Erythronium (kandyk): rośnie i pielęgnuje w otwartym polu

Kandyk,

lub erythronium (łac. erythronium) To rodzaj bylin zielnych z rodziny Liliaceae, których przedstawiciele naturalnie rosną w górskich lasach Ameryki Północnej, Europy, Południowej Syberii, Mandżurii i Japonii. Wzmiankę o tej wczesnowiosennej efemeroidzie można znaleźć w pismach Dioscoridesa. Łacińska nazwa rodzaju została nadana przez Karla Linneusza i powstała z greckiej nazwy jednego z gatunków. A słowo „kandyk” ma pochodzenie tureckie i jest tłumaczone jako „ząb psa”. Niektóre rodzaje erythronium (kaukaskie, japońskie i syberyjskie Kandyks) są uważane za zagrożone i znajdują się w Czerwonej Księdze. W sumie w rodzaju jest 29 gatunków, a niektóre z nich są uprawiane jako rośliny uprawne..

Kwiat kandyk (erythronium) - opis

Kandiki osiągają wysokość 10-30, rzadziej 60 cm, ich cebulki są roczne, jajowato cylindryczne. Para przeciwległych, petiolatowych, wydłużonych lancetowatych liści, czasami zielonych, ale często nakrapianych brązowymi plamami, znajduje się u podstawy szypułki, na której tworzy się kwiat z dużym opadającym okwiatem, składającym się z 6 żółtych, białych lub różowawo-fioletowych liści. Czasami na strzale może znajdować się kilka kwiatów. Kwitnienie rozpoczyna się pod koniec kwietnia lub na początku maja. Owoc Erythronium to kapsułka w kształcie jajka z niewielką ilością nasion.

Sadzenie erythronium w otwartym polu

Kiedy sadzić erytronium w ziemi

Kandyks, które kwitną na początku kwietnia, najlepiej uprawiać w półcieniu po północnej stronie ogrodu, pod koronkowymi koronami drzew i krzewów. Ponieważ kwitnienie erythronium rozpoczyna się jeszcze przed pojawieniem się liści na drzewach i krzewach, na początku aktywnego wzrostu rośliny będzie wystarczająco dużo światła. Gatunki erythronium, które kwitną pod koniec kwietnia, lepiej sadzić w miejscu dobrze oświetlonym przez słońce. To nieco opóźni początek kwitnienia wczesnych gatunków erythronium i jednocześnie przyspieszy pojawianie się kwiatów u późniejszych gatunków..

Kandyk preferuje gleby lekkie, torfowe, kwaśne i wilgotne, w przybliżeniu o następującym składzie: piasek gruboziarnisty, ziemia liściasta i próchnica. Kilka tygodni przed sadzeniem na każdy m² działki dodaje się 100 g pokruszonej kredy, 200 g mączki kostnej, 150 g superfosfatu i 30 g azotanu potasu.

Erythronium jest rozmnażane jako posiew, a więc Dzieci. Wszystkie gatunki amerykańskie, z wyjątkiem kandyka wielopłaciowego, rozmnażane są wyłącznie przez nasiona, które zbierane są w czerwcu.

Ważne jest, aby nie przegapić momentu, w którym dojrzałe torebki nasienne zaczną się otwierać, ponieważ nasiona po prostu spadną na ziemię i zostaną zabrane przez mrówki lub dziobane przez ptaki..

Lepiej jest zdjąć kapsułki trochę wcześniej i dojrzeć nasiona w suchym pomieszczeniu z dobrą wentylacją..

Wykonuje się zarówno wysiew nasion, jak i sadzenie cebulek erytronu w gruncie pod koniec lata.

