Zasady uprawy i pielęgnacji rumianku perskiego na otwartym polu

Rumianek perski jest również nazywany złocieniem. Ta roślina to wieloletni ogród. Jest popularnie znany jako rumianek popovnik i rumianek dalmatyński. To porównanie wynika z podobieństwa form kwiatostanów: rdzeń jest duży, żółty, a wokół jest wiele płatków.

Pyrethrum zajmuje szczególne miejsce w ogrodnictwie ze względu na swoje właściwości dekoracyjne. Istnieje wiele kolorów: wiśnia, liliowy, biały. Same kwiatostany są zarówno proste, jak i frotte. Popularność kultury wiąże się nie tylko z jej pięknym wyglądem, ale także z właściwościami owadobójczymi, roztoczobójczymi. Jeśli sadzisz feverfew w pobliżu innych kwiatów, drzew, nie boją się różnych owadów. Feverfew chroni również przed kleszczami. To aromat rumianku perskiego odstrasza pasożyty. Ponadto uprawa feverfew wcale nie jest trudna, ponieważ jest bezpretensjonalna..

Opis i rodzaje

Rumianek feverfew należy do rodziny Asteraceae. Ojczyzną jest Ameryka Północna i Eurazja. Jest byliną zielną. Nazwa związana jest z greckim słowem „gorączka”, ponieważ części rośliny zawierają substancję czynną partenolid, który ma działanie lecznicze.

Istnieje ponad 100 rodzajów rumianku feverfew, ale wszystkie mają pewne cechy. Łodygi są zwykle proste, rozgałęzione. Osiągają 30-70 cm wysokości, choć zdarzają się karłowate krzewy do 10 cm Liście przeważnie jasnozielone, pierzaste. Skoncentruj się na dnie rośliny.

Szypułki są wysokie. Mają koszyczki kwiatostanów. Zwykle są one karmazynowe, różowe, czerwone, białe. Średnica kwiatu wynosi 6-9 cm, a rdzeń jest większy niż w przypadku stokrotek ogrodowych. Jej kolor jest jasnożółty. Okres kwitnienia jest długi - od wczesnego lata do końca września. W naturze złocień rozmnaża się przez samosiew, ale nie żyje dłużej niż 6 lat, dlatego zwykle jest uprawiany w ogrodach jako roślina jednoroczna. Z nasion szybko wyłaniają się mocne pędy, więc co roku łatwiej jest wyhodować nowe rośliny niż nieustannie walczyć o życie już istniejących..

Jednym z najpopularniejszych typów jest feverfew. Ojczyzna to południowa część Europy. Rozgałęziony krzew. Do 60 cm wys. Liście jasnozielone z żółtym odcieniem. Są frotte i proste kwiatostany. Zwykle mają kolor biały lub jasnożółty. Ze względu na dekoracyjność najczęściej uprawia się następujące odmiany:

1. 1. Złota piłka. Ma cienką łodygę nie większą niż 30 cm wysokości, kwiatostany kuliste, do 4 cm średnicy, przeważnie w kolorze jasnożółtym. Ta odmiana jest używana do nasadzeń grupowych lub uprawiana na bukiety..
2. 2. Podwójnie biały. Kwiatostany frotte, małe. Jak biała chmura.
3. 3. Schneebal. Niski krzew - do 23 cm Białe kwiatostany.

Następną popularną odmianą jest róż pyretrum. To on jest popularnie nazywany rumiankiem perskim. Różni się wysoką dekoracyjnością. Na jednej łodydze pojawia się do 5 małych kwiatostanów. Płatki są różowe, o różnym stopniu intensywności tego koloru. Hodowla do 70 cm wysokości, idealna do sadzenia na środku klombu. Możesz mieszać z innymi odmianami na stronie. Najbardziej znane odmiany to:

1. 1. Robinson. Ta odmiana hybrydowa ma bladoróżowe, białe i jaskrawoczerwone płatki..
2. 2. James Kelver. Kosze w kolorze głębokiej czerwieni.
3. 3. Vanessa. Kwiatostany są duże, frotte. Zwykle występują w różnych odcieniach różu..
4. 4. Marka. Obficie kwitnące, czerwone kwiatostany gęsto ułożone.

Ze wszystkich odmian pyrethrum pink powstaje mieszanka o nazwie „Hybrid”.

Odrębne miejsce zajmuje złocień corymbose. Ten gatunek jest wieloletni. Krzew jest bardzo podobny do rumianku polnego. Pędy do 1,2 m wysokości, na jednym krzaku pojawia się wiele małych koszyczków, które zbierają się w kwiatostany-tarcze.

Pyrethrum to bylina wielkokwiatowa, siedliskiem jest Kaukaz. Kwiatostany są małe, białawe. Są zbierane w tarczach. Pod koniec kwitnienia roślina przybiera brązowo-czerwony odcień..

Osobną odmianą jest przepiękna feverfew. Łodygi są niskie, roślina jest niepozorna. Kosze pojedyncze, kolor mleczny. Popularną odmianą jest rumianek kaukaski, który ma białe płatki. Gatunek ten występuje na wolności w północnych Chinach, Mongolii i na Syberii..

