Sadzenie pęcherza czerwonolistnego na otwartym terenie i dbanie o niego

Pęcherz czerwonolistny to roślina z rodziny różowych. Łacińska nazwa kultury składa się z dwóch części: physo tłumaczy się jako „bańka”, a carpos - „owoc”. Rodzaj obejmuje 14 gatunków. W warunkach naturalnych kultura rośnie w Ameryce Północnej i Azji Wschodniej. Ogrodnik powinien dokładnie przestudiować sadzenie pęcherza na otwartym polu i dbać o niego.

Opis rośliny

Kulturę wyróżnia bezpretensjonalność w stosunku do warunków wzrostu i zdolność do utrzymania atrakcyjnego wyglądu przez cały sezon wegetacyjny. Ponadto roślina ta wyróżnia się szybkim wzrostem i odpornością na niekorzystną ekologię. Dozwolone jest sadzenie kultury pojedynczo i tworzenie z niej całych kompozycji. Ale taka roślina wygląda najlepiej podczas tworzenia żywopłotu..

Rozległy krzew pęcherza moczowego jest utworzony przez dużą liczbę opadających gałęzi, które tworzą gęstą kulistą koronę. U dorosłej rośliny można zauważyć łuszczenie się górnej warstwy kory w duże paski. Kultura może dorastać do siedmiu metrów wysokości. Liście są trój- lub pięciopłatkowe i mają kształt bardzo podobny do liści kaliny.

Proste kwiaty są pomalowane na biało, mają również dużą liczbę pręcików. Są zawarte w kwiatostanach o średnicy do siedmiu centymetrów. Kultura zaczyna kwitnąć szczególnie na początku sezonu letniego. Owoce kwiatu również wyglądają całkiem atrakcyjnie, są to spuchnięte liście, gdy dojrzałe stają się szkarłatne. Ogrodnicy najczęściej uprawiają dwa rodzaje pęcherzyków. Istnieje kilka szczególnie popularnych odmian roślin z blaszkami liści pomalowanymi na różne kolory..

Popularne odmiany

Wszystkie odmiany pęcherzyka można podzielić na żółtolistne i czerwonolistne. Następujące typy są określane jako czerwonolistne: Diablo, Red Baron i Summer White. Pęcherzyk o żółtych liściach składa się z rzutek Gold i Luteus. Oczywiście to nie wszystkie odmiany, ale to one są tak popularne wśród hodowców kwiatów i letnich mieszkańców.

Rozważany jest najczęściej występujący pęcherzyk amur. Gatunek ten naturalnie rośnie w Korei Północnej i Chinach, na Dalekim Wschodzie Rosji. Za najlepsze miejsce do rozwoju tej kultury uważa się lasy mieszane. Wysokość krzewu sięga trzech metrów. Młode łodygi są gładkie w dotyku i czerwono-brązowe; na starszych skałach kora łuszczy się długimi pasami. Płyta liściowa zawiera podstawę w kształcie serca o długości do dziesięciu centymetrów.

Zewnętrzna strona jest pomalowana na ciemnozielony kolor, a odwrotna strona jest białawo-szara, dlatego na kulturze najczęściej tworzą się filcowe włosy. Kwiatostany obejmują 10-15 białych kwiatów o średnicy 1,5 centymetra. Kwitnienie rośliny trwa dwadzieścia dni.

Owoc jest reprezentowany przez nabrzmiały listek, który podczas dojrzewania zmienia kolor na czerwony. Gatunek ten jest szczególnie odporny na mróz. Zwykle używa się go do tworzenia żywopłotów, a także w nasadzeniach grupowych i pojedynczych. Roślina ta zaczęła być masowo uprawiana w 1854 roku.. Najpopularniejsze odmiany to:

• Luteus. Latem blaszki liściowe są jasnożółte, a jesienią zmieniają się w brąz;
• Nana. Krzew należy do gatunku karłowatego, blaszka liściowa pomalowana na ciemnozielony kolor;
• Auremarginate ma liściaste talerze, zabarwione na intensywny zielony odcień.

Rozważany jest inny popularny typ pęcherzyka Kalinolistny. Miejscem pochodzenia kultury jest wschodnia część Ameryki Północnej. Kultura najlepiej rośnie wzdłuż brzegów rzek i w zaroślach. Krzew ma zwarty półkulisty kształt i osiąga wysokość trzech metrów. Blachy eliptyczne mają wydłużony środkowy płat i ząbkowaną krawędź. Przednia część talerza ma kolor zielony, a rewers jest jaśniejszy; w niektórych przypadkach na powierzchni liści może występować lekkie pokwitanie.

