Jak kiwi rośnie na wolności iw domu

Kiwi, czyli tak zwana aktynidia, należy do grupy pnączy. Jego naturalnym siedliskiem są lasy. Ponieważ kiwi rośnie jak liana, dla efektywnego wzrostu musi owinąć winorośl wokół drzewa lub podpory. Ze względu na swój rodzaj roślina jest dalekim krewnym winogron, dlatego w rolnictwie uprawa kiwi niewiele różni się od jej uprawy..

Historia pochodzenia

Powszechnie przyjmuje się, że pierwsze odmiany kiwi hodowano i uprawiano w Chinach, gdzie roślinę tę nazywano yang tao (przetłumaczone z chińskiego - brzoskwinia truskawkowa). Później Europejczycy zaczęli nazywać kiwi „chińskim agrestem”, a ta jagoda zaczęła być poszukiwana na całym świecie..

Aby owoc stał się bardziej poszukiwany na rynku, nowozelandzcy producenci w 1962 roku wymyślili dla niego bardziej atrakcyjną nazwę, która jest mu przypisywana do dziś - kiwi. Producenci zapożyczyli nową nazwę od nielotnego ptaka kiwi, który ma dalekie podobieństwo kształtem i kolorem do tego owocu..

W kręgach naukowych kiwi nazywane jest aktinidią. Jest dość wrażliwy na temperaturę i warunki klimatyczne. Nawet najmniejsze odchylenia od normy temperaturowej wymaganej przez roślinę wystarczą, aby obniżyć poziom jej kwitnienia, a to pociąga za sobą zniszczenie owoców i śmierć całej rośliny.

Ponieważ kiwi jest dość wybredną rośliną, której gałęzie bardzo ostro reagują na warunki otoczenia, wiele prób uprawy tego owocu w różnych regionach i warunkach klimatycznych nie przyniosło pozytywnych rezultatów. Wręcz przeciwnie, plantatorzy chcący uprawiać kiwi ponieśli znaczne straty..

Pomimo faktu, że aktynidia pochodzi z północnych Chin i wybrzeża wschodnich Chin, gdzie była uprawiana przez trzy stulecia, owoc ten nie zyskał tam dużej popularności i popytu. Wynika to z ograniczonej ilości ziemi nadającej się do uprawy roślin na dużą skalę i gęstości zaludnienia na odpowiednich gruntach. Nie tak dawno temu winorośl Actinidia była dość powszechna w naturalnym dzikim środowisku, skręcała się bez przeszkód przez dzikie drzewa.

Popularyzacja owoców

Dziś krajem zajmującym się masową uprawą kiwi i posiadającym największe plantacje na świecie jest Nowa Zelandia. To tam hoduje się owoce, które stanowią większość światowego eksportu tego produktu. Głównym terenem plantacji jest Bay of Plenty, Wyspa Północna, ponieważ tam właśnie panują najbardziej odpowiednie warunki klimatyczne dla wygodnego życia aktynidii. Uprawą kiwi w tym kraju zajmuje się ponad 2500 specjalnych gospodarstw, a zaopatrzenie w ich produkty jest rozprowadzane po całym świecie..

Pasza w Nowej Zelandii, produkcja kiwi jest szeroko rozpowszechniona w innych krajach, ale na mniejszą skalę, przeznaczona wyłącznie na rynek krajowy.

Duże zakłady produkcyjne zlokalizowane są w:

• Chiny;
• Włochy;
• Iran;
• Grecja;
• Francja;
• Japonia.

Pomimo niesprzyjającego klimatu dla aktynidii, wiele amerykańskich gospodarstw wyraziło chęć uprawy tego owocu nie tylko na potrzeby dystrybucji krajowej, ale także na masowy eksport. Jednak wszystkie próby zakończyły się bankructwem rolników, którzy nie byli w stanie stworzyć warunków podobnych do tego, jak rośnie w przyrodzie kiwi. Jedynymi stanami, których klimat jest względnie odpowiedni dla tej rośliny, są Kalifornia i Hawaje..

Charakterystyka i cechy roślin

Kiwi wygląda jak większość pnączy, może dorastać do ośmiu metrów długości i krzewów do pięciu metrów szerokości. Winorośl oplata wszystkie rośliny w promieniu szerokości swojego krzewu.

Średnica liści krzewu wynosi średnio 20-23 centymetry, ma owalny lub okrągły kształt, tekstura liścia jest skórzasta. Młode liście i pędy mają charakterystyczne rude włosy. Dojrzałe i stwardniałe liście są wypełnione ciemnozielonym kolorem, mają gładką górną stronę, w dolnej części dojrzałych liści widoczny jest biały puch i jasne smugi.

