Słynne angielskie róże davida austina: popularne odmiany

Wyrażenie „angielskie róże” jest znane nie tylko amatorskim hodowcom kwiatów. Zadbane dziedzińce mglistego Albionu kojarzą się z bujnymi, pachnącymi krzewami. Od końca XX wieku brytyjski miłośnik róży David Austin z powodzeniem wprowadził na rynek drażliwą ciernistkę. Najlepsze odmiany wyhodowane w jego laboratoriach znane są jako róże Austin. Pnie kapryśnych piękności zdobią ogrody i parki na pięciu kontynentach.

Historia pochodzenia

Rolnik Austin nie interesował się uprawą kwiatów, dopóki nie dostał w swoje ręce ilustrowanej książki o starożytnych odmianach róż. David wpadł na pomysł, aby połączyć cechy starych i nowoczesnych gatunków. Ta chwila zadecydowała o losach Anglika na następne 60 lat. Wyprawa do Europy, gdzie odbyła się bliska znajomość czarujących kwiatów, wzmocniła decyzję młodego człowieka. Ciężka, żmudna praca nie poszła na marne, a angielskie róże Davida Austina zajęły honorowe miejsce w wielu uprawach ogrodowych i parkowych.

Eksperymentator postanowił wydobyć takie okazy, aby nie ustępowały w urodzie herbacie hybrydowej i przewyższały aromatem starożytne formy. Większość starych róż parkowych kwitła tylko raz w sezonie i szybko opadała, słabo przystosowując się do różnych warunków klimatycznych. Stworzenie krzewów zdolnych do wielokrotnego kwitnienia stało się kluczowym zadaniem pasjonata. Tradycyjny kolor kwiatów nie różnił się różnorodnością, przeważały odcienie czerwonawe. Austin chciał, aby odcienie wahały się od ostrej bieli do karmazynu.

Pierwsze kroki

Do wstępnych eksperymentów badacz pobrał znane próbki. Rezultatem skrzyżowania Floribundy Grasse i tradycyjnej francuskiej Belle Isis było pojawienie się w 1961 roku pięknego Constance Spray. Pomimo tego, że nie było możliwe osiągnięcie wielokrotnego kwitnienia, wersja testowa zakończyła się sukcesem.

Krzew o wysokości do 180 cm, pokryty efektownymi różowymi pąkami, przypominającymi piwonie, trwały zapach mirry rozbłysnął w kręgu hodowców kwiatów. Kolejne próby uzyskania podwójnego rozkwitu nie zakończyły się sukcesem. Jednak Constance Spray pozostaje popularnym i ulubionym przez kolekcjonerów, prawdziwym Austinem. Istnieją również formy wspinaczkowe, atrakcyjne dla wdzięcznych kupujących..

Poszukiwania kombinacji pozwalających stworzyć rośliny bliskie ideału były kontynuowane. Austin wybrał i połączył mocne, zdrowe gatunki. Tak narodził się Mayflower, którego liście są odporne na choroby..

Brytyjskie Królewskie Towarzystwo Ogrodnicze przyznało 12 najlepszym różom Davida Austina znak jakości. Ta nagroda honoruje najbardziej odporne typy roślin.

W 1969 roku powstała szkółka i firma David Austin Roses (David Austin Roses). W tym okresie pojawiła się seria z podwójnymi płatkami. Żona Bath jest uznawana za ilustracyjny kudłaty okaz.

Rok 1983 upłynął pod znakiem stworzenia pierwszego jasnożółtego Grahama Thomasa (Graham Thomas), nazwanego na cześć przyjaciela i kolegi hodowcy. Płatki tego bogatego złotego koloru są rzadko spotykane nawet wśród kolorowych herbat hybrydowych. Ten słoneczny gatunek jest uhonorowany Światową Różaną Galerią Chwały..

Obecnie znanych jest co najmniej 200 odmian róż Austin. Ich opis jest kontynuowany wraz z tworzeniem nowych odmian. Rozpoczął się proces rozdzielania Ostinów na osobną klasę, w międzyczasie klasyfikowane są jako standardowe.

Charakterystyka i różnorodność gatunków

Angielskie róże nadają się do dekoracji parków, placów, ogrodów. Ich krzaczaste formy dobrze wyglądają na otwartej przestrzeni. Są gęste, rzadkie, pnące, wysokie, niskie, średnie. Pędy są zmienne, swobodnie przekształcają się z jednego gatunku na inny pod wpływem klimatu.

Austin celowo szukał zewnętrznego podobieństwa roślin do starych odmian. Zarysy krzewów, soczysty zapach trafiły do ​​brytyjskich piękności z tradycyjnych gatunków rodzicielskich. Mało wymagające do oświetlenia, pięć godzin światła słonecznego dziennie wystarczy do normalnego wzrostu. Przeważnie ponownie kwitną, odporne na choroby.

Zapach jest trwały, bogaty. Zapach Jude the Obscur jest porównywalny pod względem siły z francuskimi perfumami. Kolor jest bogaty, zróżnicowany, ale nie prowokacyjny. Hodowca nie dążył do stworzenia efektownych odcieni. Zwycięstwem była hodowla kwiatów o różnych żółtych odcieniach.

