Bilbergia: jak dbać, jak rozmnażać się, dlaczego nie kwitnie
Opadająca bilbergia jest najpospolitszą rośliną doniczkową ze wszystkich odmian bilbergii, popularnie nazywanej „łzą królowej”. Jak wyhodować takie piękno na parapecie, cechy pielęgnacji i pielęgnacji, a także metody hodowli i zwalczania szkodników roślin - więcej na ten temat w artykule.
Zadowolony
Charakterystyka kwiatów
Bilbergia jest przedstawicielem rodziny Bromeliad - roślin zamieszkujących głównie strefy tropikalne i subtropikalne Afryki Zachodniej. W tej rodzinie znajduje się ponad 2000 gatunków roślin, charakteryzujących się grubymi, mięsistymi liśćmi i dobrze rozwiniętym systemem korzeniowym..
Wśród odmian bilbergii są:
- Zielony: różni się ciemnozielonymi prostymi liśćmi z szarymi łuskami. Ojczyzna - południowy Meksyk-
- wspaniały: ma pionowe sztywne duże liście. Kwitnie małymi niebieskimi kwiatami. Pochodzi z południowo-wschodniej Brazylii-
- taśma: charakterystyczną cechą tej odmiany są jaskrawo ubarwione liście o różnych odcieniach i duże niebieskie kwiaty. Kraj pochodzenia - Ameryka Środkowa-
- zebra: ma srebrzysto-brązowy kolor liści i jasnoróżowych kwiatów. Pochodzi z Gwatemali i Hondurasu-
- piramidalny: różni się wyprostowanymi skręconymi liśćmi i małymi kwiatami. Ojczyzna - Wenezuela.
Bilbergia opadająca (opadająca) nie jest dość powszechną rośliną: ma tylko mocną, mięsistą strukturę liści, wspólną dla bromeli. Pod wszystkimi innymi względami „Łza Królowej” przypomina bardziej epifity - rośliny pasożytnicze o długich, jasnych kwiatostanach.
W przeciwieństwie do innych bromelii, roślina ma długie, zwężone ku górze liście - zewnętrznie są podobne do zbóż. Sam liść pokryty jest małą szorstkością lub łuskami, a wzdłuż krawędzi znajduje się rząd spiczastych zębów. Warto zauważyć, że bilbergia nie ma łodygi - liście wyrastają bezpośrednio z korzenia.
Charakterystyczną cechą kwiatu jest możliwość zmiany koloru liści w zależności od oświetlenia - w ciemności są ciemne, nasycone zielenią, aw świetle rzucają różowo-brązowy odcień. Ta wieloletnia, wiecznie zielona roślina kwitnie jasnymi, różowo-szkarłatnymi kwiatostanami, które tworzą żółto-zielone wiechy..
Kwiaty zebrane są w skręcone, spiralnie opadające kłosy - ta cecha określiła nazwę rośliny. Okres kwitnienia zwiędłych bilbergii przypada na zimę, dlatego szczególnie pięknie prezentuje się na tle tradycyjnych roślin kwitnących latem.
Jednak wśród tej rośliny są gatunki, które kwitną tylko latem - na przykład bilbergia zielona i piramidalna. Owocem kwiatu są jagody. Roślina osiąga wysokość 60 cm, a sama szypułka może dorastać do 80 cm.
Wideo: konserwacja i pielęgnacja bilbergii
Cechy treści
Bilbergia, mimo swojego egzotycznego pochodzenia, jest rośliną bezpretensjonalną i mało wymagającą - doskonale dostosowuje się do klimatu umiarkowanego. Jednocześnie wyróżnia się wytrzymałością i dobrym zdrowiem - kwiat ten rzadko jest narażony na choroby..
Niemniej jednak roślina potrzebuje komfortowego reżimu temperaturowego, karmienia i odpowiedniego podlewania - przedwczesna lub złej jakości opieka może prowadzić do śmierci.
Temperatura i wilgotność powietrza
Podstawową zasadą optymalnych warunków temperaturowych jest unikanie nagłych zmian temperatury. Gwałtowna zmiana temperatury o ponad 12-14 ° C powoduje stan szoku: liście więdną, silnie zwijają się i mogą odpadać.
Bilbergia najlepiej czuje się w temperaturze 17-22 ° C, a przy niższej temperaturze (14-15 ° C) roślina kwitnie szybciej.
Jeśli jednak stale trzymasz kwiat w zimnie lub w przeciągu, możesz znacznie osłabić odporność rośliny, a to potencjalnie zagraża pojawieniu się chorób. Nie zaleca się również przekraczania temperatury powyżej 26-28 ° С: przy niewystarczającym podlewaniu bilbergia może łatwo umrzeć w upale.
Oświetlenie
Ogromną zaletą Bilbergii jest zdolność przystosowania się do niewystarczającego i słabego światła, pomimo tego, że kwiat z natury jest bardzo światłolubny. Ale nawet jeśli twoje okna wychodzą na północną stronę, a dom jest ciemny przez większość dnia, roślina spokojnie toleruje taki brak światła..