Jak sadzić erytronium

Dojrzałe nasiona erytronu układa się w odległości 5 cm od siebie w rowkach o głębokości 3 cm, znajdujących się w odległości 10 cm od siebie, po czym rowki są uszczelniane i podlewane. Na zimę działka z uprawami jest pokryta tylko wtedy, gdy nadchodzi bardzo mroźna zima bez śniegu. Sadzonki pojawią się wiosną, a do końca kwietnia powinny osiągnąć wysokość co najmniej 4 cm, jeśli pędy są do tego czasu niższe, oznacza to, że erythronium nie ma wilgoci ani składników odżywczych.

W pierwszym sezonie rośliny tworzą cebulki o wielkości około 4 mm, w drugim sezonie cebulki dorastają do 7 mm, aw trzecim nabierają kształtu cylindrycznego, wbijają się w ziemię o 7-10 cm i zwiększają średnicę do 8 mm. Rośliny wyhodowane z nasion kwitną w czwartym lub piątym roku po wykiełkowaniu. Jeśli zdecydujesz się zasiać erytronium na wiosnę, następnie nasiona należy wstępnie rozwarstwiać przez 2-3 miesiące w pojemniku na warzywa w lodówce, umieszczając je w plastikowej torbie z mokrym piaskiem lub torfem.

Jeśli hodujesz erytronium z cebul, każdy gatunek ma swoje własne wymagania dotyczące tej procedury: odmiany europejsko-azjatyckie zanurza się na 10-15 cm, zachowując odległość co najmniej 15 cm między cebulkami, a gatunki amerykańskie są zakopywane na 16-20 cm, zachowując między je w tym samym odstępie czasu. Po posadzeniu miejsce jest ściółkowane i podlewane.

Dbanie o erytronium w ogrodzie

Uprawa erythronium w ogrodzie

Sadzenie i pielęgnacja erytronu jest prosta i nie jest pracochłonna. Roślina prawie nie potrzebuje podlewania, a jeśli miejsce jest ściółkowane, rzadko będzie musiało poluzować i usunąć chwasty..

Podlewanie i karmienie erythronium

Wczesną wiosną, gdy zaczyna się aktywny wzrost kandyka, gleba jest zwykle przesycona roztopioną wodą, więc roślina może potrzebować wilgoci tylko w maju i gdy wiosna jest sucha.

Od czasu do czasu po deszczu lub podlewaniu należy lekko poluzować glebę wokół roślin i usunąć pędy chwastów.

Jeśli chodzi o opatrunki, wtedy przez pierwszy sezon roślina będzie miała wystarczającą ilość nawozów zastosowanych do gleby podczas sadzenia lub siewu, aw przyszłości po prostu ściółkuj miejsce materiałem organicznym - torfem lub próchnicą liściastą. Erythronium dobrze reaguje również na nawozy mineralne do roślin ozdobnych.

Przeszczepianie i rozmnażanie erythronium

Raz na 4-5 lat należy wykopać i przesadzić cebulki kandyk, które w tym czasie zamieniły się w gniazda. Równocześnie z przeszczepem reprodukcja erytronu odbywa się metodą podziału żarówki. Lepiej jest to robić w drugiej połowie lata, w lipcu lub nawet w sierpniu, kiedy rośliny są w stanie spoczynku. W tym czasie liście erytronu powinny już żółknąć, a cebulki powinny odzyskać swoją siłę po kwitnieniu..

Dzieci są oddzielane od wykopanych cebulek, a po potraktowaniu miejsc pęknięć proszkiem węglowym, materiał sadzeniowy jest szybko sadzony w przygotowanych wcześniej bruzdach w sposób opisany wcześniej. Nie możesz długo utrzymywać żarówek w powietrzu., ponieważ nie mają łusek pokrywających i natychmiast zaczynają wysychać. Jeśli istnieje potrzeba przechowywania materiału do sadzenia, włóż cebulki do pudełka z mokrym piaskiem, torfem lub torfem.

O tym, jak rozmnażać erythronium metodą nasion, powiedzieliśmy już na początku artykułu..

