Strzyżówka północna (trawa miodna lub biała owsianka): zastosowanie, korzyści i szkody

Jest wiele rośliny, posiada wiele właściwości leczniczych, ale jeszcze nie znalazło lub prawie nie znalazło szerokiego zastosowania w oficjalnej medycynie. Jednym z nich jest północna podpórka.

Jak to wygląda i gdzie rośnie

Jest to wieloletnie zioło z rodziny Marenovów, łacińska nazwa to "Gálium", alternatywnym rosyjskim jest "boreal bedstraw".

Trzeba powiedzieć, że na świecie istnieje aż czterysta odmian łóżeczka, większość z nich, ze względu na dość jasny wygląd, służy do celów dekoracyjnych, ale niektóre, jak bohater naszej dzisiejszej opowieści, są używane w Medycyna ludowa.

Jeśli mówimy o opisie zewnętrznym, to podpórka północna wygląda bardzo elegancko, szczególnie podczas kwitnienia. Jego mocne, proste łodygi osiągają czasami wysokość 80 cm, chociaż wzrost normalny zioła znacznie niższy - od 20 cm do pół metra.

Roślina może mieć jedną łodygę lub tworzyć kilka pędów z jednego kłącza. Struktura trawy jest gładka, rzadziej lekko owłosiona, na krawędziach - twarda, jak papier ścierny.

Liście są utworzone z czterech zwojów (czasem dwóch lub sześciu), mają wąski podłużny kształt ze spiczastym końcem i podstawą oraz trzema żyłkami. Jedna łodyga może zawierać od trzech do ośmiu takich okółków.

Płytka liściowa pokryta jest sztywnym, pionowym włosiem, co sprawia, że ​​powierzchnia jest raczej trudna w dotyku. Wymiary arkusza - około 2 cm długości i 0,3 cm szerokości.

Kwiatostan jest wiechą, kwiaty są białe, małe, bardzo pachnące, dzięki czemu roślina doskonale sprawdza się w okresie kwitnienia (druga połowa lata). roślina miodowa i jest nawet popularnie nazywany „trawą miodową”.

System korzeniowy reprezentuje główny korzeń palowy, który dorasta do 0,3 m głębokości już w pierwszym roku życia rośliny oraz poziome procesy boczne.

Strzyżówka północna rozmnaża się zarówno przez nasiona, których do końca lata można uformować do miliona z jednej rośliny, jak i przez pędy korzeni.

Obszar występowania trawy to zachodnia część kontynentu euroazjatyckiego, obejmująca Syberię, Kaukaz Południowy i północno-zachodni Kazachstan. Może rosnąć zarówno na lądzie, jak i wzdłuż brzegów zbiorników wodnych oraz na łąkach leżących w dolinach rzek lub na zboczach gór.

Występuje w nielicznych lasach mieszanych i liściastych (brzozowych), na ich polanach i obrzeżach lasów, a także w krzewy.

Skład chemiczny

Każda część tego złożonego zioła pod każdym względem jest bogata na swój sposób i interesująca z punktu widzenia tradycyjnej medycyny. Przyjrzyjmy się bliżej jego składowi i zastanówmy się, jaki wpływ ma każdy składnik na organizm ludzki.

Zacznijmy, jak mówią, od „fundamentu”. Znalezione w korzeniach północnej łodygi:

1. Garbniki (najprawdopodobniej te substancje chronią roślinę szkodniki i zapobiegają procesom gnicia, choć nie zostało to ostatecznie potwierdzone): działają ściągająco, a więc pomagają w gojeniu ran i zatrzymywaniu krwawień wewnętrznych, hemoroidów i obfitych miesiączek, a także biegunki i wzdęć - zabijają patogenne bakterie w przewodzie pokarmowym; usuwają toksyny, toksyny, a nawet radionuklidy z organizmu - wspomagają wchłanianie składników odżywczych - mają działanie przeciwzakaźne i przeciwzapalne.
2. Flawonoidy: wzmacniają i rozszerzają naczynia krwionośne, łagodzą obrzęki, zapobiegają miażdżycy, obniżają ciśnienie krwi, redukują reakcje alergiczne, usprawniają procesy metaboliczne, działają przeciwutleniająco i przeciwzapalnie, rozkurczowo, moczopędnie i przeciw niedotlenieniu, pomagają oczyścić organizm i wzmocnić układ odpornościowy. Podobnie jak garbniki, flawonoidy sprzyjają eliminacji radionuklidów z organizmu, pomagają w gojeniu się wrzodów i ran, a nawet pomagają radzić sobie z nowotworami..
3. Kumaryny: działają na organizm na różne sposoby, w niektórych przypadkach mogą spowodować poważne obrażenia. W szczególności substancje te są w stanie rozrzedzić krew, zmniejszając jej krzepnięcie, a tym samym zapobiegać tworzeniu się skrzepów krwi..
4. Antrachinony: mają właściwości przeczyszczające i poprawiają motorykę jelit.
5. Saponiny steroidowe: wzmacniają układ odpornościowy, hamują rozwój komórek nowotworowych, mają silne działanie przeciwgrzybicze, przywracają oddychanie, zapobiegają arytmii, obniżają ciśnienie krwi.