Jednak lepiej jest zapewnić kwiatowi rozproszone naturalne światło słoneczne: kiedy bilbergia jest skąpana w słońcu, jej liście uzyskują bardziej nasycony odcień. W słoneczne letnie dni kwiat można wynieść na świeże powietrze: przyspieszy to powstawanie młodych rozet u gatunków kwitnących latem. Ważne jest, aby nie wystawiać kwiatu na bezpośrednie działanie promieni słonecznych przez długi czas..
Podlewanie i opryskiwanie
Podmokłe gleby, a także nadmierna suchość mogą być szkodliwe dla bilbergii - roślina preferuje glebę średnio wilgotną. Podlewanie bilbergii jest konieczne nie więcej niż 1 raz w ciągu 5-6 dni - pod warunkiem, że wierzchnia warstwa gleby wyschła o co najmniej 3-4 cm.
Najlepiej jest stosować podlewanie korzeni w połączeniu z opryskiwaniem: przy suchej letniej pogodzie można spryskać kwiat do 5 razy dziennie. Zimą podlewanie przeprowadza się rzadziej, ale nie częściej niż raz na 10 dni..
Jeśli podczas podlewania na patelni utworzy się nadmiar wody, należy ją opróżnić: w przeciwnym razie korzenie mogą zacząć gnić. W okresie kwitnienia górną warstwę gleby w doniczce można przykryć mchem lub zwilżoną ekspandowaną gliną: pomoże to zatrzymać wilgoć w glebie i lepsze nasycenie całego kwiatu.
Top dressing
Bilbergia potrzebuje dodatkowego nawożenia tylko w okresie wegetacji. Karmią ją specjalnymi rozpuszczalnymi nawozami przeznaczonymi dla gatunków bromeli. Można zastosować zwykły nawóz - dawkę należy jednak zmniejszyć o połowę. Nawóz aplikuje się raz na 15–20 dni, cały okres karmienia trwa zwykle 2–2,5 miesiąca.
Transfer
Regularne przeszczepianie tego tropikalnego piękna nie jest potrzebne: tylko wtedy, gdy kwiat za bardzo urósł, należy go przenieść do większej doniczki. Najlepiej wybierać nie głębokie, ale szerokie doniczki lub donice.
W nowej donicy wyłożone jest specjalne podłoże: mieszanina próchnicy, piasku rzecznego, torfu liściastego i gleby. Przygotowana gleba jest dobrze nawilżona (na tym etapie można zastosować nawożenie), a roślina jest przeszczepiana.
Hodowla bilbergii
Istnieje kilka sposobów rozmnażania bilbergii: każdy ma swoje zalety i wady..
Z nasion
Najbardziej uciążliwa metoda rozmnażania kwiatów. W tej metodzie najlepiej sprawdzają się świeże nasiona, nie suszone. Zebrane nasiona moczy się w słabym roztworze nadmanganianu potasu i lekko suszy. Następnie przygotowuje się specjalne pojemniki: umieszcza się w nich mieszaninę mokrego piasku rzecznego i torfu.
Przygotowane nasiona sadzi się w wilgotnej glebie (należy je docisnąć na głębokość 1 cm). Od góry pudełka przykrywa się szkłem lub przezroczystą torbą, aby uzyskać efekt cieplarniany. Te małe szklarnie umieszcza się w ciemnym, ciepłym miejscu (o temperaturze co najmniej 24 ° C) na 5-6 tygodni - do pojawienia się pierwszych pędów.
Jednocześnie bardzo ważne jest ciągłe utrzymywanie wilgoci i zapobieganie wysychaniu gleby: w tym celu worek lub szkło należy okresowo wyjmować i dobrze spryskiwać glebę.
Rozmnażanie bilgerii za pomocą nasion jest niezwykle rzadkie - jeśli popełnisz błąd na którymkolwiek etapie takiej reprodukcji, nie zadziała, aby wyhodować kwiat, będziesz musiał poczekać kolejny rok przed kolejnym kwitnieniem rośliny.
Procesy boczne
Świetny sposób na uzyskanie pełnej, dużej rośliny bez długiego czasu oczekiwania. W rzeczywistości główna roślina po prostu się rozdziela: pędy boczne (zwane także „niemowlętami”) są po prostu umieszczane w innym pojemniku.
Ta metoda jest wygodna, ponieważ w bilbergii powstaje wystarczająco duża ilość takiego materiału do sadzenia, az jednego kwiatu można uzyskać kilkanaście nowych.
„Dzieci” wraz z korzeniami przesadza się do małych doniczek z przygotowaną wilgotną glebą (ważne jest, aby młode pędy miały dostateczne nasłonecznienie). Młoda bilbergia może kwitnąć 2 lata po posadzeniu.
Sadzonki liściaste
Ta metoda jest również nazywana „dzieleniem” - główny kwiat jest jakby podzielony na części. Lepiej jest użyć dużej łodygi liścia, co najmniej 20 cm: taki liść będzie miał wystarczającą siłę i energię, aby zakorzenić się w nowym miejscu. Cięcie należy ukorzenić w przygotowanej wilgotnej glebie (mieszanina torfu i gruboziarnistego piasku).
