Irga: sadzenie, pielęgnacja i rozmnażanie

Roślina irga

, lub cynamon (łac.Amelanchier) należy do rodzaju z rodziny Apple Pink i jest niewielkim drzewem lub krzewem liściastym. Łacińska nazwa irgi ma pochodzenie prowansalskie lub celtyckie i jest tłumaczona jako „przynosić miód”. Brytyjczycy nazywają irgu zacienionym krzakiem, czerwcem lub pożyteczną jagodą, a Amerykanie zachowali nazwę nadaną mu przez rdzennych mieszkańców kraju, Indian, „Saskatoon”. W naturze północnej półkuli planety, według różnych źródeł, rośnie od 18 do 25 gatunków irgi, a większość z nich znajduje się w Ameryce Północnej. W naturze Irga rośnie na skraju lasu, na skałach, a nawet w strefie tundry. Kultura opanowała około dziesięciu swoich gatunków, uprawianych zarówno jako rośliny ozdobne, jak i ze względu na przydatne, słodkie jagody, które dzieci bardzo kochają.

Jagoda Irga - opis

Krzew irga wygląda atrakcyjnie podczas kwitnienia liści - jakby owinięty pokwitaniem, jak srebrzystobiały mróz, ale gdy po liściach na irdze zaczynają pojawiać się liczne kwiaty, cudownie się przekształca, a przed tobą pojawia się magia gęsto pokryta białymi lub różowymi kwiatami w wdzięcznych kwiatostanach racemicznych wizja godna pędzla artysty. Zachwycają też liście irgi - zielone lub oliwkowo-różowawe. Gdy tylko opadną kwiaty irgi, znika pokwitanie na liściach i nic nie odwraca uwagi od smukłego krzewu z dobrze liściastą koroną i aksamitną szarobrązową korą z różowym odcieniem na pniu. Kiedy nadchodzi czas owocnikowania, na irdze pojawiają się małe „jabłka” zebrane w pędzelek - początkowo są kremowobiałe z różowym rumieńcem, następnie stopniowo ciemnieją do ciemnofioletowego, czerwono-fioletowego lub fioletowego. Owoce irgi są przyjemne w smaku, soczyste i słodkie, chętnie zjadane są przez dzieci i dziobane przez ptaki niosące nasiona. Wraz z nadejściem jesieni ponownie z zachwytem zwrócisz oczy na krzew irgi, którego liście będą mienić się jesiennymi kolorami najbogatszej palety kolorów od jasnożółtych do różowo-pomarańczowych i czerwono-szkarłatnych z fioletowo-fioletowymi refleksami na tle niektórych zachowanych zielonych liści ... Oprócz nienagannych cech dekoracyjnych, irga wyróżnia się odpornością na suszę, wczesną dojrzałością, zimotrwalością i szybkim wzrostem; kwitnie i owocuje najobficiej na wierzchołkowych pędach ostatniego roku. Irga służy jako niezawodny i wytrzymały materiał na karłowate jabłonie i grusze. Krzew irgi żyje 60-70 lat, z czasem jego łodygi zamieniają się w prawdziwe pnie, osiągające nawet 8 metrów wysokości. Irga to jedna z najlepszych roślin miododajnych. Na tle tych wszystkich wspaniałych cech jedyną wadą irgi są obfite pędy korzeni, z którymi trzeba będzie nieustannie walczyć. Ale irga jest warta wysiłku włożonego w jej uprawę, ponieważ oprócz piękna przyciąga ogrodników także swoimi właściwościami leczniczymi, o których będziemy mówić w osobnym rozdziale..

Sadzenie irgi

Kiedy sadzić irgu

Sadzenie Irgi odbywa się zarówno wiosną, jak i jesienią, chociaż wielu ekspertów zaleca sadzenie jesienne. Znajdź jasne miejsce dla irgi, aby jego pędy nie rozciągały się w poszukiwaniu światła i nie przyniosły owoców z pełną mocą. Gleba dla irgi jest najlepsza z gliny piaszczystej lub gliniastej i chociaż irga nie jest kapryśna w tej materii, gleba powinna być żyzna, aby wokół krzewu powstawało mniejszy wzrost korzeni, ponieważ jeśli korzenie mają wystarczające odżywienie, nie będą „szorować” wokół. Na krzaku będzie więcej jagód niż liści, jeśli irga będzie rosła na glebie bogatej w próchnicę. Kwasowość gleby nie odgrywa szczególnej roli dla irgi, ale na obszarach o wysokiej wodzie gruntowej lepiej nie sadzić tej rośliny - jej system korzeniowy sięga 2-3 metrów. Zaczynają przygotowywać miejsce do sadzenia jesienią na wiosnę - oczyszczają je z chwastów i utrzymują pod czarną parą do jesieni. Przed sadzeniem miejsce wykopuje się nawozami fosforowymi i potasowymi w ilości 40 g na m². Głębokość kopania - 10-15 cm.

