Róże davida austina - jak rozumieć odmiany i rośliny na stronie?

Angielskie róże Davida Austina to wysokie i rozłożyste krzewy z obficie kwitnącymi gałęziami. Aromat pąków jest nieporównywalny z niczym. Nuty mogą być zarówno słodko-owocowe, jak i gorzkie, co tylko potęguje ogólne wrażenie. Kolory wahają się od standardowego różu i czerwieni do złota i bieli. Jeśli przypomnimy sobie również ich dobrą odporność na różne choroby i silne mrozy, to wcale nie jest zaskakujące, że rośliny są bardzo popularne..

Jakie są zalety i wady tej odmiany?

Główne zalety angielskich róż to:

• mocny i niezwykły aromat;
• bezpretensjonalna opieka;
• nie boi się nawet najsilniejszych mrozów;
• pąki powstają na całej długości łodygi;
• dziwne kształty kwiatów, które różnią się w zależności od odmiany.

Ale nawet przy tak ważkich danych Ostinks ma pewne wady:

• są odmiany, które nie lubią deszczu, wiatru i gradu;
• pod ciężarem kwiatów młode rośliny często opadają i zaczynają pękać pod własnym ciężarem;
• kwiaty o ciemnym kolorze mają tendencję do tworzenia czarnych plam.

David Austin nigdy nie planował tworzenia nowych odmian róż. Jego celem było udoskonalenie cech starych gatunków, nawet których nazwy zostały niezasłużenie zapomniane, i przywrócenie im dawnej popularności..

Najlepsze róże Davida Austina - krótki opis

Abraham Darby - kwiaty w odcieniu moreli o średnicy 15 cm, charakteryzujące się obfitym kwitnieniem i aromatem truskawki. Wysokość może sięgać 150 cm Dobra odporność, ale sporadycznie mogą pojawić się rdza i czarne plamy.

Augusta Louise - duże kwiaty w kolorze brzoskwini 15 cm. Roślina nie lubi upałów, w porze deszczowej zaczyna obficie kwitnąć. Dobra odporność na choroby, ale podatna na mróz. Krzew do 120 cm wysokości.

Alnwick Rose to krzew o małych różowych kwiatach. Pąki o średnicy 8 cm z olejkiem różanym i aromatem malin. Kultura nie boi się upałów, deszczu i mrozu. Kwitnie obficie przez całe lato. Rośnie nie wyżej niż 120 cm.

Benjamin Britten - kwiaty czerwone z pomarańczowym odcieniem. Krzew może osiągnąć wysokość 200 cm, dlatego jest używany jako odmiana rozgałęziona. Pąki słyną z aromatów malin, wina i gruszek.

Tising Georgia to krzew o kremowo-żółtych kwiatach, dorastający do 200 cm, rogów prawie całkowicie nie ma, liście o nasyconym błyszczącym odcieniu. Potrzebuje wsparcia. Nie lubi ekstremalnych upałów, ale dość dobrze znosi mróz.

Spirit of Freedom - ma duże różowe kwiaty z liliowymi refleksami i cytrusowym aromatem. Krzew może osiągnąć 250 cm, ale istotną wadą tej odmiany jest to, że po deszczu pąki opadną i nigdy więcej nie wzrosną.

Princess Alexandra of Kent to mały krzew o wysokości do 100 cm, o różowych kwiatach o zapachu cytryny i czarnej porzeczki. Nie boi się mrozu.

Crown Princess Margaret - duże kwiaty w kolorze moreli, które mają silny owocowy aromat. Wysokość rośliny zwykle nie przekracza 110 cm, jest poszukiwana ze względu na jej zdolność do wzrostu w najcięższych warunkach.

Ze Pilgrim - drobne kwiaty wielkości 8 cm, o niezwykłej barwie, stwarzające iluzję blasku. Dorastają do 150 cm, nie boją się mrozu, ale są podatne na patogeny.

