Jak dbać o dzwon pożarskiego i hodować go

Słynne wersety A. Tołstoja „Moje dzwony, kwiaty stepowe” nie mają nic wspólnego z dzwonami Pożarskiego, które wcale nie są kwiatami stepu, a wręcz przeciwnie - kwiatami górskimi. Niemniej jednak są to nadal dzwony ze wszystkimi urokami właściwymi dla tych kwiatów. A te rośliny mają wystarczająco dużo zalet.

Opis botaniczny

To wieloletnie zioło o pięknych kwiatach nosi imię niemieckiego botanika Gustava Posharsky`ego, którego nazwisko zostało następnie przekształcone w bardziej zrozumiałą dla nas formę - Pozharsky.

Dzwon Pożarskiego jest mały, rzadko przekracza wysokość 20 cm, ale może rozprzestrzeniać się po ziemi nawet do 80 cm Te właściwości rośliny wynikają z jej łodyg, które pełzają i rosną. Liście rośliny są wystarczająco duże, mają okrągły kształt z postrzępionymi krawędziami.

Sam kwiat, o średniej wielkości 25 mm, wygląda na całej twarzy jak fioletowo-niebieska pięcioramienna gwiazda. W zależności od odmiany kolory mogą wahać się od błękitnego i lawendowego różu do ciemnoniebieskiego, ale kształt kwiatu pozostaje praktycznie niezmieniony..

Dystrybucja i siedliska

Ten kwiat pochodzi z Bałkanów, gdzie w stanie naturalnym żyje w górzystych regionach Czarnogóry i Chorwacji, preferując skały i obszary skaliste. I chociaż jest endemiczny, nadal udało mu się naturalizować w Nowej Zelandii i części Anglii..

W ogrodnictwie jest powszechny wszędzie, będąc jednym z nieodzownych uczestników w tworzeniu krajobrazów ogrodowych i parkowych, wiejskich i osiedlowych.

Popularne odmiany dzwonka Pozharsky`ego

Odmiany tej rośliny wyhodowane przez hodowców kwiatów różnią się od siebie przede wszystkim kolorem płatków oraz siłą kwitnienia.

Najpopularniejsze są następujące odmiany:

• „Silberregen” - wyróżnia się długim od maja do września i wyjątkowo obfitym rozkwitem srebrzystobiałych dzwonków w kształcie gwiazdy, które pojawiają się na ciemnozielonym tle liści z obfitym rozproszeniem błyszczącego srebra Najpopularniejszy wśród profesjonalistów i ogrodników-amatorów na całym świecie.

• „Niebieska suknia” - jego krzewy nie są tak bujne, ale zachwycają oko delikatnymi niebieskimi dzwoneczkami z białym okiem pośrodku, kwitnącymi od czerwca do września. Wygląda dobrze jak obfita roślina.

• „Niebieski wodospad” - tworząc prawdziwy wodospad liliowo-niebieskich gwiazd, spadających ze skalistych wzgórz, sztucznie i umiejętnie wzniesiony w ogrodach i parkach. Kwitnienie jest najbardziej widoczne w maju i czerwcu, a ponowne kwitnienie jest możliwe do września..

• "MI. H. Frost ” - podczas kwitnienia tworzy całą poduszkę z porcelanowo-białych kwiatów, najbardziej bujnych w czerwcu i na początku lipca. Wewnątrz liczne najbielsze kwiaty ozdobione są niebieskimi gwiazdami. Odmiana jest dobra w postaci dekoracji ścian oporowych, gleb kamienistych, jako obrzeża klombów.

• „Lisduggan Variety” - różni się lawendowo-różową barwą gwiazd. Ta odmiana doskonale nadaje się również do ozdabiania kamienistej gleby, do tworzenia granic, ale jest szczególnie ceniona jako kultura doniczkowa.

• „Stella” - jasnoniebieskie gwiazdy tej rośliny kwitną szczególnie wspaniale w lipcu i sierpniu. Przeznaczony głównie do umieszczania w skalniakach.

Użyj w projektowaniu krajobrazu

Górzyste pochodzenie dzwonów Pożarskiego zadecydowało o ich dominującym zastosowaniu w projektowaniu krajobrazu jako jednej z głównych dekoracji skalniaki.

Długie łodygi rośliny pełzające po skalistej ziemi z jasnymi gwiazdami o różnych odcieniach na szczycie tego zielonego dywanu opływającego duże głazów wyglądają niezwykle malowniczo i tworzą całkowitą iluzję dziewiczej natury.

Ponadto kwiaty te są używane do tworzenia obrzeży klombów, obrzeży w ogrodach i parkach, służą do ozdabiania ścian oporowych i są używane jako rośliny ampeliczne. Te kwiaty świetnie wyglądają w doniczkach, beczkach, wazonach ogrodowych i innych podobnych pojemnikach..

Rośnie w domu

Dzwon Pożarskiego jest uważany za najbardziej kapryśny spośród wszystkich innych gatunków w kształcie dzwonu. Jednak stawia pewne wymagania dotyczące higieny osobistej..