Aby to zrobić, sadzi się go w małym garnku z ziemią i przykrywa przezroczystą torbą, nasadką lub szklanym pojemnikiem. Następnie łodygę umieszcza się w ciepłym (co najmniej 24 ° C) miejscu z regularnym dostępem do światła słonecznego. Przy utrzymaniu odpowiedniego poziomu wilgotności (konieczne jest spryskiwanie cięcia co 3-4 dni) pierwsze korzenie pojawią się za miesiąc.
Szkodniki, choroby i środki zwalczania
Pomimo tego, że bilbergia jest dość silną rośliną o dobrej odporności, nie jest odporna na atak różnych pasożytów.
Głównymi szkodnikami kwiatu są:
- tarcza-
- mszyca-
- pająk-
- wełnowca.
Zapobieganie pojawieniu się tych pasożytów jest prawie niemożliwe, ale obowiązkiem każdego hodowcy jest jak najszybsze pozbycie się szkodników z rośliny. Dotknięte obszary prześcieradła są traktowane wacikiem zamoczonym w wodzie z mydłem - muszą dokładnie wytrzeć całą powierzchnię prześcieradła w celu dezynfekcji.
Jeśli bilbergia jest zarażona niewielkimi ilościami pasożytów, to zwykle środek ten wystarczy, aby szkodniki ustąpiły. Jeśli inwazja pasożytów jest bardziej rozpowszechniona, będziesz musiał skorzystać z pomocy środka owadobójczego: rozcieńczyć actellic lub carbofoss w wodzie (15-20 kropli na 1 litr) i dokładnie spryskać całą roślinę tym lekiem.
Jeśli na liściach pojawi się grzyb (zdarza się to często po inwazji mszyc), dotknięte liście należy całkowicie usunąć, a w przypadku niezainfekowanych należy je potraktować wodą z mydłem.
Wśród najczęstszych chorób bilbergii są:
- Pojawienie się brązowych plam. Najczęściej jest to wynikiem oparzenia słonecznego - w tym przypadku roślinę należy pilnie usunąć z bezpośredniego nasłonecznienia, spryskać ciepłą wodą i umieścić w chłodniejszym miejscu (w tym przypadku spadek temperatury nie powinien przekraczać 5–6 ° C!)
- Ciemnienie końcówek liścia (końce stają się brązowe lub brązowe). To sygnał, że woda stagnuje w skręconych lejkach liścia lub jest podlewana zbyt twardą wodą: użyj bardziej miękkiej wody, a po spryskaniu zetrzyj nadmiar wilgoci z liści miękką szmatką.
- Więdnięcie liści, powolny wzrost. Wskazuje na brak światła słonecznego: wynieść roślinę na zewnątrz (latem) lub zastosować dodatkowe sztuczne oświetlenie (zimą).
- Próchnica roślin. Poważna choroba, która grozi śmiercią bilbergii. W takim przypadku konieczny jest pilny, awaryjny przeszczep do nowej doniczki z optymalną glebą (wilgotność nowego podłoża nie powinna przekraczać 50%).
Aby uniknąć rozpoczęcia choroby, co tydzień dokładnie sprawdzaj kwiat: sprawdzaj elastyczność i jednolitość koloru liści, w razie potrzeby usuń suche liście, nie zapomnij o nawozach i kontroluj poziom wilgotności gleby.
Dlaczego Bilbergia nie kwitnie w domu
Głównym powodem, dla którego bilbergia uparcie odmawia kwitnienia, jest brak wilgoci i światła. Przy regularnym opryskiwaniu latem i utrzymywaniu kwiatu w rozproszonym świetle nie pojawiają się problemy z kwitnieniem. Jeśli jednak bilbergia nadal nie kwitnie, możesz wypróbować tę metodę: połóż pokrojone jabłko na ziemi garnka i połóż przezroczystą cienką torebkę na samym kwiatku.
W stworzonym klimacie szklarniowym jabłko zaczyna wydzielać etylen - substancję, która przyspiesza proces kwitnienia wszystkich przedstawicieli rodziny bromeliad (w ten sam sposób przyspiesza się kwitnienie ananasa). Kwitnącą bilbergię można również znaleźć na parapecie, rozmnażając główną roślinę przez sadzonki: mała roślina wyhodowana w ten sposób może zakwitnąć w ciągu roku.
Innym możliwym powodem braku kwiatów na tropikalnym pięknie jest niewystarczająca mineralizacja gleby. W takim przypadku konieczne jest przeszczepienie bilbergii do innej doniczki z nową, nawożoną i dobrze nawilżoną glebą..
Bilbergia to niezwykła roślina doniczkowa, która dzięki jasnym danym zewnętrznym może stać się ozdobą Twojego ogrodu kwiatowego. Przestrzeganie optymalnej temperatury, wilgotności i poziomu światła, a także terminowa pielęgnacja pozwoli Ci cieszyć się pięknem tego tropikalnego gościa przez długie lata.