Lądowanie

Uprawa z nasion jest głównym sposobem hodowli rumianku feverfew. Najpierw musisz nawozić glebę na miejscu. Lekko kwaśna gleba jest bardziej odpowiednia dla rośliny. Aby zmniejszyć kwasowość, zaleca się stosowanie mąki dolomitowej i sody gaszonej.

Rumianek feverfew można uprawiać na sadzonkach:

1. 1. Przygotuj pojemniki. Zaleca się, aby najpierw wybrać duże skrzynie nasienne. Ale nadal musisz wybrać mniejsze doniczki do sadzenia sadzonek.
2. 2. Umieść małe kamienie na dnie pojemnika w celu osuszenia. Nie należy dopuścić do stagnacji wody.
3. 3. Przygotowaną glebę wlej do pojemnika i zalej.
4. 4. Rozłóż nasiona na powierzchni gleby i posyp je cienką warstwą lub w ogóle nie przykrywaj ziemią, po prostu lekko dociśnij.
5. 5. Spryskaj nasiona wodą z butelki z rozpylaczem.
6. 6. Przykryj pojemnik folią i umieść w ciemnym, ciepłym pomieszczeniu..

Zwykle pierwsze pędy pojawiają się po 1,5-2 tygodniach.. Następnie zadaszenie należy zdjąć, a pojemniki z kwiatami przestawić w dobrze oświetlonym miejscu. Kiedy stają się silniejsze, sadzi się je w oddzielnych doniczkach lub przesadza do klombów w ogrodzie. To ostatnie można zrobić, gdy nie ma ryzyka ponownego wystąpienia mrozu. Najlepiej wylądować na otwartym terenie pod koniec maja. Umieść 2-3 rośliny w jednym dołku.

Możesz natychmiast sadzić rumianek feverfew na otwartym terenie. Należy to zrobić późną wiosną lub wczesnym latem. Glebę należy najpierw nawozić. Nasiona feverfew są bardzo małe, więc gdy pojawią się pędy, będziesz musiał je rozrzedzić. Kiedy pojawią się 4 prawdziwe liście, usuń nadmiar roślin, pozostawiając tylko 2 kawałki w jednym punkcie wzrostu. Między krzakami trzeba zostawić 30-40 cm odległości.

Innym sposobem uprawy rumianku ze złocienia jest podzielenie krzewów. Najlepiej przeprowadzić zabieg wiosną. Konieczne jest ostrożne wykopanie krzewu bez uszkadzania pędów, podzielenie go na 2-3 części (tylko rękami, a nie narzędziami ogrodniczymi), a następnie umieszczenie w nowych otworach. Ich wielkość powinna odpowiadać korzeniom systemu roślinnego. Po posadzeniu podlewaj nowe krzewy..

Zasady opieki

Opieka na zewnątrz nad rumiankiem nie jest trudna, ponieważ kultura jest bezpretensjonalna. Ale konieczne jest wykonanie elementarnych czynności, aby zachować efekt dekoracyjny i zdrowie buszu:

1. 1. Podlewanie. Powinien być obfity i regularny, zwłaszcza w upalne lata. Niektóre odmiany są odporne na suszę, ale dolna warstwa gleby nie powinna wysychać. Zaleca się podlewać osiadłą wodą o temperaturze pokojowej.
2. 2. Pielenie i spulchnianie gleby. Trzeba to też robić regularnie - najlepiej po każdym podlewaniu. Eliminacja chwastów jest wymagana nie tylko po to, aby kwietnik wyglądał pięknie i schludnie. Jest to ważne dla zdrowia feverfew, ponieważ roślina otrzyma więcej wilgoci i składników odżywczych. Pielenie to zapobieganie różnym szkodnikom i chorobom. Równolegle zaleca się poluzowanie gleby, aby korzenie miały dostęp do tlenu.
3. 3. Górny opatrunek. Pierwszy raz należy to przeprowadzić w czasie przygotowania gleby na miejscu przed sadzeniem złocienia. Zwykłe nawozy organiczne wystarczą. Następne karmienie odbywa się w kwietniu. Zalecane jest użycie azotanu amonu. Będziesz potrzebował 20 g na każdy metr kwadratowy. W okresie tworzenia pąków wymagany jest mocznik, ale służy on do karmienia tylko roślin o wyblakłym kolorze.
4. 4. Izolacja. Przed zimowaniem, jeśli klimat jest dostatecznie surowy, część gruntową krzewu należy odciąć przed nadejściem mrozów. Dorosłe krzewy dobrze znoszą zimno, ale zaleca się przykrywanie młodych okazów opadłymi liśćmi.

Feverfew wymaga słonecznego terenu, dlatego przed sadzeniem należy się upewnić, że w tym miejscu nie jest zacieniony przez sąsiednie rośliny.

Jeśli rumianek feverfew rośnie w tym samym miejscu przez ponad rok, należy co 5 lat odmładzać krzew. Z jednej strony musisz odciąć roślinę i dodać ją do żyznej gleby. Po 3 latach musisz zrobić to samo, ale tylko z innym.

Możesz zbierać nasiona po kwitnieniu i wytworzeniu owoców nasiennych. Musisz poczekać, aż wyschną i pokrój. Następnie należy je przechowywać w ciemnym i chłodnym miejscu, aby były całkowicie suche. Nasiona można następnie wyłuskać i przesiać, aby oddzielić łupiny i resztki. Przechowywać tylko w papierowych torebkach.