Erythronium zimą

Odporność na mróz erytronu pozwala na zimowanie na świeżym powietrzu, jednak w przypadku bardzo silnych mrozów lub bezśnieżnej zimy stanowisko musi być pokryte grubą warstwą suchych liści lub świerkowych gałęzi. Zdejmij schronienie wczesną wiosną, gdy topi się śnieg.

Szkodniki i choroby erythronium

Erythronium jest odporne na choroby, a jego głównymi wrogami szkodników są niedźwiedzie i gryzonie - krety i myszy. Aby uniknąć śmierci wszystkich erytronów, zaleca się sadzenie ich w różnych częściach ogrodu. W walce ze szkodnikami stosuje się pułapki: na myszy i krety - przynętę z trucizną, a na niedźwiedzie kopią doły, umieszczają tam świeży obornik, do którego będą wpełzać owady, aby złożyć jaja. Pułapki na niedźwiedzia przykryte są kawałkami deski lub łupków, a gdy zgromadzi się w nich przyzwoita liczba szkodników, możesz zacząć je niszczyć.

Rodzaje i odmiany kandyk (erythronium)

Niektóre rodzaje erytronu są bardziej poszukiwane w kulturze niż inne, a my przedstawimy Ci najbardziej powszechne rośliny tego rodzaju w ogrodach..

American Erythronium (Erythronium americanum = Erythronium angustatum = Erythronium bracteatum)

rośnie w subtropikalnych i ciepłych strefach umiarkowanych w środkowych i wschodnich regionach Kanady i Stanów Zjednoczonych Ameryki, wznosząc się w górach do wysokości 1500 m nad poziomem morza. Ma jajowatą cebulkę, liście podłużne lub lancetowate pokryte brązowymi plamami do 20 cm długości i do 5 cm szerokości oraz szypułkę do 30 cm wysokości, liście okwiatu tego gatunku są pomalowane na jasnożółty, czasami z fioletowym odcieniem.

Erythronium białawy (Erythronium albidum)

rośnie w centralnych regionach Stanów Zjednoczonych i Kanady i przypomina amerykański erythronium. Okwiat tego gatunku nie ma płatków u podstawy i może być biały lub zabarwiony na różowo, niebiesko lub fioletowo..

Erythronium multistem (Erythronium multiscapoideum = Erythronium hartwegii)

rośnie na wilgotnych skałach oraz w jasnych lasach ciepłych stref umiarkowanych i subtropikalnych południowo-zachodnich Stanów Zjednoczonych. Ma podłużną, jajowatą bańkę, u podstawy której powstają rozłogi. Liście lancetowate na awersie są cętkowane, a na długich szypułkach osadzone są kremowożółte kwiaty z pomarańczową podstawą, która zmienia kolor na różowy po więdnięciu. Jedna szypułka może mieć od 1 do 3 kwiatów.

Erythronium hendersonii

pochodzi z suchych łąk i jasnych lasów Oregonu, został sprowadzony do Europy w 1887 roku. Ma podłużną główkę na krótkim kłączu, liście z ciemnobrązowymi plamkami i łodygą o wysokości 10 do 30 cm, na której tworzy się 1 do 3 jasnofioletowych kwiatów o prawie czarnej podstawie i fioletowych pręcikach z jasnobrązowymi pylnikami.

Góra Erythronium (Erythronium montanum)

rośnie na alpejskich łąkach północno-zachodnich Stanów Zjednoczonych. Ma wąską, podłużną główkę, łodygę do 45 cm wysokości, podłużne, jajowate liście na skrzydlatych ogonkach, ostro zwężone w kierunku podstawy. Strzała może mieć jeden lub więcej białych lub różowawych kwiatów z pomarańczową podstawą przylistków.

Kandyk cytrynowy żółty (Erythronium citrinum)

rośnie w lasach górskich w ciepłym klimacie zachodnich Stanów Zjednoczonych. Ma matowe, nakrapiane, szeroko lancetowate i krótko petiolate liście z krótkim ostrym wierzchołkiem i łodygą o wysokości 10-20 cm, na których może znajdować się od 1 do 9 cytrynowożółtych kwiatów z silnie wygiętymi działkami, których podstawy są pomarańczowe, a końcówki są zakończone kwiaty stają się różowe.