Jak sadzić irgu

W tej kwestii też nie ma trudności. Sadzonki Irgi należy sadzić w wieku jednego lub dwóch lat. Są umieszczane na miejscu w szachownicę (jeśli zdecydujesz się posadzić kilka krzewów), odległość między okazami jest utrzymywana od pół metra do półtora metra. Wielkość dołka to około 60x60x50 cm, sadzenie irgi odbywa się na tej samej zasadzie, co sadzenie krzewów jagodowych, takich jak agrest, porzeczki, maliny, jeżyny, borówki, aktynidia i wiciokrzew: górną warstwę orną usuniętą z dołu miesza się z piaskiem i zgniłym kompostem w stosunku 3: 1: 1 do dołu wlewa się wiadro lub dwie próchnicę, dodaje się 150 g nawozu potasowego, 400 g fosforanu. Następnie na dnie wykopu z przygotowanej gleby formuje się kopiec, na którym kładzie się drzewko irgi, rozprowadza się korzenie rośliny, a glebę wypełnia się ziemią zmieszaną z kompostem i piaskiem, lekko ją zagęszczając. Nie należy zakopać szyjki korzeni sadzonki. Po posadzeniu krzew podlewa się dużą ilością wody - 8-10 litrów, a gdy gleba się uspokoi, wlewa się glebę do otworu tak, aby miejsce sadzenia było wyrównane z powierzchnią terenu. Gleba wokół buszu jest ściółkowana torfem, próchnicą lub suchą glebą. Po posadzeniu naziemną część krzewu przycina się do 15 cm, pozostawiając 4-5 dobrze rozwiniętych pąków na każdym pędzie.

Opieka nad Irgą

Uprawa irgi

Irga jest tak łatwa w pielęgnacji, że po posadzeniu można o niej zapomnieć przed zbiorami. Ale jak każda inna roślina nadal wymaga minimum Twojej uwagi. Dodatkowo, jeśli dobrze dbasz o roślinę, opłaca się to obfitymi zbiorami i zadbanym pięknem. Wystarczy podlać irgę, chwasty wokół niej, czasem ścinać krzewy i nawozić sezonowo. Ponieważ irga jest odporna na suszę, a jej system korzeniowy wnika głęboko w glebę, gdzie zawsze występuje wilgoć, podlewanie krzewu przeprowadza się tylko w najsuchszym sezonie, używając do tego węża z dyfuzorem, aby jednocześnie zmyć kurz z liści. Lepiej to zrobić po ustąpieniu upału - po 16:00. Po zwilżeniu gleby usuń chwasty i poluzuj glebę wokół buszu.

Nawożenie Irgi

Od czwartego do piątego roku życia corocznie do koła pnia wprowadza się 300 g superfosfatu, 200 g bezchlorowego nawozu potasowego i 1-2 wiadra próchnicy w celu kopania, cofając się o 20-30 cm od szyjki korzeniowej. Od wiosny do połowy lata irgu jest karmione płynną materią organiczną - pięć litrów dziesięcioprocentowego roztworu obornika kurzego na każdy krzak. Nawozy płynne aplikuje się w nocy po obfitym podlewaniu lub deszczu, a nawozy suche rozsypuje się po kole pnia, cofając się o 30 cm od krzewu, osadzając w glebie, a następnie podlewając teren. Wraz ze wzrostem irgi zwiększa się ilość nawozu.

