Knifofiya: rośnie i pielęgnuje na otwartym polu

Knifofia (łac. Kniphofia)

, lub kniphofia - rodzaj bylin zielnych z podrodziny asfodelowej rodziny Xantorrhea, której przedstawiciele rosną w Afryce Południowej i Wschodniej, osiągając wysokość 4000 m npm. Wcześniej ten rodzaj należał do rodziny Liliaceae. Niektóre z 75 gatunków tego rodzaju, a także ich hybrydy, są uprawiane jako rośliny kwitnące.

Nazwa rodzaju została nadana na cześć niemieckiego botanika Johanna Jerome Kniphofa.

Knifofia roślinna - opis

Kwiat knifofii to egzotyczna roślina wieloletnia, czasami zimozielona. Wysokość knifofii może sięgać od 60 do 150 cm, a knifofia Thomsona może mieć nawet trzy metry wysokości. Kłącze rośliny jest krótkie i grube. Skórzaste liście wyrostka mieczykowatego, podobnie jak większość asfodelików, tworzą podstawową rozetę, z której środka wyrastają bezlistne szypułki, na których znajdują się wierzchołkowe kolce lub sułtanowate kwiatostany zwisających małych kwiatów w kolorze żółtym, czerwonym lub koralowym. Charakterystyczną cechą bniphophy jest to, że kolor kwiatów (zwykle żółty) różni się od koloru pąków (zwykle czerwony). Kwitnienie rozpoczyna się w środku lata, jednak nawet po jego zakończeniu cniphophia zachowuje swój dekoracyjny efekt do późnej jesieni. Owocem rośliny jest pudełko.

Sadzenie knifofii w otwartym polu

Kiedy sadzić knifofię w ziemi

Nasiona knifofii są uprawiane przez sadzonki. Nasiona roślin wysiewa się pod koniec marca lub na początku kwietnia w skrzynkach ze sterylnym podłożem kwiatowym. Uprawy przykrywa się folią i utrzymuje do wschodu w warunkach pokojowych lub w szklarni, od czasu do czasu wentylując i nawilżając glebę. Nasiona zaczynają kiełkować w ciągu 2-3 tygodni. Po pojawieniu się pierwszych pędów rośliny są uczone w pomieszczeniu, stopniowo zdejmując z nich osłonę, a na etapie rozwoju pierwszych dwóch liści sadzonki nurkują w oddzielnych kubkach. Ponieważ afrykańska kobieta knifofia nie toleruje ani chłodnej, wilgotnej pogody, ani ostrego zimna, jest przeszczepiana na otwarty teren w lipcu, kiedy nadchodzi ciepła pogoda i miną powrotne mrozy.

Jak sadzić knifofię

Roślina Cniphophia wymaga światła i słabo rośnie w cieniu. Najlepszym miejscem dla niej jest elewacja od strony południowej ogrodu. Gleba powinna przepuszczać powietrze i wchłaniać wilgoć, ale nadmiar wilgoci w korzeniach jest szkodliwy dla rośliny. Optymalna pod względem składu gleba dla knifofii jest piaszczysta, wstępnie nawożona i spulchniona. Rośliny sadzi się w uprzednio przygotowanych dołkach i rozlanych wodą, znajdujących się w odległości 30-40 cm od siebie. Wielkość otworów powinna być taka, aby sadzonki zmieściły się w nich razem z glinianą grudą. Po wypełnieniu otworów powierzchnia terenu jest zagęszczana i podlewana.

Dbanie o noże w ogrodzie

Uprawa knifofii w ogrodzie

Sadzenie i pielęgnacja knifofii jest łatwe. W pierwszym roku po posadzeniu w ogrodzie roślina będzie wymagała regularnego podlewania, poluzowania gleby i pielenia. Knifofia zakwitnie dopiero w przyszłym roku, kiedy jej system korzeniowy stanie się silniejszy, dlatego bardzo ważne jest, aby zapewnić umiarkowaną wilgotność gleby, czystość stanowiska i napowietrzenie korzeni.

Podlewanie i karmienie knifofii

Podlewaj roślinę, gdy wierzchnia warstwa gleby jest sucha. W przedłużających się upałach będziesz musiał częściej nawilżać teren, a żeby ułatwić sobie pracę i zmniejszyć zatrudnienie, ściółkuj glebę wokół roślin materiałem organicznym - np. Torfem lub trocinami..

Knifofia karmi się wczesną wiosną, przed pojawieniem się zielonych pędów lub podczas tworzenia pąków nawozami organicznymi lub azotowymi, a po zakończeniu kwitnienia do gleby stosuje się nawóz mineralny potasowy.

Knifofia zimą

Knifofia nie żyje długo w naszym klimacie, ale przez kilka sezonów może z powodzeniem ozdobić Twój ogród. Po kwitnieniu strzały są usuwane, ale nie ma potrzeby odcinania liści cniphophy: są one ostrożnie wiązane na zimę, cała roślina jest pokryta zrębkami torfu i pokryta świerkowymi gałęziami, na których umieszcza się pokrycia dachowe, folię lub inny materiał, który nie przepuszcza wilgoci. Wiosną schronienie jest usuwane z rośliny, a pożółkłe lub zamarznięte liście cniphophii są ostrożnie odcinane.