Erythronium californicum

można znaleźć w jasnych lasach Kalifornii. Ma rozwarte, podłużne, nakrapiane liście do 10 cm długości na skrzydlatym ogonku i łodygę do 35 cm wysokości z jednym lub więcej kwiatami. Kremowobiałe działki mają pomarańczową podstawę. Roślina ma kształt ogrodowy z dwukolorowymi - kremowo żółtymi i białymi - kwiatami. Najpopularniejsze mieszańce tego gatunku to:

• Biała piękność - roślina o dużych śnieżnobiałych kwiatach z ciemnobrązowym pierścieniem pośrodku. Działki zwijają się, tworząc chińską pagodę;
• Harvington Snowgood - odmiana o dużych kwiatach z kremowymi działkami, u nasady cytrynowożółtej.

Kandyk duży (Erythronium grandiflorum)

rośnie w lasach i na zboczach gór w stepowych regionach Kanady i Stanów Zjednoczonych. Jego cebulka znajduje się na krótkim kłączu, łodyga osiąga wysokość od 30 do 60 cm, a monofoniczne zielone liście podłużno-lancetowate o długości do 20 cm płynnie przechodzą w krótki ogonek. Na łodydze może tworzyć się od jednego do sześciu kwiatów ze złotożółtymi działkami o jaśniejszej podstawie. Gatunek ma kilka odmian i odmian:

• wielkokwiatowe białe - kandyk o śnieżnobiałych kwiatach;
• wielkokwiatowe złote - roślina z żółtymi pylnikami;
• wielkokwiatowe Nuttalla - kandyk z czerwonymi pylnikami;
• blady wielkokwiatowe - odmiana z białymi pylnikami;
• Biyanka to odmiana o białych kwiatach;
• Rubens - kandyk z czerwono-różowymi kwiatami.

Erythronium oregonum (Erythronium oregonum)

lub erythronium odwrócił się, lub owinięte (Erythronium revolutum) rozmieszczone w obszarze nemoralnym i strefie subtropikalnej wybrzeża Pacyfiku w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie. Łodyga tej rośliny ma od 10 do 40 cm wysokości, liście są podłużne, lancetowate, zwężone do ogonków, nakrapiane. Mocno zwinięte, kremowo-białe działki żółkną u podstawy i fioletowe pod koniec kwitnienia. Pylniki kwiatów są białe. Gatunek ten jest bardziej higrofilny niż inne i ma kilka popularnych form:

• owinięty biało-kwiatowy - odmiana o białych kwiatach z lekko zielonkawym odcieniem i brązową podstawą liści okwiatu;
• zawinięty Johnson - forma o ciemnoróżowych kwiatach i błyszczących zielonych liściach z brązowymi plamkami;
• wczesne zawijane - odmiana o kremowo-białych kwiatach z pomarańczową podstawą i zielonymi liśćmi z mahoniowymi plamkami.

Erythronium tuolumnense

rośnie u podnóża Sierra Nevada. Kandyk osiąga wysokość 30-40 cm, posiada jednobarwne zielone lancetowate lub odwrotnie lancetowate liście o długości do 30 cm, osadzone na łodydze na długich ogonkach. Łodyga ma również jeden lub więcej złocistożółtych kwiatów z zielonkawożółtą podstawą. Najbardziej znane odmiany:

• Pagoda - odmiana o cytrynowożółtych kwiatach;
• Kongo - hybryda Tuolumni kandyks i odwrócona z siarkowo-żółtymi kwiatami, brązowym pierścieniem po wewnętrznej stronie okwiatu i czerwono-brązowymi żyłkami na liściach.