Warunki zatrzymania

Ponieważ roślina ta może być uprawiana zarówno na otwartym polu, jak iw formie kultury doniczkowej, warunki jej utrzymania w obu przypadkach są bardzo różne..

Wybierając miejsce do sadzenia go na świeżym powietrzu, należy pamiętać, że chociaż dzwon Pożarskiego może rosnąć w półcieniu, nadal lepiej jest, aby wybrał jasne miejsce.

Gleba i nawozy

Rosnące dziko na skałach i glebach kamienistych, kwiaty te nie stawiają dużych wymagań co do składu gleby nawet w domu. Pasuje im prawie każdy, jeśli dodasz do niego drobny żwir.

Mimo to najlepiej rosną na glebach obojętnych lub lekko zasadowych, umiarkowanie żyznych, stawiając jedyny kategoryczny wymóg - brak stojącej wody w glebie..

Wiosną roślinę można karmić w postaci próchnicy lub kompost, a przed kwitnieniem w maju lub czerwcu dodaj roztwór nawozy mineralne lub Popiół drzewny, które należy posypać powierzchnię gleby wokół rośliny.

Podlewanie i wilgoć

Dzwon nie znosi wiosennych powodzi i pobliskich wód gruntowych, dlatego nie wymaga obfitego podlewania. W deszczową pogodę w ogóle nie należy go podlewać. We wszystkich pozostałych okresach gleba powinna być utrzymywana w stanie umiarkowanie wilgotnym..

Reprodukcja

Osoby, które chcą rozmnażać dzwony, mają trzy opcje:

• rozmnażanie przez nasiona;
• dzielenie buszu;
• sadzonki.

Posiew

Aby zdobyć nasiona do sadzenia, musisz zebrać strąki nasion, które powstają w miejscu kwiatów. Pudła te należy następnie wysuszyć i wysypać małe czarne nasiona przez znajdujące się w nich otwory..

Wysiewa się je tej samej jesieni przed nadejściem chłodów lub wiosną na ogrzanym gruncie. Nasiona rozsypuje się na dobrze wykopanej ziemi i lekko posypuje ziemią lub piaskiem. Najlepiej zrobić to jesienią pod koniec października lub wiosną - w maju.

Możesz wyhodować sadzonki z nasion, które po pojawieniu się na nich trzech liści sadzi się na otwartym terenie, po ustąpieniu niebezpieczeństwa wiosennych przymrozków..

Wegetatywnie

Najczęściej dzwon Pożarskiego rozmnaża się wiosną wegetatywnie za pomocą segmentów z pąkami odnowy i korzeniami. Aby to zrobić, wykopuje się krzak, usuwa pędy powietrzne, kłącze dzieli się na części z pąkami odnowy i fragmentami systemu korzeniowego.

Te podziały sadzi się w płytkim rowku, tak aby pąki odnawiające pozostawały na poziomie gruntu. A do rozmnażania przez sadzonki pobiera się i ukorzenia wyłącznie młode pędy za pomocą mikrozielonych.

Zależność od temperatury

Ten dzwonek jest wyjątkowo odporny na zimno. Nawet w bezśnieżną zimę i bez dodatkowego schronienia izolacyjnego jest w stanie wytrzymać mróz do -40 stopni. Warunkiem udanego zimowania jest przycięcie wszystkich pędów do poziomu gruntu..

Możliwe narastające trudności

Ta niezwykle bezpretensjonalna i żywotna roślina, zahartowana w walce o przetrwanie w warunkach górskich na glebach kamienistych, a nawet skałkowych, nie sprawia hodowcom kwiatów większych kłopotów w ich uprawie..

Najważniejsze jest to, że pod korzeniami nie ma stojącej wody, której ta roślina w zasadzie nie toleruje. Jeśli woda gruntowa w miejscu zbliża się do powierzchni, wymagany jest drenaż. W przeciwnym razie dzwony nie zakorzenią się w takich warunkach..

Szkodniki, choroby i profilaktyka

Dzwonek jest odporny nie tylko na anomalie temperatury, ale także na choroby, które z reguły go omijają..

Czasami jednak, zwłaszcza podczas długotrwałej deszczowej pogody, dzwonek mogą odwiedzać ślimaki i śliniące się ząbki, z którymi zwykle walczy się wywar z papryki i naparu czosnkowego..

Ponownie wilgotna pogoda może wywołać wzrost grzybów. Może to być sclerotinia, fusarium, botrytis, z którymi można sobie poradzić stosując roztwór Fundazola.

Czasami mysz nie ma nic przeciwko ucztowaniu na dzwonku. Zjadane przez nią łodygi oczywiście odrosną, jednak może to mieć szkodliwy wpływ na kwitnienie rośliny w sezonie..

Ta urocza roślina nie pozostawia prawie nikogo obojętnym. Radosne połączenie oryginalnego kształtu i wyszukanej kolorystyki sprawia, że ​​dzwonki są bardzo popularne w krajobrazach wiejskich, ogrodowych, parkowych i dworskich, a także wśród upraw doniczkowych..