Przeszczep Irgi

Przeszczepienie dorosłej irgi jest trudne - jej korzenie wnikają zbyt głęboko w ziemię, więc bądź odpowiedzialny przy wyborze miejsca na roślinę, aby nie trzeba było jej później przeszczepiać. Ale jeśli mimo to pojawi się potrzeba przeszczepu, podczas wykopywania rośliny należy pamiętać, że system korzeniowy irgi w średnim wieku rozprzestrzenia się na głębokość i szerokość o około 2 metry. Krzew w wieku od siedmiu do ośmiu lat, średnica ziemnej śpiączki, niezbędna do bezbolesnego zakorzenienia krzewu w nowym miejscu, powinien wynosić metr i ćwierć, a głębokość około 70 cm - resztę korzeni obwodowych można pozostawić w ziemi, irga szybko je wyhoduje w nowym miejscu. Im starszy krzew, tym większa średnica ziemnej śpiączki powinna być przy usuwaniu rośliny z gleby. Wykop krzew, przenieś go w nowe miejsce wraz z glinianą grudką, opuść do przygotowanego otworu, dodaj ziemię do otworu i zagęść. Nie zapomnij obficie podlać przeszczepionego krzewu i ściółkować koło pnia.

Irga jesienią

Jesienią, po zakończeniu owocowania, przeprowadzić sanitarne i przerzedzające przycinanie irgi, przeszczepić krzaki, jeśli to konieczne, zastosować nawóz, wykopując obszar i usuwając z niego opadłe liście - to być może wszystko, co możesz zrobić dla rośliny koniec sezonu wegetacyjnego. Roślina hibernuje bez schronienia, ponieważ z łatwością wytrzymuje czterdziestostopniowe mrozy.

Przycinanie irgi

Kiedy wyciąć irgu

Pomimo pozornej łatwości, z jaką irga toleruje przycinanie, lepiej jest wykonywać tę procedurę tylko w razie potrzeby. Aby taka potrzeba pojawiała się jak najrzadziej, pamiętaj o kilku zasadach:

• sadzić irgu w słonecznym miejscu, aby światło docierało do bardzo gęstego krzewu;
• ma sens przycinanie tylko niskich odmian irgi, ponieważ wysokiej jakości krzew, gdy rośnie, nie wycina się nawet z drabiny;
• przycinanie rozpoczyna się rok lub dwa po posadzeniu krzewu wczesną wiosną przed rozpoczęciem przepływu soków.

Jak przyciąć irgu

W pierwszych latach wzrostu pozostaw tylko kilka najsilniejszych zerowych pędów z wzrostu korzeni, resztę usuń. Gdy krzew ma wystarczającą liczbę łodyg, co roku usuwaj dwa najstarsze, pozostawiając tę ​​samą ilość w zamian za wzrost korzeni - pozwoli to krzewowi co roku odmładzać się bez zmniejszania plonu. U młodych krzewów wszystkie pędy pionowe są skracane o jedną czwartą zeszłorocznego wzrostu. W kolejnych latach przycinaj boczne gałęzie, aby stymulować wzrost korony wszerz, w przeciwnym razie wkrótce nie będziesz w stanie zbierać zbiorów nawet z drabiny. Skrawków na pędach jednorocznych nie można obrabiać, ale nacięcia starszych gałęzi potraktować farbą olejną na naturalnym oleju lnianym - odmiana ogrodowa nie jest stosowana na zimno. Oprócz funkcji formującej, przycinanie irgi pełni funkcję sanitarną: usuwa połamane, suche i zagęszczające się pędy, czyli te, które rosną wewnątrz buszu. Nie zapomnij walczyć z pędami korzeni. Jeśli chcesz odmłodzić stary krzew, przytnij go, jak mówią, „na pniu”.

Powielanie irgi

Jak rozmnażać irgu

Najczęściej spotykany irgu o owalnych liściach może być rozmnażany zarówno przez nasiona, jak i wegetatywnie. Irga odmianowa wielkoowocowa rozmnaża się wegetatywnie - przez potomstwo, szczepienie i zielone sadzonki. Ale ogólnie gatunki irgi rozmnażają się przez nasiona, a odmiany - tylko wegetatywnie.

Rozmnażanie nasion irgi

Nasiona Irgi można wyekstrahować z dojrzałych owoców i natychmiast posadzić na dobrze nawożonych grządkach na głębokość nie większą niż 2 cm, obficie podlać i ściółkować słomą lub suchymi liśćmi. Nasiona, które w zimie uległy naturalnemu rozwarstwieniu, wykiełkują następnej wiosny, ale nie panikuj, jeśli wykiełkują jesienią. Wiosną sadzonki sadzi się swobodniej i pielęgnuje - podlewa się, usuwa chwasty z grządek i karmi nawozami azotowymi. W pierwszym roku sadzonki osiągają wysokość zaledwie do 10-12 cm, w drugim - do 40-50 cm, w trzecim roku dojrzałe sadzonki irgi przesadza się na stałe miejsce.