Erythronium Siberian (Erythronium sibiricum = Erythronium dens-canis var. Sibiricum)

pochodzi z Mongolii i południowej Syberii, gdzie rośnie na obrzeżach lasów mieszanych i iglastych Sajanu i Ałtaju. Gatunek ten ma bardzo delikatną białą, jajowato-cylindryczną główkę, kształtem i kolorem przypominającą psi ząb oraz łodygę o wysokości od 12 do 35 cm z dwoma przeciwległymi eliptycznymi i spiczastymi zielonymi liśćmi, pokrytymi czerwono-brązowym wzorem marmuru. Na końcu łodygi tworzy się opadający kwiat o średnicy do 8 cm z liliowo-różowymi lub białymi działkami wygiętymi na boki. Podstawa liści jest jasnożółta z małymi ciemnymi plamkami. Pylniki kwiatu są złotożółte, słupek jest biały. Istnieją odmiany o prawie brązowych lub brązowych liściach z wąską zieloną obwódką, ale z czasem wzór na liściach zanika.

Erythronium caucasicum

jest endemiczny dla zachodniego Zakaukazia, gdzie rośnie w lasach górskich. Ma jajowato-cylindryczną lub podłużną główkę, łodygę do 25 cm wysokości i szare, cętkowane jajowato-podłużne liście na ogonkach ogonkowych obejmujących łodygi. Działki białe lub jasnożółte u podstawy są pomarańczowo-fioletowe na zewnątrz, a żółtawe od wewnątrz. Ten rodzaj odporności na zimno nie różni się i wymaga schronienia na zimę..

Erythronium dens-canis

lub kły ząb (Erythronium maculatum) rośnie w liściastych lasach górskich i krzewach w strefie podzwrotnikowej i ciepło-umiarkowanej Europie, w tym w zachodnich regionach Ukrainy, a także w Alpach wznosi się na wysokość 1700 m npm. Jej cebulkowy kształt i kolor również przypomina psi ząb, różowawa łodyga osiąga wysokość od 10 do 30 cm, a szerokie lancetowate zielone liście zwężone do rowkowanego ogonka, znajdującego się u podstawy łodygi, pokryte są fioletowymi plamami. Pojedynczy opadający kwiat kwitnie na łodydze z lancetowatymi, spiczastymi, różowymi lub fioletowymi, rzadko białymi działkami, wygiętymi do tyłu. Krótkie pręciki kwiatu mają niebieskawe, prawie czarne pylniki. W kulturze ten niezwykle dekoracyjny zimotrwały gatunek od 1570 roku. Erytronium europejskie jest odmianą o śnieżnobiałych kwiatach (odm. Niveum) i formie długolistnej z większymi kwiatami i ostro zakończonymi liśćmi (odm. Longifolium) niż główne gatunki. Najpopularniejsze odmiany to:

• Czarodziej - odmiana opracowana przez Thunbergena w 1960 r. z dużą brązową plamą u podstawy kwiatów. Okwiat jest koloru lawendy. Liście mają brązowe znaczenia;
• Frances Halls - w tej odmianie okwiatu jest na zewnątrz monochromatycznie purpurowy, a od wewnątrz ozdobiony brązowo-zielonymi plamami. Środek kwiatu jest żółtawozielony;
• Lilac Wonder - ta odmiana ma fioletowe kwiaty z czekoladowym pierścieniem u podstawy liści okwiatu od wewnątrz i brązowym pierścieniem na zewnątrz;
• Różowa doskonałość - odmiana wczesnego kwitnienia z okwiatem o jasnoróżowym kolorze;
• Płatek śniegu - forma ogrodowa ze śnieżnobiałymi kwiatami;
• Rose Queen - rzadka i bardzo piękna odmiana o różowych kwiatach;
• Biały Splendore - odmiana wyhodowana przez Tubergen w 1961 r. o białych kwiatach, u podstawy okwiatu, na których występuje czerwono-brązowa plamka.

