi zielonymi nogami wyglądają wyjątkowo. Okres kwitnienia rośliny wynosi 10 dni. Zasadniczo spadnie w marcu lub kwietniu..
2. Duże liście. Znajdują się naprzemiennie na łodydze. Długość każdego waha się od 12 do 15 cm Spiczasty stożkowaty kształt liści harmonizuje z żebrowaną powierzchnią. Wyraźne boczne żyłki tworzą wypukłą teksturę na ciemnozielonym płótnie. Górna część liści jest gładka, ale dolna pokryta jest puszystą warstwą kosmków. To na nich gromadzi się cały kurz. Jesienią nabierają niesamowitego koloru w żółto-czerwonej kolorystyce..
3. Młode pędy. Rosną w dolnej części pnia, tworząc masywne bulwy. Jasnobrązowe młode łodygi mają gładką teksturę.
4. Owoc. Każdy z nich przypomina cienki talerz - skrzydlicę - w środku której ukryte jest ziarno. W górnej części skrzydła znajduje się subtelne wycięcie. Sadzi się je na krótkich sadzonkach i zbiera w gęstych gronach. Jednak drzewo zaczyna przynosić owoce w wieku siedmiu lub ośmiu lat. Pod koniec maja lub na początku czerwca nasiona są w pełni dojrzałe..

Wiąz gładki to najpopularniejsza odmiana wiązu. Występuje w wielu parkach miejskich. Gatunek ten doskonale toleruje surowe zimy i wytrzymuje temperatury do -28 ° C. Ale nadal pędy rośliny mogą trochę zamarznąć. Z 16 popularnych odmian połowę można znaleźć na Półwyspie Skandynawskim, a także w Europie. Jeśli przeanalizujesz, gdzie rośnie wiąz w Rosji, zauważysz, że są to głównie wilgotne regiony, takie jak:

• Syberia Zachodnia;
• Region Wołgi;
• Południowy Ural (regiony Czelabińska i Swierdłowska);
• Kazachstan;
• Kaukaz.

Ilm dobrze sobie radzi nie tylko w wilgotnym środowisku, ale także w klimacie suchym, ponieważ przenika swoimi korzeniami do podziemnych źródeł. Brzegi rzek i jezior, a także lasy liściaste to ich ulubione siedliska. Niemniej jednak bardzo zagęszczone i zasolone gleby negatywnie wpływają na żywotną aktywność drzewa, chociaż wiąz jest bezpretensjonalny w wyborze gleby.

Kora brzozy rośnie niezwykle szybko. Roczny przyrost zarówno młodej sadzonki, jak i dorosłego drzewa wynosi 0,5 m wysokości i 0,3 m szerokości.

Cechy hodowli i opieki

Wiele osób wie o leczniczych właściwościach kory, liści i owoców wiązu, dlatego chcą mieć ten luksus w swoim ogrodzie. Ze względu na moczopędne i ściągające działanie tych naturalnych składników znajduje zastosowanie w leczeniu:

• przewód pokarmowy;
• choroby skórne;
• obrzęk;
• reumatyzm.

Wyciąg uzyskany z kory ma zastosowanie jako środek przeciwzapalny lub przeciwbakteryjny. Ponadto drzewa te tworzą przytulną atmosferę na podwórku. „Uwielbiają” fryzurę, więc łatwo jest stworzyć z nich żywopłot.

Ważne jest przestrzeganie podstawowych zasad sadzenia nasion wiązu. Gdy tylko dojrzeją, należy je natychmiast zasadzić w ziemi. Pierwsze dwa tygodnie to optymalny okres na to. Jeśli trochę poczekasz, stracą swoje właściwości. Chociaż nasiona nie wymagają wstępnego przygotowania, należy je wysiać prawidłowo. To wymaga:

• dobrze wykopać ogród;
• robić nawozy mineralne;
• zrobić odległość między rzędami od jednego do dwóch metrów;
• wysiewać ziarno w odstępach 30-50 cm;
• wypełnij mały otwór cienką warstwą gleby;
• obficie podlewać.

Możesz go również posadzić w cieniu. Niemniej na dobrze ogrzanym słońcem trawniku będzie rosnąć kilkakrotnie szybciej. Korona wiązu rozszerza się bardzo szybko, co może negatywnie wpływać na sąsiednie rośliny kochające światło. Między innymi od czasów starożytnych winogrona wzajemna nietolerancja.

Należy zaznaczyć, że czerwiec potrafi zaskoczyć upalną pogodą. Dlatego obsadzony obszar należy przykryć folią, aż pojawią się pędy. Przez około miesiąc młode pędy należy obficie podlewać..

Odwiecznym problemem związanym z wiązem jest choroba holenderska. Jeśli jest na nim dużo wysuszonych / niewywieszanych gałęzi, łuszcząca się kora i jednocześnie korona ma kiepski wygląd, oznacza to, że ta choroba dotyczy kory brzozy. Głównym powodem jego występowania jest nadmiernie wilgotna gleba. W ten sposób może zachorować od kilku tygodni do 5-7 lat. Dlatego musisz monitorować poziom wilgotności gleby, aby bujne zarośla zawsze ozdabiały ogród.

Historia wiązu - wideo