Rozmnażanie irgi przez szczepienie sadzonek

Jesienią przygotowujemy podkładki, czyli dwuletnie sadzonki jarzębiny, które rosną licznie w parkach i nasadzeniach - wystarczy je wyciągnąć z ziemi po deszczu. Możesz przejść długą drogę, samodzielnie uprawiając sadzonki jarzębiny - jesienią zasiejesz w ziemi, wiosną otrzymujesz przyjazne pędy, a drugiego roku - podkładki. Konieczne jest sadzenie sadzonek irgi na jarzębinie wiosną, w okresie spływu soków, na wysokości 10-15 cm od szyjki korzeniowej. Robi się to w następujący sposób:

• wyrośnięty zraz wykopuje się, korzenie myje się, a wywar tnie poziomo na wysokości 10-15 cm od szyjki korzeniowej;
• nacięcie rozłupuje się nożem w środku na głębokość 3 cm;
• górne ukośne cięcie na uchwycie zrazu, a dolne cięcie w postaci dwustronnego płaskiego klina o długości do 4 cm i 15 cm niżej - jedna strona klina znajduje się tuż pod nerką, druga po przeciwnej stronie;
• klin zrazu jest ciasno osadzony w rozłupywanej podkładce, ale górna część klina nie jest objęta rozłupaniem;
• skrzyżowanie jest owinięte taśmą, a górne cięcie zrazu jest traktowane boiskiem ogrodowym;
• materiał sadzi się w pudełku z mieszaniną piasku i torfu, pogłębiając go do miejsca szczepienia, a pudełko umieszcza się w zimnej szklarni lub szklarni: im wyższa temperatura w pomieszczeniu, tym szybciej zapuści korzenie;
• kiedy kalus zaczyna tworzyć się na części klina, która nie wpadła w szczelinę, film jest usuwany, a szczepiona irga jest sadzona na otwartym terenie;
• pędy jarzębiny powstałe na podkładce poniżej szczepienia są cięte.

Rozmnażanie zielonych sadzonek irgi

Sadzonki wycina się z wierzchołków wszelkich gałęzi dobrze rozwiniętych krzewów 5-6-letnich w pierwszej połowie lata. Długość sadzonek 10-15 cm, z sadzonek usuwamy dolne liście, pozostawiając tylko 1-2 pary górnych. Umieść dolne kawałki sadzonek w środku korzeniowym na 6-12 godzin, następnie spłucz je czystą wodą i posadź pod kątem w odległości 3-4 cm od siebie w zimnej szklarni w czystej glebie, posypanej warstwą piasku o grubości 7-10 cm. Kopuła szklarni powinna być o 15-20 cm wyższa niż sadzonki. Po posadzeniu przelej sadzonki przez drobne sito, tak aby woda raczej bryzgala, a nie przelewała się. Po podlaniu przykryj szklarnię. Temperatura w szklarni nie powinna przekraczać 25 ºC, dlatego sadzonki powinny być regularnie wietrzone poprzez zdjęcie kopuły szklarni. Utrzymuj glebę lekko wilgotną. Po dwóch do trzech tygodniach sadzonki zakorzeniają się, więc kopuła szklarni jest usuwana w ciągu dnia, a gdy sadzonki są trochę mocniejsze, szklarnia pozostaje otwarta na noc. Trzytygodniowe sadzonki rozwijają mocny włóknisty system korzeniowy i sadzi się je do uprawy na podłożu treningowym, a gdy tylko się zakorzenią, karmi się gnojowicą rozcieńczoną wodą 6-8 razy lub nawozem mineralnym - 30 g saletry amonowej rozpuszczone w wiadrze z wodą. Dbają o sadzonki jak dorosła roślina, a jesienią przesadzają je na stałe.

Powielanie irgi przez nakładanie warstw

Do tej metody rozmnażania wybiera się rozwinięte pędy jednoroczne lub dwuletnie gałęzie z silnymi wzrostami. Lepiej jest kapać w warstwach wczesną wiosną, gdy tylko gleba się nagrzeje. Górną warstwę gleby pod krzakami, z której będziesz pobierać warstwy, należy wykopać, nawozić i wyrównać. Następnie wykonaj rowki w glebie, połóż w nich nisko rosnące pędy i zamocuj je w rowku i uszczypnij wierzchołki. Odczekać, aż z pąków rozwiną się młode pędy o wysokości 10-12 cm i posyp je do połowy żyzną glebą lub próchnicą. Po 2-3 tygodniach, gdy tylko pędy urosną o kolejne 10-15 cm, ponownie spryskać je do połowy. Ukorzenione warstwy oddziela się od krzewu jesienią lub następną wiosną i przesadza na stałe miejsce.