Małe kwiaty (nie więcej niż 1,2 cm) są koloru różowego lub białego, pręciki są czerwone. Owocem jest bladozielona listka; po dojrzewaniu owoc staje się jaskrawoczerwony. Taka roślina jest aktywnie wykorzystywana do tworzenia żywopłotów, a także do nasadzeń grupowych i pojedynczych. Uprawę rozpoczęto w 1864 roku. Do najpopularniejszych odmian należą:

• Pani w czerwonym. Krzew może dorastać do 150 cm wysokości. Ta roślina została wyhodowana w Anglii. Liście są koloru jaskrawoczerwonego, z czasem zaczynają ciemnieć. Kwiaty na kulturze są jasnoróżowe;
• Rzutki Gold. Wysokość gęstego krzewu może dochodzić do 1,5 m. Blaszki liściowe są żółte, a wraz z nadejściem lata zmieniają kolor na zielonkawy. Kwiatostany są racemiczne i składają się z białych lub różowych kwiatów;
• Diablo (pęcherzyk czerwonolistny). Wysokość rośliny - 3 metry. Kolor liści występuje w odcieniu fioletowym lub ciemnoczerwonym. Jeśli uprawiasz roślinę w zacienionym miejscu, jej liście będą dawać purpurowy odcień. Kiedy roślina rośnie w słonecznym miejscu, jej kolor staje się intensywnie czerwony. W okresie jesiennym kolor liści na uprawie pozostaje taki sam. Ta odmiana jest bardzo popularna;
• Czerwony Baron. Krzew jest gęsty i szeroki, osiąga wysokość dwóch metrów. Płytki liściowe mają pięć ostrzy i długość do siedmiu centymetrów, z zębami na krawędziach. Kwiaty są pomalowane na piękny ciemnoczerwony odcień. Kwiatostany mają kształt parasola i zawierają różowe kwiaty o odcieniu równym pięciu centymetrom średnicy. Bardzo atrakcyjnie wyglądają również owoce zabarwione na czerwono (każdy zawiera cztery spiczaste torebki). Ta odmiana jest najcenniejsza.

Zasada lądowania na miejscu

Sadzenie i pielęgnacja krzewu pęcherza to dość prosta procedura. Niektórzy ogrodnicy są nawet zaskoczeni bezpretensjonalnością tej rośliny. Sadzenie kultury nie wymaga specjalnych wydarzeń, więc nie sprawi trudności nawet początkującemu. Funkcje lądowania na stronie:

1. Na początek ważne jest, aby wybrać miejsce odpowiednie do sadzenia rośliny. Chociaż kultura może aktywnie rosnąć i formować się w zacienionym obszarze, należy pamiętać, że kolor liści rośliny może z czasem blaknąć. Biorąc to pod uwagę, ważne jest, aby wybrać dla rośliny otwarty i dobrze oświetlony obszar..
2. Im bardziej żyzna i luźniejsza mieszanka gleby w miejscu sadzenia pęcherza, tym piękniejszy i grubszy będzie sam krzew. Ogólnie rzecz biorąc, kwiat nie wykazuje żadnych specjalnych wymagań dotyczących mieszanki gleby i może normalnie rosnąć na dowolnym obszarze, z wyjątkiem gleby z dużą ilością wapna w składzie. Dobrze czuje się też w sadzeniu przy drogach, gdyż należy do tych upraw, które są szczególnie odporne na zanieczyszczenia powietrza.
3. Lądowisko musi mieć głębokość i średnicę co najmniej pięćdziesiąt centymetrów. Dno otworu pokryte jest torfem, aby stworzyć dobrą warstwę drenażową. Również w tym celu eksperci dopuszczają stosowanie próchnicy.
4. Krzew wyjmujemy z doniczki i sadzimy w przygotowanym dołku. Uwalniając roślinę z pojemnika, nie trzeba prostować jej systemu korzeniowego, aby przypadkowo jej nie zdeformować. Ważne jest, aby wypełnić otwór mieszaniną gleby z dużą ilością materii organicznej w kompozycji. Sam krzew jest umieszczony na głębokości pięciu centymetrów, dzięki czemu z pąków śpiących mogą wyrosnąć silne dodatkowe pędy.
5. Po zakończeniu sadzenia ważne jest, aby dobrze podlać kulturę, używając do tego skutecznego roztworu Kornevin. Musisz ściółkować krąg pnia prostą wysuszoną glebą. Odbywa się to po całkowitym wchłonięciu wody. W takim przypadku kora na powierzchni gleby nie utworzy się, a kłącza krzewu otrzymają wymaganą ilość powietrza i składników odżywczych.