Część nadziemna (łodygi, liście, kwiaty), oprócz wyżej wymienionych antrachinonów i garbników, w mniejszym lub większym stopniu jest również bogaty w:

1. Kwas askorbinowy. O zaletach witaminy C dla organizmu można rozmawiać godzinami. Odgrywa istotną rolę w regeneracji tkanek, wzmacnia ściany naczyń krwionośnych, dziąseł i zębów, chroni organizm przed infekcjami, wzmacnia i stymuluje układ odpornościowy, a także ma ogromne znaczenie dla przyswajania żelaza..
2. Alkaloidy. Ta grupa substancji ma niejednoznaczny wpływ na organizm. Niektóre z nich z jednej strony doskonale łagodzą ból, koją, zatrzymują krwawienie i przywracają napięcie, z drugiej są trujące..
3. Glikozydy nasercowe. Jak można się domyślić z nazwy, substancje te są szeroko stosowane w leczeniu chorób układu krążenia, arytmii i niewydolności serca. W przypadku przedawkowania może spowodować poważne zatrucie.
4. Gorzkie glikozydy. W połączeniu z olejkami eterycznymi występującymi również w częściach naziemnych rośliny, substancje te poprawiają apetyt i pobudzają trawienie, leczą rany, łagodzą, łagodzą stres, zabijają chorobotwórcze bakterie, a także działają moczopędnie i działają hormonalnie..
5. Triterpenoidy. Te kwasy organiczne mają ogólne działanie wzmacniające i estrogenne, zwiększają odporność, poprawiają pracę serca i korzystnie wpływają na naczynia krwionośne, zwłaszcza małe, goją rany, zabijają bakterie i hamują procesy zapalne..
6. Olejki eteryczne. Pozytywne działanie olejków eterycznych na organizm jest szerokie i zróżnicowane. Poprawiają apetyt i sprzyjają lepszemu wchłanianiu składników odżywczych, usuwają szkodliwe z organizmu, wzmacniają odporność, odmładzają, działają antyoksydacyjnie, poprawiają pracę mózgu i pomagają złagodzić stres.
7. Enzymy podpuszczkowe. Oprócz zdolności do zsiadania mleka, substancje te mają pewne właściwości lecznicze. W szczególności są wskazane przy zapaleniu żołądka, zapaleniu jelit, zapaleniu żołądka i jelit i innych zaburzeniach trawiennych na tle niskiej kwasowości..

Jednym słowem nie jest zaskakujące, że dzięki takiemu składowi łodyga północna znalazła szerokie zastosowanie w medycynie ludowej..

Właściwości lecznicze

Z opisanych powyżej właściwości substancji, z których składa się roślina, wynika, że ​​łodyga północna ma następujące właściwości: gojące rany, odkażające, przeciwbólowe, przeciwzapalne, przeciwnowotworowe, tonizujące, hemostatyczne, przeciwutleniające, estrogenne, moczopędne, uspokajające i łagodnie przeczyszczające.

Ponadto roślina pomaga łagodzić skurcze, a także ma właściwości napotne i żółciopędne..

Zielarze używają łodygi zarówno zewnętrznie, jak i wewnętrznie.

Jeśli mówimy o pierwszej metodzie aplikacji, to przy pomocy maści, okładów, balsamów, aw niektórych przypadkach - douching - leczą różne choroby i patologie skóry (egzema, ropnie, czyraki), a także stany zapalne skóry, owrzodzenia, rany, w tym ropne, siniaki i oparzenia.

Ciekawostką jest fakt, że roślina pomaga przy skrofulach u dzieci (u zwykłych ludzi czasami nie do końca nazywa się to "skrofulami"), chorobach oczu, nadżerkach szyjki macicy, zapaleniu gruczołu sutkowego, a nawet w niektórych przypadkach przy raku skóry.Jeśli chodzi o użytek wewnętrzny, spektrum chorób jest jeszcze szersze. Pomiędzy nimi:

• choroby serca;
• nadciśnienie, a także gwałtowny wzrost ciśnienia krwi po porodzie (rzucawka);
• duszność;
• epilepsja, konwulsje, drgawki;
• hemoroidy;
• wrzód trawienny;
• nieżyt żołądka;
• bóle głowy;
• procesy zapalne, kolka w żołądku i jelitach;
• choroby nerek, wątroby;
• padaczka;
• malaria;
• zapalenie płuc;
• gruźlica i inne choroby, którym towarzyszy przewlekły kaszel;
• czerwonka;
• szkorbut;
• reumatyzm;
• ból kości;
• dna;
• obrzęk;
• upośledzenie słuchu;
• światłowstręt;
• patologia układu hormonalnego;
• złośliwe nowotwory;
• choroby kobiece, w szczególności zapalenie błony śluzowej macicy, brak miesiączki po porodzie, a także zaburzenia związane z nieprawidłowym wydzielaniem żeńskich narządów płciowych.