Rozmnażanie irgi przez podzielenie buszu

Ta metoda rozmnażania jest stosowana w przypadku, gdy musisz przeszczepić krzak z miejsca na miejsce. Najlepszy czas to wczesna wiosna przed pęcznieniem pąków lub jesień, miesiąc przed przymrozkami. Po usunięciu krzewu z ziemi odetnij go, usuwając stare gałęzie i uwalniając korzenie z ziemi, podziel kłącze na kilka części. Czasami musisz użyć siekiery. Każdy pokos powinien mieć zdrowy kawałek ziemi z co najmniej dwoma pędami i dobrze rozwiniętym systemem korzeniowym. Lepiej jest usunąć stare korzenie, przyciąć resztę, po czym części krzewu można posadzić w przygotowanych dołach.

Szkodniki i choroby Irgi

Ogólnie rzecz biorąc, Irga jest dość odporna na choroby i szkodniki, ale czasami cierpi na tuberkulariozę (wysuszenie gałęzi), septorię (szara zgnilizna) i liściastą plamistość liści. Gruźlicy objawia się najpierw brązowieniem i wysuszeniem liści, następnie gałęzie więdną, a na nich tworzą się czerwone guzki. Chore pędy są cięte i spalane, a roślina jest spryskiwana wiosną siarczanem miedzi lub płynem Bordeaux. Cętkowanie filostyczne można rozpoznać po brązowo-brązowych plamach na obumierających i opadających liściach. Liście uszkodzone przez plamienie są usuwane, a krzew jest traktowany przed i po kwitnieniu płynem Bordeaux. Szara zgnilizna objawia się również brązowymi plamami na liściach, które stopniowo rozmazują się, liście żółkną, pokrywają się szarą puszystą pleśnią i odpadają. Roślina cierpiąca na nadmierną wilgoć w korzeniach choruje na septorię, dlatego przed obumarciem rośliny należy znormalizować nawadnianie lub przesadzić ją do głębiej położonych wód gruntowych. W ramach leczenia i profilaktyki roślina jest traktowana tym samym płynem Bordeaux, a także topazem, oksychomem, cuproksatem.

Głównymi szkodnikami irgi są zjadacze nasion irgi i ćma. Zjadacz nasion uszkadza owoce, żywiąc się nasionami irgi, aw owocach przepoczwarza. A gąsienice cętkowanej ćmy wydymają liście rośliny, przez co wysychają i kruszą się. W walce z tymi szkodnikami stosuje się leczenie irgi za pomocą actellik, karbofos lub fufanon..

Rodzaje irgi

Jak już wspomniano, w kulturze zakorzeniło się ponad dziesięć rodzajów irgi. Przedstawimy wam pokrótce niektóre z nich..

Irga spiky (Amelanchier spicata)

- krzew lub drzewo liściaste do 5 m wysokości z licznymi pędami tworzącymi gęstą owalną koronę. Dorosłe gałęzie są ciemnoszare, młode czerwonawo-brązowe. Liście jajowate, do 5 cm długości i do 2,5 cm szerokości - w momencie otwarcia są biało-tomentowate, latem ciemnozielone, jesienią - różne odcienie czerwono-pomarańczowe. Pachnące różowe lub białe kwiaty są zebrane w krótkie, wełniste stojące kwiatostany. Owoce okrągłe, fioletowo-czarne z niebieskawym nalotem, słodkie, do 1 cm średnicy. Roślina jest odporna na zimę, jest również odporna na suszę, dym i gazy. Okres wegetacji trwa od kwietnia do początku października, owocuje od czwartego roku życia. Rodzimy kłosek irgi z Ameryki Północnej.

Irga alnifolia (Amelanchier alnifolia)

również pochodzi z Ameryki Północnej, z jej zachodnich i centralnych regionów, gdzie żyje na wzgórzach, w lasach, wzdłuż brzegów strumieni i rzek. Cień tolerancyjny. Młode liście, pędy i pąki w kwiatostanach racemicznych są owłosione, płatki kwiatów skierowane są pionowo w górę, dlatego ich środki nie są widoczne. Owoce kuliste, lekko wydłużone, czarne. W kulturze od 1918 roku.