Pąki są pompatyczne, miseczkowate, rozetowe. Twórca bezlitośnie pozbył się stożkowatych jajników, nie chciał powtarzać konturów hybrydowych okazów herbaty. Kwiaty znajdują się w całej łodydze, co korzystnie odróżnia Ostinki od innych ogrodników.

Słynny hodowca kwiatów zdefiniował właściwości, które odpowiadają najlepszym różom Austin:

• niezwykła, piękna sylwetka szklanki;
• głęboki aromat;
• dobra zdolność adaptacji, odporność na choroby;
• intensywna kolorystyka.

Ostinki mają swoje wady:

• nie lubią wysokich temperatur powietrza, w upale płatki bledną, kruszą się, kruszą. Do sadzenia wybiera się zacienione obszary;
• pędy opadają pod ciężarem kwitnących kwiatów. Konieczne jest użycie rekwizytów i podwiązek;
• na ciemnych odmianach często pojawiają się grzyby;
• w pierwszym roku wzrostu kwitnienie nie jest zakończone, dopóki pędy się nie zakorzenią;
• przedłużająca się deszczowa pogoda niekorzystnie wpływa na niektóre gatunki, pąki nie otwierają się i często znikają.

Próbki dla środkowego pasma

Specyfika rosyjskiego klimatu wymaga szczególnej uwagi przy wyborze roślin gruntowych. Wśród angielskich róż są odpowiednie do uprawy w północno-zachodniej Rosji typy:

• Olivia Rose. Nowa próbka, wprowadzona w 2014 roku. Różni się wczesnym dzikim kwitnieniem i późnym opadaniem pąków. Niewrażliwy na plamistość czarną i inne dolegliwości. Rozetowa forma kwiatów pięknie prezentuje się na żywopłotach i na rabatach;
• Claire Austin, 2007 rok. Słusznie zajmuje pierwsze miejsce wśród białych Ostinów. Kwiaty są duże, o kremowym odcieniu. Łodyga, jeśli jest podparta, rośnie co najmniej dwa metry, jest używana do mixborders i jako wersja kręcona. Zimą wymaga dodatkowego schronienia, nie wytrzymuje temperatur poniżej -10 stopni. Ale czuje się dobrze w upale do +40 stopni, jeśli właściciel regularnie podlewa i rozluźnia ziemię;
• Księżniczka Małgorzata. Róża pnąca z obszernymi frędzlami o głębokim morelowym odcieniu. Okres kwitnienia trwa od maja do listopada. Wymaga sadzenia na otwartej przestrzeni, nie bliżej niż 1 metr od krzewów i drzew. Podlewanie jest potrzebne obfite, ale podlewanie gleby jest niedozwolone. Gleba nie powinna być kwaśna. Odmiana odporna na choroby, zimotrwała;
• William Szekspir. Fioletowe, aksamitne frędzle są rozrzucone na grubym wysokim pniu. W kwiatostanach nie więcej niż pięć kwiatów o średnicy do 12 cm Znajomy zapach róży łączy się z zapachem fiołków. Otwarta szklanka trwa dwa tygodnie, ponowne kwitnienie, średnia odporność. Potrzebuje izolacji sezonowej, nie lubi przeciągów;
• Charlotte. Mocna łodyga o wysokości około jednego metra, ponownie kwitnąca. Pąki w kształcie miseczki do 10 cm są jasnokremowe na brzegach i jasną cytryną pośrodku, gęste podwójne. Kwitnie wczesnym latem, ma słodki, łagodny zapach. Zaleca się sadzenie w cieniu - płatki blakną;
• Alexandra Kent. Pąki są różowe, gęste, podwójne, środek nie jest widoczny. Kwitnie tak obficie, że wymagana jest podwiązka. Zapach oddaje odcienie czarnej porzeczki i cytryny. Gatunek trwały, dobrze znosi zimę, sporadycznie podatny na mączniaka prawdziwego w ilościach bezkrytycznych. Nadaje się do kontenerów, krawężników, ścianek działowych;
• Charles Austin, 1973 rok. Popularny półpleciony krzew, pąki są jasnopomarańczowe, podwójne, pachnące. Mało wymagająca, przystosowuje się do gleb słabych, mocna. Spokojnie znosi deszcze, zimą wymaga schronienia. Mały minus - stare kwiaty wyglądają niechlujnie obok młodych. Jeśli będzie się przeciągać, może pojawić się cętkowanie.
• Benjamin Britten. W sprzyjających warunkach rośnie powyżej półtora metra. Kiełki są cienkie, rozgałęzione. Dozwolona jest uprawa jako okaz wspinaczkowy. Kwiaty są złożone, w kolorze malinowym z pomarańczowym odcieniem, co jest rzadkością przy takiej sylwetce. Pachnie mieszanką wina, maliny i gruszki.