Przycinanie roślin

Pielęgnacja pęcherzyka żółciowego obejmuje również przycinanie. Przycinanie rośliny jest ważne nie tylko dla poprawy właściwości dekoracyjnych, ale także dla sanityzacji..

Przycinanie sanitarne odbywa się głównie wiosną. Jednocześnie bardzo ważne jest, aby wyeliminować te gałęzie, które zostały odłamane lub zdeformowane zimą..

Bardzo ważne jest również rozważenie wyglądu rośliny. W niektórych przypadkach przycinanie jest ważne tylko wtedy, gdy jest to konieczne. Cięcie w celu poprawy kształtu i wyglądu krzewu przeprowadza się pod koniec okresu kwitnienia. Pędy są wycinane w jednej trzeciej korony. Od drugiego roku uprawy kwiatu całe przycinanie odbywa się już na dwóch trzecich długości..

Bardzo często pęcherzowiec służy do tworzenia żywopłotu. Ważne jest, aby takie ogrodzenie ciąć w odpowiednim czasie (kilka razy w okresie wegetacji).

Pierwsze przycinanie przeprowadza się w kwietniu lub maju, a następnie - w razie potrzeby. Stare pędy można wyeliminować pod samą podstawą, a resztę - do miejsca, w którym znajduje się pęd boczny.

Podlewanie i karmienie

Konieczne jest wybranie częstotliwości podlewania rośliny, biorąc pod uwagę warunki klimatyczne w regionie uprawy, a także w zależności od wieku samego pęcherzyka. Jeśli latem temperatura osiąga wysokie wartości, należy podlewać roślinę kilka razy w tygodniu, zaczynając od maja, a kończąc we wrześniu..

Ważne jest, aby pęcherz karmić kilka razy w roku. Pierwszy raz - wiosną, drugi - jesienią. Wiosną w tym celu należy zastosować nawożenie azotem w kompozycji. Jesienią w tym celu stosuje się nawozy mineralne. W przypadku kultury starszej niż dziesięć lat ważne jest, aby użyć piętnastu litrów roztworu.

Jak rozmnaża się kwiat

Aby przeprowadzić rozmnażanie pęcherza kaliny przez sadzonki, stosuje się tylko te zielone pędy, które pojawiły się w tym sezonie. Te pędy są pobierane z uprawy i moczone w roztworze stymulującym wzrost. Ponadto pędy sadzi się w piasku rzecznym, dopuszcza się również stosowanie mieszanki piasku i torfu do sadzenia.

Po posadzeniu wszystkich sadzonek należy je dobrze podlać i przykryć folią. Każda łodyga może być pokryta oddzielnie. W tym celu stosuje się specjalne plastikowe butelki, w których gardło jest wstępnie odcięte. Przed nadejściem chłodów sadzonki są przez cały czas nawilżane i wentylowane.

Wraz z nadejściem sezonu zimowego ważne jest, aby przykryć i chronić wszystkie ukorzenione rośliny, a wiosną sadzić w stałym miejscu wzrostu.

Do nakładania warstw używa się tylko tych pędów, które wyrastają na zewnątrz. Oczywiście muszą być mocne i zdrowe. Warstwa jest oczyszczana ze wszystkich niepotrzebnych liści, pozostają na niej tylko górne liście. Następnie przygotowuje się otwór o głębokości do piętnastu centymetrów, w którym układa się przygotowaną warstwę. Oczywiście należy go wzmocnić w ziemi..

W tym celu musisz użyć drewnianych zszywek. Wszystkie zabiegi przeprowadzane są wczesną wiosną. W takim przypadku ukorzenienie korzeni w okresie zimowym zostanie całkowicie zakończone. W tym czasie ważne jest regularne nawilżanie gleby warstwami. Jeśli gleba jest zbyt sucha, wszystkie nasadzenia mogą szybko umrzeć. Pod koniec jesieni wszystkie młode krzewy są oddzielane i dobrze chronią przed zimnem..

Choroby i pasożyty

Kolejną zaletą takiej rośliny jest jej odporność na patogeny i szkodliwe owady. Rzadko można zobaczyć kulturę cierpiącą na chlorozę liści. Dzieje się tak najczęściej, gdy w glebie brakuje pewnych pierwiastków śladowych. Wprowadzenie nawozów o złożonym składzie odżywczym i regularne opryskiwanie liści roślin związkami chelatowymi pomoże kulturze szybko wyzdrowieć i pozbyć się choroby.