Irga Canadian (Amelanchier canadensis)

żyje również na zboczach skał, brzegach zbiorników i rzek. Jest to duży krzew do 6 m wysokości lub drzewo dorastające do 8-10 m Pędy cienkie, lekko opadające, jajowate liście do 10 cm długości, początkowo brązowozielone jak filc, latem szaro-zielone, a jesienią nabierają szkarłatno-złocistych odcieni różne intensywności. Opadające kwiatostany racemose składają się z 5-12 białych kwiatów, które kontrastują z czerwonawymi pędami. Owoce są okrągłe, ciemnofioletowe z niebieskawym nalotem, mają słodki smak. Gatunek jest mrozoodporny, mało wymagający dla jakości gleby i poziomu wilgoci, posiada wysokie właściwości dekoracyjne. W kulturze od 1623 roku.

Irga Lamarckii (Amelanchier lamarckii)

wyróżnia się pięknem i atrakcyjnością przez cały sezon, dlatego jest często używany do kształtowania krajobrazu zarówno jako roślina solo, jak i do nasadzeń grupowych. Zarówno Irga canadensis, jak i Irga Lamarca są doskonałymi podkładkami dla gruszek i jabłoni, zwiększając zimotrwalosc zrazu i jego zdolność do wzrostu na zbyt wilgotnych glebach, co jest nietypowe dla drzew pestkowych.

Irga owalna lub zwykła (Amelanchier ovalis)

pochodzi z Europy Środkowej i Południowej. Rośnie w miejscach suchych - w lasach, lasach sosnowych, na zboczach skał. Jest to krzew o wysokości do 2,5 m, z młodymi pędami srebrzystymi od pokwitania, które po chwili stają się nagie, błyszczące i nabierają czerwono-brązowego odcienia. Liście jajowate, gęste, wzdłuż krawędzi ząbkowane, do 4 cm długości - zaraz po otwarciu wyglądają jak tomentoza, latem ciemnozielone, jesienią czerwono-fioletowe. Białe kwiaty o średnicy do 3 cm zbiera się w pędzelkach wierzchołkowych. Owoce są niebieskawo-czarne z niebieskawym nalotem. Gatunek ten jest odporny na suszę, preferuje żyzne gleby wapienne. Zimuje bez schronienia tylko w regionach południowych. W kulturze od XVI wieku.

Oprócz opisanych gatunków irgu uprawia się w kulturze: niska, gładka, okrągłolistna, obficie kwitnąca, przyjemna, azjatycka, Bartram, Kuzik, odwrotnie jajowata, krwistoczerwona, Yut i Jack`s irgu.

Właściwości Irgi - korzyści i szkody

Przydatne właściwości irgi

Dlaczego irga jest przydatna?? Owoce Irgi zawierają pektyny, mono- i disacharydy, witaminy C, P, A, witaminy z grupy B, mikroelementy ołów, miedź, kobalt, garbniki, flawonole, błonnik, kwas jabłkowy i wiele innych niezbędnych i pożytecznych dla człowieka substancji. Owoc irgi zawiera kwas askorbinowy i dużą ilość karotenu, które są silnymi przeciwutleniaczami, które zwiększają odporność organizmu na stres i choroby zakaźne, zapobiegają rozwojowi raka i spowalniają rozwój choroby Alzheimera. Dodatkowo karoten zawarty w owocach irgi zapobiega rozwojowi zaćmy, leczy ślepotę nocną i poprawia widzenie. Pektyny zawarte w irge obniżają poziom cholesterolu we krwi, usuwają z organizmu radionukleidy, sole metali ciężkich i inne toksyny, wpływając korzystnie na pracę serca. Sok z irgi, ze względu na działanie ściągające i przeciwzapalne, pomaga w leczeniu zapalenia okrężnicy i jelit. Przyjmują owoce irgi, które mają działanie uspokajające, na bezsenność i zwiększoną pobudliwość nerwową. Irga jest używana przy cukrzycy - wywar z jej kory służy do płukania jamy ustnej, a kleik z liści irgi nakłada się na wrzody.

Irga - przeciwwskazania

Irga jest przeciwwskazana dla osób z indywidualną nietolerancją tego produktu i niedociśnieniem. Kierowcy nie powinni prowadzić pojazdów po zjedzeniu jagód irgi ze względu na ich silne działanie uspokajające. Nie ma innych przeciwwskazań.