Uspokajające właściwości rośliny wykorzystują matki kapryśnych dzieci, dodając je do kąpieli, aby w ten sposób uspokoić dziecko przed pójściem spać..

Oficjalna medycyna używa podpórki, delikatnie mówiąc, nie tak szeroko, chyba że jako część ziołowych preparatów moczopędnych.

Medycyna tradycyjna: przepisy kulinarne

Podobnie jak inne zioła lecznicze, w medycynie ludowej stosuje się ją w postaci wywarów, naparów i maści..

Maść

Do przygotowania maści zwykle używa się suszonych kwiatostanów rośliny. Należy je zmiażdżyć na proszek (najlepiej użyć blendera) i wymieszać z tłustą bazą do uzyskania prawie jednolitej maści. Tłuszcz to zwykle zwykłe masło..

Lek stosuje się jako środek zewnętrzny do leczenia ropnych ran i oparzeń, skaleczeń i chorób skóry. Pastę rozprowadza się na dotkniętym obszarze cienką warstwą, tak jak zwykła maść apteczna.

Napar

Surowce w tym przypadku to nie tylko kwiaty, ale także liście północnej łodygi. Wysuszone części rośliny (20 g) wlewa się do 0,25 litra wrzącej wody, szczelnie zawija (można użyć termosu) i nalega na dwie do trzech godzin. Obecna ciecz jest dobrze przefiltrowana.

Oferują również inny przepis na napar, jest przygotowany z suszonych ziół.. Dwie łyżeczki pokruszonego surowca zalać szklanką wody, doprowadzić do wrzenia, gotować na wolnym ogniu przez kilka minut na małym ogniu, następnie ostudzić i przefiltrować.

Napar z łodygi jest podawany doustnie jako środek przeciwbakteryjny i ogólny tonik na wole, szkorbut, zapalenie u kobiet i wodnisty obrzęk.

Lek należy przyjmować od dwóch do trzech szklanek dziennie (w zapobieganiu miażdżycy - 100 ml 3-4 razy dziennie przed posiłkami, w tym przypadku napar powinien być ciepły).

Na zewnątrz napar jest stosowany w postaci płynów do dezynfekcji i gojenia się ran, a także w celu zapobiegania ich próchnicy.

Wywar

Bulion przygotowuje się w proporcji 20 g suszonych kwiatów i liści na 0,2 litra wody. Surowce zalewamy wrzącą wodą i umieszczamy w łaźni wodnej. Po 20 minutach zdjąć bulion z ognia, przykryć pokrywką i pozostawić do odparowania.

Gdy płyn ostygnie, ilość zawartych w nim surowców leczniczych osiągnie maksymalne stężenie. Teraz wystarczy odcedzić bulion i doprowadzić powstałą ilość płynu do pierwotnego 0,2 litra.

Przyjmuje się go jako napotne, wzmacniające działanie, a także w chorobach żołądka, miażdżycy tętnic i dusznicy bolesnej trzy razy dziennie przed posiłkami. Pojedyncza dawka - 100 ml.

Przeciwwskazania i szkoda

Ponieważ wiele składników rośliny to trucizny w dużych ilościach, konieczne jest bardzo ostrożne stosowanie preparatów na jej bazie..

Kolejnym powodem do powstrzymania się od takiej terapii jest predyspozycja do zaparć (szczegółowo rozmawialiśmy o ściągających właściwościach garbników zawartych w trawie).

Pomimo tego, że roślina wykazuje działanie przeciwnowotworowe i zdolność obniżania ciśnienia krwi, osoby cierpiące na nadciśnienie tętnicze, a także osoby z nowotworami o nieznanym charakterze nie powinny stosować samoleczeń, a przed zastosowaniem jakichkolwiek ziół leczniczych zdecydowanie należy skonsultować się z lekarzem.

Ziołolecznictwo jest częścią nauk medycznych. W niektórych przypadkach ta metoda może rzeczywiście znacznie poprawić stan pacjenta, ale może również poważnie zaszkodzić, jeśli ignorant i szarlatan zabrają się do interesów..

Północna łuska jest magazynem użytecznych właściwości, jednak w nieudolnych rękach grozi, że stanie się prawdziwą trucizną. Dbaj o siebie i nie trać zdrowego rozsądku, a wtedy każda roślina lecznicza przyniesie ci tylko korzyści!