Kiwi kwitnie w postaci dużych białych kwiatów o kremowym odcieniu o wielkości od trzech do pięciu centymetrów. Kwitnie od pierwszej połowy maja do połowy czerwca, w zależności od klimatu regionu, w którym znajduje się plantacja, kwitnienie krzewu trwa około dwóch tygodni. Kiwi jest rośliną dwupienną, to znaczy kwiaty męskie i żeńskie rosną na różnych roślinach. Aby plantacja przyniosła owoce, musisz uprawiać obok siebie krzewy różnej płci..

Sam owoc kiwi dorasta do pięciu centymetrów długości, może mieć owalny lub jajowaty kształt i czerwono-brązową skórkę, pokrytą twardą meszką. Środek owocu jest najlepiej jasnozielony, ale czasami miąższ może mieć żółty kolor, rdzeń owocu jest jasny, na całym promieniu rozciągają się jasne smugi. Pomiędzy tymi jasnymi żyłkami charakterystyczne są ciemnofioletowe lub czarne nasiona, które praktycznie nie są odczuwalne podczas jedzenia..

Główne odmiany

Istnieje wiele odmian odmian kiwi.. Istnieje jednak kilka gatunków, które są masowo uprawiane na eksport i są popularne na całym świecie:

• Hayward jest najpopularniejszą odmianą na świecie. Wynika to z dużych owoców i doskonałej prezentacji. Masa owocu wynosi średnio 120 gramów, sam owoc jest owalny, spłaszczony po bokach. Włos jest cienki, miękki, skórka ma łagodny, brązowy kolor z zielonym odcieniem, w dojrzałych owocach łatwo się usuwa bez uszkodzenia miąższu.
• Bruno to wiodąca komercyjna odmiana deserowa uprawiana przez prawie wszystkich producentów kiwi. Owoce tej odmiany charakteryzują się ciemnobrązowym kolorem i grubym włosiem na skórce. Posiada soczysty zielony miąższ z żółtym odcieniem i trwałym aromatem, średnia waga jednego dojrzałego owocu to 90 gram.
• Monty jest odmianą techniczną, ponieważ jakość handlowa tego owocu jest raczej niska. Jest niewielka, a jej kształt bardzo nierównomierny, średnia waga to około 30 gramów, kolor skórki jest ciemnobrązowy. Owoc ma bardzo gęste i miękkie włosie, soczysty i jasnozielony miąższ, pachnący odlegle ananasem.
• Odmiana Abbott daje wysokie plony. Ta roślina jest dość wymagająca pod względem wilgotności gleby i powietrza. Wielkość owocu jest średnia, ma kształt nieco przypominający gruszkę i waży średnio 45-50 gramów. Na brązowej skórze znajduje się długie, miękkie włosie.
• Odmiany Allison i Abbott są do siebie dość podobne, jednak owoc Allison jest nieco rozszerzony na dole i wygląda jak dzwonek. Skórka owocu ma brązowy kolor i pokryta jest cienką meszką. Średnia waga jednego kiwi Allison wynosi 40 gramów.

Warunki wzrostu

W swoim naturalnym środowisku aktynidia preferuje cień, ale lubi też przebywać na słońcu. Winorośl kiwi należy chronić przed wiatrem, gdyż wiosną, gdy jego podmuchy mogą być zbyt silne, możliwe jest uszkodzenie młodych pędów..

Kiedy kiwi uprawia się na skalę przemysłową, winorośle tej rośliny wymagają poważnego systemu zawieszenia, który zastąpi je zwykłymi warunkami naturalnymi, do których roślina jest przystosowana. Standardową wersją urządzenia takiego układu zawieszenia jest siatka mocowana do wsporników wykonanych z filarów. Główne cechy, które należy wziąć pod uwagę podczas uprawy kiwi:

• Najbardziej sprzyjająca uprawie kiwi jest gleba umiarkowanie kwaśna, bogata w materię organiczną i posiadająca dobry system drenażowy..
• Kiwi kategorycznie nie postrzega słonej gleby i nie będzie tam rosnąć nawet przy dobrym nawożeniu.
• Przez cały sezon wegetacyjny roślina potrzebuje dużej ilości wilgoci, ale woda w żadnym wypadku nie powinna stagnować, co doprowadzi do gnicia winorośli i korzeni.
• W okresie gorącego lata należy regularnie podlewać roślinę, ponieważ nie toleruje ona suchej gleby i szybko umrze.

Główne objawy niedoboru wilgoci w kiwi pojawiają się natychmiast w postaci obwisłych liści, które zaczynają wysychać wzdłuż krawędzi, ponadto krzew może całkowicie odrzucić liście z młodych pędów. Najczęstszą przyczyną śmierci aktynidii jest brak wilgoci.

Ponieważ roślina ta jest silnym konsumentem azotu, w pierwszej połowie sezonu wegetacyjnego konieczne jest jak najczęstsze nawożenie jej nawozami azotowymi. Jeśli użyjesz ich po zakończeniu okresu płodnego, możesz zwiększyć rozmiar samego owocu, ale wpłynie to bezpośrednio na transport produktów w przyszłości, ponieważ doprowadzi to do pogorszenia ich konserwacji. Ściółkowanie przy użyciu obornika lub słomy będzie bardzo korzystne dla rośliny. Nie ma możliwości kontaktu ściółki z winoroślą, ponieważ może to spowodować gnicie pędów.

Aby roślina dobrze owocowała, należy ją odciąć na zimę. Pomimo tego, że krzewy aktynidii praktycznie nie są narażone na choroby i ataki owadów, nadal istnieje dla nich pewne zagrożenie. Niekonwencjonalnym problemem jest to, że kiwi ma taki sam zapach jak kocimiętka, więc przyciąga te zwierzęta do rośliny. Jest to zagrożenie, ponieważ koty mogą uszkodzić pnie młodych roślin, a tym samym zabić kiwi. Oprócz kota problemem dla młodych krzewów są często ślimaki ogrodowe, które pochłaniają wilgoć niezbędną dla winorośli..

Ze względu na możliwość wygodnego transportu, przechowywania i sprzedaży bezpośredniej owoców kiwi, ich selekcji dokonuje się, gdy owoce są jeszcze jędrne i nie w pełni dojrzałe. W rezultacie nie otrzymuje wystarczającej ilości cukru, co odpowiednio wpływa na smak produktu. Owoce kiwi uprawiane na plantacjach na własny użytek przechodzą przez proces pełnego dojrzewania i dopiero wtedy są zbierane.

Zasady sadzenia w domu

Różnorodność Actinidia kolomikta jest najbardziej dostosowana do klimatu i gleby Rosji, ponieważ bez szczególnych trudności wytrzymuje mrozy do -45 stopni. Jednak wrażliwy na wiosenne przymrozki.

Aby uniknąć śmierci rośliny podczas sadzenia w domu, konieczne jest wybranie najbardziej optymalnych miejsc do jej sadzenia. Najlepszą ochroną aktynidii przed zimnym wiatrem północnym będzie południowa lub południowo-zachodnia ściana domu lub stodoły, w której wielu ogrodników zaleca sadzenie krzewów kiwi w domu. Nie warto sadzić zbyt blisko ściany, ponieważ winorośl potrzebuje wystarczającej ilości miejsca na pełny wzrost i rozwój. Podczas sadzenia powinieneś wycofać się około 80 cm od ściany i metr lub półtora z jednego krzewu do drugiego.

Okres sadzenia kiwi w domu może być zarówno wiosną, jak i jesienią. Wykopane dołki do lądowania powinny mieć pół metra średnicy i pół metra głębokości. Na dnie każdego otworu wykonany jest system drenażowy, do którego można zastosować łamaną cegłę, kamyki, żwir lub nasyp z piasku rzecznego o wysokości od 10 do 15 centymetrów. Drenaż chroni korzenie przed gromadzeniem się wilgoci, która może prowadzić do gnicia. Zaleca się również dodanie nawozu do każdego dołka:

• wiadro humusu;
• szklanka superfosfatu;
• trzy pudełka po zapałkach siarczanu potasu;
• dwa pudełka po zapałkach azotanu;
• trzy szklanki limonki.

Nawóz dobrze się miesza, dodaje się do niego górną żyzną warstwę gleby z wykopanego dołka i ponownie miesza, po czym sadzonkę wlewa się do dołka tą masą. Jeśli gleba do sadzenia jest ciężka, należy ją rozcieńczyć wiadrem z piaskiem.

Pomimo trudności, z którymi trzeba będzie się zmierzyć, wynik uzasadni cały wysiłek i cierpliwość. I możesz być dumny z egzotycznych owoców wyhodowanych własnymi rękami.