Ulubione na świecie

Niektóre odmiany angielskich kobiet zyskały szczególną miłość ogrodników planety. Żadna szanująca się kwiaciarnia nie odmówi z uprawy na miejscu wybranych okazów:

• Mary Rose. Łodyga rozłożysta, silnie rozgałęziona, gęsto pokryta jasnym połyskiem różowe kwiaty z falistymi płatkami. Wysokość około jednego metra, dobrze zimy, kwitnie jeden z pierwszych. Problem - niestabilna do czarnej plamki;
• Złote Święto. Powtarzające się kwitnienie, szybko rośnie do 1,5 m. Dobrze znosi choroby, spokojnie znosi kaprysy pogody. Pąki są gęste, duże, soczyście żółte. Wymaga regularnego karmienia i przycinania, poluzowywania i umiarkowanego podlewania;
• Leonardo da Vinci. Kwiaty są gęste, jasnoróżowe, przyjemne pięknem przed mrozem. Nie cierpi z powodu upałów i deszczu. W odpowiednich warunkach dorasta do dwóch metrów. Łatwy do czyszczenia, nie jest podatny na czarne plamy;
• Gertrude Jekyll. Zdobył miłość do mrozoodporności, bezpretensjonalności, obfitości kwitnienia. Stare pąki są usuwane, co stymuluje ponowne kwitnienie. Przeprowadzane jest karmienie i przycinanie. Chory wyłącznie na czarną plamę;
• Abraham Derby. Wysoka odmiana, opadające gałęzie. Jest również wykorzystywana jako kultura wspinaczkowa, kwitnie intensywnie i wielokrotnie. Niestabilne w ekstremalnych temperaturach. Płatki moreli z miedzianym odcieniem, różowawe na brzegach zbiera się w filiżance. Smak owocowo-truskawkowy.

Śnieżnobiałe piękności

Wśród angielskich róż jest kilka białawych gatunków, stworzenie jasnych odcieni wymaga specjalnego wysiłku specjalistów. Zespół Davida Austina tworzy przykłady delikatnych jasnych tonów, od musującego białego do kremowego perłowego:

• Francis Austin. Odnosi się do odmian opryskowych, w kwiatostanie znajduje się do 30 białych pąków. Kwitnie przez całe lato. Uprawiana jako roślina standardowa lub pnąca, odporna na zimno. Korona rozłożyła się, gęsta. Wyróżnia się starożytnym różowym zapachem przeplatanym piżmem. W celu zapobiegania przydatne jest opryskiwanie przeciwko grzybowi. Zdobią alpejskie zjeżdżalnie, ściany, kamienne ogrody. Nie używają północnej strony do sadzenia - lubią światło słoneczne;
• Zamek Glemis. Charakterystyczne są gęsto pełne kwiaty w odcieniu kości słoniowej, kwitnące przez cały sezon. Nie rośnie na glebach gliniastych ciężkich. Jajnik nie otwiera się podczas długotrwałych opadów. Kolce są małe, delikatne, pachną mirtem. Głównym celem jest dekoracja graniczna. Dobrze rośnie w doniczkach, pojemnikach;
• Fea Bianca. Gatunek zimotrwały, wytrzymuje temperatury do około -25 stopni, jeśli klimat jest suchy. Nie kwitnie podczas długich opadów. Zwarty, do 1 m wysokości. Nie więcej niż pięć białych pąków zbiera się w małych gronach. Aby uzyskać maksymalny efekt malowniczy, sadzi się trzy lub więcej krzewów. Kwiaty są używane z przyjemnością do bukietów ślubnych, długo zachowują świeżość. Rośnie na glebie obojętnej lub lekko kwaśnej. Preferuje półcień.

Cechy hodowlane

Ostinka sadzi się wiosną lub jesienią, aż do mrozu. Wcześniej ziemia była wykopywana i nawożona. Jeśli gleba jest gęsta, dodaje się torf, aby zapewnić lepszą cyrkulację tlenu. Niziny słabo nadają się do uprawy róż angielskich, bliskość wód podziemnych do powierzchni wpłynie negatywnie na rozwój rośliny.

Niektóre odmiany są przechowywane w stymulantach wzrostu, takich jak Mary Rose, przed sadzeniem. Charlotte i inni nadają się na tydzień w humacie.

Przycinanie wiosenne, proste lub złożone, jest niezbędne. Żywią się od drugiego roku po posadzeniu. Wiosną stosuje się nawozy azotowe. Podczas oprawiania szkieł potrzebne są suplementy azotowo-fosforowe. Jesienią przydają się suplementy potasu.

Austin radzi sadzić krzewy w małych grupach, mniej niż metr dalej. Opinia rosyjskich ogrodników jest taka, że ​​zwiększenie odstępu do metra przyniesie korzyści tylko krzewowi. Pokrywają zimę, gdy temperatura jest ujemna, ale powyżej -5 stopni. Otwórz wiosną przy stabilnym zera.

David Austin wierzy, że niedoświadczony kwiaciarnia poradzi sobie z uprawą swoich wspaniałych zwierzaków. Sukces zależy od chęci i miłości do bajkowego świata angielskich dam.