Przeszczep Knifofia

Zimowanie knifofii w domu może przedłużyć żywotność rośliny. Jest wykopywany, przesadzany do dużego garnka i przenoszony na zimę do chłodnego pomieszczenia. Zimą od czasu do czasu gleba w doniczce jest nawilżana, nie pozwalając wyschnąć korzeniom knifophya. Roślina powraca na otwarty teren późną wiosną lub wczesnym latem..

Szkodniki i choroby knifofii

W odpowiednich warunkach przetrzymywania i terminowej opieki knifofia rzadko choruje. Czasami dotykają go szkodniki gryzące liście, które przy pierwszych oznakach pojawienia się muszą zostać zniszczone roztworem środka owadobójczego. Nadmierne podlewanie rośliny może spowodować zgniliznę korzeni, ale jeśli objawy choroby pojawią się na samym początku jej rozwoju, dwa lub trzy zabiegi na rośliny i otaczającą je ziemię roztworem fungicydu pomogą pozbyć się infekcji. Okazy silnie dotknięte gniciem lepiej jest niszczyć, aby nie infekowały sąsiednich roślin.

Rodzaje i odmiany noża

W kulturze europejskiej uprawia się niewiele rodzajów noży.

Kniphofia tuckii

- gatunek rosnący na południu kontynentu afrykańskiego, którego nazwa pochodzi od naukowca, który odkrył ten gatunek w 1892 roku. Cniphophia Taka osiąga wysokość 80 cm, ma jasnozielone liście wyrostka mieczykowatego do 40 cm długości i kwiatostany do 15 cm długości, złożone z jasnoczerwonych kwiatów w pąkach, które po otwarciu zmieniają kolor na żółto-czerwony. Knifofia Taka to jeden z najtwardszych gatunków z rodzaju, bardzo popularny na środkowym pasie, ponieważ przy dobrym schronieniu roślina może zimować w glebie.

Knifofia jagodowa (Kniphofia uvaria)

rośnie dziko na Przylądku. Jest to wysoki gatunek o wysokości do 2 m, z mieczykowatymi szaro-zielonymi liśćmi o długości do pół metra i dużym kwiatostanem do 25 cm długości, w którym górne kwiaty mają koralowo-czerwony odcień, a dolne są zielonkawo-żółte. Kwitnienie knifofii jagodowej trwa do dwóch miesięcy. Roślina uprawiana od 1707 roku. Gatunek jest reprezentowany przez następujące formy i odmiany:

• forma wielkokwiatowa do 130 cm wysokości z ognistoczerwonymi kwiatami zebranymi w kwiatostan o długości do 30 cm;
• Dr. Kerr - odmiana o szypułkach o wysokości do 100 cm i kwiatostanie o długości 20 cm, składająca się z cytrynowożółtych kwiatów;
• Orange Beauty - roślina z szypułkami o długości do 1 mi kwiatostanami kwiatów pomarańczy;
• Płomień ognia - roślina o szkarłatno-czerwonych kwiatach;
• jagodowy knifofia Eskimo - odmiana do 1 m wysokości z żółtymi dolnymi kwiatami, a górne kwiaty są w odcieniach od pomarańczowego do koralowoczerwonego.

Hybrydowy Knifofia (Kniphofia x hybrida)

- pod tą nazwą łączy się formy mieszańcowe i odmiany wyhodowane z udziałem knifofii jagodowej. Najczęściej w ogrodach można znaleźć:

• Abenzonne - odmiana o szypułkach do 120 cm wysokości, z czerwonymi górnymi kwiatami i żółtymi dolnymi;
• Kardynał - wysokość tej rośliny również wynosi 120 cm, kwiaty są ognistoczerwone;
• Burnox Triumph - niska odmiana z szypułkami do 60 cm i gęstymi pomarańczowymi kwiatami;
• Złoty Skeeper - szypułki do 120 cm wysokości z dużymi kwiatostanami jasnożółtych kwiatów;
• Indiana - odmiana do 1 m wys. o pomarańczowo-czerwonych kwiatach;
• Royal Standard - jedna z najstarszych, ale nadal popularnych odmian o wysokości do 1 m, której kwiatostany składają się z żółtych dolnych i szkarłatno-czerwonych górnych kwiatów;
• Książę Maurito - odmiana do 120 cm wysokości z dużymi brązowo-czerwonymi kwiatostanami;
• Theo - na wysokości roślina ta, obficie kwitnąca pomarańczowo-czerwonymi kwiatostanami, osiąga 1 m;
• Rakieta - szypułki do 130 cm z dużymi kwiatostanami w kolorze cynobru;
• Hybrydowa latarka Fleming Knifofia - roślina kwitnąca czerwono-żółtymi kwiatostanami, osiągająca wysokość zaledwie 60 cm.