Japoński Erythronium (Erythronium japonicum)

rośnie na Sachalinie, Wyspach Kurylskich, Japonii i Korei. Gatunek jest bardzo dekoracyjny. Jej cebulka jest cylindryczna, lancetowata, łodyga do 30 cm wysokości, liście są petiolate, podłużne, wąskie, do 12 cm długości, na łodydze tworzy się jeden opadający kwiat różowo-fioletowego koloru.

Erythronium hybridum (Erythronium hybridum)

łączy odmiany powstałe w wyniku krzyżowania różnych gatunków i odmian erythronium. Najlepsze z nich to:

• Biały król - roślina o śnieżnobiałych kwiatach z cytrynowym środkiem i ledwo zauważalną kropkowaną obwódką o czerwonawym odcieniu. Liście są jasnozielone;
• Szkarłat - odmiana o jasnych, szkarłatnych kwiatach z białym pierścieniem, wewnątrz którego znajduje się pierścień szkarłatnych kropek. Środek kwiatu jest żółtawy, liście są brązowe z zielonymi kropkami, na końcach zielone;
• Biały Kieł - kandyk o białych kwiatach do 6 cm średnicy z żółtawym środkiem i zielonymi liśćmi i szypułką:
• Harmonia - kwiaty o średnicy do 8 cm: liście na końcach różowe, bliżej podstawy białe, środek jasnożółtego odcienia otoczony czerwonymi kropkami. Młode zielone liście pokryte są brązowym wzorem, który znika z wiekiem;
• Olga - odmiana o liliowo-różowych kwiatach w ciemnoróżowe kropki i białą obwódką na końcach płatków. Liście są brązowozielone z zielonym paskiem wzdłuż krawędzi.

Właściwości kandyka - szkoda i korzyść

Przydatne właściwości kandyka

Kandyk to doskonała roślina miododajna. Jego nektar zawiera fruktozę, glukozę, minerały, enzymy, kwasy, witaminę E i inne substancje przydatne dla organizmu ludzkiego. Miód Kandyk ma delikatny aromat i cenne właściwości lecznicze, ponieważ zawiera nie tylko witaminy i enzymy, ale także zmiękczacze. Przy pomocy miodu z kandyk leczy się kaszel, gorączkę, a temperaturę obniża. Miód jest używany w kosmetyce do produkcji antyseptycznej wody miodowej, która nie wysusza skóry.

W medycynie ludowej szeroko stosowane są także cebulki erythronium, które zawierają środki przeciwskurczowe i wyższe alkohole. Świeże cebulki kandyk to środek zapobiegający napadom, w tym epilepsji.

Liście Kondak działają tonizująco, zapobiegają procesom starzenia i są stosowane w zapobieganiu impotencji u mężczyzn. Ponadto są bogate w enzymy, błonnik pokarmowy, minerały i witaminy. Liście są spożywane świeże i marynowane. Odwar z ziela kandyk spłukuje włosy, aby wzmocnić mieszki włosowe.

Kandyk - przeciwwskazania

Pyłek erythronium może wywoływać katar sienny u osób predysponowanych do reakcji alergicznych: jeśli nagle wystąpi katar, obrzęk zatok lub wysypka po spacerze po ogrodzie, w którym rośnie erytro, natychmiast skonsultuj się z lekarzem.

Problemy mogą się również pojawić podczas przejadania się miodem z kandyk: ten produkt zwiększa apetyt i poziom cukru we krwi. Miód Erythronium jest przeciwwskazany dla diabetyków i osób wrażliwych na glukozę.

Spożycie miodu lub części kandyk może prowadzić do hiperwitaminozy, zwłaszcza jeśli jednocześnie przyjmujesz multiwitaminy apteczne lub suplementy diety zawierające witaminy. Nawet jeśli jesteś absolutnie zdrowy i zamierzasz przyjmować kandyk jako ogólny tonik, najpierw udaj się do lekarza.