Złote Święto - duże złote złote kwiaty o średnicy ponad 16 cm, krzew dorastający do 150 cm, przy wszystkich niezbędnych zasobach najbardziej odporny na mróz i choroby.

Sins Thomas to kultura o bogatych, żółtych kwiatach o średnicy 10 cm, przy dobrych warunkach wysokość krzewu może przekraczać 300 cm, słyną z herbacianego aromatu. Kwitną przez całe lato.

Claire Austin to krzew o nieco niezwykłych kwiatach. Zaczynają kwitnąć delikatnym różowym odcieniem, który stopniowo zmienia się w biały krem. Roślina dorasta do 100 cm, praktycznie nie choruje.

Crocus Rose to kultura o jasnych cytrynowych kwiatach. Jego wysokość zwykle nie przekracza 120 cm, ma dobrą odporność na deszcz i mróz.

William Morris - jasnoróżowe kwiaty z brzoskwiniowym odcieniem. Pąki o średnicy do 10 cm, w ilości od 5 do 10 sztuk na jednej łodydze. Krzew osiąga do 150 cm wysokości, jest odporny na choroby, dobrze znosi zimę, ale potrzebuje wsparcia, ponieważ jest gatunkiem rozgałęzionym.

James Galway - kwiaty o średnicy 10 cm i różowe, które mają zupełnie inne odcienie. Zaczynając od skrajnie jasnoróżowych płatków, bliżej środka, staje się bogatszy i cieplejszy. Ten gatunek ma jedną cechę - nie ma kolców. Wysokość może osiągnąć 150 cm Dobra odporność na choroby.

Wedgwood Rose - jasnoróżowe pąki z jedwabnymi płatkami i owocowym aromatem. Praktycznie nie choruje i dobrze znosi mróz. Ale nie lubi ekstremalnych upałów i ulewnych deszczy. Dorasta do 150 cm, kształt krzewu pozwala na wykorzystanie jako roślina pnąca.

Heritage - bardzo piękne jasnoróżowe kwiaty o różnych odcieniach i aromacie miodu z goździkami. Słaba odporność, ale doskonale wytrzymuje zimowe mrozy. Jeśli nie ma wystarczającej ilości światła słonecznego, okres kwitnienia jest stosunkowo krótki..

E Shropshire Lad to silna roślina z pąkami w kolorze brzoskwini. Jest używana jako roślina o prostym wzroście lub pnąca. Owocowy aromat przypomina różę herbacianą. Słabo toleruje zimowe mrozy. Krzew osiąga wysokość 180 cm, kwiaty o średnicy 12 cm.

William Shakespeare 2000 - fioletowe kwiaty o zapachu fiołków, od trzech do pięciu pąków na jednej łodydze. Średnica kwiatu wynosi od 5 do 12 cm, sama roślina może osiągnąć 185 cm wysokości. Dobra odporność na choroby, ale podatna na mróz.

Jak właściwie dbać o rośliny?

Odmiany angielskie nie wymagają nadmiernego wysiłku w uprawie, wymagają tych samych czynności, które wykonuje się dla każdego przedstawiciela rodziny różowatych. Kultury nie potrzebują stałego oświetlenia. Miejsce, w którym światło słoneczne pada przez pięć godzin, będzie w porządku. Najważniejsze, że wiosną nie powinno być zalewane stopioną wodą..

Przed sadzeniem sadzonki należy przetworzyć. Aby to zrobić, musisz wyciąć korzenie, zdezynfekować je roztworem manganu i zanurzyć w wodzie na następny dzień. Aby uzyskać najlepsze rezultaty, do płynu dodaje się stymulanty korzeni. Na jeden dzień konieczne jest wykonanie otworów 50x50x50 cm, odległość między nimi wynosi co najmniej 50 cm, a jeśli przyszłe róże zwijają się, to co najmniej 70-100 cm.

W osobnym pojemniku glebę ogrodową miesza się z torfem, humusem i nawozami mineralnymi w proporcjach 1: 1: 1. Sadzonki sadzi się ostrożnie w każdym dołku mając nadzieję, że miejsce szczepienia będzie 7-10 cm poniżej poziomu gleby, następnie korzenie prostuje się i posypuje przygotowaną mieszanką. Pod każdy krzak wlewa się około 5 litrów wody. Następnie zagęszczają glebę wokół sadzonek i skupiają się, aby system korzeniowy lepiej się zakorzenił.

Jeśli gleba w pobliżu krzewu na głębokości 2-3 cm jest sucha, roślinę należy podlać. Róże podlewa się wieczorem, wydając co najmniej 10 litrów płynu na każdą roślinę. Jeśli odmiana jest kręcona - około 15 litrów. Od drugiego roku życia kultury zaczynają się odżywiać. Wiosną można stosować nawozy azotowe, gdy pojawiają się pąki - azotowo-fosforowe, a jesienią należy przestawić się na potaż, który pomoże nasadzeniom przetrwać zimę.

Przycinanie odbywa się jesienią i wiosną. Stare, słabe lub chore pędy należy usunąć.

Kształtowanie fryzury zależy od tego, jaki kształt musi mieć ostatecznie krzew: w przypadku małej rośliny o dużych kwiatach gałęzie przecina się na pół, jeśli krzew jest szeroki, rozłożysty, obficie kwitnący - o jedną trzecią, a odmiany rozgałęzione są cięte tylko o jedną piątą długości. Regularnie pod krzakami warto usunąć wszystkie chwasty i poluzować glebę, aby korzenie nie cierpiały na brak wilgoci i tlenu.

Metody hodowli i przygotowanie do okresu zimowego

Róże Austin są hodowane na dwa sposoby - sadzonki i warstwy:

• Do szczepienia wybiera się świeże kiełki, przycinając je tak, aby na każdym pozostały trzy liście. Miejsce sadzenia powinno być zacienione, dobrze rozkopane i wolne od chwastów. Przed zabiegiem usuwa się dwa dolne liście. Pędy sadzi się tak, aby jeden górny liść pozostał na powierzchni. Następnie przykrywa się je plastikowymi butelkami z otwartą szyjką, które na początku zimy posypuje się śniegiem. Po roku młode rośliny zakorzenią się i staną się silniejsze. Wiosną są przesadzane, najlepiej bez odsłaniania korzeni, pozostawiając na nich więcej ziemi..
• Warstwy są używane tylko w dojrzałych roślinach. Pędy są wybierane, nacinane na dole łodygi, dociskane do gleby klamrą, trochę spryskiwane i zaczyna się podlewanie. Jeśli kiełek jest zakorzeniony, po roku można go przesadzić i hodować jako niezależną kulturę..

Róże angielskie nie tolerują dobrze mrozu, dlatego należy je starannie przykryć. Jeśli zrobi się zimniej do minus 5 stopni, zaczynają usuwać niedojrzałe pędy wraz z pozostałymi liśćmi, a sama roślina jest spuded. Wokół krzaka buduje się ogrodzenie ze styropianu lub sklejki lub można użyć plastikowego pojemnika. Wewnętrzną przestrzeń między rośliną a ogrodzeniem wypełnia suszona próchnica lub liście. Odmiany rozgałęzione przypinamy do ziemi i przykrywamy warstwą liści o grubości co najmniej 30 cm, po ogrzaniu powietrza powyżej 0 stopni Celsjusza można otworzyć uprawy..

Angielki dobrze zakorzeniają się zarówno w doniczkach, jak i na otwartych przestrzeniach. Dzięki temu obiecującemu opisowi róże Austin są aktywnie wykorzystywane w projektowaniu krajobrazu przy tworzeniu klombów w ogrodzie i mixborders (klomb z wieloma różnymi kwiatami). Niektórzy eksperci używają odmian pnących do